ทุ่งเจดีย์ พุกาม
ไปพม่าคราวนี้ ถ่ายรูปวัดน้อยมาก มากเสียจนตัวเองแปลกใจ ที่แปลกใจเพราะหลายแห่งเรายังไม่เคยมา แต่ก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นอะไรนักหนา อาจจะเป็นเพราะวัดในพม่ากี่วัด ๆ ก็ดูไม่ค่อยจะแตกต่างกันสักเท่าไร
มีสถานที่ ๒ แห่ง ที่ถ่ายรูปมากเป็นพิเศษ คือที่ทุ่งเจดีย์ ที่นำเสนอในวันนี้ กับที่ทะเลสาปอินเล อ้อ..อีกแห่งที่ถ่ายรูปเยอะมาก มากเสียจนต้องถามตัวเองว่า จะถ่ายไปทำไม ก็คือถ่ายรูปท้องฟ้า เมฆ หมอก ยามที่นั่งอยู่บนเครื่องบิน อาจจะเป็นเพราะทริปนี้ต้องบินทุกวัน ก็เลยมองเห็นท้องฟ้ามากกว่าอย่างอื่น มองไปมองมา ท้องฟ้าก็มีอะไรให้เราแปลกใจในความสวยงามที่เราไม่เคยชายตามองมาก่อน รูปท้องฟ้าก็เลยมีมาก จนเผลอคิดว่าตัวเองไปท่องอวกาศมา...เหอ ๆ
พูดถึงเรื่องต้องบินทุกวัน...ในชีวิต เดินทางมาก็มาก ยังไม่เคยเห็นกัปตันขับเครื่องบินประเทศไหนคึกมากเหมือนกัปตันพม่า (พูดถึงคำว่า " คึก " แล้วนึกถึงหน้าหมิงหมิง..อิ อิ) เวลาคุณพี่ขับเครื่องบินขึ้น-ลงทีหนึ่ง ร่อนยังกะขับแจ๊ตสกี พอ landing เครื่องก็มีอาการตูดส่ายไปส่ายมา ราวกับเต้นฮุลาฮูป ทริปนี้เป็นเหมือนกันหมดทุกเที่ยวบิน ต่างกันที่ส่ายมากส่ายน้อยเท่านั้น
แค่นั้นยังไม่พอ...บางเที่ยวบิน กัปตัน และผู้ช่วย ต่างผลัดกันออกมาเดินโชว์หุ่นไปมาในเครื่องบิน บางทีก็มาช่วยเสิร์ฟอาหารให้ผู้โดยสาร บางทีก็ออกมาช่วยแอร์โฮสเตสเก็บถาดอาหาร มีอยู่เที่ยวหนึ่ง กัปตัน ออกมานั่งกินบะหมี่ เออ..เอากับพี่สิ..อ่ะ..ว่าแล้วไปชมภาพกันดีกว่า..ค่ะ
ผู้คนต่างพากันปีนป่ายขึ้นไปบนยอดเจดีย์ที่สูงที่สุดในหมู่เจดีย์ทั้งหมด
วัตถุประสงค์ ก็เพื่อเก็บภาพทุ่งเจดีย์ยามอาทิตย์อัสดง
ปอป้าเองก็สวมวิญญาณมารดาพญาลิง ตะกายขึ้นไปกับเขาด้วย
แต่ขึ้นไปไม่ถึงยอดบนสุดหรอก เพราะแข้งขามันไม่สามัคคีกันเสียเลย..
เมืองพุกาม เป็นเมืองแห่งโบราณสถาน ที่ทุ่งเจดีย์นี้ แต่เดิมมีเจดีย์มากกว่า ๔,๐๐๐ องค์ แต่ปัจจุบันเหลือเพียง ๒,๐๐๐ กว่าองค์เท่านั้น เพราะเกิดแผ่นดินไหว และการกัดเซาะของแม่น้ำอิระวดี บางช่วงตอนของประวัติศาสตร์ก็ว่า ถูกรื้อเอาวัสดุไปทำป้อมปราการรับศึกจากศัตรูบ้าง
เห็นวิวสวยงามอย่างนี้ แล้วก็หายเหนื่อย
และแล้ว..พระอาทิตย์ก็เริ่มตอกบัตรเลิกงาน...อัสดง
และ..นี่...คือ แสงสุดท้ายของปี ๒๕๕๔ เหนือทุ่งเจดีย์ และแม่น้ำอิระวดี
ณ. เมืองพุกาม ประเทศพม่า
คงเหลือไว้แต่ความทรงจำที่สวยงาม กับความเมื่อยล้าจากการตะกายเจดีย์..ฮ่า ฮ่า
เพลง พรานทะเล
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 49 คน [
สพฺพสฺส อตฺถํ ชาเนยฺย น จ สพฺพํ ปโยชเย
โหติ ตาทิสโก กาโล ยตฺถ อตฺถาวหํ สุตํ
อันความรู้ควรเรียนทุกอย่าง ไม่ว่าต่ำสูง หรือปานกลาง
ควรรู้ความหมาย เข้าใจทั้งหมด แต่ไม่จำเป็นต้องใช้ทุกอย่าง
วันหนึ่งจะถึงเวลาที่ความรู้นั้น นำมาซึ่งประโยชน์
มีความสุขกับการเรียนรู้ เพื่อยังประโยชน์ในภายหน้า ตลอดไป...นะคะ