|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
คอนเสิร์ต เล็ก ชิ้น สด : PRU พบกันที่ศูนย์ ---------> พรูก็ยังทุ่มเทเสมอ
เล็ก ชิ้น สด คราวนี้ เป็นคอนเสิร์ตที่เฝ้าติดตามมานานมาก คิดไว้เสมอว่าถ้าพรูเล่น กูไม่พลาดแน่
บัตรคราวนี้แย่งชิงกันง่ายผิดปกติ คนละอารมณ์กับคอนเสิร์ต Friday ที่ดีเจแอบอัดเสียงมาเปิดให้ชาวบ้านอับอายเล่น เพราะเพียงคุณส่ง sms ไปถูกเวลาก็ได้บัตรล่ะ
ทีตอนฟูตอง ยังต้องตอบคำถามเสียตังค์หลายสิบบาทกว่าจะได้บัตร หรือว่าตอนนั้นทุกคนหมกมุ่นอยู่กับแต่ Academy Fattasia
พรูคราวนี้ไปจัดที่สตูดิโอพระรามเก้า เพื่อนผมบอกว่าให้นั่งรถเมลจากอนุสาวรีย์มาลงที่ป้าย ซึ่งอยู่เยื้อง ๆ กันพอดี แต่ตอนข้ามถนน แล้วแต่บุญแต่กรรมที่ทำมาแต่ชาติปางก่อน รถแน่นอย่างกับอะไรดี
ผมและเพื่อนนาม 'พิชิต' ไปกันตั้งแต่ไก่โห่ ด้วยความไม่รู้ทาง เลยให้พ่อขับรถไปส่งที่ฟอจูนแล้วนั่งแท๊กซี่ต่อมา หมดไป 57 บาท (ก็ไม่ไกลเท่าไรนี้หว่า) ส่วนเพื่อนผมอีกคนนั่งมอเตอร์ไซค์ไปจากแถวปากซอยไหนไม่รู้ หมดไป 50 บาทเหมือนกัน โอ้โฮ! ทำไมมันแพงกันจังว่ะ
ไปถึงตั้งแต่ 4 โมงเย็น บัตรแจกห้าโมง ฝนเริ่มตกหน่อย ๆ เวรแล้วสิกู ก็ยืนรอไปเรื่อย ๆ จนห้าโมง คนเริ่มเยอะ บัตรก็ยังไม่แจก เอาไงแน่ว่ะ ให้กูมารอตั้งนาน ไม่แจกอีก
มารู้ความจริงว่าที่แจกช้าเพราะต้องรอหนังสือทำมือที่อธิบายเพลงแต่ละเพลงในอัลบัมว่ามีความหมายอะไร อ่านแล้วอดอึ้งไปกับความคิดของพี่น้อยไม่ได้ แต่ละเพลงล้วนมีความหมายซ่อนอยู่มากมาย (เอาไว้คราวหลังจะมาเขียนบอกละกัน)
ด้วยความตัวใหญ่ยักษ์ทำให้ผมเบียดชาวบ้านเขาไปยืนแลกบัตรคนแรกได้ ทีมงานก็ทำผมหัวใจเกือบวายเมื่อหารายชื่อไม่เจอ จนสุดท้ายก็ต้องเอา sms ที่ได้รับมายืนยัน เฮ้อ!!! นึกว่ามายืนเมื่อยเสียเวลาแล้วกรู
เข้าไปในงาน ผมเลือกที่จะนั่งด้านหลัง ถ้าหันหน้ามองเวทีจะอยู่ทางซ้าย มีเก้าอี้นั่งสบายโลด นั่งรอนานมาก กว่าจะได้ดู คนทยอยกันเข้ามา ว่า ๆ ไปน่าจะถึงห้าร้อยได้น่ะ
สักพักเริ่มเห็นใครคุ้นหน้าคุ้นตา เฮ้ย!!!! นั้นพี่บอยด์ โกสิยพงษ์ นี้น่า โอ้!!! ว้าว
พอสมาชิกในวงเริ่มออกมาพร้อมกับเพลง Prologue อินเทอร์ลูดแรกของอัลบัม เสียงกรี๊ดก็ดังสนั่น พี่น้อยออกมาคนสุดท้าย เสียงกรี๊ดยิ่งเป็นทวีคูณ
นาฬิกาบนเวทีค่อย ๆ นับถอยหลังจากระยะเวลาของเพลง และเมื่อเพลงจบ ก็ไม่เสียเวลา พี่น้อยก็พาไปสาดกันมันยับกับเพลง Jeans
ตรงที่ผมยืนอยู่สามารถมองเห็นได้ทั้งเวทีและกราฟฟิคที่ฉายเข้ากำแพง โดยไม่ต้องหันซ้ายหันขวา ภาพของกราฟฟิคเป็นรูปพี่ควายขายกางเกงยีนส์ที่จตุจักร โดยมีลูกค้าเป็นเด็กพังค์ทำหัวหนามโมฮ๊อค
น่าเสียดายที่ว่ากราฟฟิคน่าจะอยู่ทางด้านหลังเวทีมากกว่า หันดูซ้ายทีขวาที ลำบากมาก แถมไม่รู้จะเลือกดูอะไรดีอีก
คุณภาพเสียง ตรงที่ผมดู เสียงพี่น้อยไม่ค่อยดังเท่าไร โดยเสียงเครื่องดนตรีอย่างอื่นโดยเฉพาะกลองกลบหมด ยืนเกือบหลังยังหูอื้อขนาด แล้วยืนหน้าเวทีจะขนาดไหนกันนี้
จบเพลง Jeans ก็ถึงช่วงคาราโอเกะเรียกพี่ อย่าง เพลง 'แค่' เสียงคนในสตูดิโอพระรามเก้ากระหึ่มกัน โดยเฉพาะในช่วงท่อนฮุค
'ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร ฉันนั้นจะทำต่อไป ขอแค่เธอยังเชื่อมั่นไม่หวั่นไหว ฉันนั้นจะทำต่อไป....'
