Group Blog
All Blog
|
เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 9 หน้า 1 รุ่งเช้าต้นข้าวตื่นมาพบข้าวหอมที่นอนซบอกเขาอยู่ เธอยังไม่ตื่น เขายิ้มแล้วจูบที่เรือนผม นอนคิดอะไรเพลินๆ ผู้หญิงที่ทำให้เขามีอารมณ์อย่างว่า ผู้หญิงที่ทำให้ใจเขาสั่น ยังมีผู้หญิงคนนี้ในโลกใบนี้ด้วยหรอกหรือ? แค่สัมผัสตัวเธอก็ทำเอาเขานิ่งไม่ไหว เปลวเพลิงยังกะลาวาปะทุร้อนแรง นี่คือการทรงตัวไม่ไหวอย่างแท้จริง คำกล่าวที่ว่าเคมีของคนเราจะรู้ว่ายิ่งเข้ากันได้มากเท่าไหร่ ก็หลังจากที่ได้มีการผสมผสานปรุงแต่งเข้าด้วยกัน มันจะได้รับรู้ถึงรสชาติ รสที่ว่านั้น จะ เผ็ดแสบทรวง,มันทุกหยด, กลมกล่อม, เอร็ดอร่อย หรือกร่อย ก็ตอนนี้แหล่ะ เขารู้สึกว่า เขารับรู้ถึงทุกรส ยกเว้นกร่อย ต้นข้าวค่อยๆ วางข้าวหอมลงที่นอนเพราะเธอยังหลับอยู่ เธอพลิกตัวหนี เขาลุกไปอาบน้ำ ทำกับข้าวในครัว เอาผ้าที่เปื้อนเลือดเมื่อคืนไปปั่นซัก เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ต้นข้าวกลับห้องเพื่อปลุกข้าวหอมมากินข้าว เขาเข้ามาในห้องเห็นข้าวหอมนั่งกระโจมอกหน้าเครียด “มีอะไรหรือเปล่า?” เธอทำหน้าซีด “เจ้มีเลือดซึม...แล้วก็ เจ็บ” เธอตอบ ต้นหอมเดินมานั่งลงข้างๆ กอดเธอไว้แล้วจูบที่หัวอย่างปลอบใจ “พี่ขอโทษด้วยนะ ครั้งแรกมันอาจจะเจ็บแบบนี้แหล่ะ” “พวกเราทำอะไรกันอยู่เหรอเจ้” เธอยังสับสนจับต้นชนปลายไม่ถูก “ทำอะไร ถามแปลก” เขาเอ่ยย้อน “ทำไมเจ้ ถึงทำแบบนี้กับข้าว ก็เจ้เป็นผู้หญิงนิ” หน้าเธอยังสับสนระคนงงงัน ต้นข้าวหลุดขำความซื่อ เขาโอบกอดเธอโยกไปมา “แล้วเมื่อคืนเห็นตรงไหนที่พี่เป็นผู้หญิงบ้าง?” “ก็ ก็ ก็...” อีกฝ่ายตอบไม่ได้ กลับเป็นฝ่ายหน้าแดง เธอหมายถึงที่แล้วมาเขาทำทุกอย่างเป็นผู้หญิง เขาหลอกเธอให้เชื่อสนิทอย่างนั้นหรอกหรือว่าเป็นผู้หญิง “สรุปเจ้ ไม่ใช่กะเทยหรอกเหรอ” “ฮ้าๆๆ” อีกฝ่ายยังอดขำไม่ได้ “ก็พี่ยังเป็นพี่อยู่เหมือนเดิมทุกอย่าง ไม่ว่าพี่จะเป็นผู้ชาย หรือผู้หญิง หรือกะเทย ข้าวหอมก็มีความสุขที่เป็นพี่แบบนี้ไม่ใช่เหรอ” เขามองหน้าเธอยิ้มๆ เอ่ยคำพูดของข้าวหอมก่อนหน้านี้เพื่อเตือนสติเธอ ข้าวหอมยังงุนงงว่าตัวเองพูดแบบนั้นไป แต่มันไม่ใช่อะไรแบบนี้ “เจ้ไม่เหมือนเดิม ไม่ใช่คนที่ข้าวคุ้นเคยสักนิ” เธอแย้ง “ตรงไหนที่ไม่เหมือนเดิม” “ก็เจ้เป็นกะเทย