ยี่สิบห้า กันยายน ห้าศูนย์ กลับมารายงานตัวครับผมว่ายัง หายใจอยู่ กรั่กๆๆๆ แต่ก็ยังคงยุ่งมั่ก ๆ ตามเคย หลังจาก โครงการอยู่ดีมีสุขพ้นผ่านไปอย่างเรียบร้อย ตอนนี้ เงินโครงการ พพพ.ก็อนุมัติแล้ว สองแสนบาท เพื่อปลูกแก้วมังกร และเสาวรส อยู่ในขั้นดำเนินการเบิกจ่ายเงินออกมา แต่คาดว่าจะสะดวกกว่าโครงการที่แล้ว เฮ้อออออ (ขอถอนหายใจยาว ๆ อีกสักที) คิดว่าจะได้ทำงานแบบรื่น ๆ สักหน่อย ปรากฏว่า กลุ่มออมทรัพย์ของหมู่บ้านดันมีปัญหาเสียอีก มีปัญหาเพราะคนบริหารเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกับเรื่องงาน อย่างนี้ก็พังกันทุกราย .... ส่วนตัวเจ้านัท พักนี้ก็เปื่อยบ้างเป็นระยะ ไปหาหมอมาอีกรอบ หมอบอกว่า เส้นประสาทที่ขามันอักเสบ หลังจาก ไปหาหมอหลายหมอ แล้วแต่ละคนก็บอกว่า เจ้านัทเป็นกล้ามเนื้อ แต่หมอคนนี้บอกว่าไม่ใช่ แต่เป็นเส้นประสาทที่ขา ช่วงที่ต่อกับกระดูกสันหลัง จ๊าบและเวรไปด้วยกัน พักนี้ปวดขาตลอดเวลา แต่ก็ยังขยันเดินไปโน่นไปนี่ ช่างมัน หมอแนะนำว่าให้ไปว่ายน้ำอาทิตย์ละสามวัน สักสองปีคงน่าจะหายถ้าทำเป็นประจำ เฮ้อออออออออ (ขอถอนหายใจอีกรอบ) อาทิตย์ก่อน “เพี่อน” คนที่ทำให้ปวดใจ โทรมาตอนตีหนึ่งครึ่งอีกแล้ว แต่คราวนี้หัวใจมันไม่เจ็บปวด นั่นเพราะว่ามันอาจจะชิน แล้วกันการที่เค้ามักทำอย่างนี้เวลา “เมา” แปลกดีเหมือนกันที่ จู่ ๆ หัวใจมันก็ไม่รู้สึกอะไร อีกต่อไป ทั้ง ๆ ที่เมื่อก่อนทั้ง ๆ ที่คิดว่าทำใจ ได้แล้ว แต่จริง ๆ หลอกตัวเองอยู่ ทำใจได้บางส่วน แต่ไม่ใช่ทั้งหมด ... แต่ตอนนี้ ทำใจได้แล้ว ไม่รู้สึกรู้สมอะไร คิดว่ามันเป็น เรื่องขำ ๆ ไป เหมือนคุยกับเพี่อนไม่สนิทคนหนึ่ง อาจเพราะมองเห็นอะไรบางอย่างในตัวเขาชัดเจนขึ้น มองเห็นความเห็นแก่ตัวของเขาที่มันแสดงออกมา จากคำพูด และการกระทำก็ได้ โง่...เนอะ ทำไมมองไม่เห็นมันตั้งแต่ทีแรกก็ไม่รู้ หรือว่ารู้แต่แกล้งทำไม่สนใจก็อาจเป็นไปได้ คนเรามีช่วงเวลาโง่ ๆ อยู่เป็นระยะ แต่ก็ยังดีที่โง่แล้วฉลาดขึ้น ไม่โง่ตลอดไป การเป็นคนโง่ แล้วเสียใจ อาจจะยังดีกว่า ก็ยังดีกว่าการเป็นคนโง่ และเสียเปรียบ สิ่งที่รู้สึกกับคน ๆ นั้นอาจไม่ได้เรียกว่า “รัก” แต่มันก็อยู่ใต้เส้นคำว่ารัก ที่มากกว่าเพื่อนสนิท ถ้าจะถามว่าตอนนี้ รู้สึกอะไร โดยที่ไม่หลอกตัวเอง เค้าก็เป็นแค่คนที่รู้จักคนหนึ่ง เป็นเพื่อนที่คบกันผิวเผิน เป็นคนที่พูดจาได้ชั่วครู่ และเป็นคนหนึ่งคน บนโลกใบนี้ที่เราเผอิญซวยไปรู้จัก จำคำพูดตัวเองได้ดีที่บอกเค้าไปว่า “คนเป็นเพื่อนกัน ทำอะไรด้วยกันได้ทุกอย่าง ยกเว้นอย่างเดียวที่ห้ามทำ นั่นคือ คนเป็นเพื่อนเค้าไม่นอนด้วยกัน เพราะถ้าความสัมพันธ์นั้นมันเกิดขึ้น ความเป็นเพื่อนจะไม่มีเหลืออยู่ และตราบใด ที่ยังอยากจะเป็นเพื่อนกัน ก็อยากร้องขอในสิ่งที่ เพื่อนไม่สามารถให้ได้” แต่จะเอาอะไรกับคนเมา พูดจากันในความมืด ผ่านสัญญาณโทรศัพท์ .... แต่พอพระอาทิตย์ขึ้นมา ทุกอย่างที่คุยกัน มันก็เลือนหายเหมือนแอลกอฮอล์ที่มันจางเมื่อส่างเมา เขาก็คงจำไม่ได้อยู่ดี ใครสักคน หรือหลายคน บอกว่าคนเมา มักพูดความจริง.... แต่สำหรับเรา คนเมาไม่ได้พูดความจริงเสมอไป คนเมาจะพูดในสิ่งที่ตัวเองต้องการโดยไม่ คิดว่าคนฟัง หรือคนถูกขอจะให้ได้หรือไม่ได้ แล้วก็จะงอแงโวยวาย... ซึ่งเป็นเรื่องที่คนไม่เมา ต้องทำใจ และได้แต่บอกตัวเองไปว่า ถึงตัวเองจะดื่มเหล้า แค่ไหน... แต่จะไม่มีวันเมา แล้วโทรไปวุ่นวายกับใคร อย่างที่โดนมาแล้วเด็ดขาด ปล.นึกได้ว่าต้องขอบคุณเจ้าหนูศาลาไทยที่ ทำให้รู้ว่านอกจากอาการสติแตกจะเกิดขึ้นได้ตอนเมาแล้ว แต่อาการนี้จะเกิดขึ้นได้ในขณะที่ได้รับรู้ความจริงว่า เพื่อนมันแทงข้างหลังด้วย>   Create Date : 25 กันยายน 2550 7 comments Last Update : 25 กันยายน 2550 18:21:17 น. Counter : 539 Pageviews. Share Tweet

