| |
ให้เธอ
เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
ให้เธอทั้งหมดเท่าที่มี
เท่าที่ชีพนี้จะมีได้
มีใจก็จะให้หัวใจ
ไม่มีก็จะให้เท่าที่มี
ตรงนั้นน้ำค้างระยางระยับ
วูบวับกลอกแก้วกระจายสี
ค่อยหยดค่อยหยาดยินดี
ตรงที่เธอปรารถนาปอง
เป็นเพื่อนดื่มด่ำกับความคิด
เป็นมิตรสนิทเมื่อเธอหม่นหมอง
เป็นร่มรายรับประคับประคอง
เป็นพรมลาดรองรับเท้าเธอ
ทั้งหมดเท่านั้นที่ฉันมี
ยินดีมอบให้เธอเสมอ
บางสิ่งที่ใจเธอใฝ่เจอ
คือสิ่งเลิศเลอที่ฉันมี
นุ่มนวลอยู่ในความคะนึง
คิดถึงคิดถึงในทุกที่
ผูกพันด้วยรักและใยดี
ด้วยชีวิตทั้งชีวิต
พร่ามัวอยู่ในความใสสด
ปรากฏอยู่ในการปกปิด
ห่างไกลอยู่ในความใกล้ชิด
เงียบสนิทอยู่ในการกู่ร้อง
คือความรู้สึกที่แสนงาม
คือความลึกซึ้งแห่งเราสอง
อบอุ่นคุ้นเคยดั่งเคียงครอง
แตะต้องแต่น้อยแต่นิดน้อย
ให้เธอทั้งหมดเท่าที่มี
เท่านี้ไม่ถึงแม้กึ่งก้อย
หมดคำหมดความจะร่ำร้อย
รูปรอยอารมณ์แห่งความรัก
(บทกวี"ให้เธอ" คัดจากหนังสือ "อยากจะบอกว่ารักสักเท่าฟ้า" จัดพิมพ์โดย สนพ.ณ ณางค์)
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
แวะมาอ่านค่ะ