77>>>ปมแค้นซ่อนรัก...ติญญา

ปมแค้นซ่อนรัก...ติญญา...เอาอีกแล้วค่ะ อ่านแนวกุ๊กกิ๊กสดใสน่ารักไปได้ไปไม่เท่าไหร่ เหลือบไปเห็นเล่มนี้อยู่ในกองดอง...ก็รีบคว้ามาอ่านก่อน สงสัยคนอ่านจะเป็นมาโซคิสม์ ชอบความเจ็บปวดแน่เลย

ลม...นายแบบหนุ่มรูปหล่อ พ่อรวย (ครบสูตรอีกแล้ว)...อ้อ เขาเคยรับเชิญในเรื่องเงารักซ่อนใจมาแล้ว...ในบทนายแบบหนุ่มที่แอบหลงรักเพื่อนนางแบบสาว สุดท้ายก็อกหักเพราะนางแบบคนนั้นไปรักกับตากล้องหนุ่มแทน...น่าสงสาร...

ณจันทร์...(ชอบชื่อนี้อีกแล้ว)หรือน้ำตาล...ยายกล้องประจำนิตยาสารฉบับหนึ่งที่พ่อของลมเป็นเจ้าของ...หญิงสาวน่ารัก สดใส วัยเพิ่งเรียนจบมหาวิทยาลัย แต่กลับต้องแบกภาระเรื่องหนี้สินของบ้าน และยังจะเรื่องพี่สาวต่างมารดาที่เป็นนางแบบชื่อดังอีก...

มัทรีแม่ของลม มาบอกลมว่าพ่อมีเมียน้อย ถึงขั้นซื้อบ้านให้อยู่...ลมไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็แอบมาดูหน้าเมียน้อยของพ่อตามที่แม่บอก...พอมาเห็นก็ลังเลใจ เพราะบุคลิกของน้ำตาลไม่มีอะไรที่น่าจะบอกว่าชอบยั่วยวนอยากเป็นเมียน้อยใครต่อใคร ออกจะกะโปโลซะมากกว่า
แต่อคติก็มีมาก แถมยังมาโดนเป่าหูเข้าอีก...
"กล้าทำแต่ไม่กล้ารับหรือไงคุณ อย่าคิดนะว่าผมไม่รู้ว่าคุณเป็นคนยังไง น้ำเพชรเล่าใ้ห้ผมฟังหมดแล้ว ทั้งเรื่องที่แม่คุณเป็นเมียน้อย และเรื่องที่พวกคุณแย่งเงินมรดกของเธอด้วย"......."คุณสองแม่ลูกนี่ยังไงนะ แม่ชอบแย่ง ลูกเลยชอบแย่งเหมือนกันใช่ไหม"......อ๋ายยยย มาอีกแล้วพระเอกปากร้าย ใจร้าย ชอบดูถูก...ฮึ่มมมม


ระหว่างนั้นก็ตามยุ่งตามตอแยน้ำตาลไปเรื่อยๆ ปากก็บอกว่าเกลียดนักเกลียดหนา แต่ก็เอาตัวเข้าไปใกล้เค้าอยู่เรื่อย (พระเอกนี่ความคิดสับสนมากมาย แบบไม่อยากจะปักใจเชื่อว่านางเอกจะเป็นเมียน้อยพ่อตัวเองน่ะค่ะ)

เรื่องเริ่มแย่ลง...เพราะแม่นางเอกเข้าโรงพยาบาลด้วยโรคหัวใจ พ่อของพระเอกซึ่งเคยเป็นเพื่อนกับแม่นางเอกมาก่อนก็อยากจะช่วยเหลือ...จริงๆแล้ว พ่อพระเอกเป็นคนซื้อบ้านหลังนั้นไว้เพราะรู้ว่าพ่อนางเอกล้มละลายจนตรอมใจตาย อยากช่วยสองแม่ลูกแต่ก็ไม่อยากให้รู้ เลยให้ทนายจัดการแทน แต่นางเอกก็พยายามหาเงินมาใช้ใ้ห้ทุกเดือน พอนางเอกรู้ความจริงเข้าพ่อพระเอกก็ขอร้องว่าอย่าบอกใคร...นางเอกเลยปิดปากเงียบ ยอมให้พระเอกดูถูกเหยียดหยามทำร้ายจิตใจต่อไป
พอแม่เข้าโรงพยาบาล พ่อของพระเอกรู้เรื่องเข้าก็เลยจะไปเยี่ยม ให้นางเอกนั่งรถมาด้วย แต่...เกิดอุบัติเหตุทำให้พ่อพระเอกอาการสาหัส ไม่รู้สึกตัว...พระเอกเลยโกรธนางเอกมาก จับปล้ำซะเลย...เอ่อ...


แม่ป่วย ผู้มีพระคุณก็ไม่ฟื้น นางเอกไม่รู้จะพึ่งใคร...เลยผันตัวเองไปเป็นนางแบบ ทีนี้วงการนางแบบกับนายแบบมันก็ต้องทำงานด้วยกัน...ใครๆต่างก็จับความผิดสังเกตของพระเอกนางเอกได้ทั้งนั้น...ยกเว้้นเจ้าตัว...เฮ่อ... ส่วนพระเอกปากเกลียดเค้าอย่างนั้นอย่างนี้ แต่เห็นนางเอกเข้าใกล้ใครนี่ก็หึงจนพาลไปทั่วนั่นแหละ...

