ตุลาคม 2562

 
 
1
2
3
4
5
6
8
9
10
11
12
13
14
15
16
18
19
20
21
22
24
25
26
27
28
30
31
 
 
All Blog
เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 2 หน้า 2
ต้นข้าวชักจะเริ่มโมโหอีกฝ่าย เขาแทบจะร้อนใจดูหน้าทะเล้นที่ไม่สนใจเขาสิ

เขาแทบจะมืดแปดด้านกับปัญหาขนาดนี้ ไหนบอกว่าสงสารกัน


“ให้นวดทั้งคืนเลย”

เขาตอบนิ่งๆ


“ไม่ได้หรอก”

“ทำไม?”


“แพคเกจมันแค่ 2 ชั่วโมงเองนะเจ้ เกิดพนักงานหายไปกับแขกทั้งคืน โดยไล่ออกแน่”


หน้าชื่อๆ ตอบเขา


“อืม”

พลันความคิดหนึ่งก็แล่นมาในหัว


เขาปล่อยให้ข้าวหอมนวดเขา จนครบ 2 ชั่วโมง


ต้องยอมรับว่าฝีมือเธอไม่ธรรมดาจริงๆ สมกับที่ร่ำเรียนมาและเป็นหัวหน้าห้องสปาโรงแรมดัง

ทำเอาเขาเคลิ้มและผ่อนคลาย พออีกฝ่ายนวดจนครบตั้งแต่เท้าจรดหัว


เธอเตรียมไหว้ร่ำลาเขาไป อุ้มมือใหญ่คว้าข้อมือเล็ก

“หึ มีอะไรเหรอเจ้ จะให้ทิปเหรอ”

หน้าชื่อๆ เอ่ย แล้วแบมือ

“ใช่จะให้ทิป”

เขาตอบนิ่มๆ ก่อนจะโยนเธอขึ้นเตียงแล้วเอาผ้าห่มมาพันเธอไว้


“เจ้.....จะทำอะไร เจ้”

อีกฝ่ายร้องเสียงหลง


“ไม่ต้องออกไปหรอก อยู่กับเจ้ทั้งคืนก็แล้วกัน”

ร่างสูงใหญ่ที่ยืนดูผลงานตัวเอง ก่อนจะลงมานอนหนุนเธอเอาไว้


ข้าวหอม ดิ้นสุดชีวิตร้องบอกให้เขาปล่อย


“เจ้ เรามาตกลงกันใหม่นะ ปล่อยฉันไปเถอะ”


“เจ้ จะให้ช่วยอะไรเราคุยกันได้นะ นะ”


“เจ้ ปล่อยเค้าไปเถอะนะ นะ นะ อย่ากักฉันไว้แบบนี้เลย จะให้ช่วยอะไรก็ได้”


“อืม”

ตอบแค่เสียงในลำคอพลางกดโทรศัพย์เล่นไม่สนใจ


“เจ้ เค้าจะช่วยเจ้ทุกเรื่องเลยจริงๆ ปล่อยเค้าไปเถอะ”

ยังวิงวอนอ้อนวอน


แต่ความนิ่งขรึมของอีกฝ่ายก็บ่งบอกว่า หาได้เชื่อที่หญิงสาวอ้อนวอนไม่


เมื่อเห็นว่าเขาไม่ยอมเชื่อเธอ ข้าวหอมก็เปลี่ยนเป็นดิ้น แต่ก็ไม่ไหว

เพราะตัวของต้นหอมสูงใหญ่แค่นอนหนุนเธอไว้ก็ขยับไม่ได้


“เจ้.....เจ้...กระเทยควาย.”


“ว่าไงนะ”

เขามองหาเรื่อง


“เจ้ เจ้ เจ้”


เธอเปลี่ยนเรียกเขาไม่หยุด


ผ่านไปชั่วโมงกว่าเสียงเงียบลง ต้นข้าวลุกมาดู เห็นว่าหลับไปแล้ว


“ฮึ หมดฤทธิ์แล้วล่ะสิ ดื้อนักก็ต้องเจอแบบนี้แหล่ะ”

พูดแล้วก็นอนหนุนเธอต่อ


รุ่งเช้าต้นข้าวตื่นเพราะข้าวหอมดิ้นไม่หยุด เขามองดูนาฬิกา เพิ่งจะ 7 โมงเช้า


“ฮือ ฮือ”

ข้าวหอมนอนสะอื้น


ต้นข้าวลุกบิดขี้เกียจ แล้วทำเป็นลืมไปว่าตัวเองทำอะไรไว้


“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ นอนนิ่งดีนิ”


ข้าวหอมสบัดผ้าห่มออกจากตัว ปาดน้ำตา


“เจ้ ใจร้ายที่สุดเลย เจ้ทำแบบเจ้านายก็ไล่ฉันออกสิ”


“ก็ดีแล้วนิ หล่อนก็ไปกับเจ้”


“ทำไม ไม่รู้สึกผิดอะไรเลยเหรอ ฮือๆๆ”

ข้าวหอมยังโอดครวญต่อ


“ไม่”

