ตรงพระตำหนักแพแลดูว่าง
เห็นคลองบางกอกน้อยน้ำไหลใส
แต่ก่อนสามร้อยปีเศษขึ้นไป
คลองนี้ไซร้ใหญ่แท้เป็นแม่น้ำ
วกอ้อมไปในคลองตลิ่งชัน
แล้วไปบรรจบต้องคลองที่สาม
คือคลองบางกอกใหญ่ได้เนื้อความ
บุปผารามวัดเริ่มแต่เดิมมา
เป็นวัดริมแม่น้ำฝั่งข้างใต้
ตรงข้ามไปวัดแจ้งแห่งนั้นหนา
เป็นวัดข้างฝั่งเหนือเรือไปมา
เดิมทีวัดกัลยาไม่มีดิน
เป็นท่ามกลางแม่น้ำที่ตรงนั้น
ครั้งนานผันกลับดอนเป็นดินสิ้น
ฝั่งวัดแจ้งริมคลองร่องวาริน
ไปสุดสิ้นเพียงคลองบางกอกน้อย
ตรงระหว่างหน้าพระมหาราชวัง
หน้าวัดระฆังหนาแ่น่นแผ่นฝุ่นฝอย
เป็นพื้นเดียวดินไปได้คล่องคล้อย
พื้นดินน้อยเท่านั้นคั่นวารี
ครั้งอยู่มาพระมหาจักรพรรดิ
พงศ์กษัตริย์ที่สิบเก้าเจ้ากรุงศรี
ครั้งกรุงเก่าผู้เป็นเจ้าธรณี
ธิบดีทรงฤทธิ์อิศรา
สั่งให้ตัดลัดลำแม่น้ำนี้
ตรงตามที่ทรงธรรม์เธอหรรษา
ประทานนามตามรหัสอัธยา
เรียกแม่น้ำเจ้าพระยามาทุกวัน

วัดสุวรรณารามราชวรวิหาร เป็นพระอารามหลวงชั้นโท ชนิดราชวรวิหาร เดิมเป็นวัดโบราณมีมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยา ต่อมาเมื่อถึงสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ รัชกาลที่ 1 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้รื้อและปฏิสังขรณ์ใหม่ทั้วทั้งพระอาราม พร้อมกับสร้างพระอุโบสถ วิหาร กำแพงแก้ว กุฎิ เสนาสนะขึ้น พระราชทานนามว่า วัดสุวรรณาราม ต่อมารัชกาลที่ 1 ทรงปฏิสังขรณ์เพิ่มเติม วัดนี้แต่เดิมมีเมรุหลวง ซึ่งสร้างไว้นอกกำแพงสำหรับใช้ในการพระราชทานเพลิงศพพระราชวงศ์และขุนนางชั้ยผู้ใหญ่ ซึ่งตามประเพณีต้องนำไปทำการฌาปนกิจนอกกำแพงพระนครชั้นนอก เมรุหลวงนี้ใช้มาจนถึงรัชกาลที่ 4

พระอุโบสถเป็นรูปสี่เหลี่ยมพื้นผ้า มีระเบียงทั้งด้านหน้าและด้านหลัง ช่อฟ้าใบระกาประดับกระจก หน้าบันจำหลักลายรูปเทพนมและรูปนารายณ์ทรงครุฑปิดทอง บางประตูและหน้าต่างเขียนลายรดน้ำ

ภายในพระอุโบสถมีภาพจิตรกรรมฝาผนังของจิตรกรที่มีชื่อเสียงในสมัยรัชกาลที่ 3 เช่น คงแป๊ะ ครูทองอยู่ อันเป็นภาพที่ยกย่องกันว่างามยอดเยี่ยมของยุครัตนโกสินทร์ พระประธานในพระอุโบสถ เป็นพระพุทธรูปหล่อปางมารวิชัย ฝีมือช่างสุโขทัย มีพระนามว่า พระศาสดา กรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนวัดเป็นโบราณสถานสำคัญของชาติเมื่อปีพ.ศ.2492

ฝีมือครูทองอยู่ เรื่อง เนมิราชชาดก


ฝีมือครูคงแปะ เป็นเรื่องมโหสถชาดก