ไม่มีใคร...ไร่ค่า
เปลี่ยน...ความคิดด่วน

งง ๆ ๆ ไม่เป็นไรจะตามตอนต่อไป.

นอยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ....ก็แค่น้อยใจ

คงต้องแนะนำให้น้องเค้าฟังเพลง "ก้อนหินก้อนนั้น" ของโรส ศิรินทิพย์ ไม่มีใครจะทำร้ายเธอได้เท่ากับเธอทำตัวของเธอเอง

ต้องรีบเปลี่ยนความคิดของตัวเองให้ได้โดยด่วนจริงๆ อย่างคุณ panwat ได้กล่าวไว้

ทุกชีวิตเป็นสิ่งมีค่าครับ คุณริน

ไร้ค่าไม่เป็นไร
เพิ่มค่าได้ครับ อิอิอิ

จะบอกว่า ไม่ได้มีใคร ดูถูก หรือ เอือมระอา หรอกนะ

อย่าคิดมาก จงบอกตัวเองว่า ..."ชั้นสวย" 5555

มั่นใจ ....ความมั่นใจต่างหาก ที่คุณน้องขาด

ขอเพียงแค่มั่นใจ เราจะทำอะไรได้อีกเยอะ

เป็นกำลังให้เน้อ

ู^
^

ลุง รินมีบางช่วงจังหวะของชีวิตที่คิดมากเท่านั้นเองค่ะ
ไม่มีอะไรหรอก

รินก็แค่อยากระบายอะไรที่อึดอัดออกมาบ้างเท่านั้น

ขอบคุณที่เข้าใจในสิ่งที่เป็น

แต่คำว่ามั่น เื่รื่องบางอย่างลุงก็เห็นมาตลอด

ว่ามั่นเกินร้อยแล้วนะ 555

แถม เกินบาท เสียด้วย


ุ

อ่ะฟ้ามาแระ ไหนๆใครขอไรนายฟ้า 5555 เอ้า เพี้ยง!!!! ...ได้ยินม้ายย เพี้ยงเพี้ยง


ต่อไปนี้เรียกรินซ่าาาส์...ซ่าเกินบาทดีก่า เนอะ

ไม่มีสิ่งใดในโลก
ที่จะไม่มีประโยชน์
ไม่มีสิ่งใดที่ชีวิตเผชิญแล้ว
จะไม่เป็นประโยชน์ต่อชีวิต

เคราะห์ร้ายสร้างความหมายให้กลายดี
ความทุกข์ทำให้ปรกติสุขเด่นชัด

อิอิ เขียนไปเบลอไป เบลอ ๆ ๆ ๆ

พี่ต้องพยายามอ่านให้เข้าใจ2 รอบ
ว่าเป็นเรื่องอดีตหรือปัจจุบัน หุๆๆ
สรุปเอาเองว่า

ที่ถูกรถชน แล้วโตมากับความเงียบคือน้องรินพูดได้ช้าใช่ไหม
แต่ช่วงเวลาที่ผ่านมาก็มีท้อบ้าง ตามเม้นท์ที่8

น้องรินเข้มแข็งอยู่แล้วละ พี่เชื่อเช่นนั้น
ทำงานอย่างมีความสุขนะ

ชีวิตคนเรา ขาดๆเกินๆเสมอครับ

เราก็มีส่วนที่ขาด มากมายรินซ่า

แต่อย่าไปใส่ใจให้มากเลยครับ

เราชอบรินซ่านะ ดูมีอะไรเยอะดีออก

ไว้ไปด้วยกันอีกน่อ

สวัสดียามบ่ายน้องริน

ตะพาบ..คงต้องเว้นบ้าง เพราะพี่มีงานเขียนอื่นๆรออยู่เยอะมาก อีกอย่าง ช่วงนี้มะค่อยว่างด้วยจ้า

"มองดูที่ตัวของเรา แม้ไม่ใช่อย่างเขาแต่เราก็ยังเป­็นคน"
ท่อนนี้มาจากเพลงๆหนึ่งผมว่ามีความหมายดีมากๆ
แวะเอามาฝากให้คุณรินครับ

