ประสบการณ์แรกกับความบกพร่องของร้านอาหารในญี่ปุ่น ตะหงิดๆว่าจะเขียนเรื่องนี้ดีมั้ยนะ เพราะมันไม่ได้เป็นเรื่องราวอะไร แต่เอ้า.. ไหนๆก็ว่างงานอยู่แล้ว เขียนๆเล่าๆให้เพื่อนๆเข้ามามีอะไรอ่านนิดๆหน่อยๆ(หรือเปล่า?) ก็ยังดี จุดมุ่งหมายคือเล่าสู่กันฟังนะคะ.. คืนเสาร์ที่ผ่านมานี่ หลังจากไปรับเจ้าตัวเล็กจากซ้อมยูโดก็ไปหาอาหารเย็นทานกัน ป้าโซอยากทานอะไรร้อนๆกระเพาะ เพราะอากาศเริ่มเย็น มัน นะ นะ หนาวววว.. ปกติก็ขับรถวนๆอยู่ไม่ไกลแถวบ้าน หาอะไรกินแถวๆนั้นแล้วเข้าบ้าน แต่วันนั้นลุงเกิดคึกอะไรไม่รู้ พาไปหาของกินแปลกใหม่ถึงในตัวเมืองคุรุเม่ซึ่งใช้เวลาขับรถประมาณสิบห้านาที ลุงขับรถไปสายตาก็สอดส่ายมองหาร้านไปเรื่อยว่าจะกินอะไรกันดี ไอ้เจ้าราเม็งหรืออุด้งมันก็กินเป็นปกติอยู่แล้ว ไม่ได้แปลกใหม่อะไร และแล้วก็มาปิ๊งที่ร้านขาย "เม็งจังโคะ" เออ .. ไอ้เจ้านี่ไม่เคยกินวุ้ย ลองๆๆ รู้ว่ามันเป็นอาหารประเภทราเม็งหรือชัมปงนี่แหละ มีพวกผักๆเส้นๆ แวะๆๆ.. เห็นหน้าร้านบอกปิดถึงตีสามแน่ะ.. ตอนนั้นสามทุ่มแล้วแต่ก็มีเวลาสั่งเวลากินเหลือเฟือ ลุงเสยรถพรวดเข้าไปตอนนั้นมีรถลูกค้าจอดอยู่พอประมาณ เดินเข้าไปในร้านเป็นร้านที่ไม่กว้างนัก แบ่งที่นั่งเป็นสองข้างซ้ายกับขวา ทางด้านซ้ายลุงเห็นมีลูกค้านั่งอยู่เป็นกลุ่มใหญ่ประมาณสิบกว่าคน น่าจะเป็นปาร์ตี้อะไรซักอย่างที่พวกลุงๆป้าๆ(จริงๆ)นัดมากินกัน ก็เลยเดินไปนั่งทางด้านซ้ายโต๊ะในสุด ตอนเดินเข้ามานั่น พนักงานเสิร์ฟผู้ชายหนุ่มๆย้อมหัวทองก็เห็นว่าพวกป้าโซเดินเข้ามา น้องหนุ่มหัวทองก็เดินมาต้อนรับ.. อิรัชไชมะเซะ..แล้วก็เดินจากไปประมาณให้เราตัดสินใจเรื่องอาหารให้ได้ก่อนแล้วก็จะเดินมารับรายการอาหาร พอเลือกรายการอาหารได้ก็เรียกน้องทองมาสั่งอาหาร จดไปเสร็จสรรพก็นั่งรออาหาร เห็นมีโต๊ะอื่นข้างเดียวกันนี่โต๊ะนึงที่นั่งดื่มอยู่ ร้านนี้ประมาณว่าลูกค้ามานั่งดื่มเหล้าเคล้ากับแกล้มได้ด้วย ร้านราเม็งบางร้านที่เปิดถึงดึกๆ จะลักษณะนี้ คือเปิดขายสำหรับพวกดื่มไปกินไป เก็บขวดเหล้าของลูกค้าประจำไว้ที่ร้าน และเปิดสำหรับพวกที่ไปเที่ยวไปเล่นปาจิงโกะดึกๆ ก็จะแวะกินราเม็งก่อนกลับบ้าน นั่งไปสักพัก เอ๊ะ..