ตามไปเที่ยวปากช่องด้วยคนค่า

ข้อดีอีกข้อของการมีเพื่อน
คือเวลาเพื่อนไปไหนๆ มักจะมีเรื่องเล่า
และความทรงจำดีๆ เก็บมาฝากเราด้วยเสมอ

ผมเขียนโม้เล่าเรื่องแล้วนะครับ
ผมชอบอารมณ์ของรูปที่เอารองเท้ากับพริก
ไปตากที่หลังคาด้วยกันน่ะครับ

ยุ่งจริงๆ จ้า คิดถึงจริงๆ ไม่ได้คุยกันเลยวันนี้จะพยายามหาหนทางจัดการทั้งบล๊อกทั้งตัวเอง ทั้งงาน และแวะหาเพื่อนๆ ด้วยความคิดถึง

^
^ เอ๋...ทำไมอิฉันถึงได้ตามหลังคนข้างบนนี้ติด ๆ กันหลายบล็อกแล้วเนี่ย...?

ตามไปเที่ยวปากช่องด้วยคน อิจฉาคนที่ได้ใช้บริการฟรี ๆ ทั้งหลายจากนโยบายหาเสียง เอ๊ย นโยบายช่วยคนรวยประหยัดของรัฐบาลจริง ๆ ไอ้เราอยู่แต่บ้านนอก นั่งรถเข้าเมืองทีค่ารถไปกลับร่วมร้อยบาท ไม่เห็นเค้าให้นั่งฟรีเลย รถไฟก็ไม่ผ่านหน้าบ้าน น้ำประปาก็ไม่ได้ใช้ฟรี ไฟฟ้าก็เกินเรทไปนิดหน่อยเอง การไฟฟ้าไม่ยักกะหยวน ๆ ให้ใช้ครึ่งราคา

หุหุ ตามคุณนัทธ์ไปเที่ยวแท้ ๆ มาบ่นงึมงัมเป็นยายแก่ไปได้ 55

(ถ้าอยู่กทม.อาจจะนั่งรถเมล์ฟรีไปทำเนียบมั่งก็ได้ )

อยู่กรุงเทพก็จริงแต่ยังไม่มีวาสนาได้ขึ้นรถไฟฟรีกับเค้าเลย
เพราะไม่มีรถฟรีวิ่งผ่านที่ทำงานเราเลย

ชอบภาพรองเท้ากับพริกบนหลังคนด้วยคน...555

พาเที่ยว และเก็บภาพสวย ๆ มาฝากด้วย ขอบคุณนะครับ
ไม่ได้นั่งรถไฟ นานๆๆๆๆๆๆๆๆๆ มากแล้ว
งานยุ่งมากเลย เลยไม่ได้เข้ามาเปิดดู
คุณนัทธ์สบายดีนะครับ................................

ชอบภาพที่ 5 นับจากสุดท้าย ที่เป็นภาพขาวดำ
เห็นแล้วคิดถึงบรรยากาศตอนนั่งรถไฟครั้งแรกนะคะ

ครั้งแรกจริงๆ ตอนแบเบาะจำอะไรไม่ได้
แต่ครั้งที่จำได้คือ นั่งจากแพร่ ไปเรียน ชม.
ทั้งที่ต้องไปขึ้นที่สถานี เด่นชัย ไกลจากบ้านเกือบสี่สิบกม.
แต่ก็ไป เพราะอยากนั่งรถไฟ ไม่มีใครห้ามปรามเสียด้วย
สุดท้ายถึงชม.หน้าดำ เพราะนั่งชั้นสาม
หน้าต่างปิดไม่ได้ สนุกดีค่ะ

ถ่ายทุกซอกทุกมุม
ที่เครื่องจักรตามราง
โลดแล่นไป....
ถ้าสมัยก่อนกล้องยัง
คงใช้ฟิลม์ คงหมดสตางค์ไปหลาย

อยากไปเที่ยวปากช่องจัง....เพลงเข้ากับเนื้อหามากครับ

รูปเยอะ..ดูกันเพลินไปเลยค่ะ
เคยเห็นแต่ในรูป..ไม่เคยขึ้นรถไฟนานแล้ว
จำได้ว่า..เคยนั่งไปอุบลฯเมื่อตอนที่เด็กมากมาก
แต่จำความรู้สึกบนนั้น..ไม่ได้เลยค่ะ

..
..

