~ เด็กผู้หญิงที่ผมเปื้อนแสงแดด ~ สุริยฉัตร ชัยมงคล
เด็กผู้หญิงที่ผมเปื้อนแสงแดด
รอยยิ้มเธอแวดล้อมด้วยความเหงา
อ่อนโยนเหมือนดอกไม้ร่วงแผ่วเบา
มาจับเงาเล่นลำนำหวานลึกซึ้ง
ลำนำน้ำดอกไม้
เอื้อนมาให้ในช่วงสำนึ กหนึ่ง
แผ่ว อ้อยสร้อย จับรอยรำพึง
หยาดหวานน้ำผึ้งป่ามาแวววัน
ธิดาดอกไม้สยายผม
กลีบลั่นทมเปื้อนน้ำค้าง อ้างว้างหวั่น
สะทกเลือนเหมือนลีลาหมอกควัน
มาวาดฝันไว้ล้ำลึกในแววตา
บทกวีแห่งสายน้ำ
ซึ่งรินร่ำอ้อนประดับไว้กับป่า
ทำนองกระซิบสายลมรจนา
แต่งแต้มมาเป็นรูปลักษณ์พริ้มเพรา
แด่เธอและรอยยิ้ม
ซึ่งแสงตะวันพิมพ์ไว้ในวันเหงา
ให้แววตาเว้าวอนอ่อนเยาว์
ที่ลึกซึ้งสร้อยเศร้า เปล่าดาย
เด็กผู้หญิงที่ผมเปื้อนแสงแดด
เธอผู้แวดล้อมด้วยแสงเดือนฉาย
ขอพรเอย ลำนำฝัน พรรณราย
ปกป้องเธออย่าเว้นวาย นิรันดร์
(คัดจาก "เด็กผู้หญิงที่ผมเปื้อนแสงแดด" หนังสือ "พันธนาการดอกไม้" โดย สุริยฉัตร ชัยมงคล หน้า ๑๒-๑๓)
| Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2551 |
| Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2551 14:49:59 น. |
|
4 comments
|
| Counter : 955 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
