ถ้าขจัดความกลัวออกไปได้ ไม่นานความสำเร็จก็จะตามมา
Group ตัวอย่าง
<<
พฤษภาคม 2554
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
5 พฤษภาคม 2554
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 9
จะลองรักอีกสักครั้ง บทที่ 9
นวนิยาย จะลองรักอีกสักครั้ง บทที่ ๘
นวนิยาย จะลองรักอีกสักครั้ง บทที่ ๗
นวนิยาย จะลองรักอีกสักครั้ง บทที่ ๖
นวนิยาย จะลองรักอีกสักครั้ง บทที่ ๕
นวนิยาย จะลองรักอีกสักครั้ง บทที่ ๔
นวนิยาย จะลองรักอีกสักครั้ง บทที่ ๓
นวนิยาย จะลองรักอีกสักครั้ง บทที่ ๒
นวนิยาย จะลองรักอีกสักครั้ง บทที่ ๑
นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 32
นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 31
นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 30
นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 29
นวนิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 28
นวนิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 27
อดีตรักเหมืองป่า บทที่ 26
อดีตรักเหมืองป่า บทที่ 25
นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 24
นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 23
นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 22
นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 21
นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 20
นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 19
นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 18
นิยายอดีตรักเหมืองป่า บทที่ 17
นิยาย /อดีตรักเหมืองปา ตอนที่ 16
นิยาย /อดีตรักเหมืองปา ตอนที่ 15
เรื่องสั้น/ไม่มีวันนั้นอีกแล้ว
นิยาย อดีตรักเหมืองปา ตอนที่ 14
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 13
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 12
เรื่องสั้นตกรอบครับ
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 11
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 10
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 9
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 8
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 7
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 6
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 5
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 4
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 3
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 2
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 1
เรื่องสั้น/คืนวันล่องไหลชั่วกะพริบตา
เรื่องสั้น-ดักไซแห้ง
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 9
ตอน : น้ำตาป้าพัว
ป่าใหญ่ไพรกว้าง ยิ่งดึกยิ่งหนาว หยาดน้ำค้างหยดลงจากชายคาดังเปาะแปะไม่ขาดสาย ตรงระเบียงที่เราสองหลับนอนไร้ฝากั้น หากแต่ผ้านวมผืนใหญ่ที่ห่มคลุมก็ปิดกั้นความหนาวเย็นที่แผ่ซ่านลงมาได้ชะงัด หม้ายสาวหลับอยู่ในอ้อมกอดของผมภายใต้ผ้าห่มผืนนั้นอย่างเป็นสุข จวบจวนรุ่งรางไก่ป่าโก่งคอขันถี่กระชั้น หล่อนจึงลุกกลับเข้าไปข้างใน
ผมตื่นลุกจากที่นอนคว้าจอบเดินไปทำธุระส่วนตัวในป่าริมลำธารแต่เช้ามืด เมื่อกลับออกมาทุกคนก็ตื่นกันหมดแล้ว ลุงทองกับป้าพัวอุ้มเจ้าตัวน้อยลงมาก่อไฟผิงอยู่หน้าทับ สาวบัวก่อไฟหุงข้าวอยู่ข้างบน... หญิงหมอนคงไปทำธุระส่วนตัวหรืออาจไปล้างหน้าแปรงฟันที่ลำธาร ผมไม่แน่ใจ
เหนือทิวเขาสลับซับซ้อนแลเป็นเงาลาง ๆ เบื้องทิศตะวันออก แสงเงินแสงทองฉาบทาขอบฟ้าสว่างแจ้ง ยอดไม้ไพรพฤกษ์ที่มองเห็นอยู่รายรอบ มีหมอกบาง ๆ ลอยเรี่ยเคลียคลออยู่อ้อยอิ่ง คล้ายหนุ่มสาวกำลังพลอดรักรำพันจนมิอยากพรากจากลา ในขณะที่นกป่าซึ่งอาศัยหลับนอนอยู่ตามสุมทุมพุ่มไม้ริมทับลุงทองก็พร้อมใจส่งเสียงร้องรับอรุณกันเจื้อยแจ้ว
ผมเดินตรงไปที่กองไฟหน้าทับพร้อมกับคว้าท่อนไม้ท่อนเล็ก ๆ ที่วางอยู่แถวนั้นมารองนั่ง เจ้าตัวน้อยลูกสาวของสาวบัวซึ่งบัดนี้เธอคุ้นเคยกับผมมากขึ้น ก็วิ่งเข้ามาหา ผมอุ้มเธอนั่งบนตัก เอามือลูบเส้นผมอันอ่อนนิ่มเหมือนเส้นไหมของเธอเล่นเบา ๆ
"หนาวไหมลูก?"
