นักเดินทางคนหนึ่งได้ท่องเที่ยวไปตามที่ต่าง ๆ เมื่อเดินทาง
ผ่านเข้าไปยังหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เขาก็ได้เห็นสิ่งแปลก
ชายคนหนึ่งแบกชายอีกคนไว้บนหลัง แล้วเดินกลับไป
มาตามแปลงผัก
นักเดินทางหยุดดูด้วยความสงสัย จึงเห็นชัดขึ้นว่าชายสองคน
กำลังหยอดเมล็ดพันธุ์พืชอยู่
เขายังไม่หายข้องใจ จึงเข้าไปใกล้ ๆ และถามว่า
ทำไมถึงต้องแบกอีกคนเอาไว้ตอนทำงานละครับ
ชายสองคนนั้นหันมามอง พลางตอบว่า
เราเป็นเพื่อนกัน แต่เราเป็นโรคเรื้อน
เมื่อตอบแล้ว ก็พากันเดินแบกกลับไปกลับมาตามแปลงผักต่อ
นักเดินทางฉุกสงสัยขึ้นมาอีกจึงเข้าไปจนใกล้ นั่นเองที่เขา
สังเกตเห็นสิ่งที่ไม่คาดคิดมาก่อน มือของคนที่แบกเพื่อนเอาไว้เน่าเฟะ
จนใช้งานไม่ได้อีกแล้ว ส่วนฝ่ายเพื่อนที่ถูกแบกก็ขาพิการ จนใช้
งานไม่ได้เช่นกัน
คนหนึ่งซึ่งมือพิการเพราะโรคร้าย กำลังแบกเพื่อนที่ขาใช้การ
ไม่ได้เอาไว้บนหลัง
เมื่อเพื่อนมือดีหยอดเมล็ดพันธุ์ลงไปแล้ว เพื่อนที่มือพิการ แต่ว่า
ยังเดินได้อยู่นั้นก็ใช้เท้าเหยียบดินตรงที่หยอดเมล็ดพันธุ์ให้แน่น
ทั้งคู่กำลังช่วยกันทำในสิ่งที่อีกฝ่ายทำคนเดียวไม่ได้
คนสองคนมีน้ำใจเป็นมิตรกันอย่างแน่นแฟ้น ต่างช่วยเหลือ
เกื้อกูลในส่วนที่อีกฝ่ายขาด
นักเดินทางเห็นแล้วก็รู้ซึ้งถึงความหมายของคำว่า ความรัก
เขาออกเดินทางต่อไป แต่ภาพนั้นยังตรึงใจจนต้องเหลียวกลับไปดู
อีกหลายครั้ง
ภาพที่ปรากฏต่อสายตาเขาก็คือ
เมื่อชายที่อยู่บนหลังเห็นว่าเพื่อนเหนื่อยเพราะว่าแบกตน ก็ ค่อย ๆ
เอามือเช็ดเหงื่อที่หน้าผากให้เพื่อนอย่างบรรจง.....
..
วิตามินบำรุงใจ
สิ่งที่เกิดขึ้นคือ ความรัก
สิ่งใดที่เราขาดหายไป เขาจะเป็นฝ่ายเติมให้เต็ม
สิ่งใดที่เขาขาด เราก็เป็นฝ่ายเติมให้
คนเราไม่ว่าจะดูเหมือนเพียบพร้อมเพียงไร ก็ยังมีสิ่งที่ขาดอยู่ดี
ไม่มีใครในโลกที่จะสมบูรณ์ไปเสียทุกอย่าง
ดังนั้น เราต้องไม่รีรอทีจะช่วยเหลือเกื้อกูลในสิ่งที่อีกฝ่ายขาด
การแบ่งปันความรัก ก็คือการแบ่งปันความสุขของเราให้แก่ผู้อื่น
ช่างน่าแปลก ความรักไม่เหมือนสิ่งใด ไม่ว่าเราจะแบ่งความรัก
ออกไปมากเพียงใด ก็ไม่เคยลดน้อยลงเลย แต่กลับกลายเป็นว่า
ยิ่งเราให้ความรักไปมากเท่าไร ความสุขของเราก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้นค่ะ
จากหนังสือเรื่องVitamin Story
ขอบคุณรูปแต่งบล๊อกเนยสีฟ้า
กรอบสวยคุณเหมี่ยว
จ๊ะเอ๋..พี่สาวคนดี
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
