นินทา
สวัสดีค่ะ ถึงคิวข้าดาราจำเป็นบ้างแล้วนะค่ะ (มุขเก่าไปไหม๊เค้ารู้อายุหมด) โดยปกติเวลาบลูไปทำงานฉันกับรินก็เกาะกันเป็นตุ๊กแกหน้าจอ ถ้าวันไหนบลูหยุดบลูก็มาเกาะกับฉันแทน ประดุจมันจะผลัดกันมาเกาะ
แหม พูดถึงตุ๊กแก ฉันมีเรื่องเล่าให้ฟังค่ะ สดๆร้อนๆ เมื่อวานยัยรินจอมเพี้ยนมาอ้อนอยากจะเลี้ยงตุ๊กแก ริน:มิตจังรินอยากเลี้ยงตุ๊กแก ฉัน:ไม่เอา ริน:ทำไมล่ะ ฉัน:ตุ๊กแกถ้ามันเกาะเราเอาออกไมได้เลยนะรู้ไหม๊ ต้องกินอึ 3โอ่ง ถึงจะดึงออกได้รู้ไหม๊ (ตอนเด็กๆโดนน้าๆหลอกมา เอามาหลอกมันบ้างดีก่า) ริน:มันแค่เหนียว ดึงออกได้ รินเคยแล้ว มิตจังซื่อบื้อ ฉัน: (มันรู้ทัน หลอกไมได้ผล อ๊ากกก) ห๊า รินเคยเลี้ยงเหรอ ริน:ป่าว รินเคยจับที่บ้านพ่อบลู ฉัน:ห๊า จับตุ๊กแกเนี่ยนะ ริน:อือ รินเอาไปเกาะหัวแม่บ้านด้วย แม่บ้านกรี๊ดใหญ่เลยสงสัยชอบ ฉัน:กร๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ริน:เห็นไหม๊ มิตจังยังชอบเลย ฉัน:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ฉันเอาไปถามบลูว่าจริงๆเหรอ บลู:เออ จริง แม่บ้านเอาน้ำมาให้ยัยริน แล้วยัยรินมันคงประมาณมือไม่ว่างไม่รู้จะเอาตุ๊กแกวางไว้ไหนดี เลยเอาฝากไว้ที่หัวแม่บ้านก่อน เดี๋ยวกินน้ำแล้วจะเอาคืน ฉัน:กร๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด บลู:แม่บ้านกรี๊ดแล้วสลบไปเลยว่ะ กุละสงส๊าร สงสาร ยัยรินมันคงคิดว่าคนอื่นๆก็คงเห็นว่าตุ๊กแกน่ารักเหมือนมันมั้ง ฉัน:กร๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
งานนี้ได้แต่กรี๊ดค่ะ ยัยรินน่ากลัวโครตๆ ชีบอกว่า ถ้ากลับจากญี่ปุ่น ชีจะเอาตุ๊กแกมาเกาะหัวฉันค่ะ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด (ไม่ต้องรีบกลับกันน๊า)
....................................
