บาหลี-บุโรพุทโธ....เก็บเล็กเก็บน้อยมาเล่า
ทริปบาหลี-บุโรพุทโธ จบไปแล้ว แต่วันนี้ปอป้าเก็บเล็กเก็บน้อยมาเล่าเป็นการส่งท้าย ขอใช้วิธีการเล่าเรื่องตามภาพถ่ายก็แล้วกัน...นะคะ
สัญญลักษณ์ประจำชาติ Garuda หรือครุฑ มีให้เห็นทั่วไป คนอินโดนีเซียถือว่าครุฑคือเทพประจำเมืองที่คอยคุ้มครองพวกเขา ดังนั้น ตามสถานที่ต่าง ๆ จะเห็นรูปปั้น หรือภาพเขียนองค์ครุฑอยู่ทั่วไป แม้แต่สายการบินแห่งชาติ ก็ยังใช้ชื่อ Garuda Airline
พูดถึงสายการบิน ทำให้นึกถึงคำประกาศที่สนามบิน ที่มักจะเริ่มต้นด้วย..." ประทานเปลี่ยน มานุดเก๊าะ..." ตรงนี้สันนิษฐานเอาเองว่า น่าจะแปลว่า โปรดทราบ
แล้วก็จะมีอยู่สามคำที่สะดุดหูมากคือ.. " อุจจาระ ปัสสาวะ ปาร้า.." เจ้าคำว่า อุจจาระต้องมาคู่กับปัสสาวะเสมอ
ว่าจะถามผู้นำทางก็ลืมทุกที ทุกวันนี้ก็ยังคาใจอยู่ว่ามันแปลว่าอะไร ใครที่รู้ภาษาอินโดนีเซีย ช่วยสงเคราะห์บอกปอป้าหน่อย...นะคะ
ส่วนรูปปั้นเหล่านี้ที่บางคนเห็นแล้วบอกว่าน่ากลัวนั้น เราจะพบเห็นได้ทั่วไปในบาหลี ส่วนใหญ่มักจะปั้นเป็นองค์เทพ หรือเทวดา ซึ่งเป็นตัวแทนของความดี กำลังรบ หรือต่อสู้กับอสูรในร่างต่าง ๆ ซึ่งบรรดาอสูรนั้นคือตัวแทนของความชั่ว เป็นคติความเชื่ออย่างหนึ่งของเขา และเป็นการเตือนตนให้ทำแต่ความดี
นี่คือศาลเจ้าที่ของชาวบาหลี ศาลของเขาจะสร้างไม่เหมือนบ้านเราตรงที่ของเขามีประตูเข้าออกและมีรั้วล้อมรอบ ตัวศาลจะมีกี่ศาลนั้นแล้วแต่ความเชื่อและฐานะของเจ้าของบ้าน
ศาลที่สำคัญจะมีผ้าตาหมากรุกมาหุ้มไว้ที่ฐาน คล้ายกับผ้า ๗ สีบ้านเรา ศาลบางอย่างก็บ่งบอกถึงสถานะของคนในบ้านด้วย เช่นถ้าบ้านใดได้ลูกชาย ก็จะนำผ้าตาหมากรุกสีขาว-ดำมาผูก แต่ถ้าเป็นลูกสาวก็จะเป็นผ้าสีเหลืองธรรมดา ๆ
ที่บาหลีมีวัฒนธรรมอย่างหนึ่งที่เข้มแข็งมาก นั่นก็คือการปฏิบัติศาสนกิจ ทุกบ้านต้องมีวัดเป็นของตัวเอง โดยสร้างบ้านล้อมรั้วตามปกติ แล้วก็สร้างวัดล้อมรั้วไว้ในบริเวณบ้านอีกทีหนึ่ง
ส่วนขนาดของวัดนั้น ก็ขึ้นอยู่กับขนาดพื้นที่ของตัวบ้านเป็นหลัก บ้านไหนฐานะดีมีพื้นที่ใหญ่โต วัดก็สร้างใหญ่โตตามไปด้วย คนต่างชาติบางคนจึงเรียกบาหลีว่า ดินแดนหนึ่งบ้านหนึ่งวัด
ชาวบาหลีมากกว่า ๙๐% นับถือศาสนาฮินดู นับถือองค์เทพ พวกเขาจะสวดมนต์บูชาองค์เทพกันทุกวัน
