เวลา..เป็นเครื่องทดสอบ ตอนเช้าฝนปรอยลงมาแต่เช้า พอเปิดไฟที่ห้องนั่งเล่นปั๊บ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันยังนึกแปลกใจว่า..ใคนนะช่างโทรมาได้แต่เช้า ถ้าไม่มีเหตุอะไรล่ะก็..สวย! คุณนายทริสซี่โทรมาแต่เช้าค่ะ..น่ากลัวเธอจ้องว่าเมื่อไหร่ฉันจะเปิดไฟที่ห้อง นั่งเล่นแน่ๆเลย พอเปิดปุ๊บเธอเลยรีบกดโทรศัพท์..เพื่อจะบอกว่า ลูกเธอไม่สบาย ขอให้ฉันช่วยพาลูกอีกสองคนของเธอ ไปโรงเรียนให้หน่อย ก็ไม่ว่ากันจ้ะ เพราะเมื่อวานเราลืมไปรับลูกที่โรงเรียนเฉยเลย ทริสซี่โทรมาตามที่บ้าน แล้วพาลูกฉันกลับมาบ้าน ดีนะ..ที่เราสองคนมีมิตรภาพที่ดีต่อกันและช่วยเหลือ เกื้อกูลกันในลักษณะแบบนี้มาตลอดที่ลูกๆเราเรียนมาด้วยกัน ส่งลูกทั้งของฉันและของทริสซี่ไปโรงเรียนเสร็จในช่วงเช้า ฉันก็จ้องเวลา ไปรับลูกกลับ ตั้งใจเลยว่าจะต้องไม่ลืม ถ้าลืมอีกวันนี้ น่ากลัวทริสซี่จะด่า เพราะเธอขอร้องให้รับลูกกลับบ้านให้เธอด้วย บ่ายไปถึงโรงเรียน แทนที่จะมองหาลูกหล่อน ฉันก็ลืมอีก ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นสิ ทำไมมันขยันลืม มองหาเด็กก็ไม่มอง ดั๊น..เข้าไปหาครูนิก ถามความประพฤติ ของนิกว่าเป็นอย่างไรบ้าง ดีขึ้นมั๊ย อะไรทำนองนี้แหละ.. ครูบอกว่า..ดีขึ้นค่ะ ผลของการพัฒนา ครูเลยอนุญาตให้นิกเข้าคลาสเรียน ดนตรี เป่าแคลริเนทที่นิกสมัครไว้ตั้งนานแล้ว และครูเพิ่งจะให้เรียน เรื่องของเรื่อง..เด็กห้องที่เรียนดี ครูจะอนุญาตให้เรียนดนตรีได้ก็ต่อเมื่อ มีผลการเรียนดี มีความรับผิดชอบสูง เพราะเวลาเรียนดนตรีนั้น คาบเกี่ยว กับเวลาเรียน เรียกว่าต้องผละชั่วโมงเรียน เพื่อไปเรียนดนตรีแทน ตอนที่นิก เข้าเรียนปอสี่เทอมแรกนิกก็หน่อมแน้ม เจ๊าะๆแจ๊ะ เป็นเด็กที่นิสัยไม่โต อย่างเพื่อนคนอื่น ความเป็นเด็กๆทำให้ครูไม่อนุญาตให้นิกไปเรียน ทั้งๆที่เปอร์เซ็นต์ของเด็กห้องนิกที่จะได้เรียนนั้นสูงมาก นั่นหมายถึงว่าต่อให้เธอเรียนดี แต่เธอไม่รับผิดชอบ มันก็ขึ้นอยู่กับปลายปากกาของครูอีกเช่นกัน ตอนนั้น.. นิกเสียใจมาก เพราะความอยากเรียนเหมือนอย่างเพื่อนๆในห้องเรียนบางคน ฉันก็ได้แต่ปลอบ ทั้งๆที่รู้ดีแก่ใจว่าเพราะอะไร แต่ก็ไม่สามารถซ้ำเติมความ รู้สึกลูกให้มันแย่ไปกว่านี้ได้ ฉันไม่ว่าอะไร มันเป็นอำนาจการตัดสินใจของครูเขา ในเมื่อลูกเราไม่ทำให้ครู เห็นว่า รับผิดชอบได้ในขณะนั้น การไม่ได้เรียนดนตรีเราก็ต้องยอมรับ ต่อมา นิกก็ทำให้ครูได้เห็นความสามารถ รู้รับผิดชอบมากขึ้น ระงับอารมณ์เป็น ไม่ทำให้ครูหนักใจ แม้ว่าเวลาครูสอนจะฟังบ้างไม่ฟังบ้างก็ตาม แต่เมื่อครูทดสอบเมื่อใด ครูก็ไม่เคยผิดหวัง ดังนั้น วันนี้..