รูปที่แปด เก้า สิบ เอียงนั่นเก๋ค่ะ
รูปที่เป็นขาวดำก็สวย..สามภาพสุดท้าย..ธรรมชาติก็งดงาม

คุณ sunsmile_a >> ชุดต่อไปกำลังจะเสร็จค่ะ อีกสักพักคงได้เที่ยวปากช่องด้วยกัน

คุณธรรม >> รองเท้านักเรียนประกบพริกแดงและเนื้อแดดเดียว เข้าตาพอดี ...รู้สึกว่า..ภาพนี้ "โดน" เช่นกันค่ะ

คุณโมก >> คิดถึงเช่นกันนะ ..

คุณแม่ไก่ >> เราก็ได้สนองนโยบายรัฐไปหน่อยนึงเองล่ะ ..เดือนที่แล้ว ไม่ต้องจ่ายค่าน้ำ ...แต่ค่าไฟเนี่ย ....ไม่สามารถจริงๆ

คุณ January Friend >> เราเมล์ฟรีก็ไม่มีในเส้นทางไปทำงานของเราเลยล่ะ ....โอกาสสนองนโยบายรัฐ เลยมีไม่บ่อยนักหรอก ...

คุณ kunchit >> นานๆ แวะมานะคะ ...ดีใจที่แวะมาทันทริปรถไฟ ค่ะ

คุณอ้อน >> เราโชคดีอยู่ตรงที่ว่า ไม่เจอฝนหนักๆ ระหว่างเดินทาง เลยได้มาภาพเยอะ....ฝนลงเม็ดก็ตอนจะลงปากช่องนั่นแหละ ...

คุณชาญ >> เพราะเป็น digital ก็เลยถ่ายไม่ยั้ง ...จะว่าไปก็ลำบากเวลาคัดภาพนะคะ มันเยอะจัดอ่ะ

คุณค่ำคืนฯ >> ก็เลือกเพลงให้เหมาะกับเรื่องราวค่ะ จะได้อ่านไป ดูไป ฟังไป แบบเป็นธีมเดียวกันไง

คุณแจง >> นั่งรถไฟครั้งแรก ก็ยังเด็กเล็กอยู่ จำอะไรไม่ได้เหมือนกัน มีแต่ภาพถ่ายเก่าๆ บันทึกไว้ ...ต้องลองไปรื้อดูอีกทีดีกว่า เอามาแปะไว้ก็ดีเนอะ ...

เห็นหลายเล่มที่คุณนัทธ์อ่าน..แต่แจงไม่เคยอ่านเลย
แต่อย่างน้อย..ก็ได้รู้ว่า เรายังเป็นคอเดียวกันอยู่บ้าง..นะ
คิดเหมือนคุณนัทธ์เลย..เห็นชื่อดวงตะวัน..ไม่ค่อยผิดหวัง
ชอบเกือบทุกเรื่อง เกือบทุกแนว..แต่คงตามอ่านไม่ทันคุณนัทธ์แน่ๆ

วันก่อน..ไปท่องเวปคุณกิ่งฉัตรมาค่ะ
อ่านเจอคำถามๆนึง..คล้ายๆว่า..หนังสือเล่มใดที่ซื้อมาแล้ว
ผิดหวังจนอยากจนโยนทิ้งและเข็ดไปอีกนาน
เห็นคนตอบกันเยอะ และแนวเดียวกันเลย
ว่าเป็นหนังสือของคุณดวงตะวันและคุณปิยะพรเกือบทุกเล่ม
อะจ๊าก..ก..แจงไปต่อไม่ไหวเลยค่ะ..เหอ เหอ นักเขียนในดวงใจทั้งสองคน

เราคนอ่านหนังสือ...พอจะเข้าใจนะคะ
ว่าแนวการอ่านของคนเรา ไม่เหมือนกัน
เราชอบ คนอื่น อาจจะไม่ชอบก็ได้..แต่แหม
ถึงขนาดว่าเข็ดขยาดอยากปาทิ้งขนาดนั้นเชียว...ออกจะเกินไปหน่อย
เอ..หรือว่าอคติแห่งรักของเรา มันมากไปหน่อย
จึงอยากให้คนอื่นคิดเหมือนเรา..ก็ไม่รู้
อิอิ..เล่าสู่กันฟังเฉยๆค่ะ..คนอื่นไม่ชอบไม่เป็นไร..เราชอบของเรา ก็พอ