เจ้าตัวน้อยส่ายหน้า
"ไม่- - - หนา-ว"
ทั้งที่จริงเธอหนาว มือไม้เย็นเฉียบ แต่เธอไม่ชอบเข้าใกล้กองไฟ เนื่องจากบางครั้งควันไฟโชยเข้าจมูกเข้าตาจนทำให้สำลักและเธอก็ร้องไห้ ครั้นได้ไออุ่นจากผมที่โอบกอด เธอก็ว่า
"หา-ย หนา-ว- - แย้-ว"
ลุงทองมวนบุหรี่ใบจากจุดสูบพ่นควันโขมง ในขณะที่ป้าพัวก็เคี้ยวหมากหยับ ๆ อยู่ในปากคล้ายจะให้มันช่วยผ่อนคลายความหนาวที่โอบล้อมอยู่รายรอบในขณะนั้น ผู้ชราทั้งสองนั่งผิงไฟเงียบเฉย มิเอ่ยปากพูดคุยอะไรกัน จนเมื่อผมเข้าไปร่วมวงไพบูลย์นั่นแหละ ทั้งคู่จึงหันมาสนใจและพูดคุยกับผม
"อีบัวมันจะกลับบ้านด้วย" ลุงทองบอกผม และพูดต่อไปว่า "แต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะเที่ยวนี้พวกลุงทิ้งบ้านมาหลายวัน อยู่ข้างหลังไม่รู้เป็นอย่างไรบ้าง"
ป้าพัวขัดคอว่า "มันจะเป็นอาไร้ สมบัติพัสถานที่พอมีค่านอกจากหม้อข้าวหม้อแกง ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงกับเขาสักหน่อย "
"เฮ่ย- -แกก็พูดเป็นบ้าไปได้" ลุงทองทำเสียงดุ "ก้อ-อ้ายเสื้อผ้าที่แขวนอยู่ในตู้นั้นล่ะ ป่านนี้พวกแมลงสาบไม่แห่กันเข้าไปกัดแทะจนพรุนไปหมดแล้วเรอะ เห็นอีหมอนบอกว่าลืมใส่ยากันมดกันแมงอะไรนั่นไว้ด้วย... ไหนจะหญ้าข้างบ้านอีก ป่านนี้เถาปด เถาหมามุ่ยพวกนั้นคงจะทอดยอดเลื้อยเข้าไปถึงในครัวแล้วล่ะ..."
ป้าพัวนิ่งไปครู่หนึ่ง แกอาจเป็นห่วงลูกสาวที่คิดจะเดินทางกลับไปบ้านพร้อมกับผมก็ได้
แน่ล่ะ! ถึงแม้เมื่อคืนสาวบัวจะไม่ลุกออกมานอนกับผมที่หน้าระเบียง หญิงชราก็ย่อมจะต้องระแคะระคายเรื่องนี้มาบ้างแล้ว มีลูกสาวเป็นหม้ายใครบ้างจะไม่นึกเป็นห่วงและสงสารลูก อีกทั้งฐานะของตนหรือ-ก็ไม่อาจเทียบเทียมฝ่ายกับชาย...
ป้าพัวคงไม่สบายใจกับเรื่องนี้แน่นอน? ผมคิด
"ให้สาวบัวไปกับผมนั่นแหละดีแล้ว" ผมว่า "ผมจะได้พาไปตะกั่วป่า ไปหาซื้อชุดสวย ๆ ให้เจ้าตัวน้อยสักชุดสองชุด... เอาไหมลูก น้าจะเลือกซื้อเสื้อผ้าสวย ๆ ให้หนู"
ผมก้มลงหอมแก้มเจ้าตัวน้อย ซึ่งเงยหน้าขึ้นมาจ้องผมตาแป๋ว
"มันจะไม่เอิกเกริกไปหน่อยหรือ?- นุ้ย" ป้าพัวหันไปบ้วนน้ำหมากใส่กอหญ้าข้าง ๆ แล้วพูดต่อ " ป้าไม่อยาก...เอ่อ... พ่อแม่เอ็งน่ะ... เขาจะว่าเอา"
ผมหันไปมองลุงทอง ก็เห็นแกก้มหน้าสูดยาใบจากไฟแดงวาบ ก่อนจะปล่อยควันออกมาทั้งทางจมูกและปาก พร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่
"อยู่ในวัยเรียน มีหน้าที่เรียนหนังสือ อย่าริสัปดนไปยุ่งเกี่ยวเรื่องผู้หญิง"
นี่คือคำสั่งอย่างคาดคั้นของแม่ผม !
