เวลาเป็นของมีค่ากับการทดแทนบุญคุณ
วันนี้ไม่ได้ไปทำงานเพราะพันธมิตรไปปิดสนามบินสุวรรณภูมิไว้
ออฟฟิตอยู่ตรงนั้น สงสัยเค้าเห็นเราทำงานเหนื่อยเลยอยากให้หยุด
นีถ้าไม่ปิดสนามบินด้วยนะไปบาหลีแล้ว เลยมีเวลามาเม้าส์ในเว๊บ
อยากจะเล่าประสบการณ์ของตัวเองบางที่มีต่อ พ่อแม่ อยากให้เก็บเอา
ไปใช้กันไม่มีลิขสิทธิ์ใดๆทั้งสิ้น ถ้าจะบอกว่าโตมาประมาณนึงแล้ว
ก็ผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะมีอย่างนึงที่ประทับใจและก็ได้บอกลูกหลาน
แม้แต่เพื่อนๆว่าคนเรามีเวลาไม่มากนักหรอกสำหรับชีวิตนึงเราน่าจะทำอะไร
ที่ดีไม่จำเป็นต้องให้ใครมาสรรเสริญ ว่าเป็นคนดีอย่างโน้นอย่างนี้
แต่เรามาทำให้กับพ่อแม่ของเราดีกว่ามั้ยหรือแม้แต่ลูกเราหรือคนใกล้ตัวเรา
ก็เถอะ ความสุขของการได้ทำ เวลาเราคิดก็ทำให้เราสุขใจ อย่างพ่อแม่
ของนู๋ดีก็หนีเราไปกันทั้งสองคนพากันตีตั๋วไปสวรรค์ทั้ง 2 คนโดยที่เรา
ไม่เต็มใจให้ไปเลย พ่อไปก่อนแม่ 2 ปี คาดว่าคงไปสร้างวิมานรอแม่ก่อน
พอถึงเวลาแม่ไปจะได้ไม่ยุ่งยาก เล่าเหมือนตาเห็นแต่คิดเอง ตอนนี้เวลา
เล่าเหมือนตลกขำ ขำ แต่ตอนนั้นมันสาหัส เอามากกว่าจะทำใจได้นี้ก็ผ่านมา 5ปี
ของพ่อ 3 ปีของแม่ 2 ปีอย่างนึงที่เราไม่เคยปล่อยปะละเลยคือการดูแล ทั้ง 2 คน
ตอนที่มีชีวิตอยู่่คือ การตอบแทนบุญคุณเล็กๆน้อยอย่างเวลาเราทำงานได้
เงินมา 20 เปอร์ของเงินก้อนนั้นต้องให้ตลอด เขาไม่เคยอยากได้เงินลูกเลย
แต่เราก็จะบังคับให้ตลอดเวลา แอบโอนเข้าบัญชีให้ มันเป็นความสุขใจนะใคร
ไม่เคยก็คงไม่รู้ ถ้าทำอยู่แล้วก็สุดยอด ผลบุญอย่างแรกที่กลับมาหาเราคือ
พอเขาแยกย้ายจากเราไป เงินจำนวนก้อนที่ให้เขามาตลอดเวลาที่ทำงาน
มา10กว่าปีมันมากจนถามว่าถ้าเราเก็บเองคงไม่ได้แน่นๆเอาเป็นว่าเราตกใจ
เลยว่าโหไม่เคยเบิกเงินเรามาใช้เลยถ้าจะพูดทางธรรมะก็คือ ผลบุญที่เห็นใน
ชาตินี้เลย ความทีพ่อกับแม่เป็นคนทีสนุกสนานอายุเท่ากัน เราไม่เคยเห็น
ทะเลาะกันเลย จำความได้เรียกแทนตัวเองว่าคุณหรือพ่อแม่ เวลาไปไหนมา
ไหนต้องหอมแ้ก้มแสดงความรักทั้งกับลูกหลานตลอดเวลาทำให้เราติดทำให้
กับลูกๆจนกลายเป็นกิจวัตรที่เจอกันจากจะกอดหอมกันตลอดเวลา ถึงแม้
