เรื่องของเวรกรรม 5.. น้ำตาเต่าหับ บล็อกที่ 259 วันนี้เปลี่ยนจากเมนูอาหารจานเด็ด มาเป็นเรื่องสั้นบ้างนะ.. เมื่อราวกลางปีที่แล้วข่าวไฟไหม้ป่าพรุควนเคร็ง จังหวัดนครศรีธรรมราช สร้างความเสียหายนับเป็นหมื่นๆไร่ จัดเป็นข่าวที่น่าสนใจอีกข่าวหนึ่ง ในภาพข่าวผมเห็นปลา งู เต่า ที่หนีไฟไม่ทันตายเป็นจำนวนมาก ปลานะ หนีไปไหนไม่ได้แน่ๆ อย่างดีก็ร้อนตายในหนองน้ำที่ยังคงเหลืออยู่ ส่วนงู คงเลื้อยไปไหนไม่ได้ไกลๆเช่นกันในเมื่อป่าโดนล้อมรอบด้วยไฟ สำหรับต้วมเตี้ยมอย่างเต่านั้น ไม่ต้องพูดถึงเลยครับ ข่าวนี้อดไม่ได้ที่จะหยิบยกเรื่องสั้นที่เกี่ยวกับการทำเวรทำกรรม ซึ่งผมเคยเขียนไว้เมื่อสิบกว่าปีก่อน มาลงให้ได้อ่านกัน จะเป็นอย่างไรนั้น ติดตามได้เลยครับ ส่วนใครที่ไม่ชอบอ่านอะไรยาวๆมันเสียเวลาเล่นบล็อกเข้าเฟซ ก็รูดปริ๊ดไปที่กล่องเม้นท์ได้เลย 555 อ้อ..ไม่น่าเชื่อว่าวันนี้วันที่ผมตัดสินใจนำเรื่องนี้ลง ตอนเช้ามืดขณะที่ผมไปออกกำลังกาย เพื่อนร่วมทางคนหนึ่งได้เจอเต่าตัวหนึ่งใหญ่เท่าสองฝ่ามือกางคลานต้วมเตี้ยมอยู่ข้างทาง โชคดีที่เจอคนใจบุญนะ ถ้าคนอื่นเห็นมันอาจกลายเป็นแกงเต่าในมื้อเย็นก็ได้ ผมค่อยจับมันไปปล่อยในแหล่งน้ำใกล้ๆ ก่อนปล่อยก็ได้หงายท้องเต่าหาดูเลขเด็ด ไม่มีเลย อิ อิ เปลวแดดของเดือนมีนาคมเต้นระยิบระยับไปทั่วตามท้องทุ่งนา ถนนหนทาง แล้งนี้ช่างมองหดหู่ไปทั่วทุกหนแห่ง ผืนนาแตกระแหง ทุ่งหญ้าที่เคยเขียวขจีในหน้าฝน กลายเป็นสีเหลืองแก่เมื่อหญ้าตาย ควันไฟพวยพุ่งมาจากท้องทุ่งป่าพรุเบื้องหน้า "คูณ" เงยหน้าขึ้นจากการผ่าฟืน เนื้อตัวเขาเต็มไปด้วยเหงื่อออกเป็นมันเลื่อม เขายกชายผ้าขาวม้าที่เคียนเอวอยู่ขึ้นมาซับเหงื่อตามใบหน้า "พี่คูณ ไฟไม้ป่าพรุแน่ะ เร็ว..เตรียมตัวเถอะ ไอ้แคนละอยู่ไหม เดี๋ยวรีบไป ปีนี้คิดว่าคงจะได้เยอะกว่าปีกลาย แคน แคนอยู่มั้ย ออกมาหาตาหน่อยเร็ว.." เพื่อนบ้านคนหนึ่งของพ่อรีบวิ่งมาบอกข่าวดี ผมขูดมะพร้าวให้แม่อยู่ในครัว ได้ยินเสียปะทุเปรี๊ยะๆอยู่ไกลๆ กับเสียงของ "ตาวัน" เพื่อนของพ่อมาตะโกนเรียกอยู่ตรงหน้าบ้าน ผมรีบผละจากกระต่ายขูดมะพร้าว เดินออกมาที่หน้าบ้าน "แคน เร็ว..ลูก เตรียมตะข้องเอาไปสองใบนะ เผื่อพ่อด้วย เดี๋ยวเราจะลัดไปทางเหนือลม อ้อใส่รองเท้าบู๊ทไปด้วยนะลูก ดินโดนเผาไฟสดๆอย่างนี้คงจะร้อนระอุอยู่ ใส่รองเท้าฟองน้ำเดี๋ยวตีนจะพอง" ผมรู้แล้วละว่าพ่อจะชวนไปทำอะไร จะขัดใจก็ไม่ได้ ทุกปีในหน้าแล้ง ป่าพรุแห่งนี้จะเกิดไฟไหม้ อันเกิดจากภัยธรรมชาติหรือคนเจตนาจุดก็เป็นไปได้ทั้งสองประเด็น พื้นที่บางส่วนของป่าพรุเป็นที่ลุ่ม ยังพอมีน้ำขังอยู่บ้าง ขณะที่ต้นไม้จำพวกกก ต้นอ้อ แขม พง ต้นราโพ และหญ้าต่างๆที่ขึ้นแซมอยู่กลับแห้งกรอบเป็นส่วนใหญ่ ปีที่แล้วไฟไหม้ตรงกับวันที่โรงเรียนเปิดเรียน ผมเลยไม่ได้ร่วมเวรร่วมกรรมกับพ่อ พ่อกับเพื่อนบ้านหลายสิบคนพากันออกไปไล่ล่าหาสิ่งนั้น การไล่ล่าเป็นไปอย่างสนุกสนาน แต่มันทรมานมากในความรู้สึกของผม ซึ่งกำลังจะเกิดขึ้นเดี๋ยวนี้แล้ว.. ไฟยังคงกระพือโหมป่าพรุอย่างหนัก ตามแรงลมที่กรรโชกแรง ไล่ลามตามพื้นที่เป็นวงกว้าง เหนือลมขึ้นไปพื้นที่ๆไฟเริ่มมอดเริ่มจะมีผู้คนมากหน้าหลายตา เด็กและผู้ใหญ่บางคนส่งเสียงร้องโห่อย่างดีใจเมื่อจับมันได้ ยกชูให้เพื่อนดูว่าได้แล้วนะ เป็นการแข่งขันกันว่าใครจะได้มากกว่าใคร มันต้วมเตี้ยมคลานหนีไฟ แต่เชื่องช้าอย่างนั้นหรือจะหนีไฟได้ทัน..