ผมจำได้ทั้งน้ำเสียง ตลอดจนกิริยาท่าทางของแม่ตอนเรียกผมให้เข้าไปรับเงินใส่กระเป๋า ก่อนจะสะพายเป้เดินออกไปยืนรอรถสองแถวที่ถนนหน้าบ้าน เพื่อเดินทางไปยังสถานศึกษา ตั้งแต่ระดับมัธยมกระทั่งถึงรั้ววิทยาลัย แม่ก็ยังคงเน้นและย้ำเตือนแต่เฉพาะเรื่องนี้อยู่เสมอ
ชะรอยแม่คงรู้ว่าลูกของแม่จิตใจอ่อนไหวง่าย... ถ้าหากพานพบหญิงไม่ดีก็คงจะแล้วกันไป แต่ถ้าวันหนึ่งวันใดเกิดไปพบเจอหญิงงามน้ำใจเข้า เขาก็คงจะลุ่มหลงจนถอนตัวไม่ขึ้น อนาคตการเรียนก็คงพังพินาศ
"เรียนจบ-มีงานทำ และถ้าจะให้ดีก็บวชให้แม่ได้เกาะชายผ้าเหลืองเสียก่อน จึงคิดจะมีลูกเมีย แม้หญิงคนนั้นจะยากดีมีจนอย่างไร ถ้านุ้ยรักนุ้ยชอบ แม่ก็จะรักจะชอบเธอเหมือนลูกของแม่คนหนึ่งเช่นกัน"
แม่ของผมเป็นคนชอบอ่านหนังสือ เวลาไปเยี่ยมคุณตาซึ่งอยู่ไกลกันคนละจังหวัด แม่ก็จะหอบหนังสือเล่มโต ๆ ที่พวกพี่ ๆ น้อง ๆ ของแม่มอบให้ติดมือกลับมาด้วยเสมอ จนบางครั้งพ่อถึงกับล้อแม่ว่า "สมบัติบ้า ไม่รู้จะหอบมาให้หนักบ่าฉันทำไม" ทั้งนี้ก็เพราะภาระอันหนักอึ้งของกล่องใส่หนังสือเหล่านั้นก็มักจะตกอยู่กับบ่าของพ่อเสียทุกคราว...
ก็คงเป็นเพราะแม่เป็นคนชอบอ่านหนังสือและชอบศึกษาหาความรู้จากตำรับตำราต่าง ๆ อยู่เสมอนี้เอง แม่จึงเป็นคนหูตากว้างขวางต่างจากหญิงเพื่อนบ้านในขณะนั้นหลายคน การเจรจาพาทีกับใครก็มักเป็นไปในทำนองเอาการเอางาน ไม่เพ้อเจ้อไร้สาระ กระทั่งเพื่อนบ้านพากันเกรงอกเกรงใจไม่ใคร่คิดจะตอแยด้วย ซึ่งผมคิดว่าสิ่งนี้น่าจะเป็นข้อเสียของแม่อย่างหนึ่งก็ได้ เพราะมันเหมือนกับคุณสมบัติที่ดีที่แตกต่างไปจากผู้อื่นนั้น ได้ปิดกั้นส่วนที่ประเสริฐเลิศล้ำภายในจิตใจของตน ทำให้ผู้อื่นมองเห็นยาก
ทว่าผมเป็นลูก ไหนเลยจะไม่รู้ซึ้งถึงน้ำใจของแม่ตน ผมจึงพูดให้ผู้ชราทั้งสองคนคลายวิตกว่า
"อย่ากังวลกับแม่ของผมเลยครับ แค่ลุงกับป้าเข้าใจผม ไม่คิดว่าผมหมิ่นน้ำใจก็เป็นพระคุณที่สุดแล้ว สำหรับแม่-ผมพูดให้ท่านเข้าใจเราได้ไม่ยากหรอกครับ"
"ถึงเอ็งจะยืนยันอย่างนั้นก็เถอะ ป้าก็อดเป็นห่วงไม่ได้... อีบัวมันอาภัพ"
ป้าพัวพูดได้แค่นั้น น้ำตาก็ไหลพรากลงข้างแก้ม เมื่อหันไปทางลุงทองผัวของนาง ก็เห็นแกเอาแต่สูดยาใบจากพ่นควันโขมง จึงแทนที่ผมจะพลอยเศร้ารันทดไปกับความรู้สึกของป้าพัว ตรงกันข้าม ผมกลับรู้สึกขำเมื่อไพล่คิดไปว่า ชะรอยลุงทองคงเกรงจะพลาดผมเป็นลูกเขยเสียมากกว่า
ก่อนผมกับสาวบัวจะออกเดินทาง หญิงหมอนจับเจ้าตัวเล็กขึ้นไปอุ้ม หอมแก้มซ้ายขวา พร้อมพูดหยอกล้อกับหลานว่า