ครูจึงเขียนจดหมายบอกพ่อแม่ว่า..ขอแสดง ความยินดีด้วยที่อนิกจะได้เรียนคลาสดนตรี ถ้าคิดอย่าง..อีโก้สูงเหมือนตอนที่ยังอ่อนวัยกว่านี้นะ ฉันต้องคิดว่า..มันเรื่องอะไร ที่หล่อนจะมาให้ลูกฉันเรียนตอนนี้ ในขณะที่คนอื่นเธอปล่อยให้เรียนไปตั้งแต่ เทอมแรกโน่น คิดแบบไม่ง้อก็ไม่เรียนก็ยังได้เลย ใครแคร์ล่ะ แต่เมื่อมาถึงวัยนี้แล้ว..เป็นแม่คนแล้ว มันก็ต้องทำใจ หัดลดอีโก้ตัวเองลง..ฉันสอนลูกว่า.. "นิกเห็นหรือยังลูก..สิ่งดีๆที่เราทำให้ครูเห็น ไม่ว่าจะเป็นความตั้งใจเรียน มีความรับผิดชอบมากขึ้น แสดงให้ครูได้เห็นว่า นิกทำได้ สิ่งดีๆมันก็จะเกิดขึ้น กับตัวนิกเอง มันไม่ใช่นิกทำเพื่อแม่ ให้แม่พอใจแต่อย่างเดียว..แต่มันจะทำ ให้นิกได้รับสิ่งดีๆทั้งหมดเพื่อตัวนิกเอง และครูก็คงเล็งเห็นแล้ว ครูจึงให้รางวัล" นิกบอกฉันว่า ตอนนิกได้รับจดหมายจากครู ครูแสดงความยินดีกับนิกๆก็ขอบคุณ ครูนะแม่..ฉันบอกลูกว่า ดีแล้วลูกที่รู้จักขอบคุณครู ฉันเห็น..เห็นการเปลี่ยนแปลง ของลูกมากมายเชียวล่ะ อย่างน้อยๆก็ความรับผิดชอบ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะฉัน อดทนพูดสอน ให้เข้าใจถึงความรับผิดชอบ ให้นิกเข้าใจถึงเหตุและผลของ การกระทำ ฉันไม่รู้ว่าเด็กวัยสิบขวบบ้านอื่น จะสอนลูกแบบนี้หรือปล่าว มันไม่ใช่การดุด่าอีกต่อไป แต่มันเป็นการสอนให้เข้าใจ ว่าเมื่อเขาทำสิ่งใดขึ้น เขาต้องหัดยอมรับผลที่จะตามมาด้วยเช่นกัน มันยาก ที่จะใช้ความอดทนสอนลูกโดยที่เราไม่แสดงอาการโกรธ ให้เด็กได้เห็น แต่ผลที่ได้รับนำมาซึ่งความพอใจสำหรับฉัน เพราะลูกเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น ไม่เพียงแต่ฉันที่ใช้ความอดทน สามีฉันก็ใช้ความอดกลั้นเช่นกัน จากที่เคยโมโหให้ลูกเห็น ก็ต้องคอยเตือนตัวเอง ให้นิ่งให้มากๆ เหตุนี้ละมัง ทำให้ลูกเปลี่ยนแปลงไปในด้านดี ทั้งฉัน ทั้งลูก ต่างก็ต้องใช้เวลา..เป็นเครื่องทดสอบ แต่ผลที่ออกมานั้นดีเกินคาด ซึ่งมันก็ยังดีกว่า ไม่เกิดอะไรในด้านดีขึ้นมาเลย   Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2551 7 comments Last Update : 22 กุมภาพันธ์ 2551 4:21:15 น. Counter : 710 Pageviews. Share Tweet