อ่านแล้วงงเหมือนกัน น้องรินมาเฉลยโดยด่วน

เอาน้ำหวานซ่าาาาส์ๆมาฝาก จะได้ซ่าาาาาส์ต่อไปจ๊ะ


[ กดเบาๆนะจ๊ะ ]

..........อ้าว....เกิดอะไรขึ้นหรือครับ คุณ ริน ครับ......................
เพิ่งเข้าบล็อกมาก็พบ "ถนนสายนี้มีตะพาบ#33" ก็พยายามทำความเข้าใจเรื่องราวจากเพื่อนๆในบล็อกนี้แล้ว ก็ยังไม่ค่อยเข้าใจอยู่ดีครับ...........
อยู่ดีๆเกิดท้อถอยอะไรอีกขึ้นครับ....แหม....เห็นไปพักผ่อนที่ ระยองมา น่าจะสดชื่น มีพลังต่อสู้งานการต่อไปได้อย่างดี ที่ใหนได้ เกิดน้อยใจอะไรล่ะ....บอกกันบ้างซิ ยินดีจะช่วยทุกอย่างด้วยความเต็มใจอย่างยิ่งครับ..
.

กรี้ด อารมณ์แบบนี้ก็เป็นด้วยเหรอ

คิดว่าแม่อาเดียวเป็นคนเดียวนะนี่

บางมุมบางเวลาเนอะ
ท้อบ้า่งแท้บ้าง
หันมองคนข้าง ๆ
หันมองไปข้างหน้า

ยิ้มซะ

หัวเราะให้ก้องโลก

ปกปิดปมด้อยเอาไว้บ้างก็ไม่มีใครว่า

555

ไม่มีใครดีสมบูรณ์หมดทุกอย่างร๊อก

เล็กจนเดี๋ยวนี้ก็ยังเป็นยายเอ๋ออยู่เลย

สวัสดีจ๊ะน้องริน

น้องรินนี่เด็กๆที่บ้านคงจะต้องจับมัด เพราะhyper
ทำนู่นทำนี่ ตลอดเวลา ก็ดีเหมือนกันนะ เราจะได้ลืมเรื่องบางเรื่องในชีวิต ไปได้ นะจ๊ะ

ปล.มาอ่านงานตะพาบน้องริน เลยนั่งน้ำลายยืดด้วยความงง คงจะเกินสติปัญญาพี่ไปหน่อยจ๊ะ

น้องรินเป็นอะไรรึเปล่าจ๊ะ อย่าคิดมากเนอะ เรื่องทุกเรื่องมันผ่านมาแล้วก็ผ่านไป

และมันก็ไม่เคยจะย้อนมาแก้ไขได้เลย

สู้ๆนะคะ



..สวัสดียามค่ำค่ะ คืนนี้นอนหลับฝันดีนะคะ ^^

เราจะมีค่าขึ้นเพราะเราไม่ยอมสงสารตัวเองค่ะ

อ่านแล้วก็ทำให้อยากรู้เรื่องราวสมัยรินสามขวบว่าเป็นอย่างไร
ทำไมโดนรถชน ?
แล้วโดนรถชนทำไมชีวิตเปลี่ยน ?
ทำไมโตมาด้วยความเงียบตลอดเวลา ?
ทำไมคนต้องมองด้วยความสงสารหรือสมเพช ?
.....???
...........???
.................???

ชีวิตคนเราทุกคนก็แบบนี้แหละต้องเจอหลายรูปแบบ
สำคัญอยู่ที่เราจะยืนหยัดสู้กับมันได้หรือไม่

สมัยเด็กลุงแอ๊ดยังเคยตกรถรางเลย ไม่เห็นมีปัญหา

....กลับมาอีกครั้ง....ด้วยความห่วงใยสุดๆเลยนะ เพราะความไม่เข้าใจว่า อะไรเกิดขึ้นกับคุณ ริน ทำไม? มาออกอาการท้อแท้ยามนี้....
ผมว่านะ...ตอนเข้ามาบล็อกนี้ใหม่ๆ....ยังมองคุณ ริน ว่าเป็นคนซ่าส์สุดๆ โลกนี้มีแต่ความสนุกสนาน.....ไม่มีอะไรมาทำให้เศร้าได้เลย จริงๆนะ ยังมองด้วยความชื่นชม ว่าคุณ ริน...เป็นคนมองโลกในแง่ดี....พูดตรงไปตรงมา....บริสุทธิ์ใจกับคนในบล็อกและ แฟร์ๆกับทุกคน นับเป็นคนสวย....ที่มีเสน่ห์มากๆคนหนึ่งในบล็อกแก๊งส์เลยนะครับ....
ยังไงๆก็อยากให้เป็นคนเดิม........ อย่าคิดมากกับบางเรื่องที่ล่วงเลยมา..ไม่มีประโยชน์อันใดเลย....สร้างกำลังใจให้กับตนเองดีกว่าครับ...ขอเป็นกำลังใจครับ......