ช้าแฮะ .. ปกติร้านพวกนี้จะรวดเร็วมาก ผัดๆ ลวกๆ กันโฉ่งฉ่าง จะว่าไปร้านอาหารที่ญี่ปุ่นนี่เร็วแทบทุกร้านค่ะ ยกเว้นอาหารประเภทที่ต้องเสียเวลาอบอย่างพิซซ่าหรือไรงี้ แต่ร้านนี้เงียบฉี่.. ไม่มีเสียงผัดโฉ่งฉ่างเลย แถมน้ำท่าพนักงานก็ไม่เอามาวางให้ดื่มอีกต่างหาก มองไปก็ไม่เห็นมีตู้กดน้ำและแก้วน้ำวางในระบบช่วยเหลือตัวเอง แสดงว่าพนักงานต้องยกมาเสิร์ฟให้แน่ๆ แล้วไหนล่ะ..น้ำ? เอา.. ไม่เป็นไร น้องทองอาจจะวุ่นวายอยู่หลังครัว เพราะฝั่งโน้นลูกค้ากลุ่มใหญ่ อาจวิ่งบริการไม่ทัน สักพักน้องทองก็ยกถั่วแระที่สั่งมาทานเล่นวางแหมะให้ทั้งถาด เอ๊..ระบบเสิร์ฟที่นี่เค้าให้กันทั้งถาดเสิร์ฟเลยหรือวะคะ? งงอีก.. เอ้า..น้องเค้ารีบน่ะ อาจมีลืม ป้าโซก็ยกจานถั่วแระวางบนโต๊ะ เอาถาดสอดไว้ใต้โต๊ะ.. เป็นโต๊ะเตี้ยที่นั่งกับพื้น แทะถั่วแระเย็นๆไปได้สามฝัก ทะโกะยะกิก็ยกมาวาง แล้วน้องทองเธอก็โผล่ศีรษะเข้ามาอีกรอบ มาทวนรายการอาหารจานหลัก แล้วก็บอกว่าข้าวอบที่สั่งเป็นเซ็ตน่ะ หมดแล้ว .. เอ้า .. หมดก็หมด เปลี่ยนรายการเป็นอย่างอื่นแทน แล้วก็นั่งรอต่อไป อ้อ.. น้องทองคะ ขอน้ำด้วยค่ะ น้ำดื่มน่ะค่ะ.. ปกติความรวดเร็วในการให้บริการเรื่องอาหารการกินนี่เป็นหัวใจของร้านอาหาร ถ้าจะไปกินข้าวร้านไหนแล้วมีคิวคอยนี่ ต่อให้อร่อยแค่ไหนลุงก็จะไม่เข้าไปกิน ไปหาร้านอื่นที่คนไม่เยอะความอร่อยธรรมดากินก็ได้ .. ร้านนี้นั่งรอตั้งนานแล้วอาหารจานหลักก็ยังไม่มาซักที มันไงกันแน่หนอ ถั่วแระกับทะโกะยะกิหมดไปสักพักแล้ว มาแล้วๆ พ่อทองถือชามมาแล้วชามนึง ..ชะแว้บบบบ.. ผ่านโต๊ะป้าโซไป เฮ้อ.. ชามต่อไปคงเป็นของเรานะลูก ดีที่เด็กๆกินอะไรรองท้องกันมาแต่เย็น แต่ก็เริ่มมีหงุดหงิดเล็กๆละ และแล้วพ่อทองก็เดินถือรายการอาหารมาย้ำอีกรอบ ป้าบบบ.. ลุงบอกนี่ยังไม่ได้ทำใช่มั้ย? งั้นไม่ต้องละ.. พ่อทองรีบบอกกำลังจะเสร็จแล้วครับ แล้วก็หายศีรษะไปอีก น้องเค้าคงเป็นพวกไบ๊ท์.. พนักงานชั่วคราวที่มารับจ๊อบดึกๆ อาจไม่คล่องงาน อ้ะ ไม่ว่ากัน.. ไหนๆก็รอมาจนถึงตอนนี้ รออีกนิดเพราะกำลังจะเสร็จแล้วจะเป็นไรไป.. แต่เอ.. ไหงไม่มีเสียงฉี่ฉ่าเลยหว่า? แล้วลูกค้ากลุ่มใหม่ก็เข้ามา เป็นพวกลุงๆป้าๆแก่ๆห้าหกคน พวกเรากระซิบกันเองว่าอีกชม.