Group Blog
All Blog
|
เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 18 หน้า 3 แถมเขายังเอาเงินมาฟาดหัวเธออีก ข้าวหอมพยายามตั้งสติ เธอสับสนระหว่างความรักกับความเคยชิน เธอสับสนว่าจะยอมเลิกกับต้นข้าวง่ายๆ แบบนี้ได้หรือไม่ “คุณจะว่ายังไง” พจน์ถามอีก เมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งเงียบไปนาน “หรือว่าคุณรักต้นข้าว” เขาถามหันมามองอีกฝ่าย ข้าวหอมตอนนี้หัวใจเต้นแรงและเร็ว เลือดสูบฉีดจนทั่วกาย พจน์เลี้ยวรถเข้าห้างเล็กๆ เหมือนไม่มีคนที่หนึ่ง พจน์หันมามองข้าวหอมที่นั่งนิ่งราวหุ่นปั้น “ว่ายังไงครับคุณข้าว” “คุณยังรักเจ้ต้นอยู่เหรอคะ” เสียงเบาๆ สั่นๆ เอ่ย “ใช่ ผมไม่ต้องการเสียเขาไปอีก ผมเห็นเขากุมมือคุณแล้วอยากอ๊วก ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเขาต้องไปมีอะไรกับผู้หญิง” “คุณเป็นเกย์” เธอยังถามเขาต่อ “ใช่” “แล้วเจ้เขาอยากกลับไปหาคุณไหมคะ” เธอแข็งใจถามเขา “วันนี้ผมนัดเขาออกมาคุยแล้ว ผมอยากใช้เวลากับเขา เขาอาจจะยังโกรธผมอยู่ ที่ตอนนั้น ตอนที่เริ่มทำสปา” เขาท้าวความให้ฟัง “แล้วสปามันท่าทางจะเจ๊ง คุณก็หนีเขาไป” ข้าวหอมต่อความ “แต่ผมก็คิดว่า ผมจะกลับมาดูแลเขาให้ดีกว่าที่แล้วมา ถ้าคุณรักใครสักคน หวังว่าคุณคงเข้าใจนะ คุณต้องยินดีให้เขามีความสุข” พจน์สรุปเอาดื้อๆ โดยไม่ได้ปรึกษาต้นข้าวเลยว่าเขามีความสุขหรือเปล่า พจน์เดินลงมากจากรถ ข้าวหอมลงตาม “คุณพูดมาเลย ถ้า 1 ล้านมันน้อยไป ผมยินดีจ่ายให้ 2 ล้าน” เขายังไม่หยุดยื่นข้อเสนอดีๆ ให้ข้าวหอม “เรื่องเงินไม่สำคัญหรอกค่ะ” ข้าวหอมพยายามทบทวนหลายๆ อย่าง อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดสินะ แล้วเธอจะยอมเสียต้นข้าวให้พจน์ดีไหม ในเมื่อเขาคือสามีของเธอทั้งพฤตินัยและนิตินัย เธอรักเขาจริงหรือเปล่า เป็นสิ่งที่เธอถามตัวเองแล้วยังไม่อาจจะตอบหัวใจเธอได้ พจน์ รักต้นข้าวแน่นอนดูจากท่าทีของเขา เขายอมเสียเงินมากมายเพื่อซื้อผู้ชายเขาคืน หรือว่าเธอจะหลีกทางให้ทั้งสอง ต้นข้าวต้องพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองเพื่อเธอหรือเปล่า? เขาควรจะมีความสุขแบบที่เขาเป็นหรือไม่? ความกดดันประดังประเดเข้ามาจนอยากที่จะตัดสินใจออกมาได้อย่างรวดเร็วเช่นทุกครั้ง ข้าวมองยืนมองชายร่างสันทัดคนตรงหน้า ท่าทางใบหน้าอันเรียบเฉย