Group Blog
All Blog
|
เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว ตอนพิเศษ1 ต้นข้าวพาข้าวหอมที่อยากจะดูดาวไปเที่ยวภูเสมอดาวในช่วงเดือนตุลาคม ซึ่งก็ทำให้ข้าวหอมสนุกสนานกับการปีนเขาและได้เพื่อนใหม่เพิ่มอีก ขณะที่ทั้งสองเดินปีนเขาขึ้นไปจนถึงลานกางเต้นท์ เขาต้องตกใจมากเมื่อเจอแกงค์กะเทยทั้ง 5 กางเต้นท์รออยู่แล้ว “พวกแกทำไมมาที่นี่” “นังต้น แกลืมไปแล้วเหรอว่าแกที่เป็นคนบอกพวกฉันเอง” ก๊อฟบอก “ใช่....แต่ทำไมพวกแกถึงมาด้วย” “ก็พวกฉันก็อยากมาดูดาวด้วยนะสิ” อันบอกเขา “อ้อ..ร้อยวันพันปี ไม่เห็นอยากจะมาปีนเขา” “แหม๋ๆ ก็พวกฉันก็ลองส่องในเน็ตดู ดาวเสมอดอย ดอยเสมอดาว แค่ชื่อก็ดูโรแมนติกแล้ว แล้วจะปล่อยพวกแกมาสวีทกันสองคนได้ไง” ก๊อฟทำท่าชวนฝันและต่อว่าต้นข้าวอยู่ในที “แต่จะว่าไปนะ ที่แบบนี้เขาเหมาะกับคู่รักมาสวีทกันจริงๆ แหล่ะ พวกแกดูสิ หันไปทางไหนมีแต่เต้นท์คู่รักกันทั้งนั้น” ไพส์มองไปรอบทิศ “ใช่นะ พวกเราแหง่วแน่ มาก็งั้นๆ ล่ะ แค่มาดูดาวจะโรแมนติกสักเท่าไหร่” นัตยักไหล่ “พวกเจ้มาก็ดีแล้วค่ะ รู้หรือเปล่าว่า นอกจากจะได้ดูดาวเต็มผืนฟ้าแล้ว ถ้ามีดาวตกเราสามารถขอพรให้ฝันเป็นจริงได้นะ” ข้าวหอมรีบบอกเจ้ๆ จะได้ไม่รู้สึกผิดหวังกัน “ใช่ๆ น้องข้าว พี่ก็ตั้งใจไว้แบบนั้นล่ะ” ก๊อฟรีบออกตัว ต้นข้าวถอนหายใจ เขาอยากอยู่กันตามลำพังกับข้าวหอม ในบรรยากาศที่โรแมนติก เผื่ออะไรๆ เป็นใจ “มาๆ เจ้นะ เตรียมของกินมาเพรียบเลย” ก๊อฟรีบดึงมือข้าวหอมมานั่งลงผ้าใบที่ปูไว้ “ส่วนต้นกางเต้นท์ไปแกน่ะ” “อ้าวก็มาช่วยหน่อยสิ” ต้นข้าวรีบโวย แม็ค ไพส์ นัต เลยเข้าไปช่วยคนละมุม พอกางเต้นท์เสร็จทุกคนล้อมวงหาของกินออกมา สิ่งที่ทำให้ทุกคนอึ้ง เห็นจะเป็นกระเป๋าโดเรม่อนของข้าวหอมที่ขนขนมออกมาก็ไม่หมดสักที ราวกับซ่อนแอบเอาไว้เป็นตัน “น้องข้าวคะ นี่กระเป๋าคนเหรอคะ” ก๊อฟอดถามไม่ได้ “นี่พวกหล่อนมากันแค่สองคน เอาของกินยังกะมากันเป็นสิบ” “ไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวเกิดหิวตอนกลางคืนแย่เลยนะคะ เรามาค้างกัน 2 คืน ของกินต้องให้พร้อม ทางขึ้นมาก็แสนลำบาก” ข้าวหอมอธิบายเจ้ๆ “แต่ขากลับคงจะเบาน่าดูเลยนะ” นัตแซว “เอาละ แท่นแท้นนน” แม็คยกขวดไวน์ออกมาจากกระเป๋า “อุ้ย...