นึงได้กินนะลุง.. ไหวป่าว? โต๊ะนั้นสั่งอาหารไป แล้วป้าแก่ๆคนนึงก็ยกชามออกมาเสิร์ฟ..-->> โต๊ะที่มาใหม่นั่น โดยผ่านโต๊ะป้าโซไปเช่นเคย มันยังไงกันวะ? ลุงทนไม่ไหวเรียก.. "ป้าๆ ของที่สั่งไปน่ะได้ทำหรือยัง? ถ้ายังไม่ทำไม่รอแล้วนะ นั่งรอมาสี่สิบนาทีแล้วนะ" พวกป้าๆโต๊ะที่มาทีหลังทำหน้าตกใจ ซุบๆซิบๆกัน ส่วนป้าแก่ที่เสิร์ฟอาหารตกตะลึงทำหน้าเหมือนไม่เคยรู้มาก่อนว่ามีรายการอาหารตกค้างที่ยังไม่ได้ทำอยู่อีก ตอบมาว่า.. " หา.. สี่สิบนาทีแล้วเหรอคะ? แป๊บนะคะ.." อีท่านี้ไม่ป๊งไม่แป๊บละ เพราะยังไม่ได้ทำแน่ๆ ดูสีหน้าป้าแกก็รู้ว่าไม่เคยรับรู้มาก่อนว่าพวกป้าโซมีตัวตนอยู่ในร้านแก ลุงชวนกลับ.. "ปะ.. ไอ้เสือ(หิวโซ) ถอยยยย.." ออกมาหน้าร้านเห็นป้าแกเอากระดาษจดรายการอาหารมาคุยกับพ่อทอง เสียงแว่วๆว่าใครมาก่อนมาหลัง.. อุแม่เจ้า!! ก่อนหลังตอนนี้ชั้นไม่สนแล้วเว้ย อยู่นานต่ออีกหน่อยมีเขมือบหัวพ่อทองนั่นเข้าไปทั้งหัวแน่!! ป้าโซเปิดกระเป๋าตังค์ถามป้าแกว่าเท่าไหร่คะ คิดตังค์ให้ว่องๆ ค่าถั่วแระกับทะโกะยะกิ.. ป้าแกพนมมือไหว้บอกขอโทษๆๆๆค่ะ เงินไม่ต้องหรอกค่ะไว้มาใหม่นะคะ ค่ะ.. คงมาอีกหรอกนะคะป้า .. ป้าโซตอบในใจ กรูเอ๊ยยย.. นั่งทนอยู่ได้เกือบชม. แถมยังไม่ได้กิน ขับรถออกมาจอดพรืดไปที่ร้านยะโยอิ เลือกอาหาร หยอดเงินกดคูปองอาหาร เข้ามาจ่อมก้นในร้าน พนักงานเอาน้ำมาเสิร์ฟพร้อมรับคูปองอาหารไป ไม่ถึงห้านาทีอาหารชุดแรกที่สั่งไปยกมาวาง!! ซึบะระชี่.. ลุงร้อง.. ถ้าไม่ไปมุดหัวอยู่ที่ร้านนั้นป่านนี้กลับบ้านอาบน้ำตีพุงดูทีวีไปเรียบร้อยแล้ว มาอยู่นี่ย่างเข้าปีที่หกแล้วเพิ่งเคยเจอนี่แหละค่ะ เออเนาะ.. น่าจะเป็นความผิดพลาดของการบริหารงาน การควบคุมงานให้กับพนักงานชั่วคราว หน้าตาพ่อหนุ่มนั่นกลางวันพี่แกคงเอาหัวไถๆหมุนๆกับพื้นตามเสียงเพลงแบบวัยรุ่นเค้านิยมกันเป็นแน่แท้ พักนี้อัพบล็อกบ่อยหน่อย เพิ่งอัพเมนูปลาไปเมื่อวันศุกร์ อยากทำรายการอัพเดทบล็อกล่าสุดแปะไว้ข้างๆ แต่ก็ทำไม่เป็น รอผู้มีเมตตามาสอนค่ะ   Create Date : 18 ตุลาคม 2553 22 comments Last Update : 18 ตุลาคม 2553 21:30:35 น. Counter : 1471 Pageviews. Share Tweet

