Bloggang.com : : ผู้ให้ย่อมเป็นที่รัก : ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว

ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว

สมัยพุทธกาล มีนายพรานคนหนึ่งอยู่ที่หมู่บ้านเชิงเขาหิมาลัย เป็นคนที่ไม่มีศีลธรรม ไม่เข้าวัดเข้าวา เป็นคนดุร้ายเลี้ยงสุนัขไว้สำหรับล่าสัตว์ ล่าสัตว์เป็นอาชีพ ไม่เว้นแม้กระทั้งวันโกน วันพระ

วันหนึ่งจะเข้าป่าไปล่าสัตว์ตามเคย ระหว่างที่เดินไปพบพระกำลังบิณฑบาตอยู่ ก็คิดว่า เราเจอตัวกาฬกัณณี วันนี้เราจะไม่ได้อะไรเลย บังเอิญวันนั้นก็ไม่ได้อะไรเลยจริงๆ ระหว่างกลับก็เจอกับพระอีก จึงโกรธ พลันเกิดความคิดในใจว่า เหตุทีเราไม่ได้อะไรกลับบ้านเพราะเราเจอพระรูปนี้นี่ เอง

จากนั้นเขาจึงปล่อยฝูงสุนัขให้ไปกัด ส่วนพระอ้อนวอนว่า " อย่าทำอย่างนั้นเลยอุบาสก" นายพรานจึงตอบโต้ว่า "เหตุทีเราไม่ได้อะไรมา ก็เพราะท่าน" นายพรานไม่ฟังคำอธิบายอะไร ยุสุนัขให้กัดอย่างเดียว ทันใดนั้นพระรีบปีนขึ้นต้นไม้แล้วห้อยขาลง นายพรานจึงเอาลูกธนูแทงฝ่าเท้าท่าน แล้วพูดขึ้นว่า " ท่านหนีเราไม่พ้นหรอก" ก็แทงอยู่อย่างนั้น ทางพระก็ได้แต่อ้อนวอนว่า "อย่าทำเราเลย" บรรดาสุนัขก็ล้อมรอบต้นไม้อยู่ข้างล่าง ขณะที่นายพรานกำลังแทงอยู่ พระทั้งเจ็บทั้งกลัว ไม่ทันระวังตัว พลันจีวรที่ห่มตกลงมาคลุมตัวนายพราน บรรดาสุนัขทีเฝ้าอยู่ข้างล่าง เห็นจีวรเข้าใจว่าเป็นพระตกลงมา จึงยื้อแย่งรวมกันกัดกินเจ้านายตัวเองจนเหลือแต่กระด ูก

พระท่านก็ได้แต่มองดูเหตุการณ์ทีเกิดขึ้น เกิดธรรมสังเวช หาทางลงจากต้นไม้ มองดูฝูงสุนัขทียืนดูซากศพของนายตังเองที่จีวรคลุมอย ู่ จึงหักกิ่งไม้โยนลงไปไล่ฝูงสุนัข สุนักจึงแหงนดูบนต้นไม้เห็นพระยังอยู่ รู้ว่าพวกมันรุมกัดคือเจ้านายตัวเอง จึงพากันวิ่งหนีเข้าป่าไป ..........

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

* ผู้ใด ประทุษร้ายต่อชนที่ไม่ประทุษร้ายผู้บริสุทธิ์ *

* ผู้นั้นมักจะได้รับผลกรรมทันตาเห็น เช่นเดียวกับนายพรานนั้น *

* หรือเรียกง่ายว่า " ว่าให้ทุกข์แก่ท่าน ทุกข์นั้นถึงตัว" *

จากหนังสือเรียนบาลี ธรรมบท (ภาค ๕) ชั้นประโยค ป.ธ.๓

Create Date : 27 กันยายน 2554

Last Update : 27 กันยายน 2554 11:01:38 น.

0 comments

Counter : 1517 Pageviews.