เพลงปลุกใจ สวัสดีครับเพื่อนๆ... ผมห่างหายจากการเขียนบล๊อกของตัวเองอยู่สองอาทิตย์กว่าๆเห็นจะได้..ล่าสุดที่เอามาให้เพื่อนๆให้หายคิดถึงกัน ก็คือใบหน้าตัวเอง ณ ขณะนั้น... ถ้าใครได้ไปแวะบล๊อกตอนที่แล้วก็จะเห็นว่า มี Buffalo หล่อๆอยู่ตัวหนึ่ง...พร้อมกับหัวข้อที่คิดสั้นๆว่า..."เหนื่อยโว้ยยยย" นั่นหล่ะครับ..อารมณ์ ณ ขณะนั้น.. จะว่าไป อารมณ์ ณ สองอาทิตย์ที่แล้วนี่มันสุดๆจริงๆ...งานหนักมากๆครับ...เพราะว่าอย่างที่เคยเล่า ช่วงนี้เป็นช่วงที่ค่อนข้างสำคัญ และอยากให้ผลมันออกมาอย่างที่คาดคิดไว้ เพราะจะไปปิดวิทยานิพนธ์ในส่วนของบทนี้ซะที...การทำแลปก็เลยต้องขยันขันแข็ง...และประกอบกับว่า การทดลองใช้เวลาค่อนข้างนาน..หนูทดลอง 1 ตัว จะใช้เวลาประมาณ 3 ชั่วโมงครึ่ง...เพราะฉะนั้น วันหนึ่งๆ ถ้าทำแบบสบายๆ ก็จะทำได้ 2 ตัว....เป้าหมายในการทำ ก็คือ 6 ตัว ต่อ 4 สภาวะทดลอง..เพราะฉะนั้น เบ็ดเสร็จรวมกัน ก็นับได้ 24 ตัวพอดิบพอดี....นั่นหมายถึง ถ้าทำวันละ 2 ตัว แบบชิวๆ ไม่รวมเสาร์ อาทิจย์ด้วยแล้ว ก็จะใช้เวลาประมาณ สองอาทิตย์กว่าๆ... นั่นก็สบายๆคร๊าบบบ กรรมของเวร เวรของกรรมก็ดันมาเกิดเรื่องขึ้นจนได้...เพราะว่า ต้องไปประชุมที่ เอเธน ประเทศกรีซ ประมาณ 5 วัน และหลังจากกลับมาถึงลอนดอน ก็ต้องไปประชุมต่อที่เมือง Manchester อีก 2 วัน...ทีนี้หล่ะ..จากสองอาทิตย์ มันก็ถูกขั้นกลางด้วยงานประชุม...มันก็เลยกลายเป็นว่าอาจจะต้องยืดเวลาไป...นั่นก็หมายถึง อีก สามอาทิตย์กว่าๆ จะได้ผลมาให้ได้ยลกัน กรรมของเวรชั้นถัดมา...อาจารย์ของผม ดันมาบอกก่อนหน้านั้นไม่กี่วันว่า อยากให้เร่งทำผลนี้ให้เสร็จ ก่อนไปประชุมที่กรีซ..เพราะว่าหลังจากกลับมา จะให้เอาผลมาวิเคราะห์ และอยากให้นำผลที่ได้ไปเขียนส่ง เพื่อนำเสนอในงานประชุมทางโรคหัวใจ ที่จะจัดขึ้นเดือน พ.ย. ที่อเมริกา...สิงห์ก็หน้าซีดหล่ะสิคร๊าบบ เพราะนั่นหมายความว่าผมมีเวลาประมาณแค่อาทิตย์นิดๆเอง...ผมก็เลยตัดสินใจวางแผนมหาโหด..ทำงานเยี่ยงกรรมกร นั่นคือ ทำวันละ 4 ตัว และต้องทำ ทั้งเสาร์ และอาทิตย์..นั่นหมายถึงว่า ผมต้องทำงานวันละ 14 ชั่วโมงในห้องแลป.. ผมต้องตื่นแต่เช้าตรู่ เพื่อมาทำแลป แล้วก็กลับมาถึงบ้านประมาณ ห้าทุ่ม เที่ยงคืน...ทุกวัน เป็นแบบนี้อยู่อาทิตย์กว่าๆ เพราะจากที่คาดว่าจะทำ 6 วัน..มันก็เกิดอุบัติเหตุ..แบบว่าต้องทำเพิ่มอีก 3 ตัว...และต้องใช้เวลา 2 วัน สำหรับทำการทดลอง หลังจากได้หัวใจครบ 24 ตัวแล้ว นั่นหมายถึงว่า มันจวนเจียนเหลือเกิน... ช่วงสอง สามวันแรก ยังไม่รู้สึกอะไรมาก..แต่หลังจากวันที่สาม ผมรู้สึกเหนื่อย ล้า เพลีย วิงเวียน คลื่นไส้ กินไม่ลง นอนไม่หลับ...