ถือซะว่า ได้ทาโกะยากิ กับถั่วแระกินฟรีนะป้าโซ เป็นเมืองไทย ช้าขนาดนี้ก็มี แต่ไม่ได้ฟรีหรอก อิอิ   โดย: เ จ้ า ช า ย น้ อ ย 18 ตุลาคม 2553 11:32:50 น.

"เป็นเมืองไทย ช้าขนาดนี้ก็มี แต่ไม่ได้ฟรีหรอก อิอิ" ป้าโซคะ เห็นด้วยกับคำพูดนี้จังเลยค่ะ^^ พูดถึงทาโกะยากิแล้วก็อยากกินเลยค่ะ = = อยากกลับไปญี่ปุ่นอีกจัง แล้วนู๋จาเข้ามาเม้นท์ให้อีกนะคะ^ ^   โดย: Melony_Holmes 18 ตุลาคม 2553 12:04:32 น.

Sawasdee kha today I went to Fuji q !!! Miss u kha   โดย: Keng IP: 126.248.209.82 18 ตุลาคม 2553 16:21:52 น.

โมโหหิว อิอิ จะเขมือบหัวพ่อทองซะแล้วป้าโซ   โดย: แม่สามข้าว (sinaporn ) 18 ตุลาคม 2553 17:22:31 น.

กำลังคิดว่าป้าโซเป็นยังไงบ้างน๊า หายเงียบไปเลย ทั้งน้องขิม ทั้งป้าโซเลย ก็เลยแว๊บเข้ามาเคาะประตูบ้านดูซักหน่อย แอบมานั่งหิวอยู่แถวนี้นี่เอง อันนี้เข้าใจเลยป้าโซ เพราะเคยเจอมาแล้วหละ ร้านแบบนี้น่ะ แต่จำไม่ได้ว่าทีไหน รู้แต่ว่าหิวจนจะกินคนเสริฟได้เลย แล้วป้าโซได้งานใหม่ยังจ๊ะ อยู่บ้านเฉย ๆ สบายดีหรือเปล่าคะ หรือว่าชักติดใจซะแล้ว   โดย: Candlelight Blues 18 ตุลาคม 2553 17:49:27 น.

สวัสดีเช้าวันจันทร์จ้ะป้าคนสวย ว่าแต่คนข้างบนมาบ่่นอะไรจ๊าาา ป้าโซเล่าซะเห็นภาพเลยจ้ะ โห สี่สิบนาทีนี่ไม่แป๊บแล้วเนอะ เคยเจอเหมือนกัน แถมไม่อร่อยอีกต่างหาก เลยเอาเป็นว่า ครั้งเดียวพอ ไม่มีครั้งที่สอง ป้าโซสบายดีหรือเปล่าจ๊ะ ที่นี่หนาวอ่ะ อิจฉาคนแถวบาห์เรน ก๊ากก   โดย: aArMel 18 ตุลาคม 2553 18:50:02 น.

โมโหหิวนี่น่ากลัวน่ะป้าโซ อิอิอิ   โดย: Emma (บาร์บี้vsนักกล้าม ) 18 ตุลาคม 2553 19:43:46 น.