พี่น้อยก็ยังคงเป็นพี่น้อยคนเดิมที่เห็นทุกครั้งในคอนเสิร์ต พี่น้อยวิ่งไปวิ่งมา โชว์ performance ท่าทางต่าง ๆ น่าเสียดายเวทีเล็กและแคบไปหน่อย ทำให้โชว์สเต๊ปยาก
แถมไม่มีเสาให้ปีนอีก พี่น้อยเลยอดปีนเสาเลย (แต่ดีแล้วครับ เดี๋ยวตกมาขาหักแขนหักอีก)
มันกันไปแล้ว ก็เริ่มผ่อน ด้วยเพลงสบาย ๆ อย่าง เพื่อนเอ๋ย และ โปรด เพลงแรกกราฟฟิคเป็นภาพ 14 ตุลาที่คนมาชุมนุมกันที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย
ส่วนเพลงโปรด เนื่องด้วยเจ๊อรอรีย์ชีไม่มา พี่น้อยก็เลยให้คนดูร้องเพลงแทนอรอรีย์ แก้ปัญหาใช้ได้ทีเดียว
จบเพลง ไฟเริ่มมือ interlude:Albino Shoot Out ขึ้น พี่น้อยลงไปจากเวที แล้วกลับมาพร้อมกับเพลงคนเผือก แล้วก็มันยาวเหยียดไปถึง InterLude : ชีวิตไม่เคยเปลี่ยน + Whales และ World War IV
อัดกันอย่างยาวเหยียด โดยเฉพาะ Wolrd War IV มันสุด ๆ
เหนื่อยแล้วพักอีกรอบ เพลงคาราโอเกะเช่นเดิมกับ 'ยังรอคอยเธอเสมอ' คนดูร้องกันเสียงดังฟังชัดมาก พี่น้อยก็ยังร่ายรำตามสไตล์ไปตลอดเพลง
ไฟมืดลงอีกครั้ง passage : การให้อภัยขึ้น พร้อมกับเพลงซิงเกิลแรกอย่าง รักคุณ และเพลงปิดท้ายแผ่นแรกอย่างบิน และ 50 ชั้น ก็พาเราทยานไปกับพรู สุกี้ ยอดเถาและคณิณ เล่นกันมันเต็มที่ (ผมชอบลีลาสุกี้เล่นกีตาร์อ่ะ มันดี บทแกจะ Shoegazer ก็ชูฯกันได้หมกมุ่นกับตัวเองมาก)
กลับมาเพลงชุดแรกอีกแล้ว Romeo & Juliet ดังขึ้น ไม่ต้องเดาเลยว่าจะเป็นยังไง เสียงยิ่งดังกระหึ่มกว่าเพลงอื่น ตรงท่อนฮุคนี้สุด ๆ ผมมีเท่าไรปล่อยออกมาหมด
....อยากจะหนีไปให้ไกล ที่ไหนก็ได้ให้ไกลแสนไกล
ไม่ต้องกังวล ไม่ต้องระวัง ไม่ต้องกลัวใครจะสนใจ
นาทีที่ฉันและเธอ จะหลอมดวงใจร่วมรักกันไป
ที่ที่เวลา ทุกทุกนาที จะมีแต่เราคู่กันตลอดไป
ตลอดไป...
จบเพลงพี่น้อยกระโดดลงมาหาคนดู ทำเอาตกใจนิดหน่อย กลัวพี่น้อยเป็นอะไร (คงไม่โดนชะตากรรมเดียวกับแจ๊ค แบล๊ค ในเรื่อง School of Rock น่ะ)
พี่น้อยให้ทุกคนนั่งลงแล้วก็ร้องเพลง 'ทุกสิ่ง' พร้อมกับเดินไปท่ามกลางฝูงคนรุมล้อม แย่งกันถ่ายรูป
พอเพลงจบ ทุกอย่างก็จบ พรูกลับไปหลังเวที
แต่คนดูยังไม่พอใจ ปรบมือกันใหญ่ของอังกอร์ สักห้านาทีผ่านไป เพลง Epilogue ก็ดังขึ้น ก่อนที่พี่น้อยจะมาอังกอร์กับเพลงศูนย์ และ พรู
ผมกลับไปถึงบ้านวันนั้น รีบหยิบเอาซีดีขึ้นมาฟัง พร้อมกับอ่านหนังสือทำมือ ว่าแต่ละเพลงพูดถึงอะไร มันยอดเยี่ยมจริง ๆ กับคนที่ตั้งใจทำงานคุณภาพออกมาให้เราได้ฟัง
ผมมีความสุขมากที่ได้ดูคอนเสิร์ตนี้ และนี้คงเป็นอีกหนึ่งความสุขที่หาไม่ค่อยเจอในปีนี้
ว่าแล้วก็ต้อง
หา.... เธอ.... ให้.... เจอ....
รูปจาก CITYBLUE.NET
| Create Date : 01 กันยายน 2548 |
| Last Update : 1 กันยายน 2548 13:53:24 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 964 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: แก้มยุ้ย (หมวยแก้มป่อง  ) วันที่: 1 กันยายน 2548 เวลา:11:54:29 น. |
|
|
|
| โดย: Thom Yorke IP: 161.200.255.161 วันที่: 1 กันยายน 2548 เวลา:14:53:11 น. |
|
|
|
|
|
|
|
I will see U in the next life.
|
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 6 คน [
