Bloggang.com : ปลายแป้นพิมพ์ : เรื่องสั้น วิญญาณหลังสึนามิ ตอน .. แหวนสวาท

เรื่องสั้น วิญญาณหลังสึนามิ ตอน .. แหวนสวาท

บล็อกที่ 26

ภิรมยา ตื่นจากหลับใหลด้วยเสียงโทรศัพท์เรียกเข้า หล่อนเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือมากดรับท่ามกลางความมืด โดยไม่ทันได้ดูว่าเป็นเบอร์ของใครโทร.มา

“รมย์ รมย์จ้ะ เปิดประตูให้หน่อย นี่ผมเอง ทะนง..” เสียงของผู้มาทำลายภวังค์แห่งการหลับใหลของหล่อนค่อนข้างจะร้อนรน

“ค่ะ ค่ะ รมย์ได้ยินแล้ว รอซักครู่นะคะ” แล้วหล่อนก็กระวีกระวาดลุกขึ้นไปเปิดประตูรับทะนง ผู้เป็นสามี

“คืนนี้ทำไมกลับเร็วคะ ไหนบอกว่าจะอยู่ดึก..”

เลียบเคียงถามสามีเมื่อเจอหน้าเขา แล้วหล่อนก็แปลกใจ เมื่อเห็นกิริยาอาการที่ร้อนรนของเขา..เขาปิดประตูทันที หน้าตาเลิ่กลั่กเหมือนเกรงกลัวว่าจะมีใครตามมาพบเขาในเวลานี้

“มีอะไรคะ ทะนง..?” อดไม่ได้ที่จะถาม แต่ผู้เป็นสามีไม่ตอบ เดินไปเปิดตู้เย็น ยกน้ำเย็นทั้งขวดขึ้นดื่มอย่างกระหาย เมื่อเก็บขวดเข้าตู้เย็นดังเดิมเขาก็จับข้อมือของภรรยา เดินไปที่เตียงนอนในห้อง

“รมย์ ผมหามันมาได้แล้วล่ะ ไม่ต้องกลัวนะ ว่าเปิดเทอมนี้ลูกเราจะไม่มีที่เรียนหนังสือ เชอะ..ไอ้เจ้าของโรงเรียนข้างบ้านผมมันทำหยิ่งนัก ถือว่ามันรวย ดูถูกคนจนๆอย่างเราว่าไม่มีปัญญาหาเงินแป๊ะเจี๊ยะส่งลูกเข้าเรียน คราวนี้ละ ผมจะยิ้มเยาะมัน จะส่งลูกเราเข้าเรียนโรงเรียนประจำจังหวัด ซึ่งใหญ่กว่าโรงเรียนกระจอกๆของมันซะอีก”

“ทะนง คุณหมายถึงอะไรคะ คุณหาอะไรมาได้ รมย์ไม่เข้าใจ”

“นี่ไงล่ะ คราวนี้คุณคงเข้าใจแล้วซิว่ามันคืออะไร เงิน..เงินทั้งนั้น ไอ้ของพวกนี้มันสามารถแปรเปลี่ยนเป็นเงินได้ในพริบตา หรือคุณว่าไม่จริง”

“ทะนง นี่มันอะไรคะ คุณเอาสายสร้อยแก้วแหวนเงินทองมากมายพวกนี้มาจากไหน หรือว่าคุณ..”

ภิรมยาเบิกตากว้าง ทะนงเดาใจออกว่าภรรยาเขาจะพูดต่อว่าอะไร จึงชิงพูดขึ้นก่อนว่า

“ไม่ต้องกลัวว่าคนอย่างผมจะปล้นสะดมใครเขามาหรอกนะ คนอย่างผมถ้าปล้น ผมก็ปล้นแต่คนที่ตายแล้วเท่านั้น.. !!”

“ปล้นคนตายแล้ว หมายความว่าคุณ..”

“ใช่..คุณเข้าใจได้ถูกต้อง แก้วแหวนทรัพย์สินเงินทองเหล่านี้ ผมเก็บตกมาจากการไปเก็บกู้ซากศพคนตายเกลื่อนจากคลื่นยักษ์สึนามิที่หาดคึกคัก ผมไม่ผิดไม่ใช่หรือ..รมย์”

ภิรมยาอึ้ง กับคำพูดของสามี “โธ่ ทะนง คุณไม่น่าทำแบบนี้นะ สมบัติติดตัวเขามา ก็ควรจะติดตัวเขาไป แม้ว่าเขาจะตายแล้วก็เถอะ คุณทำแบบนี้ คุณไม่กลัวบ้างหรือว่าพวกเขาอาจจะมาตามทวงเอาคืน เอาไปคืนเขาเถอะคะ รมย์ รมย์ไม่อยากได้ของพวกนี้”

หล่อนทำเสียงขื่น ตั้งแต่อยู่กินด้วยกันมา จนมีลูกชายด้วยกัน 1 คน ส่งให้ปู่กับย่าเป็นคนดูแลที่อุดรธานี เขาทำงานช่วยเหลือมูลนิธิ แต่ไม่เคยเห็นเขาประพฤติตัวนอกรีตนอกรอยแบบนี้มาก่อนเลย หล่อนยอมรับไม่ได้

“จะให้ผมเอาไปคืนหรือ แล้วผมจะไปคืนถูกหรือว่าเป็นของใคร เพราะคนที่ผมฉกของพวกนี้มาพวกเขาล้วนนอนห่อผ้าขาวเรียงเป็นตับอยู่ที่วัดย่านยาวโน่น.....