สวัสดีค่ะป้าโซ หนึ่งนาทีของการรอคอยโดยเฉพาะเวลาหิวเนี่ยมันนานมากๆเลยนะคะฟังแล้วเห็นภาพเลยค่ะ เปิ้ลเองก็ชอบอาหารญี่ปุ่นเหมือนกันค่ะ แต่น่าเสียดายที่หาดใหญ่มียี่ห้อเดียวคือ ฟูจิ เลยไม่มีตัวเปรียบเทียบ เมื่อวานดูรายการทีวีที่พาไปฮอกไกโด ไปชมการประมูลปลาอะไรซักอย่างในตลาดปลา เห็นแล้ววันนี้เลยต้องไปฟาดปลาดิบ3อย่างมาเรียบร้อยโรงเรียนญี่ปุ่นไปแล้วค่ะ ตอนนี้ญี่ปุ่นคงหนาวแล้ว ระวังสุขภาพนะคะ รักป้าโซมากๆค่ะ   โดย: apple.007 18 ตุลาคม 2553 19:45:03 น.

โอ้ว...ป้าโซจ๋า เหมือนหนูเมื่อวานเลยอ่ะ นี่หนู่กลับมาเยี่ยมบ้านก่อนเดินทางไปญี่ปุ่นค่ะ เมื่อคืนออกไปกินก๋วยเตี๋ยวร้านประจำกับครอบครัวแต่เค้าเซ้งร้านให้คนอื่นไป การบริการและก๋วยเตี๋ยวเลยเปลี่ยนตาม...แถมช้าอีกต่างหากเจ้าคุณพ่อหนูโมโหหิวแทบเดินไปลวกเส้นเองเลยค่ะอาหารธรรมดา ๆ แต่ถ้าบริการดีหนูก็โอเคล่ะ แต่ถ้าอาหารอร่อยสุด ๆ แต่บริการแย่ให้ตายหนูก็ไม่ไปคนนึงล่ะค่ะป้าโซ...ว่าแต่รอสี่สิบนาทีแลกกับถั่วแระ กับทาโกะยากิฟรีนี่มันไม่คุ้มเลยนิ...แต่ก็คงดีกว่าที่นี่นะคะเพราะเราจะไม่ได้อะไรเลยแถมถ้าเร่งมาก ๆ จะโดนคนขายวีนอีก...   โดย: ไก่ย่างถูกเผามันจะถูกไม้เสียบ 18 ตุลาคม 2553 23:42:52 น.

สวัสดีค่ะ ก็แปลกๆ ดีเหมือนกันนะค่ะ .. ถึงจะเป็นเด็กใหม่ มาเสิร์ฟแบบไม่คล่องดี แต่ว่าก็ทำไมแค่เอาใบจดรายการ ไปให้แม่ครัวเค้าก็ไมน่าจะยาก นี่เล่นให้รอ ที่สำคัญ คือว่า ถามเค้าแล้วด้วยซ้ำ แปลกดีค่ะ ถือว่าเป็นอีก 1 ปสก.นะค่ะ ส่วนตัวเองและครอบครัวจะเหมือนกันหมดเลยคือ เวลาไปร้านไหนแล้วอาหารออกช้า ลองครั้งเดียวแล้วก็ ไม่เอาอีกเลยค่ะ เพราะวาบางทีรอนานแล้วมันหิว พอหิวแล้วมันพาลจะโมโหเอาได้จริงๆ ค่ะ   โดย: JewNid 19 ตุลาคม 2553 8:18:07 น.

5555 ดีนา ที่ไม่เห็นเขาทำ แล้ว ล้างจานไปด้วย เอามือ เสยผมทอง แคะขี้มูก ดีดนิ้วทิ้ง แฮะ ๆ ขี้หมูก. ทำไมคุณลุงกับคุณป้าใจเย็นจัง รอได้น๊าน นาน ถ้าเป็นผม เหรอไปนานแล้ว...... อย่างว่า เจ้าของไม่ได้ทำด้วย อย่าง นัอยนั่งคิดเงิน เจ้าลูกจ้างจะได้ทำตามคิว อ้อ...มีร้าน ที่ระยองหน้าอำเภอเมือง ขายปลาเส้น ลูกชิ้น ปลา เกี้ยวปลา สาระพัด ลูกค้าตรึม อร่อย...ที่สุด เขาจัด การดี จดใส่กระดาษเล็ก ไปเสียบ คำทำก็ทำตามคิว เสร็จแล้วก็เอา ออเดอร์นั้นแปะน้ำเปียก ติดชาม. คนเสริพ ส่งได้ถูกคน.....ดีมาก แต่...อิ อิ ไม่ได้จดชื่อร้านมาซักที ไปกินมาหลายที เห็นว่าเป็นของ ตาย.... แหมคุณป้าก็... เขียนถึงความหลังหน่อยหาว่า ชราภาพ จริง ๆ เขามองข้างหลังเวลาออกกำลังกาย คนจะเรียก สวัสดีพี่... พอผมหันหน้าไป...อ้อ...คุณน้า อิ อิ มันน่า จุด จุด....นัก.   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 19 ตุลาคม 2553 13:31:15 น.

