เอ่อ ผิดกันได้ขนาดนี้เลยเหรอเดี๋ยวนี้


ป.ล. น้ำหวานเป็นไงมั่งคุณทส
คิดถึงเด็กหญิงๆๆๆๆๆ

เหอๆ ไม่แปลกใจเลยค่ะ

เดี๋ยวนี้เค้าไม่ค่อยให้นักเรียนเขียนตามคำบอกน่ะค่ะ (แบบที่ครูบอกคำ เด็กเขียน แล้วเอามาตรวจน่ะค่ะ) เค้าเห็นว่าอย่างอื่นจำเป็นกว่า เหอๆ

ยิ่งร.ร.เก่าเรานี่ สุดยอดมาก เหอๆ


กระทั่งคนสมัยนี้ หลายคนก็บอกว่า แค่สื่อสารได้ก็พอแล้ว ไม่เห็นต้องเขียนให้ถูก (เราเคยทักไป แล้วโดนตอกมาอย่างนี้ อึ้งรับประทานไปเลยค่ะ)

อ่านแล้วก็ได้แต่หึหึ ขำอยู่ในใจ
ได้ยินว่าสมัยหลัง ๆ นี่เขาสอนเป็นประโยค กันตั้งแต่อนุบาล...
แถมเน้นที่ภาษาอังกฤษมากกว่า เพราะภาษาไทยนั้นถือว่าได้กันอยู่ทุกคน
เลยไม่ค่อยแปลกใจเท่าไรนัก...

ไม่ต้องมาเสียเวลารู้ที่มาของคำ ลักษณะคำ พยัญชนะ ไม่ต้องรู้จักตัวแม่สะกด

อย่างที่คุณสาวไกด์ใจซื่อบอก เดี๋ยวนี้โรงเรียนส่วนใหญ่โดยเฉลี่ยมักจะเป็นสาระที่วิชาอื่น ๆ มากกว่า


คิดถึงวิชาคัดไทย อ่านเอาเรื่องจริง ๆ
คำไหนเขียนผิด ต้องไปคัดลายมือมาร้อยบรรทัด จำจนตาย หึหึ
สมัยนี้อะไร ๆ ก็คอมพิวเตอร์ หาลายมือสวย ๆ ไม่ค่อยเจอจริง ๆ
และเด็กหลาย ๆ คนอ่านอะไรยังจับสาระ ผิดประเด็นไปอีกต่างหาก

กลายเป็นบ่นมากไปสะแล้วเรา...แต่คงบ่นแบบนี้ไปจนตายแน่ ๆ เหอะ เหอะ

ไม่น่าเชื่อเลยนะคะว่าจะสะกดผิดกับคำง่ายๆ ไม่ทราบว่าตอนนี้เค้าสอนภาษาไทยกันอย่างไร แต่ตอนสมัยดิฉันเป็นเด็กนี่ครูจะเข้มงวดมาก พอตัวเองมาเป็นครู ถึงจะสอนภาษาไทยแค่สองปี แต่ดิฉันก็เข้มและจ้ำจี้จ้ำไชมากเหมือนกัน เด็กๆต้องสะกดให้ถูกต้อง ห้ามมั่ว เวลาอ่านออกเสียง ก็ต้องอ่านให้ถูกต้องด้วย ไม่ใช่อ่าน ร เรือ เป็น ล ลิง แบบที่เราได้ยินกันบ่อยๆทุกวันนี้

.. แอบคิดในใจว่าตอนเปลี่ยนมาสอนภาษาอังกฤษ เด็กๆคงโล่งอกกันเป็นแถวที่รอดพ้นเงื้อมมือครูจอมเฮียบคนนี้ แต่ก็ไม่แน่ เด็กๆอาจจะบ่นหนักกว่าเก่าก็ได้ เพราะดิฉันเข้มงวดทั้งด้านสะกดคำศัพท์ภาษาอังกฤษและภาษาไทยเลยค่ะ... อิอิ

ดิฉันอยู่เมืองนอกมานานเป็นสิบๆปี แต่ก็ให้ความสำคัญกับภาษาไทยของเราเสมอ บางคำหากไม่ได้ใช้นานๆ ก็อาจลืมได้ว่าเขียนอย่างไร แต่ก็อาศัยตรวจสอบคำด้วยการเปิดพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตสถาน พ.ศ. ๒๕๒๕ (ค่ะ... เล่มเก่าแก่ดั้งเดิม ย้ายข้ามกี่ประเทศ ก็เอาติดตัวไปด้วย เพราะเล่มนี้เปรียบเสมือนคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ประจำบ้าน...)

