แล้วก้อมาถึงส่วนที่น่าเบื่อมากที่สุดของการเดินทาง ผมละเกลียดการจัดกระเป๋าเป็นอย่างยิ่ง ยิ่งครวนี้มีฐานะเป็นแค่นักท่องเที่ยวได้น้ำหนักกระเป๋านิดเดียวยิ่งเครียดหนัก คราวที่แล้วไปเรียนต่อได้น้ำหนักกระเป๋าโหลดลงท้องเครื่องตั้ง 35 กิโล กระเป๋าใส่ Compartment อีก 15 แอบใส่เป้หลังไปอีก 7 กิโล นี่มันย้ายบ้านกันชัดๆ อย่านึกว่าผมจะขนอาหาร ขนม นม เนยไปเยอะนะครับ ส่วนมากจะเป็นเสื้อผ้าครับ ขนไปเหมือนกับว่าจะเอาไปเปิดท้ายขายของ

มาคราวนี้เป็นแค่นักท่องเที่ยวได้น้ำหนักแค่ 20 กิโล เฮ้อ ตูจะทำยังไงดีหว่า ไปตั้ง 2 อาทิตย์ ว่าแล้วก้อกัดฟันเอาวะ เอากางเกงยีนส์ไป 3ตัวพอ ใส่ไป 1 ตัว เสื้อผ้าก้อตัวนึงใส่ 2 วัน เสื้อกล้าม ถุงเท้า กางเกงใน เอาไปอย่างละ 6 เด๋วลงไปหยอดเหรียญซักเอาก้อได้วะ นอกจากนั้นก้อมีของกระจุกกระจิก แล้วก้อของฝากครอบครัวที่ผมเคยไปอยู่ด้วย

คราวนี้มาถึงนาทีอันตื่นเต้ล ผมปิดกระเป๋าแล้วลองขึ้นชั่ง ติ๊ดๆๆๆๆ ตัวเลขมาหยุดอยู่ที่ 13 กิโล ครับ เย้ๆๆๆ เฮ้อ ลุ้นแทบตาย แล้วก้อโล่งใจไปอีกเปลาะนึง

อยากจะเพิ่มเรื่องการแพคกระเป๋าเป็นพิเศษสำหรับคนที่จะเดินทางไปเรียนต่อที่ประเทศออสเตรเลียนะครับ

ตอนที่เราซื้อตั๋วเครื่องบินราคานักเรียนเราสามารถ request น้ำหนักได้พิเศษกว่าตั๋วประเภทบุคคธรรมดาที่เป็นราคานักท่องเที่ยว (อันนี้ไม่รับตั๋วชั้นเฟิร์สทคลาส กับ ชั้นธุรกิจนะครับ) จากที่ได้ 20 กิโลกรัม / ต่อ ก้ออาจจะได้เพิ่มเป็น 30-35 กิโลกรัม / คน ซึ่งก้อขึ้นอยู่แต่ละสายการบินนะครับ นอกจากกระเป๋าที่จะโหลดใต้ท้องเครื่องแล้ว ยังมีกระเป๋าเดินทางอีก 1 ใบขนาดไม่เกิน 12 นิ้ว ที่สามารถหิ้วขึ้นเครื่อง ใบนี้สามารถมีน้ำหนักได้ 12-15 กิโลกรัมครับ ส่วนเป้หรือกระเป๋าส่วนตัวอีกใบก้อใส่ของกระจุกกระจิกอย่าให้หนักมากครับ น่าเกลียด ฮ่าๆๆ

สำหรับเรื่องที่จะต้องเอาอะไรไปบ้างผมขอข้ามไปเลยนะครับ กระเป๋าใครก้อน่าจะรู้กันเองว่าจะต้องเอาอะไรไปบ้าง ผมขอแนะนำอะไรที่ไม่ต้องเอาไปดีกว่าครับ

อะไรบ้างที่ไม่ควรเอาไป ... อาหารการกินทุกอย่างเลยครับ ไม่ต้องเอาไป .. หลายท่านอาจจะไม่ทราบว่าที่เมลเบิร์นนี่สามารถหาเครื่องปรุงเอเชี่ยนได้ง่ายมากๆครับ เข้าไปในเมืองก้อสามารถหาซื้อได้ที่ China Town หรือไม่ก้อ Richmond / Footscray ออกนอกเมืองไปหน่อยก้อ Springvale นี่เป็นแหล่งใหญ่ของสินค้าเอเชียนเลยครับ เป็นเมืองๆนึงเลยนะครับขายแต่ของเอเชียน มีตั้งแต่ผัก ผลไม้ ไปจนถึง กระปิ น้ำปลา ปลาแห้ง ปลาสลิด ปลาร้า มะขามเปียก ปาท่องโก๋ ไอครีมกะทิสด ลอดช่อง สลิ่ม อู๊ยย สาระพัดครับ น้ำพริกเครื่องแกงก้อมีขายทุกประเภท ทั้งน้ำพริกพื้นฐาน เช่น แกงเขียวหวาน แกงแดง พะแนง จนไปถึงน้ำพริกแบบแอดวานส์ เช่น น้ำพริกแกงคั่ว น้ำพริกน้ำยา แกงส้ม แกงเหลือง

ข้าวสารก้อเหมือนกันครับ ไม่ต้องแบกไปให้มันเปลืองน้ำหนัก ไปหาซื้อที่โน่น จะเอาข้าวอะไรล่ะครับ ข้าวหอมมะลิ ข้าวเสาให้ ตราอะไรก้อมีหมด

ถูกครับ ราคาก้อไม่เท่ากับเมืองไทยหรอกครับ แต่ก้อไม่ได้แพงเป็นทองนะครับ หาซื้อเอาจากที่โน่นได้ครับ อ้อ ครกกับสาก ก้อไม่ต้องแบกไปนะครับเค้ามีขายเหมือนกัน จะเอาเป็นครกหินอ่างศิลา หรือจะเอาครกส้มตำโคราช ก้อมีหมดครับ

บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไม่ว่าจะยี่ห้อไหนๆ ก้อไม่ต้องแบกไปขนไปให้มันเหนื่อยเปล่าๆ ที่สำคัญจะได้ไม่ต้องไปเปิดกระเป๋าอวดอิมมิดเกรชั่นให้เสียเวลารื้อ เวลาเก็บ เดินเริ่ดๆ เชิดๆ ผ่านช่องสีเขียวไปเลย ทำหน้าหยิ่งๆ ประมาณว่าไม่มีอะไรจะดีแคลร์เฟ้ย ....

เสื้อกันหนาวผมก้อไม่แน่นำให้ขนไปเยอะครับ โดยเฉพาะเสื้อแบบที่เป็นเสื้อถัก ผมเห็นมาหลายตัวแล้วครับ เสื้อกันหนาวแบบถักจากเมืองไทยสวยแต่เค้าถักแบบหลวมๆไม่แน่นมันก้อเลยกันหนาวไม่ค่อยได้ครับ ถ้าจะซื้อก้อเลือกดูที่มันแน่นๆ หนาๆ หน่อย โอเวอร์โค้ท ไม่ต้องเอาไปครับ ไม่ได้หนาวขนาดนั้น เอาผ้าพันคอเก๋ๆ ถุงมือเก๋ๆ ไปดีกว่าครับ หาเสื้อกันหนาวที่สามารถกันลมได้ด้วยติดไปด้วยนะครับ เมลเบิร์นลมแรงครับ