เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 5 หน้า 4
สมัยนี้คนใช้โซเซียลเพื่อข้อมูลข่าวสารที่รวดเร็ว ข่าวลงแค่ 1 นาที คนรู้กันทั้งโลก
ไม่น่าแปลกที่บุ๊คกิ้งจะหายไปในวันเดียว 20 กว่ารอบ
ข้าวหอมมองต้นข้าวที่ยืนหน้าเศร้าอยู่หน้าร้าน
เธอจะต้องช่วยเขาเรื่องนี้ แต่เบื้องต้นสิ่งที่ต้องทำก่อนคือ ปลอบขวัญทุกคน
“เค้ก น้องๆ ทุกคนเป็นไงบ้าง รู้ข่าวไหม”
เธอเอ่ยถามเค้กที่ทำหน้ายุ่งเหมือนกัน คงกำลังคิดว่าร้านจะไปรอดหรือเปล่า
“พอทราบค่ะ บางคนก็ตกใจ วิตกกันไปหมด เมื่อวานมีแค่ Walk in มา 3 คนเอง ทุกคนต่างเครียด”
“แล้วบุคกิ้งส่วนใหญ่มาจากบริษัทอะไร?”
“ชูหลานทัวร์”
“เดี๋ยวจะจัดให้เป็นการ์ตูนมู่หลานทัวร์เลย”
ข้าวหอมหอบโน๊ตบุคของต้นข้าวไป เพราะเห็นเขาไม่มีกะใจทำงาน วันนี้หน้าร้านเงียบเหงา
ข้าวหอมขึ้นไปหาสาวๆที่นั่งคุยกันที่ห้องนวดไทย และก็เป็นจริงอย่างที่เธอ
คาดเอาไว้ ทุกคนนั่งคุยกันเสียงระงมทั่วห้อง
“สาวๆจ๊ะ พี่มีเรื่องจะแจ้งค่ะ”
ทุกคนพากันคลานมานั่งล้อมวงกับข้าวหอม
“ตอนนี้ทุกคนคงเห็นนะคะ ว่ามีเรื่องเกิดขึ้นที่ร้านเรา”
“ใช่ค่ะ มันเป็นยังไงกันคะพี่ข้าว”
“ลูกค้าหายไปตั้งเยอะ”
“เราจะรอดกันไหม”
“ใช่ๆ พี่ยิ่งมีค่าใช้จ่ายเยอะด้วย ลูกก็สองคน”
“แม่พี่ก็กำลังป่วย”
ทุกคนต่างพูดเซ็งแซ่เรื่องของตัวเองออกมา
“ข้าวเข้าใจค่ะ เพราะงั้นข้าวจึงต้องมาขอความร่วมมือกับเราทุกคน”
“ยังไงคะคุณข้าว”
“ข้าวอาจจะต้องใช้เวลาประมาณ 1-2 อาทิตย์เพื่อเคลียร์ปัญหา และอาจจะประมาณ 2-3 อาทิตย์กว่าจะมีแขกกลับมาบุคกิ้งเหมือนเดิม ในช่วงนี้ เงินเดือนของเดือนนี้อาจจะออกล่าช้าไป สักอาทิตย์นึงทุกคนจะมีปัญหาไหมคะ?”
“พี่ต้องจ่ายค่ายาให้แม่ค่ะ”
“ใช่ค่ะ ต้องจ่ายค่าห้อง”
“ลูกพี่ก็ต้องมีค่านมค่ะ”
คนที่มีปัญหารีบพูด
“ใครที่มีค่าใช้จ่ายที่จำเป็นต้องจ่ายตรงเวลา ก็แจ้งข้าวได้นะคะ ข้าวอาจจะสำรองให้ก่อนแล้วค่อยคืนตอนเงินออก”
“คุณข้าว ถ้าแขกไม่มีแบบนี้ หนูขอเงินเดือนครึ่งนึงก็ได้ค่ะ”
น้องเดียร์รีบเสนอเมื่อเห็นพี่ๆ เอาแต่ปัญหามาบอกเจ้านาย ทุกคนเลยเงียบ
“น้องเดียร์”
ข้าวถึงกับอึ้ง
“ทุกวันนี้คุณต้นใจดีกับเรา มีข้าวมีน้ำให้กิน คุณต้นคุณข้าว ไม่เคยดุด่าพวกเราเลย
ใจดีกับเราตลอด โบนัสปีใหม่ก็ให้ หนูมาอยู่แค่ 3 เดือนก็ยังได้เหมือนกับพี่ๆ เขาเลย
เวลามีปัญหาแบบนี้หนูจะเห็นแก่ตัวไม่ได้หรอกค่ะ งานไม่มีก็จะเอาเงินเดือน” เดียร์พูดต่อ
ข้าวหอมกุมมือน้อยไว้
“ขอบใจมากนะน้องเดียร์ แต่ถ้าใครเดือดร้อนจริงๆ ก็แจ้งข้าวได้ค่ะ ปัญหาไหนที่พอแก้ได้ เราก็แก้ ไม่ต้องกลัว ข้าวจะทำให้ร้านมีลูกค้าเหมือนเดิม ทุกคนอาจจะต้องเหนื่อยหน่อยนะคะ”
“หนูไม่กลัวค่ะ”
ทุกคนขยับเข้ามากุมมือข้าวไว้
“เราทุกคนจะช่วยคุณข้าวค่ะ”
เมื่อเสร็จจากการปลอบขวัญพนักงานแล้ว ข้าวเดินลงมาข้างล่าง ป้าสายกับแก้วนั่งคุยกันอยู่ในครัวหน้าเคร่งเครียด
“คุณข้าว มันจริงเหรอที่ร้านเราแขกไม่มี”
ป้าสายทำหน้ากังวล
“ป้าสายใจเย็นๆนะคะ ข้าวฝากหาข้าวให้คุณต้นกินด้วย ข้าวขอใช้เวลาจัดการเรื่องนี้หน่อย”
ข้าวรู้ดี ทุกคนต่างกังวลร้อนใจ ทุกคนต่างก็กลัวต่างๆ นานา
ปัญหาเช่นนี้ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยผ่าน โรงแรมที่เธอเคยอยู่ถึงจะ 5 ดาว ใหญ่โต ก็มีมรสุมผ่านแบบนี้เช่นกัน
ข้าวหอมมองต้นข้าวที่นั่งบนโซฟารับแขกหน้าเศร้า เขาโทรหาไกด์หลายคน แต่ก็ไม่มีคนรับ
เธอเดินขึ้นไปห้องพักที่ชั้นลอย แล้วลงมือทำงานของเธอ
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
มาส่งกำลังใจให้ผลิตผลงานดีดีค่ะ