+ รากเหง้าของปัญหาเรื่องนี้ คงต้องขุดกันไปถึงเรื่อง 'ปฏิรูปการศึกษา' เลยแหละครับ จารย์ทส (เพราะผมคิดว่าเรื่องเด็กยุคใหม่ สะกดภาษาไทยไม่ค่อยถูก นี่ก็น่าจะเป็นปัญหาหนึ่ง ที่เป็นซับเซตย่อยของปัญหาใหญ่ในภาพรวมเรื่องที่ว่า)

+ เดี๋ยวนี้ เวลาผมคุย m เล่นๆ กับพวกน้องๆ ในเน็ต ถ้ามีคำไหนที่ไม่ใช่คำภาษาเน็ต แบบจงใจเขียนผิด ผมก็มักจะแก้ให้พวกเค้าคาจอเลยนะครับ (ไม่รู้มีใครเคืองผมมั่งรึเปล่า เหอๆ ) ... ผม (และน่าจะรวมถึงคนรุ่นพวกเราทั้งหลาย เช่นหลายๆ ท่านด้านบนๆ) คิดว่าเรื่องนี้ก็เป็นเรื่องสำคัญอีกอันหนึ่งเหมือนกันอ่ะครับ

+ อยากเห็นภาพพัฒนาการของน้องน้ำหวานเหมือนกันคร้าบ ถ้าจารย์ทสมีเวลาว่างอยู่บ้าง อย่าลืมอัพรูปน้องมาให้ลุงๆ ป้าๆ น้าๆ อาๆ ชาวบล็อกชมกันมั่งเน้อ

วันนี้ลูกน้องเขียนว่าให้เก็บของไว้ในที่ล่ม จริงๆ คือ ที่ร่ม ครับ

รักภาษาไทยครับ

หลายคำ .. ไม่น่าผิดเลยล่ะคะ
อันนี้ยังดีว่าไม่ใช่คนเดียวเขียนผิดนะคะ
ไม่อย่างนั้นสมควรไล่ให้ไปเรียน
การสะกดใหม่หมดเลย เพราะว่าผิดอย่าง
ไม่น่าให้อภัยเลยอ่ะคะ (แอบโหด) ..

จะว่าไปแล้วเราเองก็ไม่ได้เขียนถูกต้องตลอด
มีบ้างที่เขียนผิด และก็พอได้รับการแก้ไข
ก็จะจำและก็ไม่เขียนผิดอีก .. แต่ว่าจะไม่เยอะ
เท่าไหร่ ซึ่งอันนี้คงยกเว้นกับการพิมพ์บ้าง
เพราะบางทีผิดเพราะไม่ได้เจตนาอ่ะค่ะ
(ฟังดูแล้วเหมือนแก้ตัวจัง)

นั่นซิคะ เวลาเขียนต้องระวัง ภาษาไทยไม่ใช่ง่ายๆ ทุกวันนี้ยังพยายามหลีกเลี่ยงการสะกดเขียนภาษาไทยจากภาษาอังกฤษ เช่น ภาษาอังกฤษ lampจะเป็นไทย"เเล้ม?"อ่านยิ่งงงใหญ่
ยังมีภาษาที่เราเขียนผิดมากมาย ถ้ามีคนติเตือนก็ทำให้ทราบความบกพร่อง
อีกอย่างคนไทยหรือไม่ว่าชาติไหนก็ตามชอบใช้คำศัทย์ย่อเช่น ใอ้กัน ใอ้ยุ่น ใอ้เจ็ก บางครั้งผ่านตาเเล้ว ความรู้สึกไม่ดีเลย

ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่บล้อกนะคะ

อิอิ ไหน ๆ ก็ตอบความเห็นคุณคนทับแก้วที่สตูดิโอตัวเองแล้ว เลยมาบ่นต่ออีกตรงนี้ (เผื่อไม่ได้แวะกลับไปดู อิอิ)

ตั้งแต่เด็กชอบวิชาอ่านเอาเรื่อง เขียนเรียงความ คัดไทย (ขนาดเกลียดแต่ก็ชอบ อิอิ)
มันสร้างพื้นฐานความเป็นนักอ่าน นักเขียนให้จริง ๆ ...

