Group Blog
All Blog
|
เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 1 หน้า 5 เมื่อเสร็จสิ้นพิธีของพ่อพรามณ์แล้วเป็นเวลา ชั่วโมงกว่า เมื่อถูกพ่อพรามณ์เจิมหน้าผากแล้ว บ่าวสาวก็ให้ถือไข่ต้มคนละใบ เจ้าสาวมือซ้าย เจ้าบ่าวมือขวา พร้อมพวงมาลัยดอกไม้ โดยมีหมอนขิตสีสวยลองแขนคนละใบ พร้อมขันเงินใบโตรับซอง หลังจากนี้ก็เป็นพิธีการผู้ข้อมือรับเอาเขยรับสะไภ้ โดยญาติแต่ละฝ่ายเริ่มเข้ามาผูก โดยพ่องานจะคอยประกาศแจ้งให้ทราบว่าคนที่กำลังเข้ามาผูกเป็นญาติฝ่ายไหน ต้องเรียกว่าอย่างไร “เอาเด้อครับ มาเด้อมือนี้มือดี วันดอง วันมงคล อีหล่าคนงามน้องข้าวหอม ลูกหลานบ้านเฮา สิออกเย้าออกเรือน พ่อแม่พี่น้องกะมาร่วมยินดี ดองเฮานั่นเผิ่นกะมาทางไกล มาตะกรุงเทพฯ กรุงไทย มาเป็นเขยลาวบ้านเฮา เฮากะปูเฮือนซาน ต้อนรับให้อยู่ดีกันดีเด้อครับ” โฆษกพูดเป็นทำนองอย่างสนุกสนาน “เจ้าสาวข้าวหอมเจ้าบ่าวต้นข้าว จังแมนเหมาะสมกันน้อเจ้า คั่นเจ้าได้ครองเรือนกะสิอยู่สุขสมบูรณ์ คั่นเจ้าสร้างเจ้าแปลง คือสิงามงอกเงยไป อยู่เคียงคู่กันสม บ่มีสิ่งใดนั้นมาเฮ็ดเจ้าเศร้าหมอง” “คนนี้กะเป็นผู้ทวด เจ้าโคตรน้อครับ มาผูกเอาหลานสะไภ้คนงาม ขอให้เจ้าคนงามอยู่ฮู้อยู่ดี คอยพัดวีดูแลท่านให้สุขสำบาย” “คนนี้กะพ่ออากงน้อครับ คุณพ่อเจ้าบ่าว กับคุณแม่เจ้าบ่าว เผิ่นกะเดินทางกันมาไกลครับ มีจุดหมายทางนี้ มาผูกรับเอา ขวัญพี้ เอาลูกไภ้อีสานลาวเฮานี่ไปอยู่กรุงเทพกรุงไทยนำ” “พ่อเฒ่าแม่เฒ่า เข้ามาผูกเอาลูกเขย เผิ่นมาเป็นลูกเขยลาวเฮากะดูแลอย่างดี ข้าวยาปลาปิ้งบ่ได้ขาดบ่ได้หาย ให้อิ่มหมีพีมัน อยู่สุขสำบายใจ” “ลุงมนต์ป้าสาย กะญาติผู้พี่ ดูแลกันมาข้างเฮือนเฮานี่” “นั่นกะอาว์พจน์ อาปิ่น น้องพ่อเจ้าบ่าว คั่นเจ้าไปอยู่นำเผิ่นแล้วกะต้องเอิ่นเผิ่นอาเด้อนางเด้อ” โฆษกพูดไปอย่างสนุกสนาน พลางถามฝ่ายผู้ชายว่ามีศักดิ์เป็นอะไรจะได้ลำดับญาติได้ถูก “นี่กะพี่ชายกับพี่สะไภ้ ให้เจ้าเอิ่นว่าลุงกับป้า เด้อน้องเขยผู้ดีผู้งาม เผิ่นเป็นพี่คอยดูแลพวกเจ้าให้ คอยซ่วนคอยแง้ง ยามการยามงาน” “นั่นกะน้องชายน้องสะไภ้ ผู้ดูแลบ้านซอง ให้พวกเจ้าคูณค้ำซอยเหลือกันจังซี่” “มีหยังกะช่วยกันหา พากันเฮ้ดกันสร้าง อย่างได้คร้านห่างหาย ดูแลกันอย่าได้ป๋า มีหยังมากะเว่า เจ้าให้ฟังคำพี่นั่น อย่าได้เปิงอย่าได้หม่าง ให้อยู่ดีมีแฮง เป็นขวัญค้ำใส่กัน ให้มั่งให้มี ลูกเต้าดีเชื่อฟัง ค้ำคูณกันไปจนเฒ่าเด้อนางเด้อ” โฆษกพูดไปไม่มีหยุด ต้นข้าวฟังแล้วขนลุกอย่างเลื่อมไส เขาไม่คิดว่างานแต่งแบบอีสาน มีพ่อพรามณ์มาสวดพาขวัญให้ แล้วยังโฆษกอีกจะสร้างความขลังให้กับงานแต่งได้ขนาดนี้ ส่วนยายบ๊องของเขา เล่นเอาน้ำตาซึม