สุดท้ายก็โดนไฟคลอก บางตัวก็ตายสนิท บางตัวก็ยังไม่ตาย คลานไปหลบในแอ่งน้ำขังที่มีน้ำเหลืออยู่ไม่มากนัก แต่ก็ไม่พ้นมือมนุษย์ไปได้ "มัน" สิ่งที่ผมกล่าวก็คือ "เต่า" เป็นเต่านาจำนวนมากมายที่อาศัยหากินอยู่ในทุ่งหญ้าป่าพรุอันอุดมสมบูรณ์แห่งนี้ เมื่อภัยแล้งมาเยี่ยมเยือน มันก็ยังมิได้หายไปไหน คงอาศัยอยู่ในพื้นที่บางส่วน ที่ยังคงมีความชุ่มชื้นหลงเหลืออยู่บ้าง จนกว่าหน้าฝนเริ่มจะเข้ามาเยือน กกและอ้อแตกกอใหม่อุดมสมบูรณ์ ทว่าในช่วงหน้าแล้ง มันก็หนีภัยธรรมชาิติหรือหนีภัยจากน้ำมือมนุษย์ไปไม่พ้น ถูกจุดไฟเผาไล่ล่า มันกระเถิบตัวหนีไฟอย่างน่าสงสาร ยิ่งพุ่งตัวไปข้างหน้า ดูเหมือนไฟจะพุ่งตามติด สุดท้ายก็ถูกมนุษย์จับไปฆ่าทำเป็นอาหาร วันนั้นพ่อไล่ล่าจับเต่าที่ถูกไฟคลอกได้ 5 ตัว ขณะที่ผมไม่ได้สักตัว ใช่ว่าจะไม่เห็น แต่ผมเห็นหลายตัวเลยทีเดียว ผมเห็นหลังมันโผล่อยู่ในแอ่งน้ำแฉะๆ มีน้ำขังอยู่ไม่มากนัก ผมหันซ้ายหันขวา เมื่อไม่เห็นใครผ่านมาทางนี้ จึงรีบใช้เท้าเกลี่ยหญ้าที่ถูกไฟเผาติดไม่หมด กับเขี่ยดินแฉะๆปิดพรางเต่าตัวนั้นไว้ ผมเห็นชัดว่ามันยังไม่ตาย เพราะมันโผล่หัวมาให้ผมเห็นแวบหนึ่ง ก่อนหลบเข้าไปในกระดองเหมือนเดิม ผมได้แต่ภาวนาว่าให้เจ้าหลุดรอดไปจากสายตาคนที่มาไล่ล่าในวันนี้ทั้งหมดด้วยเถิด อย่าได้มีคนมาพบเห็นเจ้าเลย และตัวอื่นๆที่ผมพบเห็นว่ายังมีชีวิตอยู่ ผมก็ทำแบบเดียวกันนี้.. ไฟลุกลามไปจนหมดทั้งแปลงกินอาณาบริเวณกว้างขวาง ผู้คนยังคงไล่ล่ากันจนพลบค่ำ ผืนดินบางส่วนยังคงคุกรุ่นไปด้วยไอร้อน ควันไฟลอยอ้อยอิ่งจากขอนไม้แห้งที่ล้มตายในป่าพรุ พ่อชวนผมกลับบ้าน บอกว่าไปฆ่าเต่าแกงกัน เดี๋ยวคืนนี้จะจุดตะเกียงแก๊สออกมาหากันอีกรอบ มะพร้าวที่แม่ขูดต่อไว้จนเสร็จเพื่อแกงกะทิหมูใส่ลูกตอในตอนเย็น กลายเป็นแกงกะทิเต่าใส่ลูกมะเฟืองแทน พ่อใช้ให้ผมติดไฟในอั้งโล่ เมื่อถ่านลุกโชนดีแล้ว พ่อก็จัดแจงเอาเต่าที่่ยังไม่ตายมาพลิกหงายท้องวางบนถ่านแดงๆ เมื่อเต่าถูกความร้อนเข้ามันก็กระเสือกกระสนจะพลิกตัวหนี แต่มันไม่มีทางหนีไปไหนได้ เท้าทั้งสี่ที่โผล่ออกมาตะเกียกตะกายคล้ายกวักมือขอความช่วยเหลือ น้ำตาไหลรินออกมาจากดวงตาเล็กริบหรี่ทั้งสองข้าง!! เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นพ่อฆ่าเต่ากับตาของผมเอง มันช่างสุดแสนทรมานเหลือจะบรรยาย พลันผมนึกถึงสำนวนไทยที่ว่า "ร้องไห้น้ำตาเป็นเผาเต่า" เป็นเช่นนี้นี่เอง มื้อนี้ผมคงกินแกงเต่าไม่ลง ใช่ว่าผมจะไม่เคยกิน ทุกครั้งที่ผมกินยอมรับเลยว่าอร่อยมากด้วย เพราะผมไม่เห็นกับตาถึงกรรมวิธีในการฆ่าเต่า แต่หนนี้ผมรับไม่ได้จริงๆ เต่ายังไม่ตายสนิท พ่อจับมันมาสับตีนทั้งสี่ข้าง ก่อนที่จะใช้มีดบางคมกริบคว้านกระดองออก จัดการแล่สับเนื้อเต่าออกเป็นชิ้นๆทั้งๆที่อวัยวะบางส่วนยังกระดุกกระดิกอยู่ พ่อทำกับเต่าอย่างนี้ถึงสองตัว สามตัวที่เหลือจับขังไว้ในตุ่มหลังบ้าน มื้อนั้นพ่อกับแม่กินแกงเต่ากันอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนผมนั้นกินเพียงน้ำแกงกับเนื้อมะเฟืองเท่านั้น