"คุณเป็นของผม ลืมไปแล้วหรือไง"....แหม ทำมาทวงสิทธิ์
"ตอนไหนคะ"...."ฉันจำไม่เห็นได้!"....."ถ้าคิดว่าเรื่องคืนนั้นมันสำคัญนักล่ะก็ ขอบอกเลยนะคะว่ามันไม่สำคัญ สำหรับฉันแล้วมันไม่มีความหมาย มันไม่มีอะไรเลย ก็แค่นอนกับผู้ชายคนหนึ่ง คนที่ฉันไม่เคยคิดจะจำด้วยซ้ำ!"....ขอปรบมือดังๆ ให้นางเอกค่ะ...พระเอกแบบนี้มันสมควรโดนตอกให้หงายหลังมั่ง หลงตัวเองดีนัก...ฮึ่มมม

เหตุการณ์ทำร้ายจิตใจกันเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า...แต่นางเอกเธอก็กัดฟันสู้ ก้มหน้าก้มตาทำงานใช้หนี้ และหาเงินค่ารักษาแม่...แต่พี่สาวคนละแม่อย่างน้ำเพชรนี่ไม่มีสำนึกซะเลย...แม่นางเอกดีกับตัวเองขนาดนั้น นางเอกก็ไม่เคยว่าอะไรสักคำ มีแต่ตัวเองทั้งนั้นที่เอาแต่คิดไม่ดี แล้วยังจะหาว่านางเอกแย่งพระเอกไปซะอีก ทั้งที่พระเอกก็ไม่ได้เป็นแฟนตัวเองด้วย...เข้าไปพูดด่าว่านางเอกต่อหน้าแม่ จนแม่นางเอกช็อกไป...เรื่องยิ่งเลวร้ายมากไปอีก


ยังโชดดีอยู่หน่อยตรงที่พ่อพระเอกฟื้นขึ้นมาทันเวลาพอที่จะเล่าความจริงให้ลูกชาย และน้ำเพชรฟัง...แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว แม่นางเอกเสียชีวิต...นางเอกเสียใจมาก พอเสร็จงานศพก็แอบไปอยู่ต่างจังหวัดเงียบๆ...ตอนนี้แอบสะใจเล็กๆ คราวนี้เป็นพระเอกที่ต้องกระวนกระวาย ทุกข์ใจมั่งแล้ว (แหม แต่ก็น้อยไปนิดอยู่ดี)...ชอบตอนที่พ่อพระเอกสอนพระเอกจังเลยค่ะ

"ถึงได้บอกเด็กคนนี้ใจแข็ง และเป็นเด็กดี ถ้าหากลูกรักเขาลูกคงต้องรีบ ไม่ใช่มัวมานั่งซึมแบบนี้...ฯลฯ...พ่อขอเตือนว่าการทำแบบนั้นมันไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย มีแต่เสียกับเสีย เชื่อได้เลย"
"พ่อไม่รู้หรอกครับ ว่าผมทำอะไรเขาไว้บ้าง มันเลวร้ายมากจริงๆมากจนผมไม่กล้าขอให้เขาให้อภัย หลังจากทบทวนตัวเองแล้ว ผมละอายใจเหลือเกิน ผม...".............มาสำนึกเอาตอนนี้ทุกทีสินะ...
"พ่อขอเตือนลูกอีกข้อนะลม ...ฯลฯ...หน้าที่ของลูกคือ ต้องไปหาเขา ไปแสดงให้เขาเห็นว่าลูกรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ"
"ผมทำแล้วครับ"....."ผมพูดกับเขาแล้ว แต่..."
"แต่?"...."ลูกทำร้ายเขามากี่ครั้ง พอจะบอกพ่อได้ไหม"..........."แล้วจะแปลกอะไรถ้าลูกจะง้องอนเขาให้มากกว่านั้น มากกว่าจำนวนครั้งที่ลูกทำร้ายเขา"


แม้พ่อจะสอนมาว่าให้ง้อให้มากกว่าที่ทำนางเอกเจ็บ...แหม...แต่ง้อแค่ไม่กี่ที นางเอกก็...ใจอ่อนซะแล้ว...คนอ่านเลยไม่ทันได้เจ็บปวดสมใจอยากเลย ให้ตายสิ...
เล่าของเค้าซะจบเรื่องเลย...จะโดนคนเขียนด่ามั้ยเนี่ย



อ่านจบ...ชอบค่ะ...งานแบบนี้ตามมาตรฐานของติญญาเค้าล่ะค่ะ...แม้จะไม่จี๊ดใจมากเท่าไหร่...แต่ก็สะเทือนเล็กๆเหมือนกัน...กับความใจร้ายของพี่นางเอกที่เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง...กับความตายของแม่นางเอกที่เกิดขึ้น...
ชอบนางเอกที่ไม่ยอมแ้พ้อะไรง่ายๆ รู้จักทำมาหากิน ไม่คอยแต่แบมือรับเงินอย่างเดียว เรียกได้ว่าสู้ชีิวิตดีค่ะ....ส่วนพระเอกนี่ ใจร้ายจริง ต่างจากเรื่องที่เขารับบทพระรองที่ต้องอกหักหน้าืมือหลังมือเลย...เพราะกับคนอื่นเขาดูร่าเริงแจ่มใส พร้อมจะเป็นมิตรกับทุกคน...ยกเว้น...นางเอกอีกตามเคย...


แต่แอบบ่นคนเขียนนิดนึงค่ะ...เรื่องหน้าถ้าจะให้มีแบบนี้อีก ขอเอาแบบที่ง้อยากๆกว่านี้ได้ไหมคะ...คนอ่านอยากเห็นพระเอกทุรนทุรายบ้าง หลังจากที่เอาแต่ทำให้นางเอกเจ็บแล้วก็เจ็บน่ะค่ะ...

Create Date : 06 พฤษภาคม 2556 Last Update : 1 มกราคม 2557 19:48:12 น. Counter : 1097 Pageviews.		11 comments
Share Tweet