
 |
|
 |
 |
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 |
6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 |
13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 |
20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 |
27 | 28 | |
|
|
|
|
 |
 |
|
|
นิยาย/อดีตรักเหมืองป่า ตอนที่ 2
 2. บ่วงสวาท
พิษพาราเซตามอลบวกอุบัติการณ์พญานาคคายพิษกลางสายธาราเมื่อเช้า ทำให้ผมอ่อนเปลี้ยเพลียแรงกระทั่งหลับใหลอยู่บนแคร่ไม้ไผ่ใต้โคนไม้ติดกับชายคาทับนอนหลังนั้นจนเลยเวลาเที่ยงวัน พวกเพื่อน ๆ ซึ่งทำงานอยู่ที่หน้าเหมืองเห็นผิดสังเกต ผมไม่เอาข้าวน้ำไปส่ง จึงต่างก็คิดว่าผมคงเป็นไข้แล้วจริง ๆ ก็หยุดพักงานกลับมาที่กระท่อมทับกันเสียเอง
ผมได้ยินเสียงพวกมันเดินพูดคุยกันมาดังลั่น แต่ทว่าขณะนั้นสภาวะร่างกายยังคงย่ำแย่ สมองยังตกอยู่ในอาการสะลึมสะลือ ยังเผยอเปลือกตาและลุกนั่งไม่ไหว
ไอ้บองหลาตรงเข้ามาคลำหน้าผากผมแล้วเขกโป๊ก
เปรต หัวเย็นเมี้ยบ! มันหมายถึงอาการของคนที่ปราศจากพิษไข้ เพราะธรรมดาคนไข้อุณหภูมิร่างกายจะสูงกว่าปรกติ เมื่อเอามือแตะหน้าผากก็จะรู้สึกร้อนผ่าว หากแต่ผมกลับนอนตากลมตัวเย็นเฉียบ อย่างที่คนปักษ์ใต้บ้านผมพูดว่า เย็นเมี้ยบ นั่นจริง ๆ
ไข้ของกูหลบเข้าในโว้ย
ว่าแล้วผมก็ดีดตัวลุกขึ้นนั่ง ยกท่อนแขนปาดคราบน้ำลายที่ไหลยืดออกมาคาอยู่ตรงมุมปากขณะนอนหลับอย่างเป็นสุขอยู่เมื่อครู่
หลบพ่อหลบแม่มึงนะซี- ไอ้เปรต พวกกูหิวจนจะแทะกางเกงในกินแทนข้าวกันอยู่แล้ว-มึงรู้ไหม?
ผมหัวร่อก๊าก ๆ ก่อนจะพูดเอาใจและอวดพวกมันว่า
มึงไปแหกตาเปิดหม้อใบนั้นดูซิ มื้อนี้มีกับข้าวพิเศษอะไรให้กินมั่ง?
ไอ้หมึก-เพื่อนอีกคนที่ยืนอยู่ใกล้ย่นหัวคิ้วครุ่นคิดจนผมสะดุ้งโหยง...
กูหมายถึงว่า ฝีมือกูอร่อยไหม? ผมรีบกลบเกลื่อน หลังฉุกคิดว่าเกือบพลั้งปากให้เสียหาย เพราะหลังจากเสร็จสมอารมณ์หมายกับสาวบัวในธารน้ำนั้นแล้ว เราก็เก็บถ้วยจานและจูงมือกันกลับมายังทับที่พัก สาวบัวจัดแจงติดไฟแกงเลียงยอดผักหวานป่ากลิ่นหอมยั่วจมูกทิ้งไว้หม้อหนึ่ง
กินให้เยอะ ๆ นะจะได้คืนเรี่ยวแรง หล่อนพูดออกมาแผ่วเบาดุจเสียงกระซิบ ขณะก้มลงหอมแก้มผมที่นอนแผ่หลาหายใจรวยรินเหมือนคนหมดท่าอยู่บนแคร่ฟอดหนึ่ง
ผมรีบตะแคงตัวหันไปหมายจะโอบคว้าหล่อนให้ทรุดตัวลงมานอนเล่นด้วยกัน หากแต่ดูเหมือนหม้ายสาวจะระวังตัวอยู่ก่อนแล้ว...
ผมจึงคว้าลม!
จะรีบไปไหน? ผมออดอ้อนเสียงละห้อย เมื่อเห็นหล่อนถอยห่างไปยืนอยู่ในตำแหน่งที่สุดมือเอื้อม
บัว-มานานแล้ว เดี๋ยวลูกร้องหา หม้ายสาวตอบ กังวานเสียงของหล่อนดูเศร้าสร้อยเมื่อเอ่ยถึงลูก
ส่งหอมแก้มมาให้หอมก่อน-เร้ว! ผมออเซาะหล่อนอีกครั้ง
ไม่เอา- -เค้าเจ็บระบบไปหมดทั้งตัวแล้วรู้ไหม...?