ยอมรับเลยว่าผะอืดผะอม มันไม่อร่อยเอาเสียเลย พอตกค่ำ หลังจากพักผ่อนเอนหลังสักครู่หนึ่ง พ่อชวนผมออกไปหาเต่าในป่าพรุที่เดิมอีก แต่ผมแกล้งบอกว่าปวดหัว แม่เลยอาสาไปแทน ผมอยากจะห้ามพ่อ แต่ไม่กล้า ไม่รู้ว่าที่ผ่านมาพ่อฆ่าเต่าไปกี่ตัวแล้ว.. วันเวลาผ่านไปแม่ผมตั้งท้อง แม่ดีใจมาก 5 ปีหลังจากที่ผมเข้าโรงเรียนแม่ไม่ได้กินยาคุม แต่ก็ไม่มีน้องให้ผม จู่ๆวันหนึ่งแม่ก็บอกพ่อว่าแม่ท้อง ประจำเดือนแม่ขาดตั้ง 3 เดือนแล้ว แม่แอบไปตรวจ เมื่อหมอบอกว่าแม่ท้องได้ 3 เดือนแล้วแม่ก็มากระซิบบอกพ่อ พ่อดีใจกระโดดโลดเต้นยกใหญ่ เที่ยวคุยโวโอ้อวดบอกเพื่อนบ้านว่าเห็นมั้ย..ใครบอกว่าหมดน้ำยาแล้ว แล้วที่นูนๆอยู่นี่อะไร พ่อชี้ไปที่ท้องแม่ ผมพลอยดีใจไปด้วยที่จะได้มีน้องเล็กๆในอีกไม่นาน ผมบอกแม่ว่าผมอยากได้น้องผู้หญิง พร้อมกับตั้งชื่อไว้เลยว่าชื่อ "น้องขวัญ" แม่ฟูมฟักเด็กในท้องเป็นอย่างดี ตั้งแต่รู้ว่าแม่ท้อง พ่อไม่ให้แม่เก็บน้ำยางอย่างเคยทำ พ่อจ้างเพื่อนบ้านมาช่วยเก็บน้ำยาง ขณะที่พ่อยังกรีดยางตามปกติ เช้าวันหนึ่ง พ่อได้เต่าหับในสวนยางมาตัวหนึ่ง พ่อจัดการฆ่าโดยทำเหมือนเดิมทุกอย่าง ผมเลี่ยงมาอ่านหนังสือหน้าบ้าน ไม่อยากเห็นการกระทำของพ่อ ท้องของแม่โตวันโตคืน และวันที่แม่ พ่อ ผม และญาติๆต่างรอคอยก็มาถึง เมื่อแม่ถูกเข็นเข้าห้องคลอด ในเวลาเที่ยงของวันหนึ่ง.. พวกเราคอยลุ้นกันอยู่ข้างนอกด้วยใจเต้นระทึก ดูเหมือนเวลาจะผ่านไปอย่างเชื่องช้า และแล้วหมอผู้ทำคลอดก็ออกมา ผมสังเกตเห็นสีหน้าของหมอหม่นๆหมองๆยังไงก็ไม่รู้ หมอพยักหน้าให้พวกเราเข้าไปข้างใน ผมตกตะลึงเข่าอ่อนเมื่อเห็นน้องที่พยาบาลทำความสะอาดเรียบร้อยแล้วนอนแบเบะอยู่ ทุกคนตะลึงเหมือนกันหมด สีหน้าบอกไม่ถูก โดยเฉพาะพ่อหน้าตาซีดเซียว แม่คงเห็นสภาพของน้องที่เกิดมาเป็นผู้หญิงอย่างที่ผมอยากได้จริงๆแล้วว่าเป็นอย่างไร น้ำตาของแม่ซึมผ่าวออกมาทั้งสองข้าง พลันผมนึกไปถึงน้ำตาของเต่าตัวนั้น!! อนิจจา ! น้องสาวของผม กรรมเวรอะไรเช่นนี้หนอ ทำไมน้องต้องเป็นเช่นนี้ด้วย ตามลำตัวของน้องแดงเถือกเหมือนโดนไฟลวก อย่างนี้ทุกคนพอรับได้ แต่นิ้วมือนิ้วเท้าน้อง..มันหายไปไหน ทำไมถึงกุดหมด ไม่มีโผล่ออกมาเหมือน..เหมือนถูกสับยังไงยังงั้น !! โธ่! ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ ผลกรรมที่พ่อทำไว้ มันกลับมาสนองทันตาเห็นแล้ว กรรมเวรที่พ่อทำกับเต่าไม่รู้กี่สิบกี่ร้อยตัว พ่อเผามัน..แล้วสับตีนเต่า ผลสุดท้ายทำไำมต้องมาลงกับน้องผมด้วย อนิจจา ! พ่อไม่น่ากระทำเลย หมายเหตุ การฆ่าเต่าเพื่อเอามาทำเป็นอาหาร ก็เหมือนกับการฆ่าสัตว์อื่นๆ แตใช่ว่าผลกรรมจะเกิดขึ้นกับผู้นั้นเสมอไป ตีพิมพ์ครั้งแรก นิตยสารโลกลี้ลับ ปีที่ 12 ฉบับที่ 130 ประจำเดือน ตุลาคม 2538 เรื่องสั้นทุกเรื่อง มีลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย ขอบคุณภาพทุกภาพจากกูเกิ้ลและยูทูปครับ   Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2556 49 comments Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2556 17:42:13 น. Counter : 13760 Pageviews. Share Tweet