เข้ามายินดีกะนิกด้วยคร๊าบ   โดย: Darth Trowa IP: 58.9.160.131 21 กุมภาพันธ์ 2551 22:13:41 น.

แวะผ่านมาค่ะ เห็นน้องน่ารักอะ   โดย: Summer Flower 21 กุมภาพันธ์ 2551 22:59:37 น.

ขอบคุณจ้ะเอ็ม วันนี้เป็นวันแรกเลยนะที่นิกจะเรียนดนตรี ตื่นเต้นใหญ่เลย แคลริเนทก็ใหญ่กว่าตัว คนเล่นซะอีก พี่ยังกลัวมันเป่าไม่ออกน่ะ เดี๋ยวไปรับ คงได้รู้กันว่า เป็นไง ++++++++ คุณซัมเมอร์ ขอบคุณที่แวะมาทักทาย   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.79.192 22 กุมภาพันธ์ 2551 3:57:59 น.

เท่ขนาดดดดดดด....เลยนิกเอ๋ย แต่ถ้าน้องเป็นอนิก น้องคงเครียดต๋ายไปเมินแล้วว่ะอิแม่ อะหยังมาตุ๊กยากแต้...เฮ้อ   โดย: กากีซ่าส์ 22 กุมภาพันธ์ 2551 8:48:00 น.

ได้เรียนซะที....สมใจแล้วนะ ตอนนั้นเอาออกมาลองทีนึงแล้วไม่ใช่หรือ.... เสาร์นี้พวกที่เรียนกับเราที่คุ้มเจ้าหลวงนัดกันไปกินเลี้ยงปิดคอร์สพานพุ่มล่ะ....เก็บเงินกันคนละ สองร้อย ต้องไปกับเขาหน่อย ..... วันอาทิตย์ก็ว่าง ไม่มีเรียน ....   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.146.188 22 กุมภาพันธ์ 2551 9:14:30 น.

หะแรกนี่หนาหน่อย..เอ็นดูบ่ะนิกขนาดเลย มันไค่อยากเฮียน เครื่องแคลริเนทของ พ่อมันก่มี แต่พ่อมันบ่มีเวลาสอนลูกอ่ะ เฮาก่เอาเครื่องดนตรีของเฮาไปเองนะ แล้วครูก่ซ่อมแซมและหื้ออุปกรณ์ รวมถึงหนังสือโน๊ทหื้อตวย ธัมโมสังโฆ ไอ่หน่อยเอ๊ย เครื่องดนตรี ใหญ่กว่าแขนบ่ะนิกแหม แต่มันสู้ตั้งใจ๋เป๋าหนาหน่อย หันลูกเป่า เป๋นดีเอ็นดูมัน กั๋วมันเป๋นลม มันก่ใจ๋สู้ เป่าได้เป่าดี แต่แม่มันอิดเว๊ย..หิ้วกระเป๋าเครื่องดนตรี ไปหื้อลูกสองวันติดกั๋นหนา เจ็บแขนหมด ป้อมันเปิ้นดีใจ๋ลูกได้เฮียน อิแม่ฯก่ว่า เมาตะดีใจ๋ เมียเจ็บแขนบ่หันก่ะ +++++++++++ เอ๊อ..แม่น้องกุ๊ก กว่ามันจะได้เรียนนะ ล่อเข้าไปเทอมสองน่ะ ครูเขาไปพูดกับครูดนตรีให้นะแก เราก็ไม่ค่อยรู้หรอก นิกเล่าให้ฟังว่า ครูประจำชั้นไปพูดกับครูสอนดนตรีให้ แล้วมาบอกนิกว่า ครูเข้าใจผิดไปนิด แต่ยังไงนิกก็ได้เรียนแล้ว เราว่า ครูคงไม่อยากพูดให้เด็ก เสียน้ำใจหรอก นิกมันเข้าใจว่าตัวเอง มีเครื่องดนตรี ก็สามารถเรียนได้สิ เราก็บอกว่า ก็เพื่อนนิกอีกคนน่ะ มันก็มีกีต้าร์ ทำไมครูไม่อนุญาตให้มัน ไปเรียนล่ะ นิกบอก ทีแรกกลัวครูสอนดนตรีดุ แต่ครูใจดีมาก..ว่างั้น   โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.65.69 22 กุมภาพันธ์ 2551 11:03:43 น.

หวัดดีค่ะแม่น้องนิก และเด็กๆด้วย ก็ดีแล้วหละ อย่างน้อยก้ได้เรียนที่อยากเรียน เรียนช้าไปหนึ่งเทอม ก็ดีนะ ที่นิกก็โตขึ้นอีกหนึ่งเทมอค่ะ คิดด้านบวกกำไรที่สุดค่ะ ขอให้นิกสนุกกับการเรียนดนตรี ที่อยากเรียนนะคะ   โดย: วีดวาด 24 กุมภาพันธ์ 2551 11:14:37 น.