Group Blog
All Blog
|
เมื่อสามีเธอเป็นแต๋ว บทที่ 6 หน้า 2 เพราะแพคเกตที่ข้าวหอมทำไว้ ทัวร์ต่างๆ เริ่มทยอยมาลงบุคกิ้ง บางคนพอเห็นรูปข้าวหอมในเวบไซต์ ที่เธอเอาไปลงเพิ่มเติม ส่วนใหญ่รู้จักเธอดี ต่างก็จองบุคกิ้งจนไปถึงเดือน เมษายน แพคเกตนวดหน้าที่ข้าวหอมลดราคา ใช้เวลาลดลงและราคาถูกลง บางคนที่ไม่ชอบนวดตัว ก็ลงนวดหน้า บางทีคณะทัวร์ที่มานวด 2 ชั่วโมง บางคนก็นวดหน้าต่ออีก 30 นาที พนักงานนวดต่างดีใจที่งานกลับมาคึกคักเหมือนเดิมแล้ว เงินเดือนที่ว่าจะออกล่าช้า ก็ได้จ่ายตามปกติ ต้นข้าวรู้สึกเบาใจอย่างมาก ที่เขามีข้าวหอมมาอยู่ช่วยเขาข้างๆ หลายอย่างในชีวิตเขาเปลี่ยนไปมากมาย เขามองไปรอบสปา มีสีสันของดอกไม้ทั้งปลอมและสด กลิ่นน้ำหอมอบแบบไทยๆ ที่ข้าวหอมเพิ่มเตาเผา แม้กระทั่งในห้องน้ำ เธอเก็บรายละเอียดเล็กน้อยไปหมดทุกที่ พนักงานยิ้มแย้มมีความสุข แม้จะมีงานหนัก แต่ก็ไม่ได้ท้อสักนิด เหนื่อยก็หยุดพัก ช่วยกันเพื่อให้ผ่านช่วงเวลานี้ไป ยังดีกว่าไม่มีแขกเข้าร้านเลยสักคน จากที่นวดหน้ามีลูกค้านวดแค่ 5-6 คน กลับเป็นว่าข้าวหอมรับลูกค้า เกือบ 20 คนต่อวัน จนบางครั้งแทบไม่มีเวลากินข้าว ต้องกลับบ้านดึกขึ้น ต้นข้าวเองก็ช่วยรับนวดหน้าอีกคนหากพนักงานบุคเต็มหมด รายได้ที่หายไปช่วงต้นเดือน ก็กลับมาอย่างมากมายในช่วงท้ายเดือน จนต้นข้าวเองก็ตกใจ พรุ่งนี้เป็นตรุษจีนข้าวหอมก็มีโปรโมชั่นพิเศษออกมารับเทศกาลอีก สำหรับการนวดทุก 2 ชั่วโมง ลูกค้าได้แถมอีก 15 นาที ซึ่งก็มีลูกค้าบุคมาล่วงหน้าอีกจำนวนมาก เทศกาลตรุษจีนหลังจากพาข้าวหอมไปรับอั่งเป่าจากพ่อกับแม่แล้วทั้งสองก็ต้องขอตัวเพื่อมาดูแลร้าน ปกติแล้วต้นข้าวก็ไม่เคยไปฉลองหรือเที่ยวกับพ่อและแม่อยู่แล้ว แต่ทั้งคู่ก็รู้สึกแปลกใจเมื่อเห็นต้นข้าวที่ดูเอาจริงเอาจังกว่าเมื่อก่อนถึงหน้าเคร่งเครียดแต่ก็มีความสุขกับข้าวหอม เธอจะพูดอะไรหรือขออะไร ต้นข้าวก็ยอมไปทุกเรื่อง “เจ้ ก็ต้องให้อั่งเปา เค้าด้วยใช่ไหม” ข้าวหอมถามขณะอยู่บนรถ “คุณพ่อกับคุณแม่ให้มา ซองหนาขนาดนั้น ยังจะมาขอเจ้อีกเหรอ” “อ้าว