...ผมขับรถไปส่งเขากับมือผมเอง อย่าคิดมากเลยน่ารมย์ เราใช่ว่าจะร่ำรวยมาจากไหน มีโอกาสแบบนี้ก็ต้องคว้าไว้ก่อน เพื่ออนาคตของเรา รมย์ก็จะได้มีเงินทองไว้ซื้อผ้าสวยๆใส่ ลูกเราจะได้มีโอกาสเข้าโรงเรียนดีๆ มีอนาคตดีกว่าพ่อแม่

...อย่าคิดมากเลยนะ ของพวกนี้ก็ซ่อนไว้ก่อน ค่อยทยอยออกขายทีละชิ้น ผมจะไปอาบน้ำแล้วละ ง่วงนอนเต็มทีแล้ว..”

สามีผลัดผ้า เข้าห้องน้ำ ภิรมยาหยิบทั้งสร้อยและแหวนกำใหญ่ที่วางอยู่บนที่นอนออกมาพิจารณาอีกครั้ง ด้วยใจกล้าๆกลัวๆ นี่หล่อนจะทำยังไงกับข้าวของพวกนี้ดี ตามใจเขา หรือว่า...

ความคิดสับสนว้าวุ่น หยิบแหวนทองวงหนึ่งคะเนน้ำหนักประมาณ 5 บาทออกมาเพ่งดูชัดๆ แล้วหล่อนก็เห็นที่หัวแหวนสลักชื่อชื่อหนึ่งไว้...

“ธเนศ..!!” ภิรมยาอ่านชื่อนั้นในใจ หัวคิ้วขมวดมุ่นกับชื่อนี้

“อุ๊ย..!” ตกใจ สามีย่องออกมาจากห้องน้ำตอนไหนก็ไม่รู้ อยู่ๆก็มากอดร่างหล่อนไว้จากทางด้านหลัง เนื้อตัวเขาหอมกรุ่นไปด้วยแป้งเย็น

“วงใหญ่จัง แปรเป็นเงินคงได้หลายหมื่น ไอ้หมอนี่ท่าจะรวยแฮะ แต่ว่าแหวนวงนี้มัน.....”

ทะนงชะงักคำพูดค้างไว้ว่าจะพูดต่อดีหรือไม่

“แหวนวงนี้มัน... มันเป็นอะไรหรือคะ..?”

“เปล่า ไม่มีอะไรหรอก นอกจากว่าผมถอดออกจากนิ้วเจ้าของเขายาก เหมือนกับว่าเขาหวง ต้องปล้ำถอดเอาตั้งนาน แต่มาคิดอีกทีไม่ใช่หรอก เพราะนิ้วเขาบวมอืดต่างหากจึงถอดยาก”

“ทะนง แหวนวงนี้มีชื่อเจ้าของด้วยนะคะ”

“ชื่ออะไร คุณอย่าไปสนใจมันเลย นอนเถอะ ผมอยากกอด อยากหอม อยาก...คุณเต็มแก่แล้ว”

ไฟในห้องดับลง หลังจากนั้น 2 สามีภรรยาก็พากันเกี่ยวก้อยขึ้นสู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ สุขสมอารมณ์หมาย ลืมเรื่องแก้วแหวนเงินทองไปชั่วขณะ

วันเวลาผ่านไป....

“ผมไปสัมมนา 3 วันนะ รมย์อยู่บ้านคนเดียวคงเหงาแย่ แต่ผมจะหมั่นโทร.มาทุกวัน แล้วผมจะซื้อผ้าสวยๆมาฝากรมย์ รับรองว่าคราวนี้ใส่ไปงานแล้วไม่อายใคร..”

“พกเงินไป 5,000 คุณพอใช้หรือคะ..?”

“พอ เพราะรายจ่ายอย่างอื่นไม่มี กินอยู่หลับนอนฟรี ทางมูลนิธิออกให้หมด แถมมีเบี้ยเลี้ยงอีกต่างหาก เอ้อ รมย์ ของพวกนั้นคุณซ่อนไว้ให้มิดชิดนะ เห็นมั้ย สุดท้ายสร้อยเส้นแรกมันก็แปรเปลี่ยนเป็นเงินให้ผมติดตัว อย่าทำหน้าอย่างนั้นนา ไม่บาปหรอก เชื่อผมเถอะ ใช่แต่ผมคนเดียวที่ทำแบบนี้ พวกผมทำกันทุกคนแหละ แต่ถ้าถามไป ต่างคนปากบอกไม่-ไม่-ไม่ ไก่เห็นตีนงู งูเห็นนมไก่ กันทั้งนั้น ผมไปละนะที่รัก หัวหน้าเอารถมารับแล้ว..”