ป้าโซขา การหาของอร่อยๆกินเป็นวิธีที่ทำให้มีความสุขอันนึงนะคะ เครียดก็กิน เหงาก็กิน อกหักชำ้รักก็กิน มีความสุขก็กินได้อีก แต่โชคดีที่เมนูโปรดส่วนใหญ่ไม่อ้วนค่ะ ตอนนี้อาการดีขึ้นบ้าง ขอบคุณป้าโซนะคะที่คอยให้กำลีงใจเสมอๆ คิดถึงมากๆค่า   โดย: Apple.007 IP: 1.46.197.24 19 ตุลาคม 2553 17:17:58 น.

โอ้โฮ เพิ่งกลับบ้านมาเห็นว่าเม้นท์กะiphoneเนี่ยพิมพ์ผิดตรึมเลยค่ะ ตอนนี้เมืองไทยน้ำท่วมทางภาคกลาง-ตะวันออกค่ะ คงจะปลายๆปีต้องมาทางใต้แน่นอนที่สุดค่ะ โชคดีที่ตอนซื้อบ้านเปิ้ลป้องกันไว้แล้วยอมอยู่ไกลแต่ปลอดภัยจากน้ำท่วมแน่นอน ส่วนผลกระทบคงมีบ้างเรื่องการเดินทางไปทำงานค่ะ ปล.เปิ้ลคงมีฟาร์มพยาธิอยู่ในตัวค่ะ   โดย: apple.007 19 ตุลาคม 2553 20:33:07 น.

ป้าโซก็ค่อย ๆ หาไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวถึงเวลามันก็ต้องซักแห่งหนึ่งแหละ ให้เวลาตัวตั้งเดือนสองเดือน ไม่ได้ก็ให้มันรู้ไปสิเนาะ ก็ขออวยพรให้ป้าโซได้งานที่ชอบ และเริ่มต้นทำงานอีกซักสองเดือนข้างหน้านะคะ สาธุ อันนี้อวยพรถูกต้องนะคะ เมื่อวานเย็นได้น้ำพริกเกาหลี และกิมจิมา เลยทำไก่ทอดซอสพริกเกาหลี ทานกับจิมจิ โอ้โห..อาหารมือนี่ช่างอร่อยเสียจริงเลย แต่นี่ตัวยังเหม็นตุ ๆ อยู่เลยค่ะ เพราะกินกิมจิคนเดียวเกือบห่อแน่ะ หน้าหนาวที่บาห์เรนน่ะเหรอคะ หนาวววว สิคะ ก็เมืองทะเลทรายนะป้าโซ ร้อนก็ร้อนจัด หนาวก็หนาวจัด เพราะมันไม่มีต้นไม้ช่วยปรับอุณภูมิเหมือนอย่างบ้านเรา แถมในบ้านไม่มีเครือ่งฮีตเตอร์ หรือเตาผิงไฟด้วยนะ คิดดูละกันว่าจะหนาวขนาดไหน เพียงแต่ไม่มีหิมะเท่านั้นแหละ อุณภูมิก็จะประมาณ 10-20 องศามั้งคะ แต่ดีหน่อยที่เค้าเอาเครื่องฮีตเตอร์มาใส่ไว้ทุกห้องให้เรา ค่อยยังชั่วหน่อย และต้องมีหนึ่งตัวที่เจ้าแมวบีบี้นอนกอดยี่สิบสี่ชั่วโมงเลยหละ   โดย: Candlelight Blues 19 ตุลาคม 2553 21:02:34 น.