ปกติผู้ใหญ่ก็ต้องให้เด็กไง แล้วเค้าก็เด็กกว่าเจ้นิ” เธอหันไปมองหน้าอีกฝ่าย “อ่ะ งั้นก็เอาซองของเจ้ไปด้วย พอไหม” ขณะรถติดไฟแดงเขาก็ยื่นซองของเขาเองส่งให้เธอ หญิงสาวไหว้รับไปถือแล้วอมยิ้ม “ขอบคุณค่ะ” ต้นข้าวมองอย่างเอ็นดูในความขี้งก “แล้วข้าวจะให้อะไรเจ้ตอบแทน” “เจ้อยากได้อะไรล่ะ” “พรุ่งนี้เป็นวันไหว้ เราต้องไปไหว้เจ้าแต่เช้านะ” “ค่ะ แค่นี้ใช่ไหม” “ไม่ใช่ นี่แค่บอกว่าพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า” เขาตอบ “อ้าว...” อีกฝ่ายทำเสียงงง เธอยิ้มแล้วจุ๊บที่แก้มเขา ต้นข้าวตกใจตาโต หัวใจเต้นแรงหันมามอง “ค่าตอบแทนไง” หน้าทะเล้นยิ้ม “ขอบคุณสำหรับของขวัญปีใหม่นะคะ ขอให้เจ้มีสุขภาพแข็งแรง กิจการรุ่งเรืองๆ” “ไม่ลงทุนเลยนะ” เขาเอ่ย แต่หากว่าหัวใจเต้นแรงพองโต พอทั้งสองมาถึงร้าน ทำเอาต้นข้าวตกใจ แต่ก็ดีใจจนน้ำตาซึม เมื่อเพื่อนกะเทยแพคทีมกันมาใช้บริการนวดหน้า ก็เป็นฝีมือของข้าวหอมที่เอาโทรศัพย์เขาไปเล่น แล้วแชทกับเพื่อนๆ และก็บอกแพคเกตราคาพิเศษให้ เหล่าเพื่อนสาวกะเทยจึงพากันนัดหมายกันมาหาที่ร้าน “ต้น ร้านมึงก็ทำเลดีจะตาย ดูสิ ไกด์ก็พาทัวร์หล่อๆ มาเยอะแยะ” สายตาอันรีบทำงานสาดส่องไปทั่ว สะดุดกับร่างใหญ่ของก๊อฟที่ทำหน้าที่ต้อนรับลูกค้าอยู่หน้าร้าน “สวัสดีค่ะ เชิญค่ะ” “อีก๊อฟ เร็วซะไม่มี” อันพูดแล้วสะบัดตัวไปช่วยยืนต้อนรับแขกอีกคน ต้นข้าวยิ้มอย่างมีความสุข ส่วนแม็กกับนัตก็ช่วยข้าวหอมตอนรับแขกที่กำลังลงใบนวดอีกที่โซฟา “เดี๋ยวเย็นนี้จะพาไปเลี้ยงข้าวนะ” เขาบอกเพื่อนๆ เมื่อส่งแขกไปนวดหมดแล้ว “เจ้จะพาไปเที่ยวบาร์อีกเหรอ” ข้าวหอมถามอย่างตื่นเต้น “ไปกินข้าวเย็น ไม่ได้ไปดริ้งค์” เขาตอบกลับ “อ้าวก็นึกว่าจะพาไปเที่ยวอีก” ข้าวหอมทำหน้าเสียดาย “แล้วนี่เคนโทรหาข้าวหอมไหม” ไพส์ถามอย่างอยากรู้ ข้าวหอมทำหน้าคิดทำหน้างงๆ เพราะเธอจำได้บ้าง ลืมบ้าง “สงสัยจะโทรนะ มีผู้ชายคนหนึ่งเขาโทรมาตอนเที่ยงทุกวันเลย” เธอตอบ ทุกคนสนใจ ต้นหูผึ่ง “แล้วเขาว่าไงบ้าง” อันถาม “เขาก็ไม่ว่าไงนะ เขาก็ถามสบายดีไหม ก็ตอบว่าสบายดี