กว่าจะถึงวันนี้ หลายวันก่อน... เพื่อนที่ร่วมงานกัน พาบลูไปเลี้ยงฉลอง ที่บลูได้ขีัดเพิ่มค่ะ ไปกันเยอะสนุกเลยล่ะ หลายคนบอกว่าบลูเป็นพวก ถึก และทนมาก เป็นพวกเดินหน้าลุย พลังงานเหลือเฟือนี่เอง 555 สงสัยจะจริงนะคะ มานั่งคิดดู จริงๆแล้ว กว่าจะมาถึงวันนี้ได้ มันไม่ง่ายจริงๆ และที่เป็นอยู่ตอนนี้ ก็ยังไม่ใช่จุดยอดสุดของความฝันบลูเลยด้วยซ้ำ บางที... บลูอาจจะอยู่แค่เชิงเขาของความฝันเท่านั้นเอง นึกถึงครั้งแรกเมื่อตอนตัวเองเรียนจบแล้วกลับมาเมืองไทย สิ่งแรกที่ทำคือ ขนสมบัติทุกอย่างออกจากบ้าน ซึ่งมีน้อยเหลือเชื่อค่ะ สมบัติมทั้งหมด ใส่ในลังจอโทรทัศน์ 20 นิ้วใบเดียวหมด จำได้ว่าตอนแรกเอาเงินเก็บไปหาห้องเช่าอยู่ค่ะ เดือนละ 2,500 น้ำไฟต่างหาก โทรศัพท์แบบรวม แต่ตอนนั้นมันไม่มีทางไปนี่คะ โชคดีที่มีงานรองรับเลย แถมยังมีเงินเก็บก้อนไม่ใหญ่มาก แต่ก็พอที่จะดาวน์คอนโดแบบกลางๆมาได้ 1 ห้อง ช่วงแรกๆของชีวิต ใช้แบบไร้สาระมากค่ะ วันธรรมดาทำงาน วันศุกร์แห่งชาติเราก็ไปฉลองกับเพื่อนๆพี่ๆที่ทำงาน ไม่ถึงครึ่งเดือน เงินหมด ทำไงละ รูดซิคะ บัตรเครดิตมี รูดปรี๊ดๆ เป็นแบบนี้ซัก 3 เดือนได้ค่ะ ปัญหาเริ่มเกิด......เงินช๊อต เรีัยกว่าจ่ายหนี้บัตรแล้ว เหลือเงินไม่พอใช้ถึงสิ้นเืดือนด้วยซ้ำ ทำไงดีละทีนี้ มองซ้ายมองขวา "โรงรับจำนำ" ทำไงดีไม่เคยเข้า เอาไรไปจำนำดีฟ่ะ มองเครื่องพริ้นอิงค์เจ็ทอย่้างหรู อันนี้ล่ะ ซื้อมาหมื่นกว่า ขอซัก 3-4000 ก็ยังอยู่ได้ถึงสิ้นเดือนล่ะ ใจเต้นตึกตัก กล้าๆกลัวๆ เกิดมาไม่เคยเข้าโรงรับจำนำมาก่อนเลย เข้าไป เขาถามเอาอะไรมา ยกเครื่องพริ้นเตอร์โชว์ สรุป ไม่รับ...หน้าแตก เขาบอกมันไม่มีราคา แม่เจ้า..พริ้นเตอร์หมื่นกว่าของฉาน เดินคอตกกลับบ้านเอาไงกับชีวิตดี มานั่งทบทวน นี่เรากำลังทำอะไรกับชีวิตตัวเอง ยอมลำบากแทบตาย กว่าจะไปเรียนถึงที่นั่นได้ เคยช้ำใจแค่ไหน กับการต้องดิ้นรนแสวงหาโอกาสให้ตัวเอง แล้วสุดท้ายเอามันมาทิ้งเล่นแบบนี้งั้นหรือ จำได้ว่าเดือนนั้นกินมาม่าได้แค่วันละห่อ มีชีวิตอยู่จนสิ้นเดือน บัตรเครดิตยกเลิกหมด เริ่มกลับมาใช้ชีวิตเข้าที่เข้าทางมากขึ้น ทุกครั้งที่รินพักบินมาเยี่ยม รินจะคอยจัดห้อง จัดการอะไรให้บลู ด้วยความที่ห้องบลูแคบ รินนอนไม่สบายเลยล่ะค่ะ บางทีบลูกลับมาเจอรินนอนหลับอยู่บนเตียงแคบๆ แล้วทำให้นึกย้อนตัวเองว่า นี่เหรอชีวิตที่จะให้รินมาอยู่ด้วย เราทำอะไรลงไป และมัวทำอะไรอยู่ หลังจากนั้นบลูเลิกไปสังสรรค์สุดสัปดาห์อีก สตาร์บัคที่ต้องเข้าไปซื้่อช๊อคโกแลตเย็นทุกเช้าก็งดไป ไม่กินก็ไม่ตายหรอกวุ้ย แต่แทบจะลงแดง เพราะเป็นคนชอบช๊อคโกแลตมาก เป็นของหวานอย่างเดียวที่บลูชอบกิน จากนั้นก็อย่างที่บอกค่ะ เริ่มหาข้อมูลเพื่อตามฝันที่ใหญ่กว่า เร่งฝึกภาษา ออกกำลังกายทุกเช้า เก็บเงินทุกบาทที่มี เพราะบลูรู้ตัวเองดีว่า นอกจากรินแล้ว บลูคงไม่มองใครอีก แล้วในเมื่อบลูพบแล้วว่าบลูรักใคร บลูก็ไม่อยากเสียเขาไป เพราะความไม่เอาไหนของตัวเอง ทุกครั้งที่รินมาหาที่เมืองไทย รินจะไม่เคยบ่นว่าห้องบลูแคบ อยู่ไม่สะดวก รินจะทำทุกอย่าง เพื่อให้บลูได้อยู่สบายมากที่สุดในห้องเล็กๆห้องนี้ และในห้องเล็กๆนี่แหละค่ะที่เราเคยคุยกันว่า บลูจะมีบ้านกว้างๆให้รินได้หายใจโล่งๆ มีที่ให้รินเลือกนอนได้ตามใจ รินบอกอยากได้ที่ที่มีพื้นที่ รินจะได้ปลูกต้นไม้ ทำน้ำตก ตอนนั้นมันเป็นความฝันที่ห่างไกลเสียเหลือเกินค่ะ ราคามันไม่ถูกเลยกับบ้านแบบที่รินอยากได้ วันนี้ บลูกลับจากการเลี้ยงฉลอง...มาถึงบ้าน ทันทีที่เสียงประตูบ้านเปิดออก เสียงใสๆก็ดังแว่วมาตามเคย "กลับมาแล้วหรอคะ /กลับมาแล้วค่า" มาแต่เสียงนะคะ ส่วนเจ้าตัวกำลังสนุกกับการได้แหย่หมาแมวที่เลี้ยงไว้ บางที... บลูได้คำตอบสำหรับตัวเองแล้วค่ะ ว่าไอ้ความถึก อึด และพลังงานเหลือเฟือของบลูนั้น.....ได้มาจากอะไร ปล.เป็นการเขียนที่สะเปะสะปะมาก เพราะนึกอะไรได้ก็เขียน คิดซะว่าฟังบลูบ่นแก้เซ็งนะคะ สำหรับคืนนี้ ขอให้เป็นค่ำคืนที่ทุกคนไม่ย่อท้อต่อการตามหาความฝันนะคะ ฝันดีราตรีสวัสค่ะ   Create Date : 15 กันยายน 2554 9 comments Last Update : 15 กันยายน 2554 22:47:22 น. Counter : 1163 Pageviews. Share Tweet

