|
เที่ยวกลางคืนที่หลวงพระบาง
ลงจาก ตาดกวางสี เข้าตัวเมืองหลวงพระบางใช้เวลาชั่วโมงกว่าๆ ไม่ทันพระอาทิตย์ตกดินอยู่แล้ว
แต่พวกเราก็ยังไม่หิวกันมาก ...ก็เพิ่งผ่านมื้อเที่ยงตอนบ่ายสามโมงเองนี่นา
ฉะนั้น ...คะแนนเสียงเป็นเอกฉันท์ ...ไปเดินเที่ยวตลาดมืดกันก่อน
ตลาดมืด หรือ ไนท์บาร์ซาร์ ของเมืองหลวงพระบางอยู่ตรงสี่แยกกลางเมือง
เป็นถนนสายหลักของเมืองนี้ ที่สับสนเรื่องชื่อถนนเป็นที่สุด
หนังสือคู่มือท่องเที่ยวบอกยังงั้นนะ
บางทีก็บอกว่า ชื่อถนนสีสะหว่างวง บ้างก็เรียกว่าถนนเชียงทอง บ้างก็เรียกว่าถนนหน้าวัง บางช่วงก็กลายเป็นถนนเจ้าฟ้างุ้ม
ขนาดในแผนที่ฉบับทางการของส.ป.ป.ลาวเอง ยังระบุชื่อไม่ตรงกันเลย
แต่ถ้าบอกว่าไปสีแยกกลางเมือง....ก็ตรงนี้แหล่ะ
รถตู้จอดให้พวกเราลงที่หน้าที่ทำการไปรษณีย์ ...นัดหมายเวลาแล้วก็แยกย้ายกันไป ช้อปปิ้ง
ก่อนอื่นต้องทำตัวให้รวยขึ้นด้วยการแลกเงินบาทเป็นเงินกีบซะก่อน
ได้รับ "ใบยั่งยืน" เป็นหลักฐาน ..เราแลกก็เพราะอยากได้ใบนี้เป็นที่ระลึกนั่นแหละ
ไกด์แนะนำไว้ว่า...ให้ต่อราคาเข้าไว้ ถึงจะได้ของถูกอย่างที่อยากได้
มีแต่ของน่าซื้อเต็มไปหมดเลย
แต่พยายามหาข้อหักล้างในใจไปด้วย
กระเป๋าแบบนี้ ...เหมือนทางเหนือของบ้านเรา
ผ้าคลุมไหล่...แถวสีลมก็มี
โคมไฟอันนี้ ...ซื้อที่จตุจักรก็ได้
กำไล สร้อยข้อมือ...เงิน..แต่เราใส่แล้วดำ ...อย่าเอาเลย
และข้ออ้างสุดท้าย...กระเป๋าเดินทางเล็ก ใส่ของอีกไม่ได้หรอก....
แต่ถึงยังงั้นเราก็ได้ใช้เงินกีบ ...ซื้อแสตมป์สะสมมาด้วย..และได้ของฝากคนที่ทำงานมาจำนวนหนึ่ง
หมดเวลาช้อปก็มาเจอกันที่จุดนัดหมาย
พอดีเพื่อนที่ซื้อโปสการ์ดอย่างเดิยว นั่งจิบกาแฟรออยู่แล้วที่ร้านกาแฟชื่อดัง (ดังเพราะนิตยสารพูดถึงบ่อยๆ )
ตามประสาผู้หญิงอ่ะนะ ได้อะไรมาก็อดเอามาอวดกันไม่ได้
จากเสียงกระซิบกระซาบ พอครบคนก็กลายเป็นเสียงวี๊ดว้ายดีงขึ้นเรื่อยๆ
จนผู้ชายโต๊ะข้างๆ ทนไม่ได้ต้องลุกหนีเข้าไปนั่งในร้านแทน ...แต่ไม่วาย้ทิ้งสายตาตำหนิไว้ให้พวกเรา
อ่ะ..งั้นเราก็ถอยออกจากร้านกันดีกว่า ....ตอนนี้ท้องเริ่มเบาลงแล้ว
พอจะบรรจุอาหารมื้อเย็นกันได้....