แวะมากด Like ให้เป็นคนที่ 1 อุ้มแวะมาเจิมอ่านเขียนได้ดีเลยค่ะพี่ตินติน   โดย: อุ้มสี 18 กุมภาพันธ์ 2556 19:02:00 น.

อ่านไม่จบดีค่ะ ถึงตอนพ่อกำลังจัดการกับเต่า... คุณตฤณบรรยาย เหมือนภาพอยู่ตรงหน้าเลยค่ะ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 18 กุมภาพันธ์ 2556 19:03:34 น.

มาสังเวยน้ำตาให้ เรื่อง ต. เต่า ของพี่ตริณ ... น้ำตาไหลอาบแก้ม ไปหลายแหมะแระ แต่คงไม่เท่าเผาเต่า สงสารเค้า ทั้งตอนที่กำลังหนีไฟ หนีได้ยังมาโดนไฟจากเตาอีก ยิ่งตอนสับตีนอีก ... แงๆๆ ... เชื่อเรื่องกรรมค่ะถึงจะเป็นเรื่องนี้ถึงจะเป็นเรื่องแต่ง แต่ฟู่ก็รู้ว่า เวรกรรมมีจริง   โดย: PhueJa 18 กุมภาพันธ์ 2556 19:20:13 น.

จองที่ก่อนค่า ยังไม่ว่างอ่านเลย ภาระกิจ(ไรไม่รู้)เยอะค่า.... ปล.ภาพในกล่องคอมเม้นท์ สวยค่า...   โดย: phunsud 18 กุมภาพันธ์ 2556 19:21:19 น.

นึกว่าจะได้เจิม ยังไงก็ได้มาคนแรกๆ ไปเที่ยวห้วยยอดกันคะพี่ติณ   โดย: sawkitty 18 กุมภาพันธ์ 2556 19:29:52 น.

น่ากลัว น่าสงสารเต่าจังเลย ตกลงเป็นเืรื่องเล่าหรือเรื่องจริงอ่า สงสัยๆๆ   โดย: กรุ๊ปบีราศีสิงห์ 18 กุมภาพันธ์ 2556 20:01:11 น.

ไม่กล้าดูตอนอยู่ในเตาเลยพี่ และตอนถือมืดน่ะ สงสารจัง แต่มาสดชื่นตรงเทพียิ้งแฉ่งในกล่องเม้นท์นี่แหละ เอ..หรือจะเป็นหนูน้อยหมวกแดง คิคิ   โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้ 18 กุมภาพันธ์ 2556 20:01:19 น.

สว้สดีค่ะ มาอ่านเรื่องเวรกรรม ต้นชวนชมสวยมากค่ะ newyorknurse   โดย: newyorknurse 18 กุมภาพันธ์ 2556 20:15:27 น.

More Still Life Comments ---------------------------------- ช่วงนี้งานยุ่งตลอดเลย กลางวันแทบจะไม่มีเวลาเปิดคอมเลย งานประดังเข้ามามากเหลือเกิน จนแทบจะไม่มีเวลาเข้ามาเยี่ยมเยียนกันได้ทุกวัน วันนี้ยอมนอนดึกหน่อยเพื่อที่จะแวะมาหาและทักทายให้หายคิดถึง หวังอย่างยิ่งว่าคงสบายดีนะคะคุณตฤณ   โดย: เกศสุริยง 19 กุมภาพันธ์ 2556 0:50:45 น.

อ่านเรื่องไฟไหม้ สัตว์หลายชนิดตาย น่าเศร้ามากเลยค่ะพี่ตฤณ เอิงไม่เคยทานเต่านะคะ อ่านเรื่องการฆ่าเต่าแล้วสงสารจัง แบบนี้คงไม่อยากกินแล้ว หุหุ เดี๋ยวนี้เพื่อนๆ หลายคนไปเล่นเฟ้สกันเยอะ บางคนไม่เขียนบล็อกแล้ว เอิงยังไม่ไปไหนค่ะ ก่อนหน้านี้ติดเรียนภาษาและสอบ เลยห่างๆ ไปบ้าง วันนี้กลับมาปัดฝุ่นที่บ้านตัวเองนิดหน่อย อิอิ ปล.มีภาพจากงานคาร์นิวัลมาฝากค่ะ   โดย: diamondsky 19 กุมภาพันธ์ 2556 4:57:39 น.