ป้าโซคะ!!! จะว่าไปอกหักครั้งแรกเลยนะคะเนี่ย ที่ผ่านมามีแต่หักคนอื่นเค้า เพิ่งรู้รสชาติวันนี้เองค่ะ มันรู้สึกเหมือน   โดย: apple.007 19 ตุลาคม 2553 22:14:38 น.

ลืมค่ะ!!! ขอให้ป้าโซได้งานใหม่ที่ดีและเป็นงานที่รัก เร็วๆนะคะ   โดย: apple.007 19 ตุลาคม 2553 22:27:53 น.

ป้าโซ เค้าเขียนของเค้าเองหล่ะจ้ะ การ์ดในบล้อกน่ะ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเค้าไปซือ้มาตั้งแต่เมื่อไหร่ เห็นอีกทีก็วางอยู่บนหมอนแล้วหล่ะ เธอพยายามเขียนอย่างมากเลยเธอบอก มีอยู่ครั้งหนึ่งเธอเขียนการ์ดให้ แล้วก็มีคำว่า "ตำบักหุ่ง" นึกแล้วก็ขำได้บ่อยๆหล่ะ เรื่องงาน ค่อยๆหาจ้ะ เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น ตอนนี้ก็ถือว่าพักผ่อนหาอะไรๆที่สนุกๆ และเพลิดเพลิน แต่ดีเนอะ ที่ป้าเล่าให้ฟังว่าคนสัมภาษณ์เคยไปเที่ยวเชียงใหม่มา นึกภาพตามที่ป้าเล่าได้ชัดเลย ฮ่าๆ ช่วงนี้ขิมก็ติดเดินเหมือนกันป้า วันไหนไม่มีเรียน หรือมีเรียนตอนบ่าย หลังกินข้าวกลางวันชอบออกไปเดินเล่นรอบๆ แต่รอบนึงก็สามไมล์ได้ ดีหน่อยที่อากาศยังไม่เย็นมาก หากเดินช่วงกลางวัน แต่ก็ยังต้องมีแจ็คเกตเสมอ บางทีก็ติดกล้องไปด้วย เผื่อเห็นต้นไม้ใบไม้สีสวยๆ ก็จะได้ถ่ายรูปเก็บไว้ กว่าจะเดินถึงบ้านรอบนึงก็อุ่นจนร้อนจ้ะ นึกถึงป้าโซซาเหมอจ้ะ   โดย: aArMel 19 ตุลาคม 2553 22:48:33 น.

สวาทดีจ้าป้าโซ ตกลง ร้านอาหารนั้นมันทำไมไม่บริการป้าอ่ะ ผมสงสัยว่า หุ้นส่วนไม่ลงรอยกันแหง ๆ ทำแบบนี้ มีหวังเจ๊งภายในไม่ช้า เหอๆ   โดย: smack 20 ตุลาคม 2553 9:11:52 น.

หุๆๆ ทำยังกะร้านคนไทย... ป้าไฮโซเนี่ย ช่างเก็บมาเล่าได้เป็นเรื่องเป็นราว คุณพี่ตอนนี้นึกจะเขียนอะไรก็เขียนไม่ออกสักเรื่อง นิยายเรื่องใหม่ก็ยังคาที่อยู่ มันจะจบมั้ยเนี่ย บล็อกแกงค์มีปัญหาเรื่องบล็อกอัพเดตจิงๆ ที่โอเคเนชั่นถึงมันจะจัดหน้าจัดตัวอักษรลำบาก (แอดเพื่อนก็เด้งไปเด้งมา) แต่มันมีบล็อกอัพเดตให้เสร็จสรรพ   โดย: พี่หมี (Bkkbear ) 20 ตุลาคม 2553 9:33:01 น.