ร้านอาหารคืนนี้ ..เป็นบ้านที่ดัดแปลงมาทำร้านอาหาร
พวกเราก็เลยได้นั่งอิงหมอนขวาน...กินอาหารไทย...
มีคนเปิดประเด็นเรื่อง "ผับในหลวงพระบาง" ...เมืองมรดกโลก สงบเงียบแบบนี้จะมีรึป่าวนะ
ถามไกด์ ...ได้คำตอบว่ามี 2 แห่งเท่านั้น
"เมืองซัว" เป็นคลับกลางคืนสำหรับคนสูงวัยหน่อย...มีอาหาร มีนักร้อง มีฟลอร์เต้นรำ "บัดสลบ"
อีกร้าน จำชื่อไม่ได้...อันนี้เป็นผับวัยรุ่น มีดีเจเปิดเพลงฝรั่ง ไทย ลาว...เต้นกันหัวสั่นหัวคลอน
จับน้ำเสียงกุณบุญ ไกด์สาวชาวลาวของเรา ดูจะไม่ค่อยชอบใจ สถานที่เที่ยวแบบฝรั่งนี้เลย
มันไม่เหมาะกับวัฒนธรรมประเพณีของคนที่นี่อ่ะนะ ....
มีคนอยากรู้ อยากเห็น อยากสัมผัส...อยู่ 4 คนก็เลยตกลงว่า
ให้รถตู้ไปส่งที่ตลาดมืด เพราะยังไม่ถึงเวลาเปิดผับ ...
อีกคณะกลับไปเขียนโปสการ์ด และนอนที่วิลล่ากันก่อน
กลับมาเดินเที่ยวตลาดมืดอีกรอบ ...ผู้คนหนาตาขึ้นแล้วล่ะ
เห็นฝรั่งและนักท่องเที่ยวชาวไทย เยอะขึ้น...ต่อราคาซื้อของที่ระลึกกันสนุกสนาน
แม่ค้า..บอกราคาเป็นบาท เมื่อเห็นหน้านักท่องเที่ยว
แต่เราคำนวณเงินกีบ แล้วก็ต่อราคาจ่ายเงินกีบ...บางทีได้ถูกกว่าจ่ายด้วยเงินบ้านซะอีก
เดินดูของรอเวลา...จากของที่ระลึถก็เลี้ยวเข้าตรอกเล็กๆ ไปดูของกินบ้าง
ผู้สาวนั่งโต๊ะเป็นแถวเขียนเลข...หวยบนดิน... มีคนมาซื้อตลอดเวลา
เพราะใกล้เวลาออกเลขแล้ว....
คนที่นี่ ซื้อเลขเสี่ยงดวงกันเยอะ...ออกทุกวันพฤหัส เวลา 2 ทุ่ม...
สามทุ่มกว่า ได้เวลาผับเปิด...พวกเราก็เรียกรถรับจ้าง ไปดูผับคนทำงานกันก่อน...
บรรยากาศยังนิ่งๆ อยู่ และก็ไม่ค่อยเหมือนผับเอาซะเลย
ก็เลยนั่งต่อไปอีกแห่ง....
อืมม์...มึดๆ เสียงดนตรีดังๆ ไฟกระพริบ หมุนไปหมุนมา ...แบบนี้ซิค่อยเหมือนกันผับหน่อย
เลือกได้โต๊ะติดฟลอร์...แล้วก็สั่งเครื่องดื่มและกับแกล้ม คือ "ไคแผ่นทอด"
อาหารพื้นเมืองที่อยากกิน ...ไคแผ่น เป็น สาหร่ายจากแม่น้ำโขง...รสชาติแบบเดียวกับสาหร่ายทอดจากเกาหลีนั่นแหล่ะ
พวกเราไปถึงราวๆ สี่ทุ่ม คนยังน้อย บนเวทีมีนักร้องและวงดนตรีเล่นเพลงไทยและเพลงลาว..
แต่นักร้องสาว สวมเสื้อและกางเกงมิดชิดกว่าสาวๆ บ้านเราเยอะ...