ดูแล้ว สวยมาก เดี๋ยวต้องขมายมาไว้ที่บล็อกสักรูป อิ อิ

เห็นด้วยกับคุณพายุสุริยะ คุณรินออกจะเป็นคนสนุกสนาน

คงเป็นเพราะโจทย์ตะพาบพาไปมั้งคะ

สวัสดีค่ะน้องริน

บางอย่างเราเปลี่ยนมันไม่ได้
แต่ว่าเราก็สามารถอยู่กับมันได้
ถ้าหากว่าเราทำความเข้าใจ
กับมันเน๊าะ ทำยากบ้างสำหรับ
บางเรื่องแต่ว่าก็ต้องพยายามเหมือนกัน
นะค่ะ จะได้อยู่อย่างสุข ทั้งถาวร
และก็ชั่วคราว ..
..................

แอบไปเห็นเป็นนางแบบให้กับตากล้องต่างๆมา
เห็นแล้วคิดไปว่า เอ เราจะมีโอกาสได้ถ่ายรูป
สาวสวยหรือเปล่าน๊อ

โอ้ววว..รินซ่า
มีฟ้า-จ๋า มาปลอบใจด้วยเหรอ?
อะไรน๊ะ...เขาครือท่านเทพ
"ขวาน-ฟ้า-หน้า-ดำ"
งั้นในมือคงกำอาวุธมาด้วยสินะ..เลนส์ฟิกซ์?
เหอ เหอ เหอ...

เอางี้..คิดง่ายๆ
เราจงอยู่กับปัจจุบันอย่างมีความสุข
ไม่มีใครมาเหมือนเรา
และเราก็ไม่มีทางเหมือนใครไปได้
คนที่เข้าใจในความเป็นเรา...
จะเดินทางเข้ามาหาเราเอง
คนๆนั้นจะใช้ใจ...ในการสื่อสารกับเรา
เค้าไม่จำเป็นต้องพูดอะไรให้มากความ
คนพูดเยอะๆ..จุดหนึ่ง..
อาจจะไม่มีทางมาเข้าใจตัวเราก็ได้

ดีใจที่ได้รู้จักรินนะ
แม้รินจะบอกว่ารินขาดๆเกิน
แต่ก็งี้แหล่ะ พวก ขาดๆเกินๆ
เวลาที่มันมารวมตัวกัน..
มันก็จะมีความสุขไปอีกแบบ
มันส์..พะย่ะค่ะ



รินซ่า...ใครไม่รัก...เรารัก....ฮริ้ววว

เป็นหยังเจ้าน้องสาว
กึ๊ดนักไป เจ็บหัวเน้อเจ้า (บอกตัวเองด้วย 55)

นี่เป็นเพราะเขียนตะพาบ (เดาเอาว่าเปิ้นเขียนเรื่องสั้นกั๋นแม่นก่อ?)

น้องรินมีคนห่วงใยเยอะแยะน้าาา
บ่าต้องเป๋นเครียดไปเน้อ

อรุณสวัสดิ์ครับน้องริน

เปลี่ยนอะไรก็เปลี่ยนได้
อย่าเปลี่ยนตัวเองเป็นคนอื่นนะจ๊ะน้องริน

ม่าม๊าแวะมาอ่านค่ะ

ความคิดคนเราห้ามไม่ได้ช่างเถอะค่ะ

แล้วเราก็ไม่ต้องคิดมากนะ

ม่าม๊าว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมนะ

สวัสดีคุณรินซ่า! !


ช่วงนี้ยุ่งขาดใจเลย เลยไม่ค่อยได้มาทักทาย
ของเล่นเพียบเลย ยังไม่ได้ทำอะไรเลย
เดี๋ยวค่อยมาโม้ให้ฟังใหม่ คริ..คริ..