โอ๊ยยยยยอยากจะบ้าตายยยย นั่งรถเมลล์จากบ้านไปที่แลป ก็มึนๆ ตื้อๆ.. วันหนึ่ง เช้าตรู่เลยนะ ระหว่างลงรถเมลล์ เดินเลียบแม่น้ำจะมาที่โรงพยาบาล ผมเดินฟังเพลงจาก MP3 คู่ใจของผม เดินไปฟังไป...มันก็มาหยุดที่เพลงๆหนึ่งครับ...แบบว่า เพิ่งได้ยินว่า ตูมีเพลงนี้อยู่ในเครื่องด้วยเหรอ...เหมือนเมื่อก่อนฟังแบบข้ามๆเพลงนี้ไป....ผมเลยวนกลับไปฟังอีกรอบ...มันสร้างกำลังใจให้ผมได้มากๆเลยทีเดียว...ฟังอยู่นั่นแหล่ะ หลายรอบ จนกว่าจะเดินไปถึงที่แลป...แล้วก็สูดหายใจเข้าไปแรงๆ แล้วก็บอกกับตัวเองว่าสู้โว้ย.. เพลงนี้หลายคนอาจจะเคยฟัง.. ชื่อเพลง เสี้ยววินาที ของบอดี้แสลม ผมชอบเนื้อหาเพลงนี้มากครับ...โดยเฉพาะ คำที่บอกว่า...ไม่มีสิ่งไหนที่หนักเกินไป....ไม่มีคำว่าทำไม่ได้.... โดนสุดๆ น้ำตาคลอเลย.. เลยบอกกับตัวเองเหมือนกัน กับเนื้อเพลงว่า ไม่มีสิ่งไหนที่หนักเกินไป ไม่มีคำว่าทำไม่ได้....แล้วในที่สุด..มันก็เสร็จทัน... เสี้ยววินาที บอดี้แสลม *ทุกนาทีมันแบ่งเป็นวินาที เพียงหนึ่งในล้านยังมี ขอเพียงเสี้ยวนั้น พริบตาเดียวโอกาสแค่พริบตาเดียว มันเปลี่ยน ชีวิตเราได้ขอเพียงแค่นั้น ทุก ๆ เกม เราอาจเคยพ่ายแพ้ ทุก ๆ คราวแม้ไม่เป็นอย่างหวัง แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกวัน ทุกๆ ที มันอาจเป็นทีใครรู้ไว้เลย ไม่ใช่ที่สุดท้ายจะอย่างไรคงต้องวัดกัน **วินาทีที่เราต้องไปให้ถึง วินาทีที่เราไม่ยอมแพ้ **ไม่มีสิ่งไหนจะหนักเกินไป ไม่มีคำว่าทำไม่ได้ นาทีนี้ตรงนี้เป็นของเรา มาทำวันนี้ให้เป็นตำนาน ฝากไว้ให้นานเท่านานเพื่อสิ่งนี้ที่หัวใจเราต้องการ แม้ที่จริงมันอาจดูเลือนลาง แม้ที่สุดแล้วเราต้องผิดหวัง แต่หัวใจจะขอพุ่งชน ร้ายหรือดี ว่างอยู่ในมือเรา แม้รางวัลนั้นคือความปวดร้าว แต่อย่างไรต้องลองสักครั้ง (ซ้ำ**/***/*) หลังจากได้ผลแลปแล้ว...ก็ถึงเลาได้ไปเที่ยวหล่ะ...งานผมเสร็จเช้าวันเสาร์ ไม่กี่ชั่วโมง ก่อนผมจะไปเจอเพื่อนๆตามนัด เพราะเราจะใช้เวลาเสาร์ อาทิตย์ ที่มีอยู่ให้คุ้มค่า ด้วยการไปทะเล ที่เมือง Brighton ครับ...แล้วหลังจากกลับมาจากไบรท์ตัน...ผมก็ต้องไปกรีซ.. ผมเพิ่งกลับมาจากกรีซ เมื่อวันอาทิตย์ แล้วก็ไปประชุมที่ Manchester ต่อ แล้วก็เพิ่งกลับมาถึงบ้านนี่เมื่อวานนี้...วันนี้ก็เหนื่อยครับ แต่อยากมาเขียนมาเล่า......แล้วตอนหน้าจะมาเขียนเล่าเรื่องไบรท์ตัน กับกรีซนะครับ.. ดูแลสุขภาพด้วยนะครับ. และเป็นกำลังใจให้ทุกคนสู้ต่อไป..รักและคิดถึงเสมอ สิงห์นครพิงค์   Create Date : 05 มิถุนายน 2551 7 comments Last Update : 5 มิถุนายน 2551 2:27:35 น. Counter : 796 Pageviews. Share Tweet