แล้วสรุปว่าความฝันบนยอดเขาคืออะไรหรอคะ. ขอให้ไปให้ถึงในเร็ววันนะคะ. ฝันดีค่ะ. อิอิ   โดย: แอร์ IP: 58.9.133.59 15 กันยายน 2554 22:23:22 น.

สวัสดีค่ะคุณบลู.. แวะมาให้กำลังใจกันค่ะ.. แวะเอารูปพี่ปลาที่เป็นอัมพาตครึ่งซีกมาให้ชม.. ตอนนี้กลับมาทำกายภาพที่บ้านแล้วค่ะ.. คงต้องใช้เวลาอีกสักระยะถึงจะเดินได้ แวะมาบอกว่าวันเสาร์นี้เป็นวันเกิดของพี่ปู-พี่ปลาค่ะ ช่วยอวยพรวันเกิดให้พี่ปลาด้วยนะค่ะ ขอกราบขอบพระคุณมากๆค่ะ   โดย: คนผ่านทางมาเจอ 15 กันยายน 2554 22:53:06 น.

วิธีการที่จะไปให้ถึงจุดสุดยอดของฝัน คุณบลูหาได้และทำได้แน่ๆค่ะ เพราะมีแรงบันดาลใจที่มากพออยู่แล้ว สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้อีกคน   โดย: kanojo (kritcharat ) 15 กันยายน 2554 22:57:33 น.

ไล่อ่านบล็อคคุณบลูอยู่...อ่านถึงตอนนี้พอดีเลย มารายงานตัวก่อนค่ะ เด๋วไปอ่านต่อ   โดย: goodideass 16 กันยายน 2554 1:39:21 น.

ฮ่าๆๆ คุณบลูไม่ได้บ่นหรอกค่ะ คุณบลูกำลังแชร์ประสบการณ์ให้เราอ่านกัน คุณบลูเก่งมากค่ะที่มาถึงจุดนี้ได้ และมีความสุขกับคนที่คุณบลูรัก แต่ขอขำนิดๆเรื่องโรงจำนำได้มั้ยอ่ะ   โดย: super-bobah 17 กันยายน 2554 8:29:51 น.

คุณบลูเก่งจังเลยค่ะ ตามมาจากบล็อกพี่ด้า อ่านบล็อกคุณบลูมาซักพักแล้ว ชอบค่ะชอบ อ๊ายยย   โดย: NWzephyr 17 กันยายน 2554 10:34:58 น.

ดีใจด้วยนะคะ   โดย: ไม่รู้จะคิดถึงใคร 17 กันยายน 2554 17:06:43 น.

^^ ถึงเป็นเสียงบ่น แต่ก็รู้สึกอบอุ่นใจเสมอ   โดย: littlepup 17 กันยายน 2554 23:36:16 น.

ยินดีด้วยนะคะ กับความสำเร็จของวันนี้ค่ะ ^^   โดย: Masumi IP: 192.168.50.227, 58.8.213.149 18 กันยายน 2554 12:53:17 น.