มาหาค่ะคิดถึงๆๆๆ

อิจฉาๆ
ได้ไปเที่ยว

ชอบการเดินทางด้วยรถไฟเหมือนกันครับ

หอบหนังสือไปอ่านได้เยอะเลย
และเพลินดี : )

ขอบคุณที่เก็บภาพมาฝากค้าบพี่ : )

แวะมาเยี่ยมค่ะ
เมื่อก่อนเรานั่งรถไฟบ่อย
เพราะช่วงฝึกงานต้องนั่งไปกลับนครปฐม-ตรัง เดือนละ 2 ครั้ง

เคยติดอยู่ในรถไฟข้ามวันข้ามคืนด้วย
เพราะขบวนก่อนหน้าชนวัวแล้วตกราง

ขบวนเราเลยติกแหง็กอยู่กลางทุ่ง
ประทับใจมาก...

ถูกใจทริปนี้ตรงคำว่า "ฟรี" นี่แหละ

หวัดดีค่ะ คุณนัทธ์

ไม่ได้เห็นหัวลำโพงมานานหลายปีแล้วค่ะ
เสาชิงช้าดูสวยงามขึ้นเยอะ
แต่ก่อนไปต่อรถเมล์ที่นี่ค่ะ
โอยยย คิดถึงบ้าน

อย่าลืมดูแลรักษาสุขภาพด้วยนะคะ
คิดถึงเสมอค่ะ

มารอดูภาพดรีมเวอร์

...หนังสือจบลงด้วยดี อย่างไม่น่าเชื่อเนอะคุณนัทธ์
หนังสนุกไหมคะ เหมือนหนังสือไหม
อยากให้สปอยล์แต่ไม่ยืมนะ
...เป็นประเภทขี้เกียจดูหนังค่ะ

อืม...แต่จดหมายรักของยาขอบ
ที่คุณนัทธ์เคยรีวิว ขอยืมใด้ไหมคะ
ยังหาอ่านไม่ได้ถึงบัดนี้ แหะๆ

รูปสวยดีค่ะ ได้บรรยากาศมากเลย บวกกับเพลงอีกต่างหาก ได้อารมณ์ๆๆอย่างแรง

คุณนัทธ์ถ่ายรูปได้สวยดีนะคะ ดูแล้วได้บรรยากาศเหมือนได้ไปเที่ยวด้วยเลยค่ะ น่าอิจฉาจังได้นั่งรถไฟฟรีไปเที่ยวด้วย

ธ ร ร ม ะ ส วั ส ดี จ๊ ะ
หายไปหลายวัน กลับมาพร้อมเอาบุญมาฝากมากมายจ๊ะ
และขอบคุณหลายๆที่แวะเวียนไปเฝ้าบ้านให้ช่วงที่ป้าไม่อยู่

ก่อนอื่นขอบอกว่าเพลงบรรเลงไพเราะเหลือหลาย - เหตุเพราะป้ากับเพลงไทยๆค่อนข้างจะมีไมตรีกันจ๊ะ

หนูพูดถึงการเดินทางด้วยรถไฟ ทำให้ป้านึกได้ว่าป้ากับรถไฟไม่ได้เจอกัน….นานมากกกกก…..ทีเดียว
ร่วมๆ 38 ปีเห็นจะได้
ครั้งสุดท้ายที่ป้าใช้บริการรถไฟคือตอนเดินทางจากต่างจังหวัดเข้ากรุง
เพราะหลังจากนั้นก็หันมาใช้บริการรถบัสตลอด

การเดินทางของหนูช่วยให้อดีตวันวานกับการเดินทางด้วยรถไฟของป้า…ได้ย้อนกลับมาอีกครั้ง
ขอบคุณจ๊ะ….ขอบคุณ

ป้าอยากแจ้งด้วยว่า ….ถัดจากวันนี้ป้าคงไม่ได้เข้าบล็อกบ่อยเหมือนก่อน
เหตุเพราะต้องการแบ่งเวลาให้กับวันเวลาที่เหลืออยู่น้อยของตัวเองบ้างจ๊ะ
แจ้งกันล่วงหน้าแบบนี้จะได้ไม่งงว่าป้าหายไปไหน
และเป็นไปได้ว่าป้าได้แวะมาเยี่ยมแต่ไม่ได้ฝากคอมเม้นต์ไว้ ….อะไรประมาณนั้น
หากความระลึกถึงผูกพันยังคงอยู่จ๊ะ

รักษาสุขภาพ และมีความสุขกับวันดีๆทุกทุกวันนะจ๊ะ