ถ้าฟ้าช่วยเปลี่ยนได้ อย่าลืมบอกฟ้ามาเปลี่ยนพี่ด้วยนะ ฟ้าสามารถเปลี่ยนความโสดเป็นความไม่โสดได้เปล่าน้า...

ทำไมไม่มีรูปคนสวย
ปีนต้นไม้ ลุยสวน ขโมยองุ่น
เพราะคนสวยนั่งแอ๊ปรอในที่ร่มๆ
เอาน้ำมะพร้าวล้างหน้า..
เอ้ย ดื่มน้ำมะพร้าวรอ
กลัวตัวดำหน่ะสิ..ทำเป็นจำไม่ได้ ฮรี่ๆๆๆ

สวัสดีครับคุณริน

ตามมาอ่านงาน ตะพาบฯครับ อ่านแล้วก็นึกงง เหมือนคนอื่นๆว่าเป็นไงมาไง...
แต่ผมชื่นชมนะครับสำหรับคนที่ผ่านเรื่องราวที่ลำบากเมื่อตอนเด็กมาได้แล้วโตมาอย่างมีคุณภาพ ผมว่าเป็นการเริ่มต้นที่เยี่ยมไปเลย แน่นอนต้องมีท้อแท้บ้าง แต่นั่นละครับชีวิต หากไม่มีผิดหวังก็คงไม่มีสมหวัง

ผมว่าทุกๆคนมีคุณค่าในตัวเองครับ เพียงแต่ใครจะเห็นบ้างเท่านั้น บางคนมองข้ามคนที่เห็นค่าเราไปเพราะไม่ใช่คนที่เราอยากให้เห็น แต่ที่น่ากลัวที่สุดคือ ไม่เห็นคุณค่าของตัวเองครับ

ไม่ว่าจะอย่างไรขอให้ผ่านพ้นไปนะครับ...

ว่าแต่เป็นเรื่องในตะพาบฯเท่านั้นหรือเปล่าครับ ฮาฮาฮา หากใช่ก็ขอบอกว่าได้อารมณ์มากครับ อีีกอย่างผมก็เป็นคนธรรมดามากๆๆๆคนหนึ่งเหมือนกันครับ

อุ๊ย!! ลืม อิอิ

ลืมบอกว่า ก็ไปวันเดียวกับเมืองโบราณนั่นแหละ

ฟ้าไม่เป็นใจ ต้องแก้ตัวใหม่อีกรอบ

จุ๊ก..กรู้วววววว จัดอีกซักทริป ดีมั๊ย

แต่นก คงหมดแล้วล่ะ

เซ้าาาาาาาาาาาา

รินซ่า

เค้าทำภาพอึ๋มให้มะล่า

ฮ่าๆ

คืนนี้ กะจะอัพตอนสองล่ะ กำลังรีทัชภาพอยู่

เลยแวะมาตอบคอมเม้นต์แว้บนึง

งานยุ่ง จ้า ไม่ได้เขียนตะพาบเลย แต่มาอ่านเสมอ

คิดถึงคุณรินเน้อ

จะรออ่านล่ะ รินซ่า

ฮี่ๆ

ยังไม่เขียนเล้ย ทางนี้ มัวแต่แต่งภาพ

รินอัพบล๊อกเมื่อไหร่ ส่งข่าวด้วยนะ อยากจะดูรูป
แล้วว่างจะเข้ามาใหม่จ้า เน็ตไม่ดีเลยวันนี้


[ กดเบาๆนะจ๊ะ ]

สวัสดีค่ะคุณริน... ไม่รู้ว่าถ้าเปลี่ยนได้แล้วอะไรจะเกิดขึ้น แต่ตอนนี้เราได้รู้จักกันค่ะ^^

พี่พลาดตอนนี้ไปจ้ะ แต่ก็ได้รู้จักน้องรินอีกมุมหนึ่งมากขึ้น...
คงไม่ต้องให้กำลังใจกันแล้ว เพราะอย่างที่บอก น้องรินผ่านมาเกือบจะครึ่งทางของชีวิตแล้ว แข็งแกร่งมากแล้วเนาะ