วัยรุ่นชาวลาวทะยอยเข้ามาเรื่อยๆ และมีนักท่องเที่ยวต่างชาติ (ฝรั่ง) เข้ามานั่งโต๊ะข้างๆ พวกเรา
เปลี่ยนจากร้องสด...เป็นดีเจแล้ว...ความคึกคักเริ่มเกิด ...หนุ่มสาวฝรั่งออกไปวาดลวดลายบนฟลอร์
คนไทยและคนลาว หยั่งเชิงกันอยู่....แต่สุดท้ายก็มีคนลุกไปโชว์บนฟลอร์เหมือนกัน
...ไม่ใช่เราหรอกน่า..... นั่งเฝ้าโต๊บจิบสปายและไคแผ่นไปเรื่อยๆ ดูบรรยากาศ ก็สนุกพอแล้ว
ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะขึ้น....กลิ่นบุหรี่เริ่มมาแล้ว....
พวกเราก็เลยเรียกคิดเงิน....เบียร์ลาว 3 ขวด สปาย 1 ขวด เป็บซี่ 1 กระป๋อง และไค 1 จาน
หมดเงินไป 105,000 กีบ.....ควักแบงก์กีบออกมานับ....เงินไม่พออ่ะ...
หันไปเจรจากับพนักงาน ขอจ่ายส่วนทีเหลือเป็นเงินไทย....
อ่ะ..ก็ได้...มาคำนวณกันอีกรอบ....
พนักงานเห็นโต๊ะนี้ชักช้ามาก ก็เลยชี้ให้ดูว่า
...ไอ้ตัวเลข 483 ใต้เลขหกหลักนั่นนะ ...คือค่าเครื่องดืมของว่าง ที่คิดเป็นเงินบาทแล้ว.....
แล้วก็ไม่บอก ....ปล่อยให้พวกเราคุ้ยกระเป๋าสตางค์กันอยู่ตั้งนาน
จ่ายเงินบาท ทอนเงินกีบ ...ก็เลยต้องคำนวณเงินอีกรอบว่า ไม่ขาดทุนนะ
แล้วก็ออกมาเรียกรถรับจ้าง...กลับที่พัก
อาบน้ำ สระผม นอนเอาแรงไว้
รุ่งขึ้นต้องตื่นแต่เช้า...ไปตักบาตร ....
| Create Date : 21 ธันวาคม 2551 |
| Last Update : 21 ธันวาคม 2551 20:14:51 น. |
|
14 comments
|
| Counter : 7081 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: วนกรตัวน้อย (อนัญชนินทร์  ) วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:16:54:44 น. |
|
| โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:17:51:33 น. |
|
| โดย: ส้มแช่อิ่ม วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:22:14:33 น. |
|
| โดย: BeCoffee วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:22:55:43 น. |
|
| โดย: yokekung วันที่: 21 ธันวาคม 2551 เวลา:23:42:28 น. |
|
| โดย: ทราย (mancyber ) วันที่: 22 ธันวาคม 2551 เวลา:2:18:36 น. |
|
| โดย: อออ IP: 202.176.89.115 วันที่: 22 ธันวาคม 2551 เวลา:9:16:26 น. |
|
| โดย: PinGz (Kai-Au ) วันที่: 22 ธันวาคม 2551 เวลา:12:19:10 น. |
|
| โดย: ความเจ็บปวด วันที่: 22 ธันวาคม 2551 เวลา:15:09:52 น. |
|
| โดย: nikanda วันที่: 23 ธันวาคม 2551 เวลา:5:40:39 น. |
|
| โดย: BeachBum วันที่: 23 ธันวาคม 2551 เวลา:10:06:56 น. |
|
| โดย: นัทธ์ วันที่: 28 ธันวาคม 2551 เวลา:21:46:17 น. |
|
|
|
|
| นัทธ์ |
 |
|
|
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 39 คน [?]
|
รักที่จะอ่าน รักที่จะเขียน
เปิดพื้นที่ไว้ สำหรับแปะเรื่องราว
มีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง ณ ที่นี้
สงวนลิขสิทธิ์
ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
พ.ศ.2539
ห้ามผู้ใดละเมิด
โดยนำภาพถ่ายและ/หรือข้อความต่างๆ
ไม่ว่าจะเป็นส่วนใดส่วนหนึ่ง
หรือทั้งหมดใน Blog แห่งนี้ไปใช้
และ/หรือเผยแพร่โดยมิได้รับอนุญาต
เป็นลายลักษณ์อักษร
|
|
| |
|
 |
|
