ตกปลาที่ ทะกะชิมะ
ตกปลาทริปนี้ วางแผนไว้ตั้งแต่สองอาทิตย์ที่แล้ว ตะแรกขยับจะไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วแต่คุณชายคนโตเธอไม่ว่าง ต้องไปสอบเลื่อนระดับภาษาอังกฤษและไปชมรม ประจวบกับอาทิตย์นี้เป็นวันหยุดติดกันสามวัน เลยตกลงเลื่อนเป็นอาทิตย์นี้ซะเลย
เย็นวันเสาร์ช่วงที่เจ้าตัวเล็กเขาไปซ้อมยูโดก็เตรียมข้าวของให้พร้อม อุปกรณ์ตกปลา เสื่อ ของขบเคี้ยว เครื่องดื่มต่างๆ มีพวกเบียร์ไร้อัลกอฮอล์ น้ำชา น้ำดำ กาแฟเย็นกระป๋อง ใส่กระติกแช่น้ำแข็งใบใหญ่ ที่ขาดไม่ได้คือเสื้อคลุมตัวบางๆคนละตัวเพราะตกกลางคืนที่นี่เริ่มเย็นละ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อต้องไปอยู่ริมทะเลซึ่งลมตึงทั้งคืน.. เตรียมของเสร็จสรรพ อาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนชุดพร้อมนอน ลุงออกไปรับเจ้าตัวเล็กกลับมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ล้อพร้อมหมุนตอนสามทุ่มนิดๆ..
สถานที่ๆจะไปตกปลานี่อยู่ห่างจากบ้านประมาณร้อยกว่ากิโล ใช้เวลาเดินทางประมาณสองชม.กว่า .. ออกจากบ้านได้ก็บึ่งไปตามเส้นทางไปทางจังหวัดซะกะ ยังไม่พักทานข้าวเย็นเพราะต้องการไปให้ถึงร้านขายเครื่องตกปลาเพื่อซื้อเหยื่อก่อนเขาจะปิดร้าน .. ก่อนหน้านี้ก็หม่ำของรองท้องกันไว้นิดๆหน่อยๆแล้ว ยังไม่หิวลูกทริปทั้งหลายทนได้
นั่งไปได้สักแป๊บ ไอ้ตัวดีที่นั่งหลังสุดทำเสียง ป้าดดดด..มาชุดนึง ทีนี้เริ่มพัลวันละเพราะกลิ่นเธอสุดร้ายกาจ ป้าโซสั่ง.."กดไว้แน่นๆอย่าให้กลิ่นออกมาเชียวนะ ถ้ากลิ่นออกมาก้มลงไปสูดของตัวเองให้หมดเลย " ..แม้กระทั่งเจ้าตัวยังร้อง "โอยย เหม็นนน.. แม่เปิดกระจกหน่อยข้างหลังมันไม่มีกระจกให้เปิด" แม้..มันน่ารมตดตัวเองซะให้เข็ด เจ้านี่เป็นงี้ทุกทีขึ้นนั่งรถทีไรเป็นตดให้พวกดมกันในรถ
ใช้เวลาชั่วโมงกว่าๆ ถึงร้านขายเครื่องตกปลาสี่ทุ่มนิดๆ ลงไปซื้อเหยื่อตกปลาที่เขาแช่แข็งไว้ เจ้าของร้านออกมาหยิบเหยื่อให้แพ็คนึง ทุบๆๆให้นิ่มเพื่อหย่อนลงในถังเหยื่อที่เราเตรียมมาได้ง่าย
จากนั้นก็ขับรถออกไปสอดส่ายสายตาหาร้านอาหารละ.. หิวๆๆๆ จอดพรวดเข้าร้าน Joyfull ที่เปิด 24 ชม.ได้ก็สั่งๆๆ กินๆๆ ร้านที่นี่ให้อาหารเยอะวุ้ย มากกว่าร้านในเมืองอีก ทั้งๆที่เป็นแฟรนไชส์เดียวกัน ป้าโซมิสามารถกระเดือกได้หมดต้องยกที่เหลือให้ลุงโซ้ยแทนคงเนื่องมาจากหิวเกินไปนั่นแหละ
ออกจากร้านห้าทุ่มนิดๆ อิ่มแล้วหนิ.. ท้องตึงตาก็ปิดละ หน้าที่ใครหน้าที่มัน แต่หน้าที่อิฉันตอนนี้คือหลับ แต่หลับไปไม่เท่าไหร่ก็ต้องตกใจตื่นเพราะรถแกว่ง เสียงลุงกับเจ้าโตที่นั่งข้างหน้าเอะอะกันว่า "หมูป่าๆ ..ตายอยู่กลางถนน" ลุงเบี่ยงรถกระทันหันหลบซากหมู ป้าโซลืมตาพรวด.. "จอดๆๆๆ เก็บไปผัดเผ็ดเหอะ" อิลุงถามละเมอเรอะหล่อน?..
