1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31
The Object of My Affection
19 มี.ค. 2550
จะเป็นอย่างไร ถ้าหากผู้หญิงคนหนึ่ง เกิดปล่อยใจให้ไปรักผู้ชายที่แสนดีคนหนึ่ง ทั้งๆ ที่รู้ว่า ผู้ชายคนนั้นเป็นเกย์ หนังเรื่องนี้เป็นหนังธรรมดาๆ เรื่องหนึ่ง แนวเรื่องที่คล้ายกันแบบนี้คงมีหนังอีกหลายเรื่องที่เคยดู แต่ผมกลับชอบเรื่องนี้เป็นพิเศษ จะดูอีกกี่ครั้งก็ดูได้ไม่มีเบื่อ ชอบถึงขนาดที่ว่า ถ้าต้องเลือกหนังที่ชอบที่สุดมา 5 เรื่อง จะต้องมีหนังเรื่องนี้อยู่ด้วยแน่นอน (อีก 4 เรื่องขอยังไม่คิดถึงในตอนนี้ เพราะยังไม่มีความจำเป็นใดๆ ที่จะต้องเลือก แต่ที่แน่ๆ หนึ่งในสี่เรื่องนั้นคงจะมี "เพราะอากาศเปลี่ยนแปลงบ่อย" รวมอยู่ด้วย อืม... สงสัยผมจะชอบหนังรักแนวเรียบง่าย ละเมียดละไม ต้องหาเวลาคุยกับตัวเองดูสักครั้งว่าเป็นอย่างนี้จริงหรือไม่) ในหนังเรื่องนี้ จะได้เห็นความรักระหว่างตัวละครหลายตัวที่ออกจะดูพัวพัน สับสนอลเวงอยู่พอสมควร ทั้งความรักระหว่างชายกับหญิง ชายกับชาย พี่กับน้อง พ่อกับลูก ครูกับนักเรียน เพื่อนกับเพื่อน ฯลฯ ทั้งความรักที่มีเรื่องเซ็กส์และไม่มีเรื่องเซ็กส์มาเกี่ยวข้อง แต่ในความสับสนนั้น หนังกลับดูเรียบง่าย สบายๆ ไม่หวือหวา และละเมียดละไมอย่างเหลือเชื่อ อีกทั้งยังแฝงอารมณ์ขันเอาไว้ให้ได้ยิ้มกับชีวิตอยู่เป็นระยะ ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงชอบหนังเรื่องนี้นัก ได้ดูครั้งแรกจากการไปเช่าวิดีโอมาดูเมื่อตอนที่ยังเรียนอยู่ต่างประเทศ เช่ามาดูเพราะ เจนนิเฟอร์ อนิสตัน ไม่ได้คาดหวังอะไรกับหนังเรื่องนี้เลยแม้แต่น้อย แต่พอได้ดูก็ชอบหนังเรื่องนี้เอามากๆ ก็เลยต้องไปหาซื้อวิดีโอมาเก็บไว้เป็นของตัวเอง แล้วก็หยิบออกมาดูซ้ำอยู่เรื่อยๆ ผมดูหนังของ อนิสตัน หลายเรื่องในเวลาต่อมา แต่ไม่มีเรื่องไหนที่ประทับใจเท่ากับเรื่องนี้เลย (แน่นอนว่ายกเว้นหนังชุดเรื่อง Friends เอาไว้ในฐานที่เข้าใจ) ไม่คิดว่าจะได้ดูหนังเรื่องนี้ที่เมืองไทย เพราะเห็นว่าเป็นหนังธรรมดาๆ ออกจะดูเป็นหนังฟอร์มเล็กเสียด้วยซ้ำ และไม่รู้ว่าได้เข้าฉายในโรงที่เมืองไทยหรือเปล่า แต่ก็ได้เห็นมาออกอากาศทางยูบีซีหลังจากกลับมาแล้วประมาณปีกว่าๆ พอได้ดูก็รู้สึกว่า เทปวิดีโอไม่น่าจะเป็นตัวเลือกที่ดีนักหากจะเก็บหนังเรื่องนี้เอาไว้ดูอีกนานแสนนาน ก็เลยต้องส่งสาส์นไปบอกรุ่นพี่ที่ทำงานอยู่เมืองนอก ให้ช่วยไปหาซื้อดีวีดี แล้วส่งไปรษณีย์มาให้ เป็นเอามากขนาดนั้น ผมคงไม่เล่าเนื้อเรื่องของหนัง ซึ่งเป็นธรรมเนียมปฏิบัติส่วนตัวของผมเวลาเล่าถึงหนังเรื่องต่างๆ แต่ผมอยากจะบอกว่า ฉากที่ผมประทับใจมากที่สุดของหนัง คงจะเป็นฉากที่ จอร์จ กับ นีน่า เต้นรำกันในงานแต่งงานของน้องชายของจอร์จ และฉากสนทนาระหว่างทั้งคู่หลังจากนั้นYou were meant for me... I was meant for you.... เคยได้ยินคำว่า Soul Mate ไหมครับ ถ้าจะให้ผมอธิบายความหมายของคำคำนี้ ผมอยากให้ไปดูหนังเรื่องนี้ แล้วให้จอร์จกับนีน่าเป็นคนอธิบายแทน ผมไม่รู้ว่าทำไมผมถึงชอบหนังเรื่องนี้นัก เท่าที่คิดได้ตอนนี้หลังจากที่เพิ่งดูหนังเรื่องนี้เป็นรอบที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้จบไปหมาดๆ ก็คือ ความรักอันบริสุทธิ์ที่มีให้แก่กัน ไม่ว่าความรักนั้นจะเป็นความรักระหว่างใครกับใครก็ตาม ขอเพียงแต่ให้เป็นความรักที่ไม่ต้องฝืนความรู้สึกของตัวเองแล้ว ย่อมเป็นสิ่งที่สวยงามและเป็นความสุขของชีวิตเสมอ ทั้งผู้ให้และผู้รับ แม้ว่าเงื่อนไขบางอย่างอาจทำให้ไม่สามารถสมหวังไปได้หมดทุกสิ่งอย่างที่ต้องการ แต่ขอให้มั่นคงกับความรู้สึกของตัวเอง แล้วปรับตัวให้อยู่ให้ได้ในเงื่อนไขเหล่านั้น ชีวิตก็จะมีความสุขได้ Just go with the flow...
Create Date : 20 มีนาคม 2550
18 comments
Last Update : 9 เมษายน 2550 10:41:02 น.
Counter : 3090 Pageviews.
โดย: ju IP: 58.147.121.112 27 มีนาคม 2550 11:53:32 น.
โดย: A_Mong 27 มีนาคม 2550 11:58:29 น.
โดย: Malee30 27 มีนาคม 2550 17:11:14 น.
โดย: A_Mong 27 มีนาคม 2550 18:24:53 น.
โดย: คุณย่า 27 มีนาคม 2550 23:12:14 น.
โดย: กุมภีน 28 มีนาคม 2550 13:40:29 น.
โดย: แพนด้ามหาภัย IP: 203.113.51.101 28 มีนาคม 2550 17:26:24 น.
โดย: กะได 29 มีนาคม 2550 17:16:23 น.
ศิลปิน: เฉลียง เพลง: หวาน ชุด: ปรากฏการณ์ฝน ปี: 2525
แล้วจะรีบหาเวลาไปเยี่ยมนะครับ