เราจะไม่ได้อยู่กับท่านตั้งแต่เกิดเพราะเราเป็นหลานคนแรกตา ยาย ยายก็
อยากเลี้ยงเองอีกอย่างพ่อแม่ก็ทำงานไม่ไว้ใจคนอื่น ฉะนั้นจำไว้ถ้าใครยัง
มีพ่อ แม่อยู่ ถ้าเค้าอยากเลี้ยงเองก็ให้เลี้ยงไปเถอะ แต่ความผูกพันเรากับ
พ่อแม่ก็ไม่ได้น้อยลงไป ทำให้เราตั้งใจไว้ว่าเมื่อไรเรามีลูกเราจะเลี้ยงเอง
ไม่อยากให้พ่อแม่ต้องลำบากแต่ต้องให้คอยมาคุมการแสดงอยู่ด้วย
และในช่วงที่มีลูกยังไม่ได้ทำงานก็ให้นมลูกเอง มีลูก 3คน กินนมแม่ 2 ขวบ
ทั้ง 3 คน มันก็ทำให้เรายิ่งผูกพันกับลูกเรามากขึ้น ก็เลยเป็นผลบุญส่งให้
ลูกเป็นเด็กดี คนโตผู้ชายก็ได้ทำงานที่การบินไทย ส่วนลูกสาวเดียวคนกลาง
เีรียนธรรมศาสตร์ภาษาญี่ปุ่นเหลืออีกเทอมก็จะจบ เขาก็ว่างแผนอณาคตไว้
หาทุกเรียนต่อ ส่วนคนเล็กก็เข้าไปเรียนเตรียมทหารตามคุณพ่อที่เป็นทหาร
ถามว่าชีวิตนี้จะต้องการอะไรอีก ถึงต้องนี้เราจะกลายเป็นลูกไม่มีพ่อมีแม่
ไปแล้ว แต่เราก็มีลูก มีคนใกล้ตัวที่กลายเป็นเพื่อนกันไปแล้ว เพียงแต่
อยากจะเล่าให้ฟังว่าเวลามันมีค่าตลอดเวลา ถ้าคิดจะทำอะไรให้ใครแล้ว
อย่าไปคิดถึงสิ่งตอบแทนทำให้เค้าด้วยความบริสุทธิ์ใจ(แต่บางคนก็ทำใจยากนะ)
ทุกอย่างก็ต้องฝึก คนเราทุกคนมีความเห็นแก่ตัวทุกคนมันเกิดจากความอยาก
ลองเปลี่ยนความอยากเป็นการให้บางทีละน้อย อย่าลืมนะว่าถ้าลองเราได้ให้
แล้วจะเกิดเป็นความสุขใจอย่างบอกไม่ถูก ถ้าไม่ลอง แต่อยากจะบอกว่า
ตั้งแต่อยู่ในบ๊อกแก๊งค์์เนี้ยนะทำให้เราสุขใจยิ่งขึ้นคนมีแต่การให้ ทำให้เรา
เจอกัลญานิมิตรที่ดีทุกคนเลย ทุกคนแบ่งปันความสุขให้กันแชร์เล่าเรื่องกัน
สุขบ้างทุกข์บ้างแบ่งปันกันไป อยากจะบอกว่า ถ้าอยากทำอะไรแล้วตัวเอง
มีความสุขคนรอบข้างมีความสุขก็รีบทำเถอะเวลามีค่านัก มือใหม่หัดเล่าช่วย
ติชมกันบ้างเป็นกำลังใจให้กันละกันนะค่ะ
Free TextEditor
| Create Date : 26 พฤศจิกายน 2551 |
| Last Update : 26 พฤศจิกายน 2551 17:11:10 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 312 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ปล. วันนี้มาสายไปนิดเพราะ ติดธุระ ค่ะ แต่ยังไงก็ มานะค่ะ
เอารูปทะเลสวยๆ จาก บลอค มาฝาก ค่ะ ชอบรูปนี้ พระอาทิตย์ตอนเย็นกับน้ำทะเล โรแมนติกดี