“โชคดีแล้วกันค่ะ ทะนง..”

โบกมือให้สามี จนรถแล่นหายลับไปกับสายตา

ภิรมยาอยู่บ้านคนเดียว ทำโน่นนี่ จัดข้าวของวางให้เป็นระเบียบ สามีไม่อยู่ ตอนเย็นออกไปเต้นแอโรบิกกับเพื่อน ได้เหงื่อกลับมา กลางคืนจึงนอนหลับเป็นตาย

เสียงไก่ขันมาจากที่ไกลๆ ภิรมยาพลิกตัวเป็นนอนตะแคงข้าง หล่อนรู้สึกเคลิบเคลิ้ม กึ่งหลับกึ่งตื่น ได้กลิ่นน้ำหอม เหมือนกลิ่นของสามีใช้ รู้สึกว่าหมอนข้างที่นอนกอดอยู่มีชีวิตชีวา มันมีมือมีขาดิ้นได้ ภิรมยาฝันไป หรืออะไรกำลังเกิดขึ้นกับหล่อนนี่...??

“รมย์จ๋า ผมรักคุณนะ ถึงคุณจะมีลูกมีผัวแล้ว ผมก็ยังรักคุณไม่เปลี่ยนแปลง ความผิดพลาดของผม ที่จริงไม่ใช่เรื่องราวใหญ่โตอะไร แค่เผลอไปทำลูกสาวเขาท้อง แล้วถูกพ่อแม่เขาบังคับให้รับผิดชอบ นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้คุณยกเลิกการแต่งงานกับผม หันไปคว้าไอ้หมอนั่น เป็นใครก็ไม่รู้ มันดีกว่าผมตรงไหน คนหากินกับคนตายนี่นะ...

...ตอนเป็นคน ผมมีโอกาสได้เชยชมคุณแค่เพียงภายนอก แต่ตอนนี้ผมอยากชื่นชมคุณให้ถึงเนื้อใน เป็นของผมเถอะนะที่รัก...”

ภิรมยาพยายามดิ้น ดิ้น ดิ้น แต่ยิ่งดิ้นร่างนั้นก็ยิ่งกอดรัดหล่อนแน่นเข้าทุกที สุดท้ายเรี่ยวแรงไม่รู้หายไปไหน จากการดิ้นรนผลักไสในตอนแรก กลับกลายเป็นอาการตอบสนอง เคลิบเคลิ้มไปกับความสุขสมที่ร่างนั้นหยิบยื่นให้ บทรักของเขาช่างเต็มไปด้วยความนุ่มนวลอบอุ่นละมุนละไม เป็นรสสัมผัสใหม่ที่วาบหวาม แตกต่างจากทะนงโดยสิ้นเชิง เขาคนนั้นทำกับหล่อนครั้งแล้วครั้งเล่าจวบจนฟ้าใกล้สว่าง

“ผมมีความสุขมาก ในที่สุด คุณก็เป็นของผม เจ้าของสัมปทานเก้าอี้ชายหาดและร่มผ้าใบที่หน้าหาดคึกคัก เดี๋ยวคุณตื่นขึ้นมา คุณอาจนึกได้ว่าผมเป็นใคร...

...ผมขอร้องคุณอย่างหนึ่งนะรมย์ ข้าวของอย่างอื่นที่สามีคุณเขาไปเก็บมาจากศพใครต่อใครรวมทั้งผม คุณเอาไปขายเถอะ ไว้เป็นทุนการศึกษาของลูกคุณ แต่แหวนวงนั้น คุณอย่าขายมันนะ ผมขอมอบแหวนแทนใจให้คุณ เพราะตอนมีชีวิตอยู่ ผมไม่ได้ให้ของมีค่าอะไรกับคุณแม้แต่ชิ้นเดียว บ้าทำแต่งาน เก็บเงินสร้างตัว สุดท้ายผมก็ไม่ได้ใช้มัน เมื่อคลื่นยักษ์มันพรากชีวิตผมไป

...เก็บแหวนวงนั้นไว้ให้ดีนะ เพราะมันเป็นแหวนสวาทระหว่างคุณกับผม ใกล้สว่างแล้ว ผมลาก่อน ถ้ามีโอกาสผมจะมาหาคุณอีก ลาก่อนภิรมยา..”

“ธเนศ !!”

ภิรมยาสะดุ้งตื่น เผลอหลุดปากเรียกชื่อๆหนึ่งออกมา หล่อนเหลียวซ้ายแลขวา บนเตียงนอน ไม่มีใครแปลกปลอม มีแต่หล่อนเพียงผู้เดียวเท่านั้น!!