เด็กหลายคนของยุคนี้กลายเป็นนักเขียนทั้ง ๆ ที่ตัวเองไม่มีพื้นภาษาไทยเอาเลย อ่อนทั้งการอ่าน และการเขียน
มีแต่จินตนาการอันบรรเจิดแค่นั้น บอกเสมอว่ามันยังไม่พอ
แต่บางคนก็ไม่สนใจ เขาบอกว่า เรื่องเขามีคนอ่านรู้เรื่องเยอะพอแล้ว ขายดีก็พอแล้ว
(กลืนน้ำลาย และส่ายหน้าไปพร้อม ๆ กัน)

ไม่อยากบอกเลยว่าเคยเห็นงานเขียนที่ภาษาไทยพิสดาร แบบที่คุณคนทับแก้ว หรือท่านอื่น ๆ คงอยากเอาหัวโหม่งลงตุ่มแน่ ๆ

ประมาณ "หัวเค่า" "ข้อสอก" (ไม่ได้พิมพ์ผิดนะคะ เขาเขียนแบบนี้จริง ๆ
ไม่ต่างจาก "จะหมูก" ข้างบนนั่นแหละค่ะ เหอะ เหอะ อวัยวะของตัวเราแท้ ๆ

หรือ "สำรัก" รักล้นอกจนสำลักจริง ๆ
"ลก ลก" รอเรือ ลอลิงนี่ปนกันแบบมั่วมาก ๆ เขาคงออกตามเสียงอย่างที่เขาพูดจริง ๆ

อ่านแล้วก็งงแบบสาหัส...

เมื่อครู่นี้ยังเห็นคำว่า "ควานช้าง" โผล่มาหน้าจอทีวี ตัวบรรยายไทยเลย
(ไม่รู้จะไปควานอะไรช้าง หุหุห)

เคเบิ้ลทีวีเจ้านี้เป็นที่รวบรวมคำไทยผิด ๆ ไว้เพียบ
ท่าทางจะรีบมาก คนตรวจ บ.ก.ก็ยังปล่อยมาได้

ว่าไปทีวีสาธาระบางช่องก็ปล่อยคำผิดมาแบบน่าจะส่งไปคาบไม้บรรทัดหน้าเสาธง
"สถานะการณ์ ภาระกิจ"

เห็นทีไรกลายเป็นเรื่องขำไม่ออก เพราะใช้กันจนเหมือนเป็นคำถูกไปแล้ว เด็ก ๆ ก็จำไปใช้ผิด ๆ อีกต่อ

หาคำพิสดารลอง search ใน google เจอเพียบ จนเหนื่อยส่ายหัว เปลืองยาหม่อง เหอะ เหอะ
เศร้าใจจริง ๆ ...



เห็นด้วยค่ะที่ว่าไว้เพราะสมัยที่เรียนอ่านเอาเรื่อง
มันทำให้เราแยกแยะเรื่องราวต่าง ๆ ประเด็นหลัก ประเด็นย่อย ความสำคัญต่าง ๆ ได้ดี

เหอะ เหอะ เนอะคะเรียนหนังสือยังงง ๆ แล้วจะออกมาใช้วิชาสร้างเสริมประสบการณ์ชีวิต ในสังคมได้อย่างไรก็ไม่รุ้ อึมม์ หรือว่าสังคมของพวกเขาก็เป็นแบบนี้กันอยู่แล้ว

พอพูดถึง สร้างเสริมประสบการณ์ชีวิตนี่ไม่ชอบเอาเลย เวลาเห็นตำรานี้ เหมือนยำ ๆ อะไรเละเทะ ๆ ปนกันให้มั่ว ไม่เข้าใจจริง ๆ

หลาย ๆ วิชาที่เห็นมา ก็ได้แต่งง ๆ ไม่เข้าใจในหลักสูตรเนื้อหาเอาสะเลย ทั้งประถม และมัธยม

