รักนี้ไม่ยั่งยืน(จริงหรอ)
หลายๆคนบอกว่า รักแบบ ญ+ญ หรือแบบ ช+ช เนี่ยมันไม่ยั่งยืนหรอก บลูเองก็สงสัยว่า เอ..เพราะอะไรกันหรอ หลายๆคนก็ให้เหตุผลว่า มันผิดธรรมชาติบ้าง มันไม่มีอะไรผูกพันกันบ้าง ในแบบคู่ชายหญิงปรกติ บลูเองฟังแล้วก็สงสัยในใจ ในคู่ชาย+หญิงปรกติ ขนาดมีทะเบียนสมรส มีลูกด้วยกันยังคงมีเลิกกันให้เห็นอยุ่ถมไป
สำหรับบลูแล้วคงปฏิเสธไม่ได้ว่า หญิงรักหญิงนั้นคงต้องใช้อะไรมากกว่าความรัก ถึงจะประคับประคองชีวิตคู่ไปจนตลอดรอดฝั่งได้ อย่างน้อยก็ต้องมีความหนักแน่นที่จะไม่เฉไปตามสายตาคนรอบข้าง เพราะเราคงปฏิเสธไม่ได้ว่า สังคมส่วนใหญ่คงยังไม่เข้าใจเ้ราดีพอที่จะยอมรับเราได้อย่างสนิทใจ
บางทีความสัมพันธ์แบบเลสอย่างนี้ ความผูกพันคงเป็นสิ่งที่่ช่วยยึดเหนี่ยวที่ดีที่สุด และที่สำคัญคงเป็นเรื่องของการไว้ใจกัน เพราะโดยธรรมชาติของผู้หญิงแล้ว เรื่องขี้หึงนี่ยังไงซะก็ไม่เป็นรองใครแน่ๆ บลูเองยังขี้หึงเลย ส่วนรินนี่ก้อขี้หวงสุดๆเลยค่ะ
พอพูดถึงสิ่งที่ผูกพันกัน บลูเลยหันไปมองรอบๆตัวเองว่ามีอะไรบ้างนะที่ผูกพันเราสองคนไว้ด้วยกัน มองซ้ายมองขวาเจอเงาลางๆโบกไปโบกมา อ้อ..เจ้าสีทองนี่เอง เห็นบลูยังไม่นอน เลยชะเง้อหน้ามองกระดิกหางดิ๊กๆ รินเล่นกับมันทุกเย็น และทุกวันหยุดบลูต้องโดนรินเกณฑ์ให้ไปช่วยรินอาบนำให้มัน ซึ่งเหนื่อยกันใช่น้อยค่ะ กับหมาตัวโตที่ชอบน้ำสุดชีวิต ได้น้ำแล้วเริงร่าวิ่งไปวิ่งมาให้เราไล่จับ
หันจากสีทองไปอีกด้านเจอนังสำลีแมวตัวแสบประจำบ้าน รินจะเล่นกับเจ้าสำลีทุกวันหลังกินข้าว จนแขนรินลายพร้อยเพราะฝีมือเจ้านี่เลยล่ะค่ะ แต่ตอนนี้มันคงเล่นจนเหนื่อย บลูตะโกนเรียกมันเงยหน้าขึ้นมามอง 1 ทีแล้วสะบัดค้อนประมาณจะเรียกทำไมเสียเวลานอนนะยะ แล้วก้อนอนต่อ
มองเลยออกไปอีกหน่อย สวนหน้าบ้าน กับบรรดาต้นไม้ทั้งหลายที่รินกับบลูช่วยกันปลูก สวนที่รินออกแบบเองว่าอยากได้แบบไหนยังไง เดินเหงื่อตกไปเลือกต้นไม้ที่สวนจตุจักรด้วยกัน บางต้นบลูขุดหลุมปลูกเองด้วยซ้ำ
พอมองให้ไกลอีกนิดบ้านหลังนี้นี่เองค่ะ ที่เราสองคนเดินเลือกด้วยกัน ยอมขายบ้านเดิมของแต่ละคนมาเพื่อบ้านหลังนี้ และเราคงต้องอาศัยบ้านนี้ไปอีกนาน
สิ่งเหล่านี้หากจะมองไปทางไหนก็จะเห็นเงาของเราที่่ทำร่วมกันมาโดยตลอด บลูเองก็ไม่รู้ว่าความผูกพันนั้นจะรวมสิ่งเหล่านี้ไว้ด้วยหรือเปล่า ต้นไม้หลายๆต้นที่โตขึ้นมาดว้ยมือเราสองคน ยามค่ำแบบนี้กลื่นดอกโมกจากฝีมือเราสองคนช่วยกันรดน้ำพรวนดินอยู่ทุกวันส่งกลิ่นหอมเข้ามาถึงตัวบ้าน
ความผูกพันของเราสองคนคงไม่ใช่ทะเีบียนสมรส งานแต่งหรูหรา และครอบครัวที่มีเด็กๆ บลูได้แต่หวังว่า นี่แหละคือความผูกพันและความรักในแบบของเรา
"ผู้หญิงสองคน...ที่รักกัน"
สำหรับวันนี้ฝันดีราตรีสวัสดิ์ค่ะ
Create Date : 03 ธันวาคม 2551 |
|
7 comments |
Last Update : 19 ธันวาคม 2551 23:30:22 น. |
Counter : 1116 Pageviews. |
|
|
|
มันไม่มีอะไรที่ผูกมัดให้เราอยู่ด้วยกันได้
ไม่ว่าจะเพศไหนภาษาใด หากเราไม่ รักและเข้าใจกัน
เพราะคนรักคนหนึ่งเคยบอกไว้ว่า sometime love just ain't enough
เธอทำงานอยู่ที่ต่างจังหวัดซึ่งเป็นเมืองเล็ก ๆ หากแม้มีความรักแบบนี้
สายตาที่มี จึงการเป็นแปลกประหลาด จนถึงวิปริตไปนั่นเชียว
เหนื่อยหนัก รักจึงเดินต่อ ไม่ไหวแบบนั้นล่ะคุณ
แต่อย่างที่คุณว่า เพราะการไม่ได้เปิดกว้างไว้สำหรับความรักแบบนี้
บางที เลยทำให้ความสัมพันธ์ เกี่ยวข้องกัน มันยากซะเหลือเกิน
แต่สำหรับตัวเองแล้ว คงตอบว่า
มีแค่ใจที่จะผูกโยงสองคนไว้ได้ เท่านั้นกระมัง
สมบัติใด ๆ ยังไม่พร้อมจะสร้างร่วม กลัววันที่มาไม่ถึง
ถ้าคุณเคยดู if these wall could talk2 คงเข้าใจ
แต่เมื่อไหร่ที่หมดใจจะเหนี่ยวกันไว้ อะไรก็คงรั้งไม่อยู่ล่ะมั้ง