พอถามว่าใคร เขาก็ทำเสียงงอนว่าจำเขาไม่ได้ แล้วเขาก็ชวนไปเที่ยวไหนก็ไม่รู้ ปฏิเสธเขาหลายรอบแล้ว” “อ้าว นี่เราจำเขาไม่ได้เหรอ” แม็กถาม “ก็มันไม่โชว์ชื่อนิเจ้ จะรู้เหรอว่าใคร” ทุกคนมองหน้า “นี่หล่อนเป็นแบบนี้ล่ะน้า ถึงไม่มีแฟน” ไพส์พูดเสริม “อ้าว ใครจะรู้ล่ะ” “ไหน เอาเบอร์มาสิ เจ้จะโทรหาเขาเอง” ก๊อฟขอเบอร์เคนจากเธอ “ก็ไม่รู้เบอร์ไหนล่ะเจ้ วันนี้ก็โทรมานะ เดี๋ยวกดดูให้” เธอกดๆ หาเบอร์ “เขาโทรมาทุกวันเลยเหรอ” ต้นถามเสียงเรียบ “ใช่เจ้” “ไหนขอดูสิ” เขาแบมือ ข้าวหอมส่งมือถือให้ “เบอร์นี้ไหม” เขาถามเธอพอกดเจอเบอร์ไม่มีชื่อ “เจ้ไม่แน่ใจ เจ้จะลองโทรไหมล่ะ” “มาๆ เดี๋ยวฉันลองเอง” ก๊อฟแย่งโทรศัพย์ไป “อุ๊ยๆ ติดแล้ว” “สวัสดีครับ” เสียงปลายสาย “สวัสดีฮ่ะ คุณเคนใช่ไหมฮะ” “เคนไหนครับ ” เสียงปลายสายถาม “อุ๊ย ขอโทษฮะ โทรผิด” ก๊อฟรีบวาง “ไม่ใช่...แก” ก๊อฟกดหาเบอร์ใหม่ “เอ้า ลองเบอร์นี้สิ” “สวัสดีครับคุณข้าว” เสียงหล่อๆ อีกฝ่ายรับสาย “สวัสดีฮ่ะ นี่เบอร์ใครฮะ” ก๊อฟถาม “อ้าว ไม่ใช่คุณข้าวเหรอครับ คุณเป็นใคร” เสียงปลายสายถาม “พอดีข้าวอยู่นี่ล่ะฮะ พอดีข้าวมือไม่ว่า เคนหรือเปล่าฮะ” “อ้อ ครับ” “พอดีเจ้ เอ้ย ข้าวจะชวนไปกินข้าวเย็น ว่างไหม” “ว่างครับ” ตอบแทบไม่คิด “งั้นเจอกันนะฮะ เย็นนี้ เจอกันที่เวิร์ดเทรดก็ได้ฮะ มาถูกไหมฮะ” ก๊อฟหัวเราะอารมณ์ดีที่ชวนเคนได้ “เสร็จฉันล่ะ อิอิ” “ใครบอกว่าจะไปเวิร์ดเทรด” ต้นข้าวกอด อกถาม “มึงไม่ไปกูไปเองก็ได้ ฮ้าๆๆๆ” ก๊อฟเดินหัวเราะอารมณ์ดีไป ทุกคนมองอย่างหมั่นไส้ “กูจะไปเวิร์ดเทรดเหมือนกัน เรื่องอะไรจะปล่อยอีก๊อฟเอาไปงาบคนเดียว” นัตรีบมาสะกิดต้นข้าว “ใช่กูก็ไม่ยอมเหมือนกัน” อันเสริมอีกคน ต้นข้าวหันไปมองข้าวหอมตัวต้นเหตุเรื่องที่ไม่ได้สนใจเอาแต่กินขนม สุดท้ายต้นข้าวจำยอมไปตามที่ทุกคนลงมติ และคะยั้นคะยอเขา แต่แปลกมากที่เขาไม่เห็นจะมีอารมณ์ร่วมไปอยากเจอหนุ่มหล่อคนนั้น
|
unitan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?] 
| ||||||||||||||
มีตัวละครเพิ่มมาเติมสีสันชอบๆ จ้า