เด็กยุคนี้เหมือนถูกกำหนดให้กอบทุกสิ่งทุกอย่างเข้าตัว
แต่หลาย ๆ คนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเก่งด้านไหนจริง ๆ
55555เพราะเก่งไปหมดทุกเรื่องคิ คิ

ขออภัยนะคะใช้พื้นที่เปลือง เผลอบ่นยาวไปล่ะ แล้วจะมาบ่นใหม่นะคะ

ขออนุญาตแอดบล็อกนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

เรื่องการเขียนภาษาผิดจะมีกันทุกประเทศไม่เฉพาะเเต่ในประเทศไทยเท่านั้น

เคยไปนั่งทำงานในโรงเรียนไฮสกูลบ่อยๆ เพื่อช่วยพี่สาวที่ทำงานให้กับรัฐบาลอเมริกัน เช่นทำกราฟรายงานประจำปีของนักเรียน จัดตารางสอนครู ฯ ตลอดจนงานลับๆของนักเรียนที่ไม่สามารถเผยเเพร่ต่อสู่มวลชน

โชคดีที่ไม่ต้องสอนหนังสือ เพราะถ้าสอนภาษาอังกฤษเด็กอาจต้องสอนเรา

เวลาเด็กเข้ามาในห้องอธิบายว่ากระทำผิดอะไรมา จะให้เด็กเขียนรายงานเรื่องราวที่เกิดขึ้น เช่นถูกเพื่อนเเกล้ง เห็นคนเเอบพกปืน
เเต่ละคนใช้ภาษาที่ไม่ถูกต้องเเม้จะเป็นภาษาของตนเองก็ตาม ก็คงเหมือนกับเด็กในเมืองไทยที่ใช้พูดเเต่ไม่ได้เขียน จึงมีสิ่งที่ผิดพลาดอยู่เป็นประจำ
ถ้าพูดจริงๆเเล้ว ครอบครัวมีอิทธิพลต่อการศึกษา สมัยเด็กๆเคยถูกบังคับให้อ่านหนังสือให้ฟังทุกวัน จนติดเเละอ่านได้เร็ว
การอ่านหนังสือนอกจากจะได้ฝึกทักษะเเล้ว ยังได้ความรู้ตลอดจนภาษาที่ใช้ในชีวิตประจำวัน เสียดายเวลาเหล่านั้นเหลือเกินที่ละทิ้งการอ่านไปนาน ทำให้อ่านช้าเเละเขียนคำผิดบ่อยๆ ระยะหลังเขีนนไปคนอื่นเข้าใจผิดก็พบอยู่หลายครั้ง

ภาษาไทยเป็นภาษาใกล้ตัว เรามักไม่สนใจเเละ มองข้ามไป เเต่กลับสนใจภาษาต่างประเทศเเทน

มาบอกว่าแผ่นหนังท้าฟ้าลิขิตได้มาจากเวบแลกของ //www.coolswop.com ตอนนี้แผ่นนี้ก็รอแลกอยู่ครับ

เขียนผิดกันขนาดนั้นเชียวฤา.........


สมัยพวกเรานะ ท่องบทนี้กันไง

บอไม้หันอากาศนอบัน

บันดาล ลงบันได บันทึกให้ดูจงดี บันเทิงรื่นเริงมี แล้วงัยต่อหว่า

สวัสดีอีกรอบค่ะ

เราเชื่อว่าการใช้ภาษาได้ถูกต้อง เป็นการแสดงถึงความเป็นคนใส่ใจ (ถ้าเอาหยาบๆ ก็เรียกว่า ไม่ชุ่ย น่ะค่ะ)

ส่วนใหญ่คนที่ใส่ใจเรื่องภาษามากๆ เท่าที่เราเห็นจะเป็นคนค่อนข้างละเอียดน่ะนะคะ

เผอิญว่าเด็กสมัยนี้ส่วนมากจะค่อนข้างใช้ชีวิต "หยาบ" ก็เลยทำให้เขาไม่ค่อยใส่ใจเรื่องภาษาด้วยน่ะค่ะ

+ ชะแว้บมาช่วยคุณกระจ้อน (#12) ต่อบท '5 บัน' ให้จบ ... ของผมที่เคยท่องตอนเด็กๆ จะเพี้ยนจากบทของคุณนิดนึงอ่ะครับ

บันดาลลงบันได ... บันทึกให้จำจงดี
รื่นเริงบันเทิงมี ... บันลือลั่นสนั่นดัง

หรืออย่าง '20 ม้วน' บางทีเวลาผมเบลอๆ ก็ต้องไล่เอาจากกลอนนี่แหละครับ ช่วยได้ดีนักแล ... ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ (บลา บลา) ...