ภาพเล็กทั้งสองภาพนั้น คือเครื่องเซ่นสังเวยที่ใช้ในการบูชาองค์เทพ การบูชา ก็มักจะนำไปวางตามทางเดิน หรือบันไดของสถานที่นั้น ๆ ส่วนภาพใหญ่ เป็นชาวบาหลีกำลังตกปลาหน้าวัดฮินดู คนมาทำบุญ ถวายเครื่องสังเวยองค์เทพ ก็ทำไป คนตกปลาก็ตกไป ต่างกับศาสนาพุทธของเรา ที่เขตวัดเป็นเขตอภัยทาน
มีโอกาสได้ชมโรงงานผลิตผ้าบาติกอันลือชื่อของบาหลี ๒ แห่ง ฝีมือและลวดลายของเขาเป็นเอกลักษณ์ที่หาที่ไหนไม่ได้จริง ๆ
เมื่อก่อนเคยคิดว่าผ้าบาติกบ้านเราคุณภาพดีกว่า สวยกว่า ฝีมือเนี๊ยบกว่า แต่พอไปดูกรรมวิธีของเขาแล้ว ต้องยอมรับในฝีมือและวิธีการผลิตของเขา
ผ้าบาติกที่นี่ มีทั้งชนิดทำมือร้อยเปอร์เซ็นต์ กับชนิดพิมพ์ ชนิดทำมือ ก็มีทั้งทำเป็นลายเดียวกันทั้งสองหน้า กับหน้าเดียว มีทั้งผ้าค็อตตอนธรรมดา และผ้าไหม สนนราคาก็ไม่แพงเว่อร์
จะซื้อผ้าบาติกคุณภาพดีและราคาสมเหตุสมผลแล้ว ต้องซื้อที่บาหลีเท่านั้น เพราะถ้าไปซื้อที่เมืองอื่นส่วนใหญ่มักจะเจอผ้าพิมพ์ลายบาติกมากกว่า
ภาพบนแสดงถึงการทำผ้าบาติกด้วยมือลายเดียวทั้งสองด้าน เขาต้องวาดลวดลายและทำทุกอย่างให้เหมือนกันทั้งสองด้าน
ส่วนภาพล่าง เป็นการทำผ้าบาติกแบบใช้แท่นพิมพ์ด้วยมือ โดยใช้แม่พิมพ์กดลงบนผ้าเป็นช่วงตอนไปจนกว่าจะหมดม้วนผ้า ผ้าบาติกแบบพิมพ์ของบาหลีจึงแตกต่างจากที่อื่นที่ใช้เครื่องจักรผลิต
ศิลปะการแกะสลักไม้ ฝีมืองดงามไม่แพ้ชาวพม่าที่ว่าเยี่ยมแล้ว งานไม้ที่อินโดนีเซียเป็นที่ต้องการของชาวต่างชาติมาก เพราะฝีมือการแกะที่ละเอียด และเนื้อไม้ก็มีให้เลือกหลายประเภท ไม่ว่าจะเป็นไม้เนื้ออ่อน หรือไม้เนื้อแข็ง ส่วนราคาขึ้นอยู่กับการต่อรอง แต่ถ้าเป็น Super Store ส่วนใหญ่ราคาตายตัว ต่อรองไม่ได้
ส่วนภาพนี้ คืองานศิลปะของชาวชวาที่ปอป้าชื่นชอบ ก็เลยขออิงแอบแนบชิด ถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึกสักหน่อย
ภาพซ้ายมือ ไม่ต้องบอกคงทราบว่าคือเมล็ดกาแฟ ส่วนภาพขวามือ คือผลโกโก้ ที่เขาเอามาทำช็อกโกแล็ตแสนอร่อย ระหว่างทริป เขาพาไปเที่ยวชมไร่นาสวนผสมที่อุดมสมบูรณ์มาก มีการเลี้ยงชะมดเพื่อผลิตกาแฟชะมดอันลือชื่อด้วย เสียดายที่ระหว่างเยี่ยมชม เจอฝนตกปรอย ๆ ทำให้ถ่ายรูปลำบาก
ภาพนี้ นำความงดงามของเทือกเขาที่อุดมไปด้วยไร่นามาให้ชมกัน มองไปทางไหน ก็สดชื่น เขียวขจี แม้จะมีรีสอร์ตที่พักสำหรับนักท่องเที่ยวไว้บริการ แต่เขาก็พยายามรักษา อนุรักษ์ความเป็นธรรมชาติไว้ได้อย่างดีเยี่ยม
