"ตัวที่เป็นปัญหาคือใจ"

วิธีกินของพระท่านกินเพื่ออยู่

ไม่ได้กินเพื่อตัวของท่าน กินเพื่อคนใช้

 เลี้ยงคนใช้ เลี้ยงคนรับใช้ บางท่านไม่ได้กิน

 อาหารของท่านก็คือความสงบ

ถ้าใจสงบแล้วมันไม่หิว มันไม่หิวอาหาร

 ให้มันอดข้าว มันก็อดได้

 พระพุทธเจ้าอดข้าวได้ตั้ง ๔๙ วันเพราะใจไม่หิว

ร่างกายนี้เหลือแต่หนังหุ้มกระดูก

แต่ใจไม่เดือดร้อน ใจสงบ

 เพียงแต่ว่ายังไม่สงบแบบถาวร

สงบแบบยังมีความทุกข์อยู่

 เพราะว่ามันยังไม่ได้กำจัดตัวกิเลส

 ท่านก็เลยหยุดเลิกอดอาหาร

อดอาหารใจก็ยังทุกข์อยู่ ใจก็ยังอยากกินอยู่

 ก็เลยยังไม่ใช่ทาง อดอาหารเฉยๆ ไม่ใช่ทาง

 ต้องมาอดความอยาก ต้องหยุดความอยาก

 ร่างกายจะตายแล้วมันก็ยังมีความอยากอยู่

 ก็เลยแทนที่จะไปทรมานร่างกาย

ก็เลิกทรมานร่างกาย

 มารู้ว่าตัวที่เป็นปัญหาคือใจ

 คือความอยากที่มีอยู่ในใจ

เวลาเกิดความอยากขึ้นมานี้หิวเลย

 โยมกินข้าวอิ่มๆ นี้เดี๋ยวเห็นขนมขึ้นมาก็หิวแล้ว

 ทั้งๆ ที่ท้องมันแน่นอยู่อย่างนี้ก็ยังอยากกินอยู่

 แล้วถ้าไม่ได้กินก็หงุดหงิดไม่สบายใจ

 ร่างกายมันถึงพองขึ้นมาเป็นตุ่มไปทุกวันนี้

 แล้วก็ไปโทษว่าเป็นยีนส์เป็นอะไรทำไม

 มันเป็นตัณหาความอยากทั้งนั้นแหละ

บางคนก็ไปโทษเป็นดีเอ็นเออันโน้นไป

ถ้าหยุดความอยากได้ไม่มีวันอ้วนหรอก

 ถ้าเรามาทำใจให้สงบได้แล้ว

เราก็ไม่ต้องใช้ร่างกาย

 ไม่มีร่างกายก็ไม่ทุกข์ ไม่เดือดร้อน

 ไม่ต้องกลับมามีร่างกายอันใหม่

 ถ้าเรายังต้องใช้ร่างกายนี้อยู่

หลังจากกายนี้ตายไป

 เราก็กลับมาเกิดใหม่

 กลับมาทรมานใหม่มาทุกข์ใหม่

 มาดิ้นรนหากินมาเลี้ยงปากเลี้ยงท้องกัน

 หาเงินหาทองมาซื้อความสุข

ทางตาหูจมูกลิ้นกายกัน

แล้วก็มาทุกข์กับประกันชีวิต

ประกันภัยประกันสุขภาพ

มันก็กลับมาเจอปัญหาแบบเดิม

เจอความทุกข์แบบเดิม

 มันก็จะกลับมาอย่างนี้แหละ

 พวกเรากลับมาเกิดมาไม่รู้กี่ล้านรอบแล้ว.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

........................

สนทนาธรรมมะบนเขา

วันที่ ๑๔ มีนาคม ๒๕๖๐







ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