ลาแล้วนะ...อาชีพราชการ (2)

เรื่องราวก่อนหน้า
ลาแล้วนะ...อาชีพราชการ (1)

---

เงินที่กู้มา 2 แสนกว่า ๆ ผมเก็บไว้ใช้ส่วนตัวประมาณ 6 หมื่น และต้องเป็นหนี้ยาวนานถึง 7 ปี โดยผ่อนชำระเงินต้นเดือนละ 2,600 บาท เดือนแรกที่ผ่อนชำระ เมื่อรวมดอกเบี้ยแล้วต้องโดนหักเงินเดือนไป 4 พันเศษ ผมบอกให้เธอโดนให้ผมเดือนละ 2 พัน เพราะเดือนหลัง ๆ ดอกเบี้ยจะลดลง แต่ในใจคิดว่าจะช่วยเธอจ่ายหนี้คนละครึ่ง

แม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นแฟนกันแล้ว แต่ผมก็ยังรักเธออยู่

หลังจากที่ผมถูกปฏิเสธจากการสมัครบัตรเงินสด ผมเริ่มคิดถึงรายรับและเงินในบัญชีของตัวเอง เริ่มคิดว่าจะทำอย่างไรดีที่จะมีรายได้มากพอที่จะไม่ถูกปฏิเสธอีก แต่ผมไม่ค่อยมีหัวด้านการทำมาหากินเลย

ผมลองซื้อหนังสือเกี่ยวกับการแนะนำอาชีพมาอ่าน เจอแฟรนไชส์ลูกชิ่นหมูพริกกระเหรี่ยงเปิดใหม่ลงทุนไม่เยอะ บอกว่ากำไรงาม เกือบจะคล้อยตามเอาเงินไปลงทุนเป็นพ่อค้าลูกชิ้นซะแล้ว แต่นึกสภาพตอนกลับมาจากทำงานแล้วต้องมาเตรียมลูกชิ้นขายตอนเย็นอีก คิดว่าคงไม่เหมาะกับสุขภาพของตัวเองเป็นแน่แท้ จึงล้มเลิกความคิดที่ขายลูกชิ้นไป ตอนหลังผมเห็นร้านลูกชิ้นนี้มาเปิดที่หน้าเดอะมอลล์อยู่พักหนึ่ง ลูกชิ้นลูกเล็กมาก ๆ จนอดสงสัยไม่ได้ว่ามันจะขายได้เหรอ แต่ไม่นานร้านนั้นก็หายไปและไม่เคยเห็นที่ไหนอีกเลย น่าจะเดาคำตอบได้เลา ๆ

ผมมีเพื่อนเป็นพนักงานขายอยู่ที่เดะมอลล์คนหนึ่ง เธอขายจักรเย็บผ้า ผมรู้จักเธอเพราะครั้งหนึ่งผมอยากได้โทรศัพท์ใหม่ ก็เลยไปเดินดูโทรศัพท์ที่เดอะมอลล์ แต่รุ่นที่อยากได้ก็แพงกว่าเงินในกระเป๋า จึงยับยั้งความอยากได้เอาไว้ก่อน

ตอนที่กำลังจะกลับ ผมเดินผ่านร้านขายจักรเย็บผ้า ดันเกิดไอเดียว่าน่าจะทำตุ๊กตาอัปลักษณ์ไปฝากเพื่อนขาย และขายทางอินเตอร์เน็ตด้วย แล้วค่อยเอาเงินกำไรจากการขายตุ๊กตาไปซื้อมือถือ

โอ๊ะโอ ไอเดียบันเจิดแท้

พนักงานขายบอกผมว่าต่อไปซะมีอาจารย์มาสอน ลูกค้าสามารถมาเรียนได้ฟรี เมื่อทำชิ้นงานเสร็จสามารถนำมาฝากขายที่ร้านได้ด้วย ผมจึงตัดสินใจผ่อนจักรเย็บผ้ามา โทรไปบอกเพื่อนคนหนึ่งที่ทำตุ๊กตาถักไหมพรมขาย เพื่อนใจดีมากสนับสนุนสุดฤทธิ์ ด้วยการส่งวัสดุอุปกรณ์มาให้กล่องใหญ่

แต่! พระเจ้าช่วยด้วยเถิด การเย็บจักรนี่มันยากกว่าที่ผมคิดไว้ตั้งเยอะ ขนาดเป็นจักรไฟฟ้าผมยังเย็บได้ไม่ตรงเลย ด้วยเหตุนี้เมื่อผมไปที่เดอะมอลล์ครั้งใด ผมก็มักจะแวะไปถามหาอาจารย์ที่ร้านขายจักรบ่อยๆ

ผมไปถามจนสนิทกับพนักงานขาย แต่อาจารย์ไม่เคยมา เธอบอกว่ามาเรียนกับเธอก็ได้ เธอสอนได้ แต่ผมไม่เคยไปเรียนเลย
เมื่อผมอยากมีอาชีพเสริม ผมจึงลองปรึกษาเธอดู เธอบอกให้เย็บตุ๊กตามาฝากขาย แต่ผมรู้แล้วว่ามันไม่ใช่แนวทางของผม คงทำไม่ได้ เธอบอกว่าถ้าคิดออกแล้วจะบอก

ไม่กี่วันเธอก็โทรมาบอกว่า เคยมีป้าคนหนึ่งเอาสินค้าพวกปลาหมึกแห้ง ของทะเลแห้งมาขายให้พนักงานเดอะมอลล์ ปรากฏว่าขายดีมาก แต่เขาขายเป็นเงินเชื่อ เก็บเงินตอนเงินเดือนออก ตอนนี้ป้าคนนั้นไม่ได้มาขายแล้ว ผมสนใจที่จะยึดตลาดปลาหมึกแห้งในเดอะมอลล์หรือไม่

ผมตอบตกลง และนั่นคือก้าวแรกบนเส้นทางสายธุรกิจของผม โดยไม่รู้เลยว่ามันคืออีกก้าวหนึ่งที่ทำให้ผมเจ็บปวดทั้งชีวิต

แล้วจะมาเล่าต่อครับ

---

เรื่องราวต่อจากนี้
ลาแล้วนะ...อาชีพราชการ [3] | [4]

Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2555 Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2555 7:18:10 น. Counter : 7418 Pageviews.		16 comments
Share Tweet