มาให้กำลังใจจ้า.. น้องนัทสู้ ๆ นะ เราต้องเข้มแข็ง.. รักตัวเองให้มาก ๆ   โดย: กานต์ IP: 203.150.232.110 26 กันยายน 2550 11:02:54 น.

พี่นัทสู้ๆ หายปวดขาไวๆ นะคะ   โดย: เม-ดา 26 กันยายน 2550 22:11:18 น.

พี่นัทสู้ๆ เฮ้ย รู้เลยว่าคนทำงานแล้วบอกว่าไม่มีเวลาเป็นไง มันยุ่งมากๆเลย เซ็งงงงง เหนื่อยยยยย เจอกันงานหนังสือนะพี่   โดย: น้องอ้อม IP: 58.8.35.91 26 กันยายน 2550 22:28:09 น.

เอ่อ อ่ะ นะ คะ   โดย: เอ่อ่อ่ะนะคะ 27 กันยายน 2550 7:50:46 น.

ขอให้หายปวดขาเร็วๆ นะคะ   โดย: ศรีสุรางค์ 2 ตุลาคม 2550 8:13:15 น.

แวะมาเยี่ยมชม แวะมาทักทายครับ เมื่อคืนผมได้อ่านเรื่อง "ในอ้อมกอแห่งรัก" ที่คุณเปียร์รุสเขียนไว้ในหนังสือ "ปาร์ตี้นี้มีรัก" ครับ ผมอ่านแล้วชอบมาก ๆ เลยครับ แต่ในใจนึกว่าคนแต่งน่าจะเป็นผู้หญิงสะอีกครับ อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) 3 ตุลาคม 2550 11:23:44 น.

งานหนังสือลงมาป่าว   โดย: dinkun (กริชครับผม ) 7 ตุลาคม 2550 13:57:21 น.