ไม่ยินดียินร้ายกับหญิงสาว จ้องรอคำตอบที่เธอจะเอ่ยออกมา “ถ้าเจ้ต้นยังรักคุณอยู่ ฉันยอมไปเองค่ะ ฉันไม่อยากขัดขวางความรักของพวกคุณ” ข้าวหอมตอบเขา แต่หัวใจกับหวิวๆ อย่างบอกไม่ถูก เมื่อพูดไปแล้วคำพูดมันคืนไม่ได้สินะ “โป๊ก...” “โอ๊ยยยยย” พจน์ล้มลงไปนอน ข้าวหอมที่ยืนสับสนอยู่ก็ตกใจ มองร่างพจน์ที่ล้มไปนอนเลือดไหลท่วมหัว ข้างๆ มีปะเจตัวใหญ่อยู่ข้างๆ “คุณพจน์ ช่วยด้วยๆๆๆ” ข้าวหอมตกใจเข้าไปหาเขา เธอร้องอย่างดังเพื่อให้คนได้ยิน มีพนักงานของห้างวิ่งเข้ามาหา “ต้องขอโทษครับ เป็นอะไรมากไหมครับ” “วอ 2 เรียก วอ 1เกิดเหตุฉุกเฉินที่ลานจอดรถใต้ดิน” “เรียกรถพยาบาลที” เขาวอ เรียก รปภ “28” ทั้ง รปภ พนักงาน ต่างวิ่งออกมาดู ปะเจของช่างซ่อมท่อปะปานั่นเอง ที่ลอยมากระแทกหัวพจน์อย่างแรงจนหัวแตก ข้าวหอมต้องไปเป็นเพื่อนเขาที่โรงพยาบาล พจน์สลบไปค่อนวัน ถูกหมอเย็บแผลที่หัว กว่าจะฟื้นก็ค่ำ พอลืมตาตื่นมาพบข้าวหอมที่นั่งอยู่ข้างเตียงก็ประหลาดใจ “เกิดอะไรขึ้นครับ” “คุณโดนประเจของช่างปะปาลอยมากระแทกหัวจนหัวแตก” เธอตอบเขา “เย็บไปน่าจะ 30 เข็มมั้งคะ” เธอบอกเขา ข้าวหอมยิ้ม “ฉันไม่รู้ว่าต้องโทรหาญาติคุณยังไง เพราะไม่รู้เบอร์ญาติคุณค่ะ” เธอยื่นโทรศัพย์ให้เขา เพราะตอนที่หมอพาเขาเข้าห้องเย็บ เปลี่ยนเสื้อผ้า พยาบาลเอาของและเสื้อผ้าใส่ถุงมาส่งให้เธอและแจ้งว่าจะแอดมิท “ขอบคุณครับ” พจน์อึ้งๆ “ฉันบอกหมอว่าถ้าได้แอดมิทก็เอาห้องพิเศษเลย” เธอสาธยายต่อ “ตอนนี้ปวดหัวไหม” “นิดๆ ครับ” “คุณโทรบอกที่บ้านคุณก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวฉันจะอยู่เป็นเพื่อนคุณรอญาติคุณมาก่อน” ความอบอุ่นจากคำพูดพร้อมหน้าซนๆ ที่ยิ้มอย่างใสๆ ทำเอาพจน์อึ้งงันไป ไม่อยากเชื่อว่าเมื่อเช้าเขาเพิ่งจะทำร้ายจิตใจอีกฝ่ายไป “ผมต้องขอบคุณมากเลยครับ” “ไม่เป็นไรค่ะ เห็นคุณไม่เป็นไรแล้ว ฉันก็เบาใจ หมอเอ็กซเรย์หัวให้แล้วนะคะ เขาเลยไม่ให้คุณกลับ ให้รอฟังผลเอ็กซเรย์ก่อน” “คุณข้าว ขอบคุณคุณจริงๆ” พจน์ถึงกับจุกที่อกอย่างหาสาเหตุไม่ได้ “แต่เห็นคุณพูดได้แบบนี้คงไม่กระทบกระเทือนที่สมองหรอกมั้งคะ” พอดีพยาบาลเอาข้าวและยามาให้ “คุณทานเองได้ไหมคะ” ข้าวหอมถาม “ครับ” ข้าวหอมช่วยเขาทานข้าวจนเสร็จแล้วให้เขาทานยา
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
คุณนางเอกนี่แม่พระจริงๆ ค่ะ