รู้สึกปลาบปลื้มชื่นใจเป็นหนักหนาอีกรอบแล้วที่ป้าโซไปเคาะประตูเรียก ที่จริงตุ๊กตาก็เห็นหลังป้าโซไวๆอยู่นะ แต่วิ่งตามก้นป้าไม่ไหวอ่ะป้า กว่าจะอัพเสร็จมันดึกมากแล้ว มัวแต่ขะมักเขม้นแต่งกรอบรูปอ่ะป้า มิรู้เหมือนกันว่าจะแต่งไปหาตะบักตะบวยอะไรซะปานนั้น เอ่อ..ก็แบบว่าบล็อกล่าสุดที่ตุ๊กตาอัพน่ะ มันหาสาระอันใดมิได้อ่ะสิป้า เลยเสนอภาพดูดีจะได้ดูมีคุณค่าขึ้นมานิ้ดนึง ปกติตุ๊กตาเป็นคนใจเย็นนะป้า แต่ถ้าต้องรอกินอาหารในร้านเกิน 20 นาทีขึ้นไป ก็จะเริ่มเก็บอาการไม่อยู่แล้ว (ไม่รู้มันใจเย็นแบบไหนหว่า ) จะต้องออกไปหาอะไรทำเพลินๆนอกร้าน แล้วให้สามีนั่งรอไป เพราะแกอ่านหนังสือพิมพ์รอของแกได้อ่ะนะป้า พออาหารมา พี่แกก็จะออกมาตาม ไม่รู้นะป้าพอได้ออกไปนอกร้านหาอะไรทำ-ชมเพลินๆแล้วมันรู้สึกว่าอาหารได้ไว ของป้าโซยังดีมีอะไรให้แทะเล่นๆในระหว่างรออาหาร แต่ที่เมืองฝรั่งเขาไม่มีอะไรให้แทะเลยอ่ะป้า แทะเล็บเล่นก็คงจะดูไม่งาม ช่วงนี้ทางตุ๊กตาอากาศเย็นเจี๊ยบเชียวล่ะจ้ะป้าโซ อาทิตย์ก่อนติดลบ ชาวบ้านที่จอดรถไว้นอกบ้านพากันขูดน้ำแข็งที่รถกันจ้าละหวั่น อ้อ..เรื่องภาษา ตุ๊กตาพูดไทยกับเจ้าสตีเว่นตลอดนะป้า อ่านนิทานอีสปเล่มเล็กๆให้ฟังก่อนนอนประจำ จนเจ้าตัวจำได้ขึ้นใจแล้วว่าต้องเริ่มต้นว่า "กาลครั้งหนึ่ง นานมาแล้ว" อิๆๆ สำหรับชื่อนั้นสตีเว่นเขาก็เรียกชื่อแม่ได้ชัดแจ๋วเชียวล่ะจ๊ะป้า ส่วนพ่อเจ้าสตีเว่นแกจะเรียกตุ๊กตาตามลูกอ่ะจ้ะ ว่า "มัมม้าๆ"   โดย: ไอ้เจ้าตาของป้าโซจ้ะ (เกลือหนึ่งกำน้อย ) 20 ตุลาคม 2553 12:35:06 น.

ไม่น่าเชื่อว่ามันจะเกิดขึ้นได้ในญี่ปุ่น ไม่น่าเชื่อจริงๆนะป้า ขนาดร้านที่ว่าคิวย๊าวยาว แต่พอได้ที่นั่ง ทุกอย่างรวดเร็วไม่มีให้หงุดหงิดใจเลย แต่นี่ก็ยังดีนะป้า ที่เค้าไม่คิดเงินน่ะ เป็นเมืองไทยน่ะเหรอ ไม่มีซะหรอก(แต่ก็อดโมโหไอ้หนุ่มหัวทองไม่ได้เนอะ)   โดย: ปลาทอง9 21 ตุลาคม 2553 1:31:29 น.

เมืองไทยไม่มีนะครับที่จะไม่คิดเงิน แถมบางร้านมีเรื่องกับลูกค้าจนมาทะเลาะกันต่อที่บอร์ดพันทิพย์ก็มีให้เห็นบ่อยๆ จะว่าไม่ของไทยมันน่าโมโหตรงที่ว่า เวลาเกิดเรื่องเค้าไม่ค่อยให้ความสนใจ ไม่ค่อยรับผิดชอบทั้งที่บางเรื่อง แค่กล่าวคำว่า "ขอโทษ" จากนั้นไม่คิดตั้งเรื่องก็น่าจะจบแท้ๆ   โดย: คุณต่อ (toor36 ) 24 พฤศจิกายน 2553 15:42:59 น.