คราวนี้ผมปล่อยก้ากออกมาอย่างถูกใจ ก่อนจะดีดกายลุกนั่งและทอดตามองหม้ายสาวเดินส่ายตะโพกพึ่บพั่บห่างออกไป
กระทั่งเสียงบอกเล่าของหล่อนก็ได้ผุดขึ้นมาสร้างความไม่สบายใจให้ผมอีกครั้ง!
ไอ้บองหลาก็เอากะเขาด้วย...
เหมือนกินปลาแล้วโดนก้างตำคอ จะกลืนคำต่อไปได้อย่างไรถ้าไม่คิดหาทางดึงก้างอันนั้นให้หลุดออกมาเสียก่อน
แต่ก็คิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไร?
หรือหล่อนต้องการโอ้อวดว่ามีคนมาหลงใหลติดพันมากมาย?
แต่ถึงอย่างไรก็กันไว้ดีกว่าแก้... ผมจะไม่ยอมแพร่งพรายเรื่องนี้ให้ใครรู้เป็นอันขาด เว้นแต่พวกเขาจะสังเกตรู้กันเองคราวหลัง ซึ่งนั่นก็อีกเรื่อง... เพราะเรื่องแบบนี้-ขึ้นชื่อว่าลูกผู้ชายชื่อไอ้แผนย่อมไม่นำมาคุยโม้โอ้อวดให้ฝ่ายผู้หญิงเขาเสียหาย
จึงเป็นอันว่า...วันนั้นผมนอนกินแรงเพื่อนฟรี ๆ อยู่ที่ทับนอนตลอดทั้งวัน อาการครั่นเนื้อครั่นตัวพาลจะเป็นไข้บวกกับการคายพิษในน้ำจนอ่อนระทวยชวยชอกไปหมดทั้งตัว มือเท้าอ่อนล้า ยกไม่ขึ้น กระทั่งนึกหมั่นไส้ตัวเอง พร้อมกับสาบานว่าจะเจ็บจำไปจนปรโลก อ้ายลีลาไหว้ครูกามาด้วยท่วงท่าพญานาคเล่นน้ำเช่นนี้ ต่อไปจะไม่นำมาใช้อีกแล้ว ขนาดยังหนุ่มยังแน่นอยู่แท้ ๆ ยังอ่อนเปลี้ยเพลียแรงถึงปานนี้ ลองแก่ขึ้นมาสักหน่อยตะคริวมิแดกตายห่าอยู่ในน้ำนั่นดอกรึ?
บ้าจริง !
แต่หยั่งว่าละครับ- คนเราพอหิวจัดขึ้นมาแม้กระทั่งข้าวเย็นคลุกหัวปลาทูในจานแมว เมื่อเหลือบไปเห็นก็แทบจะกระโดดตีลังกาเข้าไปแย่งกิน... หากแต่เมื่อไหร่ฟาดมาอิ่มแปล้กระทั่งยัดสิ่งใดไม่ลงอีกแล้ว ต่อให้หูฉลามน้ำแดงหรืออาหารวิเศษเลิศล้ำลอยมาวางอยู่ตรงหน้าก็คงกระเดือกเข้าไปไม่ลง ฉันใดก็ฉันนั้น อ้ายเรื่องพรรค์อย่างนี้ก็เหมือนกัน เข็ดได้ประเดี๋ยวประด๋าว-ชั่วเรี่ยวแรงหดหาย ครั้นพอมันกลับฟื้นคืนชีพขึ้นมาเมื่อใด- แม่เจ้าโว้ย-ตรงปลายหัวเทียนก็จะมีหยาดน้ำมันเครื่องไหลเยิ้มยังกะช้างตกมันอีกแล้ว
มิน่า ไอ้บองหลามันถึงได้เขกหน้าแข้งตัวเองบ่อย ๆ ส่วนเจ้าเพื่อนรักอีกสองคนที่เหลือ ผมไม่แน่ใจว่ามันหาทางออกหรือแอบถ่ายน้ำมันเครื่องของมันด้วยวิธีใด แต่ถ้าหากพวกมันรู้ว่าผมมีอู่ถ่ายน้ำมันเครื่องเป็นการส่วนตัวที่กลางป่าลึกแห่งนี้ได้แล้ว พวกมันจะคิดอย่างไรกันหนอ?
มันจะอิจฉาหรือขุ่นเคืองผมกันแน่? ผมสงสัย
ไอ้บองหลาก็เอากะเขาด้วย
คืนนั้นกว่าจะข่มตาหลับลงได้ คำบอกเล่าของสาวบัวก็วนเวียนกลับไปกลับมาท่ามกลางความวิตกกังวลที่ผุดขึ้นรบกวนจิตใจผมอีกหลายรอบ กระทั่งรุ่งเช้าขณะช่วยกันหุงหาอาหารก่อนจะออกไปขุดแร่ ผมเก็บความอึดอัดระคนสงสัยไว้ไม่ไหว จึงถามบองหลาว่า
มึงเคยไปเที่ยวที่ทับสาวบัวไหม?