จากนั้นก็เลยตาตื่นตลอดเพราะทางเริ่มคดเคี้ยวมากมาย ยิ่งดึกสงัดมืดกริ๊บเชียว โค้งก็เยอะสุดๆ ขึ้นเขาลงเขา ยังไม่ทันหลุดโค้งนี้ แม่เจ้าโวย.. เจออีกโค้งขวับเข้าให้แล้ว อิลุงก็ทิ้งโค้งอย่างหนุกหนาน แต่ป้าโซไม่ค่อยหนุกด้วยเพราะมันมืดมากกก ทีนี้เลยนั่งเบิ่งไปตลอดทาง ไม่หล่งไม่หลับมันละ เผื่ออิลุงส่งขึ้นไปพบเทวดาจะได้ตั้งตัวถูกไม่ใช่ไปถามละเมอๆกับเทวดาบนสวรรค์(คนดีก็ต้องขึ้นสวรรค์ใช่ป่ะ)ว่าที่นี่ที่ไหนคะ?
ขับต่อมาอีกพักเจออีกแล้ว คราวนี้ไม่ใช่หมูป่าหรือผีป่า แต่เป็นตัวทะนุกิ เอ..ภาษาไทยเค้าเรียกไรหว่า? น่ะ..ช่างมันเหอะเพราะบ้านเราไม่มีไอ้ตัวพรรค์นี้ .. เจ้านี่วิ่งชะแว้บตัดหน้ารถไปอีกละ ดีที่ลุงเค้าระวังเลยไม่เปรี้ยงเข้าให้
ไปถึงที่หมายเที่ยงคืนเศษ .. สรุปเวลาเดินทางตั้งแต่ออกจากบ้านมาประมาณสามชม.ได้ ลงจากรถช่วยกันขนข้าวของไปปูเสื่อตรงแท่นคอนกรีตที่ยื่นไปในทะเลที่เคยมานั่งตกปลากันประจำ ปู่เตรียมขึ้นเบ็ด ลุงสูบลมเข้าห่วงยางก่อนเพื่อนเลย เพราะเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมานี่มีข่าวพ่อกับลูกชายป.หนึ่งพากันไปตกปลาริมทะเลอย่างนี้แหละ แล้วลูกตกน้ำพ่อกระโจนลงไปช่วย สรุปตายทั้งสองคน ลุงเลยเตรียมการไว้พร้อม สูบลมเข้าห่วงยางแล้วหาเชือกผูกยึดไว้ซะ จากนั้นลุงก็ไปช่วยปู่ขึ้นสายเบ็ด ป้าโซตกได้สี่ซ้าห้าตัวติดๆกัน เรียกว่าพอหย่อนเบ็ดก็ติดปุ๊บ เลยเลิก..มานอนดูดาวดีกว่า
ที่ซุกหัวชั่วคราวของป้าโซ
ฟ้าคืนนี้ดาวส่องประกายระยิบระยับทั่วแผ่นฟ้าอันมืดมิด ดูสวยงามก่อให้เกิดความสุขสงบในใจ ไพล่คิดไปถึงพ่อ.. ถ้าพ่ออยู่คงชอบอย่างนี้ มานั่งตกปลาท่ามกลางแสงดาวเคล้ากับการจิบเบียร์ ยิ่งดาวสวยๆอย่างนี้พ่อครึ้มๆคงฮัมเพลง..
