|
จิตนาการ..คลายเครียด
เคยเหงากันบ้างไหม คงไม่มีใครกล้าปฏิเสธ ว่าครั้งหนึ่งของชีวิตก็เคยเหงากันมาบ้างแหละน่า เพราะคนเป็นสัตว์สังคม บางครั้งการเป็นส่วนหนึ่งของสังคมก็ทำให้รู้สึกอุ่นใจ แต่ก็มีบางครั้งที่มีคนรอบข้างมากมาย แต่พวกเขาก็ไม่สามารถ มาเติมเต็มความรู้สึกที่ว่างโหวงในใจของเราได้
สังคมในยุคปัจจุบันที่ต่างคนต่างอยู่ ต่างคนต่างยุ่ง ไม่มีใครมีเวลาให้กัน เพราะยุ่งกับเรื่องปากท้อง ค่าครองชีพ และยุ่งกับการหาสิ่งที่เป็นปัจจัยที่จำเป็นและไม่จำเป็นทั้งหลาย หลงลืมที่จะใส่ใจคนในครอบครัว ความเหงาเปล่าเปลี่ยวระบาดเข้ามาในสังคมครอบครัวเดี่ยวมากขึ้นทุกที
สมัยก่อนเราอยู่รวมกันแบบครอบครัวขยาย มีพี่ป้าน้าอา คุณตาคุณยายอยู่รวมกันเป็นครอบครัวใหญ่ ความเหงาไม่มีโอกาสย่างกรายเข้าไปได้ ครอบครัวยุคใหม่เป็นครอบครัวเดี่ยว มักมีลูกคนเดียวกันมากขึ้น พ่อแม่ยุ่งกับหน้าที่การงาน กลับถึงบ้านก็เหนื่อย แยกกันอยู่คนละมุม ต่างไม่มีเวลาให้กัน
พี่เมนามสมมตินะคะครอบครัวร่ำรวย มีพ่อแม่อยู่ครบ แต่ไม่มีเวลาให้กัน พี่เมเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่อายุมากกว่าน้องๆสักสองสามปี เพิ่งบินกลับมาจากอังกฤษด้วยความคิดถึงบ้านอย่างรุนแรง เธอบอกว่าร้องไห้คิดถึงบ้านเป็นเดือน โทรหาที่บ้านหมดเงินค่าโทรศัพท์ไปมากมาย และร้องไห้จนคุณแม่ใจอ่อน ยอมให้บินกลับมาเรียนที่เมืองไทย คุณแม่ส่งไปหวังให้เรียนโรงเรียนประจำ เพราะไม่มีเวลาดูแล
กลับเมืองไทย พี่เมก็ยังคงเหงาเหมือนเดิม พี่เมขับรถยนต์มาเรียนและขนเพื่อนๆไปนอนที่บ้านเป็นบางวัน เธอบอกว่ากลับถึงบ้านเหงามากๆทานข้าวคนเดียวประจำ แม่ทำงานกลับบ้านมืดค่ำ คุณพ่อรับราชการอยู่ต่างจังหวัด นานๆครั้งจึงจะกลับบ้านสักครั้ง วันหยุดบางครั้งคุณแม่ก็ไปต่างจังหวัดไปสัมมนา
มีพี่เลี้ยงคอยทำอาหาร ทำความสะอาดบ้านคอยอยู่เป็นเพื่อน พี่เมจะหลงรักดาราและตระเวนไปหาตามกองถ่าย โดยขนเพื่อนๆนั่งรถไปด้วยทุกครั้ง สภาพการณ์ของผู้เขียนในตอนนั้นน่าจะเหงามากกว่า เพราะไม่มีใครเลย แต่ผู้เขียนมีวิธีจัดการกับความเหงา ทั้งๆที่ไม่เคยรู้มาก่อน ว่าวิธีที่ใช้จะมาพ้องกับวิธีที่ผู้เชี่ยวชาญด้านสมอง เขากำลังวิจัยและได้ผล
คุณตาเคยบอกว่าคนเรามีเทวดาคอยคุ้มครอง คอยปกป้องให้เราปลอดภัยเวลาทำอะไรเทวดาจะคอยมอง เวลาที่คุณตาให้ถูบ้าน อยากเว้นวรรคบริเวณใต้ตู้ แต่ไม่กล้าเพราะกลัวเทวดาเห็น คิดตามประสาเด็กๆกลัวว่าเทวดาไม่รัก ตั้งแต่นั้นมาเวลาที่มีอะไรไม่สบายใจ ปรึกษาเทวดา ฮา ฮา
วันไหนทำงานกลับดึก หอพักอยู่ลึกและซอยก็เปลี่ยว พอดีว่าเพลงกลับดึกของคุณใหม่ยังไม่ดัง ในตอนนั้นรู้สึกกลัว เวลาที่เดินกลับคนเดียว หัวใจจะเต้นแรง ประสาทตื่นตัว กล้ามเนื้อทุกส่วนเขม็งเกร็ง ใครจะรู้ได้ว่าในตอนนั้น อไมกดาลากำลังทำงาน เพื่อเตรียมตัวที่จะวิ่งหนีหรือว่าสู้ดี
กลัวจนแทบจะก้าวขาไม่ออก จำได้ว่าใช้จินตนาการเข้าช่วย เห็นภาพในสมองว่ามีเทวดาเดินมาข้างๆ คอยระแวดระวังภัยไม่ห่าง พอกลับถึงห้องพักได้ หัวใจยังเต้นตึกตักๆแต่ก็รู้สึกอุ่นๆ ช่วงเข้านอนตายังลุกโพลงเพราะยังตื่นเต้นไม่หาย