แก แถวนี้เขาห้ามกินเหล้า” ก๊อฟคว้าขวดไวน์มากอด ที่จริงก็ไม่ได้กลัวคนเห็น “ไม่ใช่เหล้านะ อันนี้ไวน์” “เออ...เหมือนกัน เดี๋ยวฉันชิมก่อน” ก๊อฟรีบซุกเปิด “เอาไว้ตอนอาหารเย็นสิแก” “ไม่ได้ๆ” “เอาแช่น้ำแข็งก่อน” แม็คเลยชุลมุนแย่งของกันวุ่นวาย ต้นข้าวได้แต่ถอนหายใจ แล้วเวลาแห่งความหรรษามันจะบังเกิดไปถึงไหนกัน ตกเย็น หลังจากที่ทุกคนอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า และมานั่งล้อมวงเพื่อทานอาหารง่ายๆ ข้างกองไฟ และเพื่อนๆ อีกหลายๆ วง ไม่ไกล ก็เริ่มหุงหาอาหารกินกัน บางวงก็เริ่มเล่นเพลงบรรเลงกีต้าร์ ได้ชิมไวน์ของแม็คจนเริ่มหูตาลาย ก๊อฟกับอันก็เตร็ดเตร่เดินเซไปวงหนุ่มๆ เผื่อจะเจอผู้ชาย ส่วนข้าวหอมกับนัดก็ผลัดกันแลกขนมกิน แม็คกอดขวดไวน์ ไพส์ แซทกับหนุ่ม ต้นข้าวอิ่มแล้วนอนมองดูฟ้า ท้องฟ้าที่มืดมิดหากปกคลุมด้วยดวงดาวระยิบระยับสุดฟ้ากว้าง พออากาศเริ่มดึกและหมอกเริ่มลงหนา ที่ว่าจะได้เห็นดาวตกนั่นคงจะแห้วไปแล้ว ขณะที่ต้นข้าวกำลังจะหลับตาลง หูก็ได้ยินเสียงเพื่อนเต้นท์ข้างๆ ร้องขึ้น  “ดาวตกๆๆๆ”ทุกคนรีบเงยหน้ามองท้องฟ้า “ดาวตกจริงๆ ด้วย” ข้าวหอมร้อง เขย่าต้นข้าวแล้วชี้มือบอกเขา ต้นข้าวลุกขึ้นนั่ง ข้าวหอมกุมมือไว้ที่อกแล้วหลับตาอธิษฐาน เขารีบทำตาม นัตอธิษฐานตามอีกคน ไพส์เองก็รีบยกโทรศัพย์ถ่ายรูป ส่วนแม๊คหลับคาขวดไปแล้ว นัต......ขอให้เงินเดือนขึ้น 50% ไพส์ .... ขอให้ถูกล็อตเตอรี่รางวัลที่ 1 ต้นข้าว....ขอให้ได้ลูกแฝด ข้าวหอม........ขอให้มีไอศกรีมกินตลอดปี เถิด. แม็ค ....หลับบบบบบบบบ รุ่งเช้า พอทุกคนออกมาจากเต้นท์ในตอนเช้า ต้นข้าวดูสดชื่นมาก เขายิ้มอารมณ์ดี ส่วนข้าวหอมยังนอนต่อไม่ยอมออกมาจากเต้นท์ คนอื่นๆ ยังไม่ออกมาเช่นกัน พอแสงแรกจับขอบฟ้า ต้นข้าวไม่พลาดโอกาสดีๆ รีบปลุกข้าวหอมออกมาดูพระอาทิตย์ขึ้นด้วยกัน ข้าวหอมตื่นมาเห็นพระอาทิตย์ค่อยๆ โผล่พ้นทะเลหมอก เธอก็ตื่นเต้น ถ่ายรูปหลายช็อต ก่อนจะหันมาจุ๊บที่แก้มต้นข้าว “เจ้...เรามาที่นี่กันอีกนะ” “ได้สิ.....แต่ถ้าปีหน้าเรามีตัวเล็กแล้ว..อาจจะลำบากหน่อยนะ” “ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวเจ้ๆ ก็ช่วยเราอุ้มเอง ฮิๆๆ”
แหมๆ มีต่ออีกนะคะเนี่ย
 โดย: หอมกร
  วันที่: 3 มีนาคม 2564 เวลา:8:02:31 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||||
