หนาวข้างใน

ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่ต้นปีว่าปีนี้จะเป็นปีสุขภาพดีของผมเอง แต่จนแล้วจนรอดความตั้งใจนั้นก็ห่างไกลจากความเป็นจริงออกไปทุกที

ปีนี้จึงกลายเป็นปีที่ผมป่วยบ่อย หยุดงานเป็นว่าเล่น จนเกินเกณฑ์ที่กำหนดไว้ เทอมนี้ผมจะไม่ได้ขั้น หมายถึงเงินเดือนไม่ขึ้น

ผมใช้วันลาป่วยจนเกินโค้วต้า แต่วันลาพักผ่อนกับเหลือ เขาให้วันลาพักผ่อนปีละ 10 วัน ถ้าลาไม่หมดเขาให้สะสมไปปีต่อไปได้อีก 10 วัน แต่ละปีผมจึงมีวันลาพักผ่อน 20 วัน เพราะไม่เคยลาเกิน 10 วันเลยสักปี

ข้อดีของวันลาพักผ่อนคือเมื่อลาแล้วจะไม่มีผลอะไรกับประวัติการทำงาน แต่วันลาป่วยมีผลเป็นอย่างยิ่ง ถึงวาระสุดท้ายมันจะนำมาลบกับอายุงาน

เพื่อนร่วมงานถามว่าทำไม่เมื่อจะหยุดจึงไม่ลาพักผ่อน เหตุผลก็คือมันต่างกัน การลาพักผ่อนเป็นการวางแผนว่าจะหยุดงาน แต่ผมไม่ได้วางแผนว่าจะหยุดงาน

ที่จริงโรคภัยของผมก็ไม่หนักหนาอะไรนักหรอก เมื่อปลายปีที่เมืองไทยเกิดสึนามิ ผมเริ่มป่วยจนต้องไปโรงพยาบาล หมอบอกผมว่าผมเป็นไข้หวัด จ่ายยาให้มากิน มานอนอยู่บ้านได้วันเดียว ผมก็เกิดอาการวิงเวียน ทานอะไรเข้าไปก็อาเจียนออกหมด จนต้องให้พี่ที่ทำงานช่วยจองห้องพิเศษที่โรงพยาบาลอีกแห่งหนึ่งไว้ให้

1 ธันวาปีนั้น ผมจึงเข้าไปนอนโรงพยาบาลเป็นครั้งแรกในชีวิต ด้วยผิวที่เหลืองเหมือนคนเป็นดีซ่าน ผมออกจากโรงพยาบาลมาครั้งหนึ่งตอนช่วงกลางเดือน เพราะทนอยู่ไม่ไหวและคิดว่าอาการดีขึ้นแล้ว แต่กลับมาอยู่บ้านได้ไม่กี่วันก็กลับทรุดลงอีก จนต้องเข้าโรงพยาบาลอีกครั้งหนึ่ง

กลับไปโรงพยาบาลครั้งนี้ห้องพิเศษไม่ว่าง ผมจึงต้องนอนห้องสามัญก่อน สภาพในห้องสามัญย่ำแย่มาก มีคนตายแทบทุกคืน พยาบาลดูแลไม่ทั่วถึง บางครั้งผมต้องนอนดูเลือดตัวเองไหลย้อนเข้าไปในขวดน้ำเกลือเมื่อน้ำเกลือหมดขวด

อยู่ห้องสามัญได้ 3 – 4 วัน ห้องพิเศษว่าง จึงได้ย้ายไปอยู่ห้องพิเศษอีกครั้งหนึ่ง

ตอนที่เกิดสึนามิ ผมอยู่ห้องพิเศษ ได้ดูข่าวสึนามิแทบจะทั้งวันทั้งคืน เพราะนอนไม่ค่อยหลับ ดูไปดูมาก็รู้สึกว่าไม่ไหวแล้ว เปิดไปช่องไหนก็ไม่บันเทิงเอาซะเลย อารมณ์หดหู่มาก พอปลายเดือนผมจึงบอกหมอว่าอยากไปเคาน์ดาวน์ที่บ้าน หมอเขียนใบรับรองแพทย์ให้ผมพักผ่อน 1 เดือน

ตอนที่ผมไปนอนอยู่ที่โรงพยาบาล หมอตรวจพบว่าผมเป็นโรคตับอักเสบ แต่ไม่พบว่าเกิดจากไวรัสชนิดใดเลย หมอจึงสันนิษฐานว่าผมเป็นโรคภูมิคุ้มกันทำลายตัวเอง (sle) หรือโรคพุ่มพวง ผมลองค้นข้อมูลเกี่ยวกับโรคนี้ พบว่าส่วนใหญ่เกิดกับผู้หญิง สามารถเกิดขึ้นได้กับอวัยวะหลายอย่าง แต่ผมหาข้อมูลที่เกิดกับตับไม่พบ ผมจึงไม่แน่ใจว่าผมเป็นโรคนี้จริงหรือเปล่า


ตั้งแต่นั้นมาร่างกายผมไม่เคยปกติอีกเลย น้ำหนักลดไป 10 กิโลก็ไม่กลับคืนมา เคยลาไปบวชมาหนึ่งพรรษา หวังว่าร่างกายจะดีขึ้นก็ไม่เป็นไปตามความคาดหวัง

ระยะนี้ตอนนี้ร่างกายย่ำแย่ ที่จริงไม่เป็นไรมาก แค่อ่อนเพลีย แต่มันอ่อนเพลียมาก ตื่นเช้ามาไม่มีแรงเลย คิดว่าพักผ่อนเยอะ ๆ ก็น่าจะหาย แต่ก็ไม่หาย หนำซ้ำยังมามีอาการนอนไม่หลับอีก ยิ่งแล้วไปใหญ่ พอนอนน้อยก็เลยงุนงง สมองเบลอ ๆ ร่างกายเจ็บปวด

ตอนนี้เกิดอาการใหม่ ๆ ขึ้นมา คือเกิดอาการสั่น เมื่อก่อนก็สั่น แต่สั่นแค่มือ ตอนนี้ถึงขั้นคางสั่น เหมือนกับตอนที่รู้สึกหนาว ทั้งที่อากาศร้อน ๆ อย่างนี้ แอบนึกสงสัยว่า ตัวข้าพเจ้าเป็นโรคประสาทหรือเปล่าหว่า โรคประสาททำให้คนบางคนมือหงิกได้ ก็อาจจะทำให้ผมคางสั่นได้

บล็อกนี้เขียนขึ้นมาเพื่อบ่นโดยเฉพาะ ต้องขออภัยทุกท่านที่พลัดหลงเข้ามาอ่าน ที่จริงตั้งใจว่าจะไม่มาบ่นเรื่องความเจ็บป่วยในบล็อกอีก แต่พอรู้สึกแย่ ๆ แล้วมันก็อยากระบายออกมาบ้าง
ขออภัยจริง ๆ



เพลง : โรคประหลาด - สันติ ดวงสว่าง

Create Date : 27 สิงหาคม 2550 Last Update : 27 สิงหาคม 2550 0:00:52 น. Counter : 2931 Pageviews.		31 comments
Share Tweet