อ่านหัวเรื่อง ทีแรกคิดว่าคุณตฤณ ทำไมใจร้าย พออ่านแล้วโล่งอก ดีแล้วครับ อย่าไปฆ่าสัตว์เลย..   โดย: ไวน์กับสายน้ำ 19 กุมภาพันธ์ 2556 5:09:19 น.

สว้สดีค่ะคุณน้อง จริงๆเลยค่ะ ตอนนี้มี i phone เล่นกัน เพื่อนเล่่าว่ามีพ่อแม่ลูกสี่คน นัดไปทานข้าวเย็นกันที่ร้านอาหาร พอสั่งอาหารเสร็จทุกคนก็วุ่นกับ i phone , i pad กัน ไม่มีเสียงคุยกันเลย คุณภรรยาก็มี i phone คงนีกได้ เป็นงง งง ว่าเอ เรามาพบกันเพื่ออะไรเนี่ย ไม่ได้คุยกันเลย.. เรื่องทำขนมเองก็หายากแล้วจริงๆค่ะ อังเปา ยังเป็นประเพณีที่ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ก็รอคอยอยู่เหมือนเดิม เป็นบรรยากาศที่สนุกสนานกัน newyorknurse   โดย: newyorknurse 19 กุมภาพันธ์ 2556 7:17:17 น.

วันนี้แวะมาอ่านเรื่องสั้นค่ะคุณตฤณ อ่านแล้วทำเอาน้ำตาซึมเหมือนกันนะคะนี่ น่าสงสารเต่าน้อยจัง แค่จะหนีเอาตัวรอดจากป่าพลุนั้นก็ว่าแย่แล้ว ยังมาเจอคนใจร้ายอีก เฮ้อ..   โดย: phunsud 19 กุมภาพันธ์ 2556 14:08:22 น.

สงสารน้องเต่าจังเลยค่ะ   โดย: never the last 19 กุมภาพันธ์ 2556 14:35:48 น.

เรื่องน่าเศร้าจัง .. นี่แหละนะเขาว่า เวรกรรมไม่ต้องรอชาตหน้า.. หวัดดีพี่ .. สบายดีเหรอ ค่ะ อิอิ.. คนยืนตรงกล่อง คอมเม้น เนี่ย น่ารัก ไม่กล้าจิ้ม เลย กลัว โดนแก้ว สวยๆ เอิ๊กๆๆ   โดย: tifun 19 กุมภาพันธ์ 2556 18:58:26 น.

สวัสดีค่ะพี่ตฤณ ชอบงานเขียนเรื่องสั้นของพี่ตฤณค่ะ โหวตให้ด้วยนะคะ บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ปลายแป้นพิมพ์ Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: หญิงแก่น 19 กุมภาพันธ์ 2556 22:12:43 น.

คิดว่าจะปล่อยบ้านร้างซะแล้ว อิอิ.. ไม่เชื่อหรอกว่าไม่ว่าง เพราะเห็นลั้ลลาที่เฟสบ่อย ๆ อ่ะ เราเชื่อเรื่องกฎแห่งกรรมค่ะพี่ตฤณ อ่านแล้วเศร้าจัง สงสารเต่า เพิ่งรู้นะคะว่าเต่ากินได้ เคยได้ยินแต่คนเก็บไข่เต่า ไม่คิดว่าจะกินตัวด้วยค่ะ   โดย: เนินน้ำ 20 กุมภาพันธ์ 2556 8:45:11 น.

แวะมาเยี่ยมและเติมกำลังใจให้คุณตฤณในวันพุธครับ   โดย: **mp5** 20 กุมภาพันธ์ 2556 16:58:09 น.

//www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=6HocO02QrUY ตามคำขอค่า คงได้น่ะก๊อบไม่ค่อยเป็นเหมือนกัน คริคริ   โดย: กรุ๊ปบีราศีสิงห์ 20 กุมภาพันธ์ 2556 17:11:30 น.

พอคุณตฤณพูดเลย ลองไปหาดูค่ะ หนูไม่เคยดูหรอก... ท่าเตียน เป็นภาพยนตร์ไทย 35 มม. ที่ออกฉายเมื่อวันที่ 9 มีนาคม พ.ศ. 2516 ของไชโยภาพยนตร์ อำนวยการสร้างและกำกับโดย คุณสมโพธิ แสงเดือนฉาย นำแสดงโดยสมบัติ เมทะนี, สุภัค ลิขิตกุล, สุคนธ์ คิ้วเหลี่ยม, สมพงษ์ พงษ์มิตร, เทพ ทรัพย์พอกพูน และปริม ประภาพร เป็นภาพยนตร์ที่เล่าเรื่องตำนานบริเวณ ท่าเตียน ริมแม่น้ำเจ้าพระยา เกี่ยวกับยักษ์วัดแจ้งฟากฝั่งธนบุรี ยกพวกมาตีกับยักษ์วัดโพธิ์ ที่ฝั่งพระนคร ไม่ทราบผลแพ้ชนะ แต่บริเวณสถานที่พังพินาศไปหมด จนคนพื้นที่นั้นเรียกว่า ท่าเตียน เป็นภาพยนตร์ในแนว แฟนตาซี เอฟเรนเจอร์ มอนสเตอร์ และตลก แต่จำคุณสุภัค ลิขิตกุลได้ค่ะ สวยหวานๆ   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 20 กุมภาพันธ์ 2556 21:05:33 น.

