| |
Alas, that Spring should vanish with the Rese!
That Youths sweet - scented Manuscript should close!
The Nightingale that in the Branches sang,
Ah, Whence, and whither flown again, who knows!
โอ้กุหลาบโรยลับกับคิมหันต์
หวานวารวันวัยเยาว์ก็วูบหาย
นกเพรียกเพลงเพียงฝันพรรณราย
เมื่อวางวายแล้วไปไหนไม่รู้เลย
Ah, Love! Could thou and I with Fate conspire
To grasp this sorry Scheme of Things entire.
Would not we shatter it to bits- and then
Re-mould it nearer to the Hearts Desire!
โอ้รักกับข้าเองและเพรงกรรม
หากเราทำลายแผนเศร้าแห่งฟ้าได้
ก็จะเหยียบให้มันแหลกมลายไป
แล้วหลอมใหม่ให้รื่นรมย์สมทรวงปอง
Ah, Moon of my Delight who knowst no wane,
The Moon of Heavn is rising once again :
How oft hereafter rising shall she look
Through this same garden after me-in vain!
เพ็ญจันทร์แห่งปีติข้าไม่ราแสง
เพ็ญโสมแห่งห้วงสวรรค์ก็เวียนฉาย
และคงวนเวียนเช่นนั้นโดยเปล่าดาย
รินประกายอาบสวนขวัญอันข้าเนา
| |
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
ปล. สงกรานต์ตี้ผ่านมา
ป่วยเป๋นอาทิตย์เลยครับ 555
ปีนี้บ่าเปียกน้ำเลยแม้แต่หน้อยเดียวครับ