ระหว่างทางต้องผ่านวานรนิเวศน์ของบรรดาคุณจ๋อทั้งหลาย เพื่อน ๆ ต่างลงไปให้อาหารลิงกันอย่างสนุกสนาน แต่ปอป้าขอแอบถ่ายรูปอยู่บนรถละกัน เพราะไม่ค่อยถูกกับลิง
เจอนักท่องเที่ยวชาวยุโรป เด็กกลุ่มนี้น่ารักมาก เห็นคณะของเราเลี้ยงอาหารลิง ก็จอดมอเตอร์ไซด์ลงมาช่วยเลี้ยงด้วย
ป้อนลิงคำหนึ่ง แล้วก็ป้อนใส่ปากตัวเองคำหนึ่ง ตอนป้อนให้ลิง คุณจ๋อไม่ว่าอะไร แต่พอป้อนใส่ปากตัวเอง คุณจ๋อเงยหน้ามองหนุ่มน้อย สงสัยคงจะอยากถามว่า..ทำงั้นได้ไง
หนุ่ม ๆ นั่งล้อมวงคุยกันไป ให้อาหารลิงไป เหมือนเป็นพวกเดียวกันเลย
นี่...คือภาพที่บุโรพุทโธ สถานที่ที่ปอป้าชื่นชอบมากที่สุดในทริปนี้ นอกจากจะเป็นศาสนสถานที่ชื่นชอบและใฝ่ฝันที่จะมาเยือนแล้ว อีกอย่างหนึ่งที่ชอบ คือบรรดาศิลปะปูนปั้นทั้งหลาย
อย่างสิงห์ที่อยู่ตรงบันไดทางขึ้น เขาปั้นไว้น่ารักมาก เป็นรูปสิงห์ยิ้มปากกว้าง จนเห็นฟันและเขี้ยวเต็มปาก แถมยกขาข้างหนึ่ง ทำนองทักทายสวัสดีเสียด้วย
ส่วนเจดีย์ที่เจาะรูไว้เป็นรูปสี่เหลี่ยมข้าวหลามตัดนั้น ดูสวยงามอลังการมาก บางองค์ยังคงมีพระพุทธรูปประทับอยู่ภายใน แต่ส่วนใหญ่ไม่มีแล้ว
ชาวท้องถิ่นบอกว่า ถ้าเราเอามือล้วงเข้าไปในเจดีย์ แล้วนิ้วของเราสามารถสัมผัสองค์พระภายในได้ ให้อธิษฐานขอพร เขาบอกว่าสำเร็จสมความปรารถนาทุกคน เขายังบอกสำทับอีกด้วยว่า น้อยคนนักที่จะล้วงเข้าไปสัมผัสได้
คุณเพื่อนของปอป้าเป็นนักพิสูจน์ตัวยง ก็เลยตั้งใจล้วงเข้าไปเป็นกรณีพิเศษ เพื่อนบอกว่าสัมผัสได้ แต่ไม่ได้บอกว่าอธิษฐานอะไรหรือเปล่า
ส่วนปอป้า ไม่ได้ล้วงกับเขาหรอก...ค่ะ กลัวว่าถ้าสัมผัสกับองค์พระได้ คำอธิษฐานคงจะสัมฤทธิ์ผลยาก หรืออาจจะทำความลำบากใจให้กับองค์พระในการที่จะประทานพรให้ เพราะปอป้าจะอธิษฐานขอนิพพานในชาตินี้ภพนี้
ภาพสุดท้าย เป็นรถตุ๊ก ๆ ของโรงแรม เห็นว่าน่ารัก สีสันเข้าตา ก็เลยถ่ายมาให้ชมกัน...ค่ะ
ก็เป็นอันว่า จบทริปบาหลี-บุโรพุทโธ อย่างสมบูรณ์แล้ว...นะคะ บล๊อกต่อไปก็จะกลับเข้าสู่บล๊อกแห่งธรรมะตามเดิม ห่างหายจากการอัพบล๊อกธรรมะไปเสียนาน ชักคิดถึง
ขอความสุข สวัสดี จงมีแก่เพื่อนบล๊อกทุกท่านตลอดไป...นะคะ
Music : Love me Tender
|
Create Date : 07 พฤษภาคม 2555 |
|
31 comments |
Last Update : 20 มีนาคม 2558 12:56:51 น. |
Counter : 6527 Pageviews. |
|
|
|
บุญที่ทำแล้วย่อมเป็นที่พึ่งของท่านทั้งหลายในกาลข้างหน้าแล
มีความสุขในดำเนินชีวิตพร้อมด้วยบุญที่สะสมตลอดไป...นะคะ