..โอ้.. ดาว.. ไร้ราคีคาวช่างงามล้ำค่า..
หรือไม่ก็..
..จันทร์..กระจ่าง..ฟ้า.. นภา..ประดับ..ด้วยดาว โลก..สวย..ราว..
เอ..แล้วไงต่อนะ ป้าโซชักเคลิ้มไปเรื่อย แล้วทำไมเวลามีความสุขกับบรรยากาศดีๆต้องนึกถึงเพลงหวานๆซึ้งๆด้วยหว่า? ทำไมไม่นึกถึง.. ข้างขึ้นเดือนหงาย เราขี่ควายชมจันทร์ ฮึ่ยๆๆๆ โย่ะ!!
พอเคลิ้มได้ที่ก็หลับ.. จำได้ว่าตอนนอนนั่นตีหนึ่งสี่สิบห้านาที คุณลูกทั้งสองยังสนุกสนานกับการตกปลา หุหุ ลูกจ๋า..แม่กรนก่อน แต่หลับๆก็ไม่สนิทหรอกค่ะเพราะได้ยินเสียงตลอดยิ่งตอนตื่นเต้นได้ตัวโตกว่าฝ่ามือมาหน่อย พวกทำเสียงยังกะตกไอ้หลามมาได้ก็ไม่ปาน
ตื่นมาอีกทีตีห้าสี่สิบห้า เสียงนกบินไปมาร้องแจ้วๆ เสียงเรือชาวประมงเริ่มออกทะเล เสียงเฟอร์รี่เริ่มออกทำการ หันไปดูพวกตกปลา สรุปไม่มีคนมานอนกับป้าโซเลย ไอ้ตัวเล็กยังตาแจ๋วโต้รุ่งกับเค้าด้วย เอาๆๆ ยังหยุดอีกสองวันไม่เป็นไร ยังมีเวลาพักผ่อนอยู่..
พอเจ็ดโมงปลาเริ่มง่วงนอนไม่กินเบ็ดละ พร้อมกับเหยื่อก็หมดพอดีได้เวลาเก็บข้าวเก็บของกลับบ้าน..
ช่วยกันเก็บข้าวของ ตักน้ำทะเลมาราดๆทำความสะอาดบริเวณที่เราตกปลา เก็บเศษขยะเข้าถุงพกกลับบ้านไม่เหลือทิ้งไว้สักชิ้นทำตามมารยาทสังคมครบเป๊ะก็ขับรถกลับบ้าน
ระหว่างทางก็แวะเซเว่นฯซื้อข้าวปั้นมาเป็นอาหารเช้า กับกาแฟและเครื่องดื่มห้ามหลับของพ่อมัน ถึงบ้านเก้าโมงสี่สิบได้ ปู่จัดการควักไส้ปลาที่ตกมา นับไปนับมาได้สองร้อยสามสิบตัวเชียว จากนี้ไปเดือนสองเดือนสมาชิกที่บ้านหน้าจะต้องเปลี่ยนไปเป็นปลา.. ป้าโซรับรอง หุหุ.. ก็เค้าว่ากินปลาแล้วดีนี่นะ เพราะงั้นก็กินมันทุกวันเหอะ วะฮะฮ่า..
พนักงานขับรถแอบงีบสั้นๆ เอาแรงก่อนขับรถกลับบ้าน
ยามเช้า..
และ..เสบียงสำหรับสองสามเดือน
ลากันด้วยรูปนี้ครับ.. ติดมาสองตัว ฟลุ้คครับฟลุ้ค..
Create Date : 20 กันยายน 2553 |
|
34 comments |
Last Update : 20 กันยายน 2553 21:04:04 น. |
Counter : 2080 Pageviews. |
|
|
|
แต่น่าสงสารลุงมากกว่า ขับรถเองทั้งไปทั้งกลับเลย
ละวันนี้ ได้กินปลาทูแล้วรึยัง