“เราเป็นอะไรไปนี่ อุ๊ย..นี่ทำไมผ้าผ่อนชุดนอนเราถึงได้หลุดลุ่ยอย่างนี้ จำได้ว่าก่อนนอนเราใส่ชุดนอนมิดชิดแล้วนี่นา แล้วนี่ทำไมมันถึง... ดูผ้าปูที่นอนซิ ยับยู่ยี่เหมือนเรานอนดิ้นอย่างแรง หรือมีคนมานอนด้วยจริงๆ หรือว่าเป็นคุณ...ธเนศ..อย่าบอกนะว่าเป็นคุณจริงๆ แหวน..แหวนวงนั้นละ..”

ลุกขึ้นจากที่นอน โผเผไปที่มุมหนึ่งของห้อง ซึ่งหล่อนซ่อนแหวนวงนั้นไว้อย่างมิดชิด หยิบขึ้นมาดู มันยังอยู่ในสภาพเดิม แวบหนึ่งถ้าสายตาไม่ฝาด หล่อนเห็นประกายแสงเจิดจ้าแว่บขึ้นมาบนหัวแหวนวงนั้น จนเห็นชื่อเจ้าของแหวนชัดเจนขึ้นในเงามืด!!

“เก็บแหวนไว้ให้ดี แหวนสวาทระหว่างเรา 2 คน ผมเต็มใจมอบให้คุณ ที่รักของผม”

เสียงหนึ่งดังขึ้นในใจของภิรมยา

“ธเนศ... เป็นคุณ... เป็นคุณจริงๆด้วย..”

น้ำตาของภิรมยาไหลอาบแก้มโดยไม่รู้ตัว หล่อนเผลอยกแหวนวงนั้นขึ้นจุมพิต แล้วเรื่องราวแต่หนหลังก็ผุดพร่างขึ้นมาเป็นฉากๆ

ภิรมยา เป็นสาวชาวบ้านธรรมดาๆ ที่บังเอิญได้ไปเรียนวิชานวดแผนโบราณจากกรุงเทพฯ เมื่อการท่องเที่ยวแถวบ้านหล่อนที่หาดคึกคักบูมขึ้นมา หล่อนก็มีโอกาสได้ใช้วิชาที่เรียนมาประกอบอาชีพรับจ้างนวดตามชายหาด และมีโอกาสรู้จักกับธเนศ ชายหนุ่มชาวลพบุรีที่ตามพ่อแม่มาประกอบธุรกิจการท่องเที่ยวที่พังงาได้หลายปีแล้ว และได้สานสัมพันธ์กลายเป็นคู่รักกันในเวลาต่อมา

ธเนศเป็นผู้ชายเจ้าชู้ เขาเพลี่ยงพล้ำเมื่อไปทำลูกสาวผู้ใหญ่บ้านท้อง จึงถูกบังคับให้แต่งงาน แผนการสู่ขอภิรมยาที่จะเกิดขึ้นในเดือนสองเดือนข้างหน้าจึงถูกยกเลิกไปโดยปริยาย

ภิรมยาผิดหวัง เป็นจังหวะเดียวกับที่ทะนง โคจรเข้ามาในชีวิต คบกันระยะหนึ่ง เห็นว่าเขาเป็นคนดี ขยันทำมาหากิน ก็ตัดสินใจใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน เป็นการประชดชีวิตรักครั้งแรก

แล้วชีวิตของธเนศก็ค่อยห่างไปจากหล่อนเมื่อเขาได้บุตรชายคนแรก ไม่นานต่อจากนั้น คลื่นยักษ์ก็พรากชีวิตเขาไป ภิรมยาทราบแต่เพียงว่าเขาสูญหายไปตั้งแต่วันนั้น แล้วก็ไม่ได้ทราบข่าวคราวอะไรอีกเลย

“เป็นแหวนของคุณนี่เอง เมื่อคุณตั้งใจให้รมย์ รมย์ก็จะเก็บไว้ แต่รมย์ขอคุณอย่างหนึ่งเช่นกัน คุณอย่ามาหารมย์ มากระทำกับรมย์แบบเมื่อคืนที่ผ่านมาเลย เราอยู่คนละภพภูมิกันแล้ว รมย์มีลูก มีสามีเป็นตัวตน ขอให้รมย์ใช้ชีวิตอย่างเดิมเถอะนะคะ รมย์ขอร้อง..”

เก็บแหวนไว้ น้ำตาร่วงพรูออกมาอีกครั้ง และเก็บเรื่องราวทั้งหมดไว้รับรู้เพียงคนเดียว ไม่ปริปากบอกทะนงสามี ที่กลับมาถึงบ้านในอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา

“รมย์ขอเก็บคุณไว้ในใจ ตลอดไปชั่วนิจนิรันดร์ค่ะ..”

ต้นฉบับ 11.29 18 ตุลาคม 51

ตีพิมพ์ครั้งแรก นิตยสาร เรื่องผี ฉบับ 518 ปักษ์หลัง มีนาคม 52

(เรื่องสั้นทุกเรื่อง มีลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย)

Create Date : 22 กุมภาพันธ์ 2553

Last Update : 19 มกราคม 2560 22:24:46 น.