เจ้ไม่ชอบผู้หญิงกอด เจ้ รังเกียจเค้าตลอดเวลาที่เข้าใกล้” เธอพูดสิ่งที่คิดไว้ ต้นข้าวมองหน้าขาวซีดของข้าวหอม นี่เขาทำท่ารังเกียจอีกฝ่ายขนาดนั้นเชียวหรือ “ข้าวไม่คุ้นที่เจ้เปลี่ยนมาเป็นแบบนี้นะ” ต้นข้าวยิ้ม “ไม่เป็นไรนะ เอางี้ก็แล้วกัน เราก็ทำแบบนี้ทุกวัน ข้าวหอมจะได้คุ้น” เขารวบรัดสรุปความ ข้าวหอมทำหน้างงหนัก “ทำอะไรเจ้?” ต้นข้าวยิ้ม ปกติแล้วข้าวหอมออกจะเป็นคนหัวไวกว่าเขา ทันทุกเรื่องเสียด้วยซ้ำ ทำไมเขาพูดแค่นี้เธอถึงไม่เข้าใจ ก็เอาเถอะสงสัยจะยังขวัญเสียอยู่ ต้นข้าวจูบลงที่เปลือกตา เรื่อยลงมาที่จมูก อีกฝ่ายทำท่าจะถอยหนี เขารีบรวบเธอกอดไว้ เมื่อริมฝีปากหนาประกบลงที่ริมฝีปากบาง แล้วค่อยๆดูดดื่มเบาๆ อย่างอ่อนโยน ข้าวหอมประท้วงและทุบอกเขา กลิ่นหอมอ่อนๆ หลังอาบน้ำมันกระตุ้นเขาอย่างดี ข้าวหอมยิ่งดิ้นและทุบอกเขาหนัก เมื่ออุ้มมือใหญ่ดึงผ้าขนหนูออก แล้วบีบเบาๆ ที่อกเล็ก แล้วเกลี่ยเม็ดบัวไปมาให้เธอเสียวซ่าน “ พอ พอ พอ......พอได้แล้ว” เธอผลักเขาออกไปได้ แต่พอมองหน้าอีกฝ่ายที่กำลังร้อนแรงยิ่งทำให้เธอเสียขวัญอีก นี่มันเกิดอะไรขึ้น ต้นข้าวที่เธอเคยรู้จักไปไหน ทำไมกลายเป็นบุรุษตรงหน้าเธอนี้ มีแรงปรารถนาอัน รุนแรง เร่าร้อน หากอ่อนหวาน และอ่อนโยนทุกสัมผัส ต้นข้าวมองหน้าตกใจของอีกฝ่ายแล้วเหมือนได้สติ เขารู้สึกผิดมากมาย เวลาอยู่ใกล้ข้าวหอม โลกมันไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย เขาอยากกอด อยากจูบเธอ รวมกระทั้ง ความรู้สึกที่ซ่อนเร้นที่ไม่เคยมีมาก่อน ขาดสติอย่างควบคุมไม่อยู่จริงๆ จริงๆ แล้ว ก็เป็นตัวเขาเองที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ ขาดสติสัมปชัญญะ แค่อยากจะลองทดสอบตัวเองว่าจะรู้สึกอย่างไรกับข้าวหอม เขายังเป็นกะเทยดีอยู่หรือไม่ แต่กลายเป็นว่า ตัวเขาเองกลับเสียการทรงตัวอย่างหนัก ลงมือชิงเอาทุกอย่างของข้าวหอมมาหมด โดยลืมความเป็นตัวตนที่เป็นอย่างเสียสิ้น โดยไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายจะยินยอมหรือไม่? โดยไม่รู้ว่าตัวเขาเองจะเป็นผู้ชนะหรือเปล่า? แต่สถานการณ์หลังการเกิดเหตุทั้งป่วง กลับเป็นหลักฐานชี้ชัดว่า ...เขาแพ้..
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
กำลังกลายพันธุ์แล้วค่ะพระเอกเรา