เรื่องต่อไปนินทายัยบลูกันดีกว่า ตามประสาเพื่อนที่ดีอะนะค่ะ คราวที่แล้วบลูมาเขียนเล่าว่า ไปถามรินว่าทำไมถึงมาชอบบลูได้ใช่ไหม๊ค่ะ ฉันแอบสงสัยนิดนึงว่า บลูมันจะทำหน้ายังไงน๊าตอนไปถาม เพราะบลูนี่ได้ชื่อว่าหน้าด้านทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องรินค่ะ เรื่องอื่นๆหน้าด้านม๊ากกกกกกกกกกกกกก เช่น อาบน้ำในอ่างน้ำกะรินก็ตดวัดฟองอากาศทำสถิติ หรือบางทีก็ตดใส่มือเอาไปอุดจมูกริน (ยัยรินเอามาฟ้อง) รินบอกว่า รินแทบสลบเลยล่ะมิตจัง มีด้านกว่านั้นอีก รินเล่าให้ฟังค่ะ
ริน:มิตจัง มีครั้งหนึ่งบลูมาเรียกรินเข้าไปในห้องน้ำ ฉัน :เรียกเข้าไปทำไมล่ะ ริน :พอรินเดินตามเข้าไป บลูก็ชี้ให้ดูที่ชักโครก รินมองตามไป เห็นอึลอยในชักโครกเป็นอึขดเป็นวงสองชั้น บลูพูดอวดรินว่า รินดูซิบลูเก่งไหม๊อึได้สองชั้นด้วย สวยไหม๊ ฉัน :กรี๊ดดดดดดดดด แล้วทำไมรินไม่อ้วกใส่หน้ามันเลยล่ะ ริน:ตอนนั้นสมองรินหยุดทำงานไป 30วินาที รินไม่คิดว่าจะมีใครพาคนอื่นมาดูผลงานตัวเอง ด้วยความภาคภูมิใจแบบนี้ รินไม่เข้าใจเลย ตอนยังไม่เป็นแฟนกันบลูสวยเคร่งขรึมราวกับเจ้าหญิงสูงศักดิ์ แต่ทำไมพอเป็นแฟนกันแล้วถึงเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้ได้ รินก็รู้ว่าบลูขี้อวดแต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ รินคิดแล้วเจ็บใจอยากเอาแจกันตีหัวบลู ฉัน:(งั้นที่มุงเคยบอกว่าจะฟรีซขี้ส่งมาให้กุ สักวันมุงต้องทำจริงแน่ๆ ฮือๆๆกุไม่อยากด๊ายยย)
แหม ไอ้เรื่องขี้อวดนี้ของแท้ค่ะ (ขออภัยสำหรับคนขวัญอ่อนนะค่ะ ใครขวัญอ่อนข้ามเรื่องนี้ไปเลยค่ะ) โชคดีที่อยู่ไกลกัน มันจูงมือฉันไปดูขี้ไม่ได้ แต่...บลูก็มีวิธีค่ะ ทุกครั้งที่เข้าห้องน้ำเสร็จจะต้องมาคุยอวด บลู:วันนี้กุขี้ยาวเป็นฟุตเลยมุง อยากให้มุงเห็นโครตๆ ฉัน:(เก็บไว้ดูคนเดียวเถอะมุง กุไม่ว่าง) หรือ บลู:วันนี้กุขี้เป็นเม็ดเล็กๆเต็มหอห่านเลยลอยฟ่องเลยมุง ฉัน:(ถ่ายรูปคู่เป็นที่ระลึกกันเลยดีไหม๊) หรือ บลู:วันนี้แย่ว่ะ กุขี้ขาดตอน เสียดายจะทำสถิติสักหน่อย ดันมาขาดก่อน เฮ้อ ฉัน:(กุไว้อาลัยให้ขี้มุง 1นาทีก็ได้)
เรื่องแบบนี้บลูสบายมาก หน้าด้านที่สู๊ดดดด แต่เรื่องรินสำหรับบลูไม่ได้เลยค่ะ อาย เขิน ไม่กล้าแม้จะสบตา บรรยากาศตอนที่บลูไปถามรินนั้น ยัยรินเอามาประจาน เอ๊ย เอามาเล่าให้ฟังค่ะ ฉัน:บลูไปถามรินตอนไหนเหรอ ริน:ตอนกินสุกี้มื้อเย็น ฉัน:เหรอๆเป็นไงบ้าง ริน:บลูหน้าแดงมาก ๆ นั่งก้มหน้าจนแทบจะจุ่มลงไปในหม้อสุกี้เลยล่ะมิตจัง ฉัน:ฮ่าๆๆๆๆ นึกแล้วเชียว (ว๊ายย มุงอาย กิ้วๆๆๆ)
..................................