แวะมาแปะหัวใจ ก่อนไปกรุงเทพอีกหนี่งครั้งก่อนกลับเมกาจ้า ชอบต้นชวนชมต้นนี้จริงๆ สวยมาก คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ ปลายแป้นพิมพ์ เรียบร้อยแล้วนะคะ newyorknurse   โดย: newyorknurse 21 กุมภาพันธ์ 2556 6:36:20 น.

พี่ติณ อัพบล้อกใหม่แล้วคร้า อย่างว่องไว   โดย: sawkitty 21 กุมภาพันธ์ 2556 19:11:49 น.

ไฟไหม้ป่าครั้งนึงสูญเสียมากมายจริงๆครับ แค่เผาหญ้าในสวนบ้านเก่าพ่อผมบางทียังเจอกระดูกงูกระดูกหนูเต็มเลย น่าฉงฉาน เวลาเจอเต่ายังไม่ค่อยกล้าจับมันเท่าไหร่ กลัวมันงับ (เวลาจะเอาไปปล่อยอาจต้องใช้คาตาพัลท์ ดีดลงน้ำไป) อ่านทีแรกคิดว่าวิ่งหนีไฟป่า ที่แท้ไปเก็บเต่า อ่านวิธีชำแหละเต่าอย่างละเอียดแล้วสยอง สงสารมันอ่ะ จะกินสัตว์สนับสนุนให้สังหารมันให้พ้นทรมานไปโดยไวแล้วต่อยจัดการชำแหละครับ พวกปลาเผาโดนเสียบปากพะงาบๆนี่ไม่ไหว ว่าแต่พี่ตฤณเคยทำเต่ากินไหมครับ?   โดย: ชีริว 21 กุมภาพันธ์ 2556 21:45:01 น.

เอาหัวใจมาแปะให้ค่ะ ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยมาเฝ้าบ้านเนาะ ไปหลงรักเฟสซะแล้วมั๊งเนี่ย คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ ปลายแป้นพิมพ์ เรียบร้อยแล้วนะคะ คุณเหลือ อีก 0 ดวง สำหรับวันนี้ค่ะ   โดย: เนินน้ำ 21 กุมภาพันธ์ 2556 22:06:28 น.

สวัสดียามค่ำจ้าคุณติณ คุณหนึ่ง แวะมาทักทายหลังจากที่ห่างหายไปนาน คงไม่ลืมกันนะ   โดย: KeRiDa 21 กุมภาพันธ์ 2556 22:47:57 น.

อ่านแล้วรู้สึกเศร้า หนึ่งไม่เคยรู้ว่าเต่ากินได้ด้วย แต่คงไม่อยากกินค่ะ หนึ่งเองก็ยุ่งเล็กน้อยค่ะ แต่พยายามลงบล็อก ถถ้าพี่ติณหายไปจากบล็อก คงไม่มีใครรีวิวอาหารแปลกๆแต่น่ากิน (ในความคิดหนึ่ง) แล้วสิคะ มาห่างๆดีกว่าหายไปเลยนะคะ เดี๋ยวแฟนขับคิดถึง   โดย: AdrenalineRush 21 กุมภาพันธ์ 2556 23:39:08 น.

คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ ปลายแป้นพิมพ์ เรียบร้อยแล้วนะคะ คุณเหลือ อีก 2 ดวง สำหรับวันนี้ค่ะ สวัสดีค่ะพี่ตฤณ แฮ่แปะหัวใจให้พี่สาวคนสวยในกล่องเม้นท์นะค่ะยิ้มสวยมากๆเลย^^ เอนทรี่นี้เปลี่ยนมาเขียนเรื่องสั้นฝีมือใช่ธรรมดานะค่ะอ่านห้าบรรทัดแรกก้อน่าติดตามเป็นอย่างมากภาพควันโพยพุ่งปรากฏตรงหน้าพร้อมกันมองภาพไปด้วยอื้มมมๆ นึกถึงงานตะพาบหน้าพี่ตฤณจะเท่จะเค้าป่าวคะเนี่ย...ราตรีสวัสดิ์ค่าา+++   โดย: mastana 21 กุมภาพันธ์ 2556 23:46:57 น.

นั่นพี่ตฤณ อ่านแล้วสงสารเต่านะนั่น กินก้ไม่เคย จะจับก็กลัวมันกัดด้วยเพราะมันทำไรเราไม่ได้ ตัวเล็กกว่า เดินช้ากว่า แต่มันชนะกระต่ายมาแล้ว ไม่น่าวางใจอยุ่ดี อิอิ   โดย: Rinsa Yoyolive 21 กุมภาพันธ์ 2556 23:53:58 น.

เผื่อรินได้ไปรีวิว ศรีพันวา ที่ภูเก็ตบ้างค่าพี่ตฤณ ิวิวสุดยอด เห็นแล้วอยากไป เค้าจะเชิญเราไปหรือป่าวน้า อิอิ   โดย: Rinsa Yoyolive 21 กุมภาพันธ์ 2556 23:54:51 น.

สวัสดีครับพี่ตฤณ เดือนนี้ผมก็ยุ่งเหยิงกับงานครับ เข้ามาอัพบล็อกเอาไว้ แล้วก็ทำงานยาวเลยครับ แหะๆๆ   โดย: กะว่าก๋า 22 กุมภาพันธ์ 2556 7:24:04 น.

แวะมาอีกรอบ มาแปะหัวจใให้ค่า คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ ปลายแป้นพิมพ์ เรียบร้อยแล้วนะคะ   โดย: AdrenalineRush 22 กุมภาพันธ์ 2556 9:02:36 น.