ทั้งสองแลกไข่กันกินโดยการคล้องแขน มีเสียงลุ้นว่าใครจะกินไข่หมดก่อน เรื่องกินนั้น ต้นข้าวหรือจะสู้ข้าวหอม เมื่อข้าวหอมกินหมดก่อนทำเอาญาติฝ่ายเจ้าสาวเฮกันเสียงดัง เมื่อญาติที่มาร่วมงานได้ผูกแขนกันเรียบร้อยหมดแล้ว ก็จวนเที่ยงพอ เหล่าแม่ครัวและสาวเสริฟก็เตรียมพร้อมแล้ว จัดโต๊ะจีนรับแขก อาหาร ลาบ ก้อย ต้มแซบ ส้มตำ ยำรวมมิตร ปลาทอด ไก่ทอด หมูทอด และอาหารไทย ไม่ว่าจะเป็นชาวกรุงหรือชาวบ้านรับประทานอาหารร่วมกันอย่างอร่อย ส่วนเจ้าบ่าวเจ้าสาว แม่เฒ่าพ่อแก่ก็พาเข้าเรือนหอ คู่ของป้าทองกับลุงนวย ลงไปนอนเอาฤกษ์ให้ก่อน เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวลงไปนั่ง ข้าวหอมไหว้ลงบนตักต้นข้าว เขายิ้มยืดนิดๆ ลูบหัวเธอเบาๆ ตากล้องรีบถ่ายรูปไว้ แล้วเจ้าบ่าว เจ้าสาวก็ลงไปนอนคู่บนที่นอน ทุกคนก็ทยอยออกจากห้อง ข้าวหอมพลิกตัวมามองหน้าอีกฝ่าย “เจ้” คำแรกที่เธอเอ่ยออกมาวันนี้ หลังจากนั่งยิ้มอย่างเดียวมาตลอดงาน “ฮืม” “ฉัน รู้สิไม่ค่อยดีเลย” เธอเอ่ย “ทำไม?” อีกฝ่ายถาม “เจ้ไม่เห็นเหรอ ตอนที่พ่อพรามณ์สวดพาขวัญให้นะ ฉันขนลุกเลย แล้วดูพ่อกับแม่ดีใจขนาดนั้น ถ้าเขารู้ว่าเราหลอกพวกท่าน จะเสียใจขนาดไหน?” ต้นข้าวนิ่งคิด “อืม แล้วจะให้ทำไงล่ะ?” เขาเองก็คิดอะไรไม่ออกแล้วตอนนี้ “เราต้องออกไปแจกของชำร่วยนะเจ๊” ว่าแล้วหญิงสาวก็ดึงแขนเขาลุกไป ต้นข้าวถอนหายใจว่าเมื่อไหร่จะเสร็จงาน เจ้าบ่าวเจ้าสาวออกมาทำหน้าที่ ตัวเอง แจกของชำร่วยและต้อนรับเลี้ยงแขกที่มาร่วมงาน บางคนก็ขอตัวกลับ หลังรับประทานอาหารเที่ยงเรียบร้อย คณะทัวร์ บางคนขออาบน้ำอาบท่า บางคนก็ล้างหน้า เปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะออกเดินทางท่องเที่ยวประเทศลาวกันต่อ พ่อกับแม่และอากงมาลาต้นข้าวเพราะจะไปกับคณะทัวร์ “แม่จะทิ้งต้นไว้นี้เหรอ” ต้นข้าวพูดอย่างใจหาย “ก็อยู่กับน้องไง เราแต่งงานแล้วนิจ๊ะ” แม่ลูบแขนปลอบ เขาถอนหายใจพลางปลอบตัวเอง เขาต้องอยู่ให้ครบ 3 วันตามประเพณีแล้วกลับ กรุงเทพฯ พ่อเดินมาหา ต้นข้าวไหว้ลา “ดูแลตัวเองนะลูก ดูแลน้องด้วย” “ฮะ พ่อ” “เดินทางปลอดภัยนะฮะ เที่ยวให้สนุก” ข้าวหอมประคองอากงออกมาส่ง “เที่ยวให้สนุกนะคะอากง คุณพ่อคุณแม่” เธอไหว้ลาทั้ง 3 “ฝากดูแลพี่ด้วยนะ” “ค่ะ ไม่ต้องห่วง” ทั้งสองส่งแขกขึ้นรถจนหมด รอจนรถบัสวิ่งหายไป ต้นข้าวหันมามองหญิงสาวที่ยืนยิ้ม “ทีนี้ก็อยู่คนเดียวแล้วนะ” “ฮืม อยากให้ครบ 3 วันเร็วๆ” “เวลามันเดินเร็วจะตายเจ้” เธอพูดแล้วจูงเขาเข้าบ้าน
ทำไมเป็นหน้า 6 ควรจะหน้า 5 ซินะ
 โดย: หอมกร
  วันที่: 26 ธันวาคม 2562 เวลา:12:02:46 น. |
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]  Link |
||||||||||||
