ลาแล้วนะ...อาชีพราชการ (1)

ผมเหลือเวลาที่เป็นข้าราชการอีกไม่นานแล้ว

ผมยื่นใบลาออกจากราชการไปเมื่อวันที่ 19 มกราคม 2555 โดยมีกำหนดวันลาออกคือวันที่ 1 มีนาคม 2555 หลังจากที่ผมครุ่นคิดเรื่องการลาออกอยู่นานนับปี

หลายคนถามถึงสาเหตุที่ผมลาออกจากราชการ งานที่มีความมั่นคงมากที่สุดงานหนึ่งนี้ ถ้าให้ผมตอบเป็นคำพูด ผมตอบไม่หมดหรอกครับ เพราะมันไม่ได้มีเพียงสาเหตุใดสาเหตุหนึ่งล้วน ๆ ผมมักตอบไปว่าเป็นเพราะปัญหาสุขภาพ คนส่วนมากที่ได้ฟังไม่เห็นด้วยที่ผมจะลาออกด้วยสาเหตุนี้ แย้งว่ายิ่งมีปัญหาเรื่องสุขภาพยิ่งต้องอยู่ในอาชีพราชการ เพราะเป็นข้าราชการสามารถเบิกค่ารักษาพยาบาลได้ ซึ่งผมเองก็เห็นด้วย...

...แต่ผมต้องลาออก เพราะผมไม่มีใจที่จะทำงานแล้ว

ส่วนสาเหตุที่ทำให้ผมต้องลาออกนั้น...

ผมจะเริ่มเล่าเรื่องนี้อย่างไรดีนะ เอาเป็นเริ่มเล่าจากวันนั้นก็แล้วกันนะครับ

วันนั้นมีพนักงานจากธนาคารแห่งหนึ่งมาที่ทำงานของผม เพื่อหาลูกค้าสมัครบัตรเครดิต และบัตรเงินสด สำหรับผมแล้วไม่มีโอกาสได้ทำบัตรเครดิตหรอกครับ เงินเดือนข้าราชการซีเล็ก ๆ อย่างผมเพิ่งผ่านหลักหมื่นมานิด ๆ เท่านั้น แต่สำหรับบัตรกดเงินสดนั้นผมสนใจอยู่ เพราะเขาบอกว่าถ้าไม่กดมาใช้ก็จะไม่เสียอะไร เพราะไม่มีค่าธรรมเนียมรายปี แค่มีเงินเดือน 1 หมื่นบาทก็สามารถทำได้แล้ว ถ้าเกิดขัดสนเรื่องการเงินขึ้นมาก็สามารถกดออกมาใช้ได้โดยไม่ต้องตากหน้าไปยืมใคร

เนื่องจากผมไม่ได้เตรียมหลักฐานมา พนักงานบอกจะให้เมสเซนเจอร์มารับเอกสารในวันรุ่งขึ้น ผมคิดว่าใบสมัครของผมคงจะผ่านการอนุมัติแน่ ๆ เพราะเขาลงทุนขนาดให้เมสเซนเจอร์มารับเอกสารถึงที่ทำงานของเราเลยนี่นา อีกทั้งคุณสมบัติก็ครบถ้วนตามที่เขากำหนดไว้ และอาชีพราชการก็น่าจะมั่นคงจนเขาไม่อาจปฏิเสธได้

อีกทั้งก่อนหน้าผมก็ยังเคยทำบัตรกดเงินสดจากธนาคารอื่นมาแล้วด้วย

แต่ผมกลับถูกปฏิเสธในอีกหลายวันต่อมา ผมรู้สึกผิดหวังกับการถูกปฏิเสธในครั้งนั้น ผมพยายามหาสาเหตุของการถูกปฏิเสธ สุดท้ายก็คิดได้ว่าน่าจะเป็นเพราะเงินเดือนที่ถูกโอนเข้าบัญชีน้อยเกินไป แม้ว่าตอนนั้นผมจะมีเงินเดือนหลักหมื่น แต่เงินที่ถูกโอนเข้าบัญชีจริง ๆ ไม่ถึง 5 พันบาท อีกทั้งยังมีหนี้สินอีกเป็นแสน ๆ

เงินเดือนส่วนหนึ่งถูกฝ่ายการคลังหักไปจ่ายค่าผ่อนบ้าน ค่าหุ้นสหกรณ์ และค่าเงินกู้สหกรณ์

ผมกู้เงินสหกรณ์มา 2 แสนเศษ เพราะเพื่อนสาวคนหนึ่งขอร้องให้ช่วยกู้ให้ เพราะตอนนั้นเธอเรียนปริญญาโทอยู่ ซึ่งเสียค่าเทอมแพงเอาการ

เพื่อนสาวคนนี้เคยเป็นแฟนผมมาก่อน ตอนเป็นแฟนกันเราทะเลาะกันบ่อยจนผมรู้สึกว่าการมีแฟนมันมีความทุกข์มากกว่าความสุข จึงขอเปลี่ยนสถานะจากแฟนมาเป็นเพื่อน เพราะก่อนหน้าที่เราจะเป็นแฟนกันเราก็เคยเป็นเพื่อนกัน ตอนที่เราเป็นเพื่อนกัน เราไม่เคยทะเลาะกันสักครั้ง

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เราเลิกกัน ก่อนหน้านี้เธอเคยขอเลิกกับผมมาแล้ว 2 ครั้ง แต่สุดท้ายเราก็กลับมาคบกันเหมือนเดิม

ตอนนั้นแม้เราจะเลิกกันแล้ว แต่ยังคงความเป็นเพื่อนกันอยู่ จริง ๆ แล้วความรู้สึกที่ผมมีต่อเธอก็เหมือนเดิม เรายังคงไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อย ๆ แต่ดีกว่าตอนเป็นแฟนเพราะเราไม่ค่อยทะเลาะกัน

เมื่อเธอขอร้องให้ผมช่วยกู้เงินให้ ผมก็ไม่ปฏิเสธ เพราะผมคิดว่าถ้าผมจะไว้ใจใครสักคนนอกเหนือจากแม่และน้อง ๆ เธอคือคนที่ผมไว้ใจได้ที่สุด

ผมไม่ได้รู้ล่วงหน้ามาก่อนเลยว่า ความไว้วางใจที่ผมมีให้เธอจะย้อนกลับมาทำร้ายตัวผมเอง จนชีวิตผมพังทลายไม่เป็นท่า

แล้วผมจะเล่าให้ฟังวันหน้านะครับ

---

เรื่องราวตอนต่อไป
ลาแล้วนะ...อาชีพราชการ [2] | [3] | [4]

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2555 Last Update : 24 กุมภาพันธ์ 2555 7:14:33 น. Counter : 19405 Pageviews.		30 comments
Share Tweet