ทั้งเต่าทั้งไข่เต่าผมยังไม่เคยกินเลยครับ สัตว์เลื้อยคลานกับครึ่งบกครึ่งน้ำกินไม่ลงอ่ะ เต่าทะเลเห็นกินกันในรายการอะไรสักอย่าง... หรือว่าในหนังหว่า? ที่บ้านพ่อผมก็มีสตัฟแขวนอยู่ตัวนึง เดี๋ยวนี้เขาไม่ให้ขายแล้วแหละ - -" เต่านามันคงเนื้อไม่เยอะเนอะ มีแต่หนังกับกระดอง ทุบหัวกระรอกนี่เอามากินหรือตอนเด็กๆซนครับ   โดย: ชีริว 22 กุมภาพันธ์ 2556 10:55:45 น.

สวัสดีค่ะนายหัวตฤณ ตามมาอ่านแล้วน้ำตาจะไหล สงสารเต่าจังเลย กิ่งเป็นคนชอบปล่อยเต่านะคะ บางทีกิ่งไปตลาดเจอเค้าเอามาขายเต่าเป็นๆรู้ก็รู้ว่าเค้าไปจับเอามาจากแม่น้ำวังใกล้บ้านเอามาขายแต่ก็ยังต้องซื้อชีวิตเค้าไว้เพราะกลัวว่าจะมีคนซื้อไปแกงกินค่ะ กิ่งปล่อยไปหลายครั้งแล้ว ไปปล่อยเค้าลงแม่น้ำทุกทีก็ได้แต่อธิษฐานว่าอย่าให้ใครจับไปกินเลย วันนี้มาอ่านเรื่องนี้แล้วนึกภาพเอาสงสารจับจิตโถ..กระดื้บๆหนีไฟแต่ก็มาเจอมนุษย์ใจร้ายจับไปฆ่าจนได้ สงสารเด็กที่เกิดใหม่ด้วยทำไมต้องมารับกรรมแทนด้วยไม่เข้าใจเลย วันนี้ไลท์ให้ก่อนนะคะ โหวตหมด หัวใจหมดแล้วค่ะ ส่งดอกกุหลาบสดใสมาให้แทนก่อนค่ะสาวในกล่องคอมเม้นท์นี่แฟนใครหนอ สวยจัง อิอิ   โดย: กิ่งฟ้า 22 กุมภาพันธ์ 2556 11:11:14 น.

ชวนชมต้นใหญ่มากค่ะ สวยด้วย ถ้าคุณหนึ่งไม่ยืนอยู่ด้วย (เปรียบเทียบขนาด) มองขนาดต้นไม่ออกเลยนะคะ เดี๋ยวมาเต็มๆ บล็อกมังคะ ชอบดูเหมือนกันค่ะ ประกวดชวนชม   โดย: สายหมอกและก้อนเมฆ 22 กุมภาพันธ์ 2556 12:56:50 น.

วิธีการฆ่าเต่าโหดจังเลยค่ะพี่ตฤณ เคยเห็นเหมือนกัน จับเต่าโยนลงน้ำร้อนเดือดๆ น่าสงสารมาก แต่ก็ห้ามอะไรไม่ได้ เพราะเป็นแค่เด็กๆ อ่านแล้วหดหู่จังเลย แม่เคยเจอเต่าค่ะ มีเลขด้วย ปล่อยมันไป เอาเลขจากท้องมันไปซื้อหวยถูกหวยด้วยละ แต่ถูกไม่กี่บาท ----- แต่งได้ตอนเดียวก็จอดอ่ะพี่ตฤณ ไปต่อไม่เป็น เพราะไม่ได้เขียนพล็อตไว้ ต้องคิดพล็อตก่อนค่ะ น่าจะไปได้ถูกทางขึ้น เขียนยากจริงๆ เลยนิยายเนี่ย   โดย: ประกายพรึก 22 กุมภาพันธ์ 2556 14:22:07 น.

อ่านไม่จบ น่าสงสารเต่า เต่าเค้ก็กินกันหรอคะพี่ตฤณ เพิ่งรู้นี่ล่ะค่ะ น่าสงสารเนอะ ไม่ตายจากไฟเผาป่าก็มาตายเพราะมนุษย์ มนุษย์นี่ทำได้ทุกอย่างจริงๆ เพื่อชีวิตที่อยู่รอด สวัสดีค่ะพี่ตฤณ ใครคะเนี่ยยืนโพสท่าอยู่ สวยจังค่ะ   โดย: maitip@kettip 22 กุมภาพันธ์ 2556 15:37:59 น.

สวัสดีค่ะพี่ตฤณ แวะมาแปะหัวใจดวงสุดท้ายให้ค่ะ คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ ปลายแป้นพิมพ์ เรียบร้อยแล้วนะคะ คุณเหลือ อีก 0 ดวง สำหรับวัน นี้ค่ะ ไม่ค่อยสบายรีบเข้ามาใช้สิทธิ์ก่อน จะหมดเดือนแล้ว ขอตัวไปพักผ่อนก่อนนะคะ แล้วมีเวลาจะแวะมาคุยนะคะ   โดย: ดาวริมทะเล 23 กุมภาพันธ์ 2556 10:41:21 น.

แวะตามไปชม บล็อกที่เก็บไปฝากแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆเลยค่ะ สุดยอดเลยค่ะ แช่อิ่มเลยเลย   โดย: never the last 23 กุมภาพันธ์ 2556 11:46:44 น.

