|

จูบของละอองน้ำชื้น ปลุกตื่น ชมสายหมอกไหว ดอกไม้ไร้ผ้าห่มใด วันนี้ ห่มไอ หมอกเลือน
เขียวสนหม่นหมางจางพร่า เหมือนท้า-ฝันไหนไม่เหมือน สนเอย เคยเอนเบนเบือน วันนี้ลมเพื่อนนิ่งเนา
หมอกห่มโลกห่างคว้างฝัน ตะวันถูกหวงห่วงเหงา หมอกโรยแผ่วเย็นเห็นเงา ไหวเศร้า เร้าลอย ระบำ
โลดแล่น ละคร ไร้รูป เต้นวูบ ฝันลืม ดื่มด่ำ อ้อยอิ่ง วิ่งเวียน เปลี่ยนล้ำ สิ้นกรรมตัวละครลอย
แม่น้ำสายนั้นควันหมอก กลิ่นดอกสาหร่ายสายสร้อย เหลียวหาไม่เห็นเรือน้อย หมอกร้อยม่านรั้งบังตา
จึงคิด จึงฝัน วันหนาว หมอกขาว ห่มทรวง ผวา ใบไผ่ พลิ้วโรย โปรยมา เชื่องช้า ลาวับ ลับปลิว
ฝากไว้ เพลงไหว ไอน้ำ ลอยล้ำเพียงเพลงขลุ่ยผิว เลื่อนริน ผินเลือน เหมือนพลิ้ว หวั่นหวิวจนสายหมอกจาง
วันหมอก สองพันห้าร้อยสิบแปด
*คัดจาก "พันธนาการดอกไม้" โดย สุริยฉัตร ชัยมงคล,สนพ.ดอกหญ้า ๒๕๒๘
จู่ ๆ ก็เกิดคิดถึงนักเขียนนักแปลในดวงใจท่านนี้ขึ้นมา เลยมานั่งคัดบทกวีของเขามาลงบล็อกให้หายคิดถึง...

| |