เพื่อนรักของผมหันมาสบตาก่อนตอบ เมื่อก่อนเคยไป... แต่หว่างนี่ไม่เลย
อ้าว ! ทำไมละ ก็เห็นว่ามึงชอบเขาไม่ใช่เหรอ?
ใครบอก
สายสมร ผมแกล้งปด เพราะความจริงตั้งแต่ขึ้นมาขุดแร่อยู่กลางป่าลึกหนนี้ ผมยังไม่เคยเจอหน้าค่าตาสายสมร- น้องสาวของสายบัวเลยสักครั้ง
ใช่ครับ! สาวบัวนั้นมีชื่อจริงว่า สายบัว หล่อนมีน้องสาวที่สวยผุดผาดบาดตา เป็นสาวรุ่นอ่อนเยาว์กว่าผมเพียงหนึ่งปีอีกคนหนึ่ง
ท่าทางมึงจะคั่วอีหมอนละซี? ไอ้บองหลายิ้มปากกว้าง ระวังนา-อีนี่ปากร้ายเหมือนหมา
ผมได้ช่องทางจะหยั่งเชิงเพื่อนฝูง
ก้อมึงไปหลอกจีบพี่สาวของมันนี่หว่า
เปรต- พี่สาวมันหลอกกูต่างหากล่ะ
แล้วมึงรักสาวบัวหรือเปล่า? ผมต้อน
ไอ้บองหลามองหน้าผมแล้วหัวร่อก้าก ๆ
ไอ้เปรตเอ้ย -ไปแอบหลงเสน่ห์แม่หม้ายแล้วยังจะปากหมา ไม่ยอมบอกกันกรง ๆ มันว่า อีสายบัวมันไม่จริงจังกะใครนะเว้ย ระวังมันจะหลอกแดกมึงจนหมดตูด กูจะบอกให้
ฮา ฮา ไอ้เพื่อนเอ๋ย...!!
ผมแอบสูดลมหายใจจนล้นทรวงอก รู้สึกตัวเบาหวิวเหมือนหยิบภูเขาบนอกโยนทิ้ง และอดยิ้มแต้ออกมาไม่ได้ แม้จะต้องปกปิดเรื่องราวทั้งหมดนั้นไว้ก่อน ด้วยสำนึกว่าสำหรับลูกผู้ชายสิ่งนั้นไม่ใ่ช่ของที่จะนำมาโอ้อวดกัน แค่รู้ว่าเพื่อนรักเลิกใฝ่ฝันในตัวหม้ายสาวผู้นั้น ผมก็สุขใจเหลือประมาณ
ชะรอยไอ้บองหลามันหันมาเห็นท่าทางยิ้มกริ่มของผมแล้วคงจะหมั่นไส้ไม่ได้ เลยส่งลูกถีบมาปลุกผมให้ตื่นจากภวังค์เข้าที่ตะโพกทีหนึ่ง
ผมสะดุ้ง และหันไปด่ามัน
หัวทอ-เล่นเปรต ๆ
ไอ้บองหลาหัวร่อจนตัวโยน
เลิกงานเย็นนี้ เราไปเที่ยวที่นั่นกันไหม? มันถาม เอาน้ำตาลอ้อยกับแป้งข้าวเหนียวไปวานให้พวกมันทำขนมแป้งเปียกให้กินกันดีกว่า
ไอ้หมึกกับไอ้พริ้งเดินมาได้ยิน
เป็นความคิดที่ไม่เลว ไอ้หมึกว่า กูก็หิวกัญชามาหลายมื้อแล้วเหมือนกัน ได้ไปล่อกับพ่ออีบัวซักบ้องสองบ้อง แล้วซัดของหวานตามลงไป- -มึงเอ๋ย -- ไอ้นุ้ยเอ๋ย- มันสุขเกษมเปรมปรีดิ์อย่าบอกใคร
พูดแล้วไอ้หมึกก็แลบลิ้นเลียปาก ราวกับจะให้เวลานั้นมาถึงเสียเร็ว ๆ
***************************
Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2554 |
Last Update : 26 ธันวาคม 2555 9:53:05 น. |
|
10 comments
|
Counter : 1379 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: KeRiDa วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:8:31:52 น. |
|
โดย: หลวงเส วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:12:00:31 น. |
|
โดย: KeRiDa วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:13:34:52 น. |
|
โดย: หลวงเส วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:15:07:24 น. |
|
โดย: ดอยสะเก็ด วันที่: 10 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:19:17:14 น. |
|
โดย: ดอยสะเก็ด วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:6:35:13 น. |
|
โดย: ดอยสะเก็ด วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:6:38:17 น. |
|
โดย: KeRiDa วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:7:46:05 น. |
|
โดย: ดอยสะเก็ด วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:10:25:23 น. |
|
โดย: KeRiDa วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2554 เวลา:17:24:09 น. |
|
| |
|
หลวงเส |
 |
|
 |
|
หรือยังเอ่ย
แวะเข้ามาอ่านนิยายค่ะ