52 comments

Counter : 1078 Pageviews.

เศร้าครับ....T__T...

โดย: Psycho man

วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:46:46 น.

อึย น่ากลัวนะคุณปลาย น้องรมย์น่าจะไปไหว้พระเจ็ดวัดเจ็ดวานะเนี๊ยะ
เมื่อกี้รีบๆเม้นท์บอกว่ารูปที่ blog แก้ไขแล้ว แล้วก็รีบออกไปข้างนอกด้วย แวะไปเลือกสุภาษิตที่ชอบสักนิดนะคะ ไม่อยากเดาเลยว่าคุณปลายจะชอบอันไหน เอาเป็นว่าคุณปลายไปเฉลยหน่อยนะอิอิ
คุณปลายน่าจะรับ job สอนอีกต่างหากนะค่ะ เข้าใจสอนดี มีขำ ตลอด อ่านครั้งแรกก็ขำแล้ว กลับไปอ่านอีกก็เออ ช่างหาพลอตมาเปรียบเทียบจริ๊ง จริง ซูฮก ซูฮก เลย นอกจากเรื่องผีๆ เรื่องเอกซ์ เอกซ์ แล้วยังเขียนการ์ตูนได้อีกนะเนี๊ยะ ขอบคุณอีกทีนะคะ ที่แวะไปแนะนำให้

โดย: cengorn

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:0:36:43 น.

มาอ่านเรื่อยๆครับ
ยังมีเรื่องดีๆมากมายให้อ่านในบล็อคนี้ จะตามเก็บให้หมดเลยตอยดู ^__^.....

โดย: Psycho man IP: 203.144.144.165 วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:5:54:08 น.

วันนี้ไอ้ตง ย้ายสังเวียนชีวิตแล้วครับ

สังเวียนคน ตอน 5 "้ฟ้าลั่น ศิษย์ประยงค์"

ลงโรงฉายแล้วครับ....

โดย: ลุงแว่น

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:6:48:31 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:01:07 น.

555 คุณปลาย(สั้น)จ๋าไปเอามุกมาจากไหนนักหนาคร้า เขียนขำขัน ขายเถอะคร้า ชัวร์ว่าไม่โดนแบนแน่เลย อย่างน้อยก็มีลูกค้าแล้ว 1คนก็เจ้งัย ฝากชวนเชิญเพื่อนๆในblog ไปเลือกสุถาษิตกันเล่นๆมั่งนะคะอีนายจ๋า

โดย: cengorn

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:59:03 น.

โอ้...คุณปลายฯ ทำไมไม่รีบตามมาอ่านคะเรื่องนี้

ชอบพล็อตเรื่องแหวนสวาทนี้มากเลย

พล็อตมันแหวกขนบดี ...

สรุปว่า ชอบตอนนี้กว่าทุกตอน

อ่านแล้ว...แอบหวิวนินึงในบทเลิฟซีนผีกะคน

แม้จะเอ่ยไม่เยอะ แต่ก็นะ...โอเค.เรยแหละ

โสน้าหน้าทะนง...นี่แหละผลของการเป็นมือแฮ็บ

แล้วก็เข้าใจทั้งธเนศและภิรมยา

สักครั้งกับรักที่ต่างภพ คงเป็นความทรงจำดีๆของคนทั้งคู่ค่ะ

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:13:08:31 น.

หวัดดีค่ะ

ถึงจะถนัดเรื่องเขียนอย่างเดียวแต่จัดได้ว่า พล็อตเยอะมากเลย ความสะดวกของการใช้คอมฯ ก็น่าจะง่ายกว่าตอนใช้พิมพ์ดีดใช่มั้ยคะ (เป็นคนโบราณเหมือนกันค่ะ)

โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:13:36:59 น.

หมิงหมิงคงไม่หางโจกล่ะครับพี่
ซ่า ไม่กลัวใครเลย 5555

ผิดกับผมลิบลับ หุหุหุ

โดย: กะว่าก๋า

วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:11:52 น.

บล็อกพี่ปลายฯทรายแค่ผ่านมาเฉยๆค่า...อิอิ ล้อเล่นนะคะ
ตั้งใจเข้ามาค่ะ

โดย: หนูทราย (iampanita

) วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:14:33:08 น.

สวัสดีครับคุณติณ....

อ่ะนะ....แอบแซวเหรอครับอ้าย...

อายนะ....

ก็นะ...มีบ้างครับ เวลาดูอะไรที่โดนๆ ก็แอบซึ้งเป็นธรรมดาครับ คิดว่าตัวเองเป็นแดนเทพอ่ะ ตอนนั้น ลุ้นๆๆๆๆๆ.....เอิ๊กๆๆๆๆๆ....

