เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 8 หน้า 2
แต่มันกลับผิดคาดมากว่าที่พ่อคิด เขาเห็นบุตรชายที่แต๋วแตกมาเนินนาน แม้เขาจะพยายามปกปิด แต่ผู้เป็นพ่อก็มองเขาได้ทะลุเสมอมา
เรื่องที่พ่อหนักใจมาตลอดว่าตัวเองจะนอนตายตาหลับหรือไม่ บัดนี้เปลียนแปลงไปอย่างรวดเร็ว ทั้งหน้าตาที่ดูนิ่ง สุขุม มากกว่าเดิม
การพูดจาที่ไม่อ้อนแอ้นเป็นหญิงเหมือนเมื่อก่อน ถึงจะไม่ได้แมนเต็ม 100 ถึงเขาจะพยายามพูดกับพ่ออย่างปกปิด
แต่ก็ไม่ได้มิด กิริยาที่แปรเปลี่ยนจากสาวแตก จริตจะกร้าน มากมาย ถึงเขาจะเป็นตุ๊ดที่เรียบร้อยเพราะเก็บกด
แต่มันมีกิริยาของกะเทยมันก็ไม่สามารถปกปิดได้ ตอนนี้สิ พ่อเหมือนได้ลูกชายคนหนึ่งนั่งทานข้าวด้วย
สายตาที่มองข้าวหอมก็เจือแววรักและอาทรจนพ่อจับได้
“วาเลนไทด์แทนที่จะพากันไปสวีทที่อื่น มาหาพ่อกับแม่ซะงั้น” แม่เอ่ยแซวทั้งสอง
“เราไม่ได้มาหาคุณพ่อคุณแม่นานแล้วนิคะ อีกอย่างวันนี้พี่ต้นเขาหนีสาวที่ร้านมา”
ข้าวหอมพูดขำๆ
“อะไรกัน ทำไมต้องหนีสาวๆ ด้วย”
พ่อตามอย่างสนุก
“มีสาวๆมากมาย ต้องดีใจสิ ผู้ชายอย่างเรา”
ดูพ่อมีความสุขกับการได้คุยกับเขาแบบนั้น
“เจ้าชู้มากนะพ่อน่ะ”
แม่แอบแซว
ข้าวหอมหัวเราะ
“ไกด์เขาตามจีบพี่ต้นค่ะ พี่ต้นเอาแต่วิ่งหนีเขา เขาน้อยใจแย่แล้ว”
“อยากให้พี่ไปเจอะแจะกับสาวอื่นหรือยังไง?”
เขาตอบอีกฝ่าย
“เขาอาจจะมีเจตนาดีก็ได้นะ อีกอย่างเขาพาแขกมาร้านเราตลอด”
เขารีบสารยายให้ฟัง
“ไม่เป็นไรหรอกแบ่งๆ กันเชยชม”
ข้าวหอมทำหน้ากวน
“ฮึ อย่ามาน้ำตาเช็ดหัวเข่าก็แล้วกัน”
ต้นข้าวชักน้อยใจที่ข้าวหอมเอาเรื่องตัวเองมาเล่าอย่างสนุก
พ่อกับแม่ฟังทั้งสองตอบโต้กันก็หันมายิ้ม
“สมัยแม่สาวๆนะ พ่อตามจีบแม่ พ่อมาเฝ้าหน้าบ้านแม่ทุกวัน คอยไปแอบดูแม่เรียนทุกวัน จนแม่กลัว”
แม่อยากจะเล่าความหลังให้ฟังซะงั้น
“พ่อทำขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
ต้นถามอย่างสงสัย
“ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก หอพ่ออยู่ในซอยเดียวกับบ้านแม่ แล้วอีกอย่าง บางวิชาเราก็เรียนด้วยกัน”
พ่อรีบแก้ตัว
“แล้วคุณแม่ตกหลุมรักคุณพ่อยังไงคะ”
“วันนั้นเป็นวันที่ฝนตก แม่กำลังเดินเข้าซอยมา แล้วมีอันธพาลที่ชอบขับมอเตอร์ไซส์จับนมสาวๆ ขับรถวิ่งไปในซอย”
แม่เล่าข้าวหอมใจเต้นระทึก
“เขาขับรถมาใกล้แม่ แล้วพยายามจะจับนมแม่ แต่พอดีพ่อเขาเดินตามหลังมา เขาโยนกระเป๋าใส่อันธพาลนั่น เขาเลยเสียหลักก่อนจะถึงตัวแม่”
พ่อทำท่ายืดอก
“แล้วจากวันนั้น เขาเลยอาสาเดินกลับกับแม่ทุกวัน เราก็เลยสนิมกันแล้วก็คบกันพอเรียนจบ 3 ปี พ่อเลยขอแม่แต่งงาน”
“แม่ไม่คิดบ้างเหรอว่าพ่อสร้างฉากหรือเปล่า”
ต้นข้าวแกล้งพูดแทรก
แม่หัวเราะ
“ที่แรกแม่ก็คิดนะ แต่ว่าตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว เพราะแม่เผลอตัว จนลูกชายแม่ก็โตจนเป็นหนุ่ม กลับตัวก็ยากซะแล้ว”
“พ่อเป็นคนดี สาวๆ ก็ต้องหลงรักพ่อเป็นเรื่องธรรมดา”
พ่อยังยืดต่อ
“พ่อเขาก็สาวๆเยอะ บางคนก็มาบอกแม่อย่าไปหลงคารมพ่อนะ บางวันแม่ยังเห็นควงสาวๆไปดูหนังเลย”
“เราไปกันหลายคนนะแม่ เพื่อนในกลุ่มชวนไป”
พ่อรีบแก้ตัวกับแม่ แม้เรื่องราวจะผ่านมาหลายปีจนเป็นความหลังที่น่าจดจำ
ข้าวหอมได้แต่อมยิ้มที่ได้ฟังเรื่องราวเหล่านั้น
หลังจากทานข้าวเที่ยงกับพ่อและแม่เรียบร้อย
ต้นข้าวพาข้าวหอมกลับแต่ก็ไม่กลับไปที่ร้าน
เขาคิดอะไรเพลินๆ ว่าจะพาข้าวหอมไป
ช็อปปิ้งและดูหนัง แล้วอาจจะมีกิจกรรมพิเศษกับเธอในเย็นนี้
เขาพาเธอไปห้างใกล้ๆ ที่ไม่ไกลจากบ้านนัก
เพราะเผื่อดูหนังแล้วจะได้กลับบ้านโดยไม่ดึกมาก
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
วันนี้ตามมาอ่านบล็อกเก่าค่ะ