จินตนาการต่อว่าเอนกายลงบนชิงช้าริมสวนสวยๆ ได้ยินเสียงน้ำทะเลสาดเข้าฝั่งดังอยู่ไกลๆ ใช้เทวดาอีกรอบคราวนี้ขอยืมตักหนุนแทนหมอน ในจินตภาพเห็นเทวดาเป็นผู้ชายโครงร่างสูงๆผมยาวสลวย แต่มองเห็นหน้าตาไม่ชัดนัก จินตนาการว่าเทวดาลูบหัวเบาๆและบอกว่าหลับให้สบาย เพียงเท่านี้ ทำให้หลับลงได้และตื่นขึ้นมาสดชื่นในตอนเช้า
เมื่อคืนได้อ่านงานของกรมสุขภาพจิต เรื่องการสร้างจิตนาการ เพื่อให้สมองได้มีที่พักพิง เพื่อลดอาการเครียดและเหงา เห็นว่ามาพ้องกับเรื่องราวที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิต อยากนำมาเล่าไว้ในเอนทรี่ด้านสุขภาพ
เผื่อว่าท่านใดที่เคยรู้สึกเหงาๆหรือว่าเครียดจะลองนำไปใช้บ้าง การจินตนาการเป็นอีกวิธีหนึ่งที่กรมสุขภาพจิต ใช้ลดอาการเครียดของผู้ป่วย นำไปใช้ร่วมกับการสะกดจิตที่เคยเล่าไว้ในเอนทรีก่อนๆ และผู้เชี่ยวชาญด้านสมองได้เห็นพ้องต้องกันว่าใช้ได้ผล
วิธีนี้แม้ว่าจะเป็นการชั่วคราวก็ตาม บางครั้งการสวดมนต์ไหว้พระหรือใช้จินตนาการเข้าช่วย ก็เป็นวิธีที่ทำให้เราก้าวผ่านคืนวันอันเงียบเหงา ทำให้ผ่อนคลาย หายจากอาการตึงเครียดได้ ลองทำดูก็ไม่เห็นจะเสียหายอะไร
แอมอร
Create Date : 23 กรกฎาคม 2554 |
|
25 comments |
Last Update : 23 กรกฎาคม 2554 22:45:45 น. |
Counter : 1100 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: aommy67 IP: 183.89.97.107 23 กรกฎาคม 2554 20:16:25 น. |
|
|
|
| |
โดย: แอมอร เอาแต่นอน IP: 101.108.179.37 23 กรกฎาคม 2554 22:33:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: โสมรัศมี 23 กรกฎาคม 2554 23:01:16 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 24 กรกฎาคม 2554 6:17:09 น. |
|
|
|
| |
โดย: peeamp 24 กรกฎาคม 2554 6:52:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 24 กรกฎาคม 2554 6:53:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 24 กรกฎาคม 2554 7:37:23 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 24 กรกฎาคม 2554 8:08:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์ ) 24 กรกฎาคม 2554 17:24:28 น. |
|
|
|
| |
โดย: โสมรัศมี 24 กรกฎาคม 2554 18:49:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 25 กรกฎาคม 2554 6:04:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 25 กรกฎาคม 2554 11:32:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: คุณต่อ (toor36 ) 25 กรกฎาคม 2554 18:09:42 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 25 กรกฎาคม 2554 18:27:14 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 26 กรกฎาคม 2554 6:27:11 น. |
|
|
|
| |
โดย: กะว่าก๋า 26 กรกฎาคม 2554 7:54:43 น. |
|
|
|
| |
โดย: พระจันทร์ของขวัญ (Great_opal ) 26 กรกฎาคม 2554 8:00:55 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [?]
|
บางที ปลายทางก็ไม่ได้สำคัญมากไปกว่า
.....
สิ่งที่อยู่ระหว่างทาง
..............^^.... และความสุขในปัจจุบัน
ก็เป็นสิ่งที่เราจับต้องได้
....^^.....^^......
โดยไม่ต้องรอคอย
ความสุขของอนาคต
ปูปรุง
|
|
|
|
|
|
|
|