"อยู่กับน้าหมอนที่นี่แหละ ปล่อยให้แม่กับพ่อไปกันสองคนก็พอ เราไม่ต้องตามไปกวนเขาหรอก"
ผมได้ยินแล้วสะอึก ในขณะที่เจ้าตัวเล็กดิ้นเร่า ๆ
"ไม่ --อาว เค้า จา ไป- ต๊วย-ย"
หญิงหมอนหันมามองหน้าผมแล้วยิ้ม
หากแววตาคู่นั้นปราศจากริ้วรอยหม่นเศร้า ผมก็คงคิดว่ายิ้มของเธอ คือยิ้มแห่งความปีติสุขแน่เลยทีเดียว แต่นี่กระไรได้... แม้หล่อนจะส่งยิ้มอันหวานชื่นเช่นนั้นมาให้ ผมกลับไม่กล้าสนองคืนเสียด้วยซ้ำ
"แล้วผมจะซื้อของฝากให้มากับสาวบัว หมอนอยากได้อะไรบ้างล่ะ?"
เป็นถ้อยคำที่ผมคิดว่าดีที่สุดที่ผมพูดออกไป... เพราะก่อนจากลา ผมไม่อยากพูดคำว่าลาก่อน...กับหล่อน
อีแม่สาวผู้มีแววตาอาบซับความหม่นเศร้ายังคงฝืนยิ้ม
"ขอเป็นสิ่งเดียวกับที่นุ้ยคิดจะซื้อให้พี่บัว - ได้ไหม?"
ผมพยักหน้า
"ตกลง-ผมจะซื้อแหวนทองหมั้นไว้ทั้งคู่เลย"
ครานี้สาวเจ้าถึงกับยืนตาค้าง คงเพราะคิดไม่ถึงว่าผมจะบ้าพอที่จะพูดออกมาเช่นนั้นได้
ลุงทองนั่งอยู่ใกล้ ๆ หัวเราะ ฮา ฮา
"ของลุงขอกัญชาสักขีดสองขีดก็พอ" แกว่าแล้วหันมาทางลูกสาวคนโต "ว่าแต่ อีบัว-มึงแอบซุกมาให้ดี ๆ อย่าให้ตำรวจมันจับได้-นาเว้ย..."
สาวบัวหันไปค้อนผู้เป็นพ่อพลางรับเจ้าตัวน้อยจากหญิงหมอนขึ้นไปอุ้ม และหันหน้ามาทางผม
"เราไปกันเถอะ" หล่อนว่า
ผมยกมือไหว้ว่าที่พ่อตาแม่ยาย กระทั่งหันมาทางหญิงหมอน เห็นหน้าเศร้า ๆ ของหล่อนแล้วอยากจะตรงเข้ากอดรัดเสียให้ขาดใจตาย...
หากเพียงแต่คิด ก็รู้สึกว่าความว้าวุ่นประเดประดังขึ้นมาจนแทบทรงกายไว้ไม่ไหว
"ปิดเทอมแล้วผมจะรีบกลับมา"
ผมพูดได้แค่นั้น แล้วก็รีบสาวเท้าลงจากกระไดทับด้วยความจงใจที่จะหนีออกมาให้เร็วที่สุด... ซึ่งกว่าจะตั้งสติได้ ผมก็ทอดย่างทิ้งห่างสาวบัวที่กำลังอุ้มลูกสาวเดินตามหลังมาเสียไกลลิบ
****************************************
Create Date : 05 พฤษภาคม 2554
Last Update : 8 พฤษภาคม 2554 21:23:06 น.
14 comments
Counter : 1060 Pageviews.
Share
Tweet
เข้ามาอ่านเจิมเลยครัยหลวงเส
โดย:
panwat
วันที่: 5 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:10:57 น.
นายไข่นุ้ยกำลังคิดเหยียบเรืองสมองแคม...ชีวิตนายไข่นุ้ยเวลานี้น่าติดตามดูเสียแล้ว เห็นท่าแม่จะไม่ได้เกาะชายผ้าเหลืองอย่างที่ว่า....เสร็จแน่บ่าว...คอยแลต๊ะ
โดย:
panwat
วันที่: 5 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:18:57 น.