พอนึกออกแหล่ะ ว่าไปเม้นท์เรื่องนี้ทิ้งไว้ที่ blog ไหน....อิอิอิ แถวๆ นี้แหล่ะ.....

ขอให้มีความสุขกับการทำงานนะครับ.....

โดย: เพลงดาบกระบี่เดียวดาย

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:20:14 น.

อรุณสวัสดิ์ค่ะ...

โดย: หนูทราย (iampanita

) วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:8:55:21 น.

เป็นเรื่องสั้นรสชาติกลมกล่อมนะครับ
อ่านบางตอนก็เสียวสันหลัง
อ่านไปบางตอนก็เสียวสันอย่างอื่น

โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:9:26:12 น.

วันนี้ตามมาอ่านเรื่องผีบ้าง...

เรื่องของผีคนไม่เกี่ยว

เรื่องของคน ผีไม่ควรยุ่ง

แต่แล้วมันก็กลับอีรุงตุงนัง

เพราะคนไปแย่งของผี

ผีก็เลยตามมายุ่งกับคน

จุดเทียนเวียนวนเสียหลายเล่มเทียน...

งานนี้เห็นใจทั้งคนเห็นใจทั้งผี

เห็นใจผี เพราะโดนแย่งของ

เห็นใจคน เพราะโดนยัดของ แถมยัดตั้งหลายที แลกกับทองวงเดียว....

เข้าใจคิดเรื่องเสียจริง

แม้อ่านแล้วจะไม่หลอนเท่าไร

แต่ก็อ่านเพลินเชียวละ...

โดย: ลุงแว่น

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:42:09 น.

อุอุ เมนต์ลุงแว่น ...ขำค่า

.......

คุณปลายฯ บ้านนี้เริ่มคึกคักแระนะ

ไปละ..จะทานข้าวเผื่อ...

รับรองต้องหรอยอย่างแรง...

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:29:20 น.

ขอบคุณครับที่ไปเยี่ยม วันนี้ยังไม่มีเวลาอ่านนะครับ เลยเมนท์ไม่ได้

เพราะตะกี๊อ่านของคุณอัยย์มา ๒ ตอน ตอนนี้ยังไม่ได้กินข้าว แฮ่ ไปก่อนละ

โดย: ลุงบูลย์ IP: 118.173.115.25 วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:43:36 น.

สมกะเป็นอดีตนักเขียนนางนวล อิอิ...ใช่ป่าวอะตะเอง ? 555

ไม่มีไร...มาส่งเข้านอน

อย่านอนดึกนักนะ...เด๋วไม่หล่อ

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:22:19:41 น.

เชิญสัมผัส วิถีชีวิตของนักมวยในค่าย

สังเวียนคน ตอน 6

ค่ายศิษย์ประยงค์

โดย: ลุงแว่น วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:6:50:22 น.

สวัสดีวันสีส้มจ๊ะคุณปลายแป้นฯ...

มีความสุขมาก มาก นะจ๊ะ...

อยากจะบอกว่าร้อนตับจะแล่บจริง ๆ จ๊ะ แหมพูดดักเชียวนะ อิอิ ที่นี่ร้อนเจง ๆ จ๊ะ...(ตากผ้าดีนักแล แหะ แหะ)

โดย: หนุ่มน้อยแห่งลุ่มแม่น้ำบางปะกง

วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:9:30:05 น.

แวะมาทักทาย ..มารู้จักบล็อกนี้บ้างค่ะ ปกติเป็นคนชอบอ่านหนังสือ ได้ทุกประเภท ชอบอ่านเรื่องสั้น เพราะมันไม่ต้องใช้เวลามาก โดยเฉพาะ แบบตื่นเต้น ..และจบแบบหักมุม ..เช่นของ สรจักร ..อ่านแทบทุกเล่ม สงสัยต้องแวะมาบ้านนี้ บ่อยๆ เขียนได้สนุกดี น่าติดตาม ..

โดย: tifun

วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:46:15 น.

สวัสดีคะพี่ปลาย ฯ

ดอกมังเคร.....ถูกต้องนะคร๊าบบบบ

ปล.ถึงมีต้นในธนาคาร ดอกเบี้ยก็ไม่บานคะ แต่รอลุ้นให้ถูกสลาก(ออมสิน)อยู่คะ

โดย: Violeta Lady

วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:52:54 น.

ของหวานสดชื่นมากๆเลยค่ะ เอามาแลกด้วยค่ะ

โดย: sawkitty

วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:13:48:18 น.

อ้าว แล้วคนที่เขาเก็บของของคนตายมา เขาไม่ได้รับบทเรียนอะไรมั่งเลยรึคะ

โดย: Tukta21

วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:13:51:14 น.

คุณปลาย...

ตอนใหม่มาแระ

...ไปอ่านหน่อยนะ ถึงเค้าจะดังแล้ว ก็ไม่ทิ้งเพื่อนแน่นอน คริๆ..

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:13:52:23 น.