เรื่องนี้ต่อเนื่องจากที่รินมาเล่าเรื่องบลูมาถามว่าชอบบลูตรงไหน ฉันเลยถามรินกลับบ้างว่าแล้วรินเริ่มชอบบลูตั้งแต่ตอนไหน รินบอกว่าตั้งแต่แรกพบ รินก็รู้สึกว่าได้พบส่วนที่ขาดหายไปในชีวิต ฉันถามรินว่า รินประทับใจอะไรบลูที่สุด ที่รินไม่เคยลืม รินส่งMVของพี่ติ๊น่าให้ฉันดูค่ะแล้วบอกว่า ริน:มิตจัง บลูเคยแต่งชุดแบบนี้ แบบเจ้าพ่อเซี่ยงไฮ้ เท่ห์มากๆ ฉัน:แต่งตอนไหน ริน:ตอนงานของมหาลัย สาวๆกรี๊ดบลูกันเสียงดังมาก ฉัน:แล้วรินกรี๊ดหรือป่าว ริน:ป่าว ทำได้อย่างไงเสียกิริยา ...แอบทำนิดนึงตามเพื่อน ฉัน: (แปลว่าแกก็กรี๊ดนะย่ะ ทำฟอร์ม ชิ) ริน:มีครั้งนึงบลูบังเอิญมายืนข้างริน หัวใจรินเต้นจนแทบจะหลุดออกมาข้างนอก ฉัน: (เป็นเอามากวุ้ย) แบบนี้แสดงว่าต้องมีสาวๆมาขอบลูเต้นรำเยอะเลยซิ ริน:เยอะ ฉัน:แล้วรินขอเต้นรำกับบลูหรือเปล่าล่ะ ริน:แค่บลูมายืนข้างๆหัวใจรินก็แทบหยุดเต้นแล้ว ถ้ารินไปเต้นรำกับบลูสงสัยรินคงจะเป็นลมแน่ๆเลยมิตจัง ฉัน: (เป็นเอามากจริงๆวุ้ย) แล้วมีสาวสวยๆมาขอบลูเต้นรำเยอะไหม๊ ริน:มีฮิเมะหน้าปลาสวายมาขอบลูเต้นรำด้วย ฉัน:(ฮิเมะที่ไหนจะหน้าปลาสวายว่ะ ตัวเองไม่กล้าไปขอเค้าเต้นรำยังเหวี่ยงใส่คนอื่นอีกนะ ...แอบเถียงในใจเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง แหะๆ) แบบนี้ก็แย่เลยซิ โดนสาวอื่นทำคะแนนนำ ริน:รินแค่ต่อให้ก่อน ฉัน: - -" แล้วหลังจากนั้นสาวๆก็กรี๊ดบลูเพิ่มมากขึ้นเหรอ ริน:ไม่เพิ่มขึ้นแต่กรี๊ดมากกว่าเดิม บลูมีแฟนคลับใต้ดินเยอะ ฉัน:ว๊าวววววว ริน:ตอนยังไม่ได้เป็นแฟนกัน รินจ้างคนไปแอบถ่ายรูปบลูด้วยล่ะ ฉัน:ห๊าาาาา นี่แกคลั่งไคล้มันมากขนาดนั้นเลยเรอะ ริน:แล้วรินก็แอบเอาไปขายให้แฟนคลับได้ตังตั้งเยอะ โฮ๊ะๆๆๆ ฉัน: ริน:พอเป็นแฟนกันแล้ว รินก็แอบเอาลิปสติคที่บลูใช้จนเหลือครึ่งนึงแล้วทิ้ง เอาไปประมูลขายได้ตั้งหลายพันบาทไทย ฉัน:โอ้โห ริน:แล้วรินก็พาบลูไปเลี้ยงข้าว บลูยังชมว่ารินใจดีเลย ช่างไม่รู้อะไรบ้างเล๊ย ฉัน: ฉัน:ก็ยังดีนะที่ไม่ขโมยกางเกงในมันไปขาย ริน:ตัวละ2หมื่น!!!! ฉัน: ริน:บลูเนี่ยเป็นตัวเงินตัวทองของรินแท้ๆเลยนะมิตจัง ฉัน:(ว๊ายยย มุงเป็นตัวเงินตัวทองด้วยแหละบลู กิ้วๆๆๆๆๆ)
..................................
คุณๆเห็นด้วยกะฉันไหม๊ค่ะ ยัยริน...น่ากลัวโครตๆ สำหรับวันนี้ขอจบการนินทาของเพื่อนที่ดีแต่เพียงเท่านี้ สวัสดีเคอะ
Create Date : 27 พฤษภาคม 2553 |
|
16 comments |
Last Update : 27 พฤษภาคม 2553 23:00:59 น. |
Counter : 1107 Pageviews. |
|
|
|