ที่ 1   โดย: Picike 5 มิถุนายน 2551 1:54:27 น.

^ ^ กลับมาทวงตำแหน่ง กลัวไม่ได้ที่ 1 อิอิ ห่างหายจากตำแหน่งนี้ไปนานเกิน เดี๋ยวย้อนกลับขึ้นไปอ่านก่อนนะอ๊อดนะ .... มาละๆๆ 14 ชั่วโมงในห้องแลป/วัน สุดยอดเลยเจ้าอ๊อด วันๆเห็นแต่หน้าหนู แต่พี่รู้ว่าอ๊อดทำได้ แล้วก็ทำได้จริงๆซะด้วยสิ เย้ๆ เพลงพี่ไม่ได้ยินอ่ะ แต่อาศัยอ่านเนื้อเพลงเอา ยอมรับเลยว่าเนื้อหากินใจดีจริงๆ นี่แหละน้าความน่าอัศจรรย์ของดนตรี พี่รออ่านเรื่องไบรท์ตัน กับกรีซอยู่น้า หายเหนื่อยเมื่อไหร่ เขียนเสร็จเมื่อไหร่ อัพบล็อกเสร็จเมื่อไหร่ไปตามด้วยน้า เพราะบางทีพี่ก็ไม่เห็นบล็อกอ๊อดอ่ะ แบบว่าไม่ได้นั่งเฝ้าหน้าบล็อกแก็งค์ทั้งวัน หลายๆครั้งเลยที่พลาดบล็อกดีๆของเพื่อนๆไป อย่าลืมไปเรียกละ   โดย: Picike 5 มิถุนายน 2551 2:03:11 น.

สวัสดีเจ้า แวะมาแอ่วหาเจ้า เปิดเพลงแล้วเพลงม่เล่นเจ้า แต่ก่ออ่านเนื้อเพลงเอาเจ้า เนื้อเพลงมีความหมายดี ดูแลรักษาสุขภาพและมีความสุขนักๆเน่อเจ้า แล้วจะแวะมาแอ่วหาใหม่เน่อเจ้า   โดย: แม่เฮือน 5 มิถุนายน 2551 2:10:35 น.

เอาเวลาของอัญญาไหมคะ มีเหลือบานเลยค่ะ ส่วนใหญ่เอาไว้นั่งเฉยๆ ไม่มีงานทำ ตกงานค่ะ T_T   โดย: อัญญ่าAnyamany 5 มิถุนายน 2551 2:34:01 น.

สวัสดีครับอ้ายอ็อด เหนื่อยกับการประชุม แต่ได้ผ่อได้หันของสวยๆงามๆ ผมว่าก่น่าจะยอมแลกกั๋นเหมือนกั๋นเน้อครับ อิอิอิ   โดย: ก.ก๋า (กะว่าก๋า ) 5 มิถุนายน 2551 9:17:58 น.

แค่ได้อ่านที่เล่ามาก็เล่นทำเอาพี่เหนื่อย แทนแล้วอ่ะ .. เพราะมันมีอะไรให้ทำ เยอะมากเลย แถมเวลาที่ใช้ไปแต่ละวันก็อยู่แต่ กับงาน เริ่มเช้า กลับดึก .. สารพัน ... แต่ยังดีน๊าเนี่ยที่อย่างน้อยๆ ได้กำลังใจจากเพลง พี่ว่าเพราะน้องอ็อดนั่นแหละจ้ะที่แบบว่า ให้กำลังใจตัวเองและคิดได้ .. นี่ล่ะเน๊าะมีเพลงเป็นเพื่อนมันเลย ทำให้เรารู้สึกดีอย่างประหลาด เพราะกำลังใจ เต็มๆ ที่ได้รับ พี่เองก็แวะมาส่งกำลังใจ ให้คนเก่งอย่างน้องอ็อดด้วยเด้อ   โดย: JewNid 5 มิถุนายน 2551 19:42:32 น.

ไปเดินเล่น..คุยอะไรๆด้วยกันมั้ยครับ.. แวะไปเที่ยวกับผมนะครับ..   โดย: Little Knight 5 มิถุนายน 2551 20:29:08 น.