มือใคร ! มากุมจุดเสียวผม หง่า ... ปล่อยได้แล้วเพ่

บล๊อคผมให้หวยแล้วเหรอเนี่ย งวดแรกถูกอีก โห เจ๋งจัง ขนาดจะเลี้ยงเรือบินเนี่ย แสดงว่าคงถูกไปหลาย

โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา

วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:37:36 น.

คุณปลาย

ตะกี้เค้าแอบแทงข้างหลังนะ เช็กด้วย..

โดย: นักล่าน้ำตก IP: 115.67.167.25 วันที่: 25 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:21:45:05 น.

เข้ามาอ่านตอนที่ผ่านๆมาของเรื่องชุดนี้ครับ (มีหลายรสดี ทั้งน่ากลัว น่าประทับใจ) กะว่าอ่านให้ครบก่อนแล้วค่อยอ่านเรื่องอื่น(ซึ่งหมายตาเอาไว้แล้ว แฮ่ๆ เห็นแวบๆอยู่หลายเรื่องเลย)

โดย: Psycho man

วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:5:17:09 น.

อรุณสวัสดิยามเช้าค่ะพี่

โดย: sawkitty

วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:12:52 น.

วันนี้ ฟ้าลั่นซ้อมหนัก

เตรียมขึ้นสังเวียนจริง

นักมวยไทย เขาซ้อมกันอย่างไร น่าสนใจนะครับ

สังเวียนคน

ตอน 7. ซ้อมหนัก

โดย: ลุงแว่น วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:37:34 น.

สวัสดีครับคุณติณ.....

ฮะฮะฮะ....แหม...บรรยายภาพซะผมอยากวิ่งไปฉุดใครมาแต่งงานด้วยเลย....ฮะฮะฮะ....ก็ว่า...รู้งี้ไม่แต่งหลังช้างดีกว่าเนอะ แต่งบนหลังปลาโลมาแถวภูเก็ตดีไหมครับ....เอิ๊กๆๆๆๆ......

เอิ๊กๆๆๆๆ....แสดงว่าภรรยาคนติณเป็นคนดีมากๆ ใช่ไหมครับ คุณติณเลยติดใจ อยากแต่งงานอีกรอบ....ฮะฮะฮะ...แบบเพื่อนผมไง เพื่อนผมบอกว่า มีเมียแล้วโคตรดีเลยว่ะ ชอบๆๆๆ ติดใจ ทุกๆ วันนี้เลยกลายเป็นคนมีเมียแล้ว มีเมียอีก เมียเพียบเลย บอกว่าขอแบ่งที่ไม่ใช้แล้วมาให้สักคน มันก็ยังไม่ให้เลย....ขี้หวงเนอะ....ฮะฮะฮะ....

ขอให้มีความสุขมากๆ นะครับ....

โดย: เพลงดาบกระบี่เดียวดาย

วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:46:39 น.

สวัสดีค่ะพี่ปลายฯสุดหล่อแห่งเมืองไข่มุก กรุงเทพร้อนมากมายเลยค่ะ
พี่ปลายสบายดีนะคะ

โดย: หนูทราย (iampanita

) วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:40:15 น.

ส่วนแบ่ง !!

ไม่น่าเชื่อเลยเน๊อะพี่ บล๊อคจะให้หวยได้

ใบ้ให้อีก อิอิ ท้ายบล๊อคเลียบทะเลผมนี่ยังมีตัวเลขอีกเพียบเลยนะ

นอกจากนั้นแล้ว หลังชื่อสถานที่ต่าง ๆ ก็มีตัวเลขอีกเป็นชุด ๆ เลย มาในฟอนด์สีน้ำเงินสวย ๆ

โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา

วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:20:57 น.

หวัดดีคะ ขอบคุณที่มาอวยพรวันเกิด ..ค่ะ มาตามอ่านต่อ จากตอนต้น ๆที่พล็อตเรื่อง รู้สึกว่า แนวเขียนมันคุ้นๆ ที่เคยอ่าน ของสรจักร คือมันจะจบแบบหักมุม ให้คิดตาม อ่านแล้วสนุกดี เ็ป็น แฟน คลับ สรจักร เลยแหละ อ่านแทบทุกเล่ม ศพ.. ทั้งหลาย อ่านจนตอนนี้เขาเลิกเขียนแล้วมั้ง ไม่เคยเจอเลย เรื่องของคุณ เกี่ยวพัน กับสึนามิ เป็นส่วน ใหญ่ ตอ้งมีอะไร ผูกพันธ์ แน่เลย ..อิ อิ เคย ไปเที่ยว ภูเก็ต แถว หาดป่าตอง แต่นาน แล้ว หลังจากมีสึนามิ ชวนลูกๆ ไม่อยากไปเลย ..อ่ะ..ตอนนี้น่าจะกลับสภาพเดิมแล้วนะคะ

โดย: tifun

วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:52:54 น.