สวัสดีค่ะคุณตฤณ.. ไม่อยากบอกว่า เวรกรรมมีจริง.. เพราะเป็นคนใกล้ตัวเน้อะ.. แต่ยังไง ก็ขอให้ทำดีเข้าไว้ ผลบุญจะทำให้มีความสุขมากๆตลอดไปนะค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 23 กุมภาพันธ์ 2556 15:46:33 น.

ทักทายใน วันหยุดนะครับคุงไปแป้งพิม สุขสันต์ ทุกๆวันครับ   โดย: panwat 23 กุมภาพันธ์ 2556 17:58:34 น.

อ่านแล้วน่าสงสารเต่ามากค่ะ เคยได้ยินมาค่ะว่าการเผาเตา จะบาปกรรมมาก เขาบอกว่า เวลาเอาไปเผามันก็จะเดินออกมาแล้วก็จับโยนไปในกองไฟซ้ำ ๆ อยู่อย่างนั้นค่ะ ต้นชวนชมสวยมากค่ะ   โดย: AppleWi 23 กุมภาพันธ์ 2556 22:28:45 น.

อ่านจบแล้วครับคุณตฤณ สำนวนใน พ.ศ. นั้น ชัดเจน ตรงไปตรงมา เหมือนเพื่อนเล่าให้ฟัง ชี้ชวนให้เห็นความมีเมตตาต่อเพื่อนร่วมโลก และผลจากการกระทำที่มาถึงโดยไม่คาดคิด   โดย: Insignia_Museum 23 กุมภาพันธ์ 2556 23:03:01 น.

More Just Cartoons Comments ---------------------------------------- วันครอบครัว อากาศดีแต่เช้า แวะมาเยี่ยมด้วยความคิดถึง หายไปเสียสามสี่วัน ยุ่งนั่นยุ่งนี่ หวังว่าคงสบายดีนะคะรักษาสุขภาพด้วยค่ะคุณตฤณ   โดย: เกศสุริยง 24 กุมภาพันธ์ 2556 7:41:31 น.

เรือ่งเต่านี่ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่คะ เคยทาน นานมาแล้วแต่ ไม่มีพ่อก็เลยไม่ได้ทำอีกเลย ครั้งหนึ่งแม่ไปกรีดยาง เจอเต่า ก็เลยเก็บใส่กระเป๋าย่าม มา บ้าน ปล่อยในบ่อเต่าที่เลี้ยงไว้ คืนนั้น ฝอยทองลูกหมาที่น่ารักของแม่ ถูก หมาใหญ่กัดตาย แม่บอกว่าถ้าไปไหน โบราณบอกว่าเจอเต่าห้ามเก็บ เดี๋ยวมีเรื่องแล้วก็มีจริง ๆ เต่าทั้งบ่อ แม่เลยยกให้ อาไปหมดเลยไม่เลี้ยงแล้ว นี่ขนาดเสียหมาไปแค่ตัวเดียวนะเนี่ย ... มันอาจจะเป็นแค่เรือ่งบังเอิญก็๋ได้เนอะ   โดย: ปันฝัน 24 กุมภาพันธ์ 2556 7:49:13 น.

คุณได้ทำการแปะ ให้กับคุณ ปลายแป้นพิมพ์ เรียบร้อยแล้วนะคะ คุณเหลือ อีก 3 ดวง สำหรับวันนี้ค่ะ อ่านแล้วรู้สีกเศร้าใจไปด้วยค่ะ มนุษย์(บางคน)หนอ ช่างใจร้ายจริงๆ กดไล้ค์ และกดโหวตให้ด้วยเลยค่ะ บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต ที่เห็นและเป็นมา Craft Blog ดู Blog ปลายแป้นพิมพ์ Literature Blog ดู Blog ระบบจะบันทึกคะแนนโหวต เฉพาะการโหวต 3 ครั้งล่าสุดในแต่ละวันเท่านั้น   โดย: Katai_Akiko 24 กุมภาพันธ์ 2556 17:57:36 น.

สวัสดียามเย็นคะพี่ติณ สาวอัพบล็อกใหม่แล้วค่ะ แต่รอบนี้ไม่มีแมว   โดย: sawkitty 24 กุมภาพันธ์ 2556 18:43:31 น.

การฆ่าเพื่อเป็นอาหารจำเป็นสำหรับการดำเนินชีวิตและดำรงเผ่าพันธ์ เป็นหลักธรรมชาติและเป็นวิถีของโลก ความงมงายในเรื่องไร้เหตุผลนั้นบั่นทอนความเจริญของสังคม   โดย: ดัดจริต IP: 61.7.241.30 7 พฤศจิกายน 2556 12:55:04 น.

อ่านแล้วดีที่สุดคะ เรื่องเวากรรม เคยเจอกับตัวเองค่ะ ตอนนั้นตั้งท้องลูกคนแรก อยากกินปูดำมาก โดยใช้มีดปลายแหลมทิ้มอกปูให้ตายแล้วสับ สุดท้ายลูกคนแรกของฉันแท้งตอน3เดือน   โดย: Treetarat IP: 1.46.11.151 15 กุมภาพันธ์ 2558 19:14:31 น.

ก็น่าจะห้ามปรามพ่อ ... หรือบอกว่า ไม่อยากกิน ถ้า   โดย: ก็น่าจะห้ามปรามพ่อ ... หรือบอกว่า ไม่อยากกิน ถ้าต้องฆ่าเต่าแบบนี้ IP: 223.24.165.12 16 พฤษภาคม 2562 14:36:14 น.