อรุณสวัสดิ์ สุขสันต์วันศุกร์ มีความสุขกันทุกคนนะค่ะ
โดย:
KeRiDa
วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:3:34:30 น.
อรุณสวัสดิ์ครับหลวงเส
โดย:
panwat
วันที่: 6 พฤษภาคม 2554 เวลา:8:09:40 น.
สวัสดียามสายๆของวันหยุดนะคะคุณหลวงเส
โดย:
เกศสุริยง
วันที่: 7 พฤษภาคม 2554 เวลา:9:24:57 น.
อาหารมื้อเที่ยง ขนมจีนน้ำเงี้ยวค่ะ
โดย:
KeRiDa
วันที่: 7 พฤษภาคม 2554 เวลา:12:40:01 น.
วันอาทิตย์สดใสร่าเริง ไม่ต้องไปทำงาน ฝนตก อากาศเย็นสบาย นอนต่อดีก่าเนอะ
โดย:
KeRiDa
วันที่: 8 พฤษภาคม 2554 เวลา:4:53:35 น.
อรุณสวัสดิ์วันจันทร์ค่ะ ตื่นขึ้นมารับวันใหม่ ด้วยความแจ่มใสเบิกบานนะค่ะ
โดย:
KeRiDa
วันที่: 9 พฤษภาคม 2554 เวลา:5:56:30 น.
[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]
อัฟblogตั้งแต่เมื่อวานมัวแต่ยุ่งเสียตลอดวัน เลยต้องมาเยี่ยมเอาวันนี้ ขอให้มีความสุขนะคะคุณหลวงเส
โดย:
เกศสุริยง
วันที่: 10 พฤษภาคม 2554 เวลา:9:42:57 น.
แวะมาทักทายหลังฝนตก ดึกสักหน่อยนะคะ จะขอฝากบ้านสักสามวันนะคะ วันหยุดยาวจะไปเที่ยวโรงเกลือและต่อไปจันทบุรีเลย กะว่าจะไปนอนทานเงาะกับทุเรียนในสวนเลย ขอชาร์ตแบตสักนิดนะคะ ระลึกถึงเสมอค่ะคุณหลวงเส
โดย:
เกศสุริยง
วันที่: 13 พฤษภาคม 2554 เวลา:0:01:09 น.
แวะมาทักทายคุณหลวงเสค่ะ
เรื่องนี้อ่านเพลิน ได้บรรยากาศธรรมชาติ
(ติดเรทบ้างนิดๆๆๆ) 5555+
สุขสันต์วันหยุดยาวของเมืองไทย ขอให้ได้พักผ่อนเยอะๆ นะคะ
โดย:
diamondsky
วันที่: 15 พฤษภาคม 2554 เวลา:16:57:48 น.
อรุณสวัสดิ์ค่ะ วันนี้มีใครได้หยุดงานอีกวันหรือเปล่าหนอ
เข้ามาทักทายด้วยความคิดถึงนะค่ะ อาการแพ้คีโมดีขึ้นมากแล้ว พฤหัสนี้ก็ต้องไปรับยาต่อ น่าเบื่อเนอะ อ๋อ..ขอบคุณ
สำหรับกำลังใจที่มีให้ต้อยด้วยนะค่ะ
โดย:
KeRiDa
วันที่: 16 พฤษภาคม 2554 เวลา:9:36:24 น.
เกศสุริยง
แวะมาขอบคุณที่แวะไปเฝ้าบ้านให้ กลับมาประจำการดังเดิมแล้วค่ะ กลับจากเที่ยวครั้งนี้ น้ำหนักขึ้นมาก ก็ทุเรียนตลอดข้างทางกินกันจนตัวร้อนเลย อิอิอิ สบายดีนะคะคุณหลวงเส
โดย:
เกศสุริยง
วันที่: 16 พฤษภาคม 2554 เวลา:20:10:40 น.
[ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย]
อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณหลวงเส
โดย:
เกศสุริยง
วันที่: 18 พฤษภาคม 2554 เวลา:8:38:29 น.
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
หลวงเส
Location :
สุราษฏร์ธานี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
ดอยสะเก็ด
diamondsky
บ้าได้ถ้วย
ยาชมภู
เกศสุริยง
KeRiDa
วัวป่าหลงเงาจันทรา
nonguide
Webmaster - BlogGang
[Add หลวงเส's blog to your web]
Bloggang.com