เขาพูดโดยไม่สำนึกอะไรทั้งสิ้น


“ฮือ ฮือ ใจร้าย”


ข้าวหอมร้องไห้กับโชคชะตาของตัวเอง


ต้นข้าวเดินลากแขนข้าวหอมออกมาจากห้อง เข้าลิฟท์ ลงมาชั้นล็อบบี้


“ผมต้องขอโทษด้วยนะครับ ที่เมื่อคืนเผลอทำสิ่งไม่สมควรที่นี่ ผมจะรับผิดชอบพาพนักงานของที่นี่ไปกับผม”

เขาแจ้งแก่รีเซฟชั่นที่ทำหน้างงไปเข้าใจเหตุการณ์


“คือยังไงคะ”


“เมื่อคืนข้าวหอมเขาอยู่กับผมทั้งคืน”

เขาเอ่ยนิ่งๆ


ข้าวหอมนึกด่าทอเขาอยู่ในใจ กับท่าทางแมนซะเหลือเกิน


“เอ่อ ดิฉันต้องขออภัยด้วยนะ กับเรื่องไม่สมควรที่เกิดขึ้น”

รีเซฟชั่นตอบแม้จะทำหน้าไม่อยากจะเชื่อ มองหน้าข้าวหอมแล้วที่รู้จักกันดี ไม่น่าจะเกิดเรื่องแบบนี้


“ไม่ใช่ความผิดของเธอหรอก ครับ ผมผิดเอง ผมเมา”

เขาสร้างเรื่องได้แยบยลเสียเหลือเกิน


“เดี๋ยวรอสักครู่นะคะ เชิญนั่งรอก่อนค่ะ ขอเรียนแจ้งผู้จัดการก่อนค่ะ”


รีเซฟชั่นผายมือไปที่โซฟาสีชมพู เขาลากข้าวหอมไปนั่ง
เมื่อผู้จัดการมาถึง


“คือ ผมต้องขออภัยลูกค้าด้วยนะครับ มีเรื่องที่ไม่สมควรเกิดขึ้น”

ผู้จัดการเข้ามาอย่างนอบน้อม มองหน้าข้าวหอมอย่างไม่อยากเชื่อ ข้าวหอมทำหน้าอ้อนวอน


“ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายครับ ผมเองต่างหากที่ผิด”


“ยังไงทางเราต้องรับผิดชอบครับ เพื่อเป็นเยี่ยงอย่างที่ไม่ดี แล้วอีกอย่างวินัยเรื่องนี้ของโรงแรมก็มีชัดเจน มีบทลงโทษ ผมจะให้ปลดพนักงงานท่านนี้ไปเป็นแม่บ้าน ไม่ให้ยุ่งกับแขกอีก”



ข้าวหอมทำตาโตเหมือนจะพอมีทางออก เธอขยับตัวจะลุก แต่ต้นข้าวดึงเธอเอาไว้


“ไม่เป็นไรครับ ผมตั้งใจแล้วว่า ให้เธอออกจากที่นี่แล้วไปกลับผม”


“เออ..อ่า ผู้จัดการ”

ข้าวหอมไม่รู้จะทำไง พูดก็ไม่ได้ เลยหันไปทำตาอ้อนวอนหัวหน้า


“มันจะดีเหรอครับ ทางเราทำเรื่องไม่ดี ผมต้องรักษาชื่อเสียงของโรงแรมนะครับ”


“ผมต้องรับผิดชอบเธอคนนี้นะครับ ถึงเขาจะเป็นพนักงานโรงแรม แต่เธอก็มีเกียรติและศีกดิ์ศรี ผมจะรับผิดชอบ”


“เรายังไม่มีอะไรกันนะคะผู้จัดการ”

เธอรีบแทรก


ผู้จัดการยังตามเหตุการณ์ไม่ทัน


“ตามกฏแล้วเธอต้องออก ผมจะรับผิดชอบเอง”

ต้นข้าวไม่สนใจว่าเธอจะพูดอะไร


“คือ....เอ่อ...ว่า ผู้จัดการ”

เสียงตอนท้ายเธอแทบจะร้องออกมาเพื่อขอร้องเขา มันเป็นทางเดียวที่จะไม่ต้องไปกับต้นข้าว


“ไม่งั้นผมจะปล่อยข่าวว่าโรงแรมคุณปล่อยเด็กขายบริการให้แขกนะครับ”


“เอ่อ...คุณลูกค้าครับ”


ผู้จัดการเดินเข้ามาดึงข้าวหอมออกไป


“มันเกิดอะไรขึ้นข้าวหอม”

“เขาโกหก ฉันไม่ได้ทำอะไรแบบนั้นนะ”

เธอกระซิบกระซาบตอบ

 



Create Date : 23 ตุลาคม 2562
Last Update : 23 ตุลาคม 2562 15:38:12 น.
Counter : 635 Pageviews.

1 comments
  
แหมเข้าใจสร้างสถานการณ์ดีมากค่ะ

โดย: หอมกร วันที่: 26 ธันวาคม 2562 เวลา:12:08:53 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

unitan
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]