ขอบคุณคะ คุณบลูยอชท์

ไม้ม้วน 20 เหมือนจะจำได้

ผู้ใหญ่หาผ้าใหม่ ให้สะใภ้ใช้คล้องคอ ใส่ใจเอาใส่ห่อ มิหลงใหล ใครขอดู จักใคร่ลงเรือใบดูน้ำใส และปลาปู สิ่งใดอยู่ในตู้ มิใช่อยู่ใต้ตั่งเตียง

...............ใช่ไหมคะ
หาการ์ตูนลงไม่ได้ 555555555 ไปดีกว่า คุณทับแก้วสบ่ายดีนะคะ

^
^
แหะๆ ต้องเป็น "ใฝ่ใจเอาใส่ห่อ" ครับ ... ไม่งั้นจะมี 'ใส่' ซ้ำกัน 2 อัน

แล้วก็ท่อนจบ จะต่อด้วย " ... บ้าใบ้ถือใยบัว หูตามัวมาใกล้เคียง เล่าท่องอย่าละเลี่ยง ๒๐ ม้วนจำจงดี"

... เอ๊ะ! นี่ผมทำตัวเป็นเหมือนครูภาษาไทยไปป่ะเนี่ย? หุๆ

มาเยี่ยมค่ะ

อ่านแล้ว รู้สึกผิดอย่างมากเลยค่ะ ที่อิชั้นแกล้งเขียนให้ผิดตามภาษาสมัยใหม่ เพราะกลัวเค้าจะรู้ว่าแก่ ต่อไปนี้จะไม่ทำอีกแล้วค่ะ อาจารย์ขา

ว่าแต่น้องน้ำหวานสบายดีนะคะ เดี๋ยวขอแว่บไปดูรูปหน่อยดีกว่า

สวัสดีครับ
อ่านแล้วก็ได้แต่ ถอนหายใจตาม
ทุกวันนี้ เห็นพฤติกรรมการเขียนของเด็กวัยรุ่นที่ปรากฏตามเว็บบอร์ดทางอินเตอร์เน็ทแล้วก็รำคาญมาก

อ่านๆไปก็รำคาญลูกตา ..รำคาญอารมณ์
บางครั้งนะ ผมก็พยายามทำความเข้าใจปราฏการณ์นี้ของพวกเค้าอยู่เหมือนกัน
ว่ามันเป็นแฟชัน เป็นค่านิยม (ซึ่งไม่รู้ว่าการเขียนภาษาเขียน ตามภาษาปาก มันดูเก๋ ดูเท่ หรือน่ารักอะไรกันนักหนาก็ไม่รู้)

ติดค่านิยมแบบนั้นจนกลายเป็นแยกแยะไม่ออกวว่าคำที่ถูกต้องควรจะมีการ สะกด อย่างไรกันแน่
กลายเป็นสิ่งที่ฝังอยู่ long term memory ของสมองไปโดยปริยาย
แล้วติดมาใช้ในการเขียนที่เป็นทางการ

เด็กๆ ... ยังไม่เท่าไหร่นะครับ
ผู้ใหญ่บางคนนี่สิ
ไม่รู้จะกลัวแก่ หรือกลัวไม่เก๋ กันมากหรืออย่างไร
บางคนเวลาแชทกับผมทาง MSN หรือโปรแกรมแชทอื่นๆ แก่จะ ห่ ..... แล้ว
ยังทำเป็นพิมพ์ ผิดๆ ออกมา
ผมก็ได้แต่นึกในใจว่า
แม่งคงนึกว่า เท่ตายละ ..
เนี่ยแหละ พวกแอ๊บแบ๊วตัวพ่อตัวแม่ ของจริงผมว่า

ป.ล.
สบายดีนะครับ

อ่านแล้ว ตลกดี
เขึยนกันไปได้ อิอิ
ไม่รู้ว่าตอนทำข้อสอบจะเขียนผิดไปบ้างหรือเปล่านะ
^___^