จริงจรังมาก 555

ตอนเขียน อารมณ์มันพลิ้วววว ลอยไปนอกโลก อุอุ

แก้ไขแล้วนะคุณปลาย

ขอบคุณนะจ๊ะ จู๊บๆ

ส่วนเรื่องที่ถาม จะหาทางอธิบายนะคะ แต่เทคนิค มันอธิบายยากจิงๆ จะโง่เรื่องแบบนี้มั่กๆเลยอะตัวเอง

โดย: นักล่าน้ำตก

วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:04:45 น.

สายัณห์สวัสดีค่ะปลายแป้นพิมพ์ (ยิ้มแป้น)
+-----------------------------+

"หลวงพระบาง" ฉบับ "ปิดบันทึกเดินทาง" Up แล้วค่ะ
ขอเชิญชม "ดินแดนแห่งความทรงจำ"ด้วยกันค่ะ

โดย: สาวบ้านนอก ณ ขอนแก่น

วันที่: 26 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:38:18 น.

ยังไม่ได้โอกาสมาอ่านเรื่องราวบล็อกพี่เลย
เพราะฉะนั้นห้ามหนีไปไหนนะคะ

โดย: d__d (มัชชาร

) วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:59:34 น.

งือ ถ้า318มันแรงอีกอย่าเอ็ดดังนะครับ บล๊อคผมอาจแตก
แหมรู้ขนาดใบฟางอยากของเปรี้ยว insider จริง ๆ นะพี่นะ
เนี่ยคุณพี่อัยย์เค้ามาทิ้งบอมภ์ ปล่อยให้ตัวละครเข้าไคลแม๊กแล้วทิ้งไปเลยสองวัน
ไปคุ้ย ๆ อะไรในตู้เย็นกิงมั่งดีกว่า

โดย: น้ำ-ฟ้า-ป่า-เขา

วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:11:07 น.

สวัสดีคะพี่ติณ(แอบเห็นจากเม้นท์ข้างบน)

สุขสันต์วันหยุดนะคะ

โดย: Violeta Lady

วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:12:57:51 น.

ชอบอ่านเรื่องวิญญาณ ขอนุยาดแอดนะคะ จะมาอ่านเก็บทีละเรื่องคะ

โดย: แม่อ้วนคนสวย

วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:16:58:32 น.

ขอบคุณที่แวะไปตอบบล็อกนะคะ พี่เขียนเก่งจัง ตั๊กแค่จะเขียนคอมเมนท์ก็คิดหลายตลบแล้ว...ฮ่า... ถนัดอ่านอย่างเดียวค่ะ เดี๋ยวจะอ่านให้หมดเลย

สุขสันต์วันหยุดนะคะ

โดย: sweetiemom

วันที่: 27 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:19:17:19 น.

วันนี้มาอ่านเรื่องนี้แต่เช้าค่า

โดย: แม่อ้วนคนสวย

วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:6:54:52 น.

จบจากรั้วเดียวกันเลยจ้ะคุณปลาย...

โดย: แม่อ้วนคนสวย

วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:6:57:24 น.

วันนี้ไอ้ตง หรือฟ้าลั่นขึ้นชกเป็นครั้งแรกครับ

ขึ้นเวทีครั้งแรกก็เป็นมวยรองเสียแล้ว

จะเป็นอย่างไรต่อไปก็คงต้องช่วยกันเชียร์เสียแล้วละครับ...

สังเวียนคน

ตอน 8 มวยรอง

โดย: ลุงแว่น วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:7:39:39 น.

เรื่องนี้ไม่น่ากลัว..ออกแนวอีโรติก
แต่สามารถผูกเป็นเรื่อง(ตอน)ต่อไป..จากทรัพย์สมบัติแต่ละชิ้น
แต่ละเจ้าของแต่ละที่มานะคะ

โดย: เริงฤดีนะ

วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:30:37 น.

คุณปลายฯ

จะให้ใบฟางรีบท้องไปหนายจ๊ะ...

เรย์เค้าก็อุตส่าห์ป้องกันแร้วนะ ...

ไปแร้ว...มาทักทายแฟนคลับเบอร์ต้นๆอีกคน...

มีความสุขกะชีวิตและตัวเลข(ที่ออก)น้าตะเอง

โดย: นักล่าน้ำตก IP: 118.173.153.155 วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:11:35:17 น.

คุณปลาย วันนี้มาแนวทองหยิดเลบนะคะ หวานเจี๊ยบเลย ฝากคุณปลายเวียนเทียนให้ด้วยนะ เพราะ เจ่ เจ้ ของไม่ได้ไปแน่นอนเลย อย่ามัวแต่กินจนลืมไปนะคะ เออ แต่ไม่เคยลองนะแกงเลียงใส่ไข่ นะ เอาสูตนมาจากไหนคะ อย่าบอกนะว่าทางใต้กินแบบนี้ ท่าบอกว่าเป็นสูตรลับของคุณปลายนะจะเชื่อ

โดย: cengorn

วันที่: 28 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:00:40 น.