Bloggang.com : weblog for you and your gang
'หัวใจ๋ข้า หัวใจ๋เจ้า ห้อยอยู่เก๊าเดียวกั๋น'
*
*คลิกเพื่ออ่านคำแปลเจ้า
:)
งานบำรุงใจ : บทความชวน(สังคม)คิด โดย พระไพศาล วิสาโล
งานบำรุงใจ
พระไพศาล วิสาโล
นอกจากอาชีพการงานหรือการทำมาหากินแล้ว เรายังมีงานด้านในที่ควรใส่ใจด้วย
หากอาชีพการงานเป็นสิ่งหล่อเลี้ยงชีวิต งานด้านในก็เป็นสิ่งบำรุงใจ
ความสงบและความดีเป็นเสมือนอาหารใจ ที่ทำให้จิตใจเป็นสุขและเจริญงอกงาม
ร่างกายนั้นเมื่อถึงวันหนึ่งก็หยุดเจริญเติบโต
แต่ใจนั้นสามารถเจริญงอกงามไปได้เรื่อย ๆ ไม่เว้นแม้แต่ในยามเจ็บป่วย
อุปสรรคสำคัญที่กีดขวางความเจริญงอกงามของใจก็คืออัตตาหรือความเห็นแก่ตัว
อัตตาทำให้จิตถูกบีบคั้นด้วยความอยากและความคับแค้น
ความเห็นแก่ตัวทำให้จิตคับแคบและหมกมุ่นอยู่กับตัวอง
จึงไม่เคยว่างเว้นจากความทุกข์
งานด้านในคือการพาใจให้เป็นอิสระจากการครอบงำของอัตตาหรือมีความเห็นแก่ตัวน้อยลง
อัตตานั้นเราไม่จำเป็นต้องทำอะไรมันมากไปกว่าการรู้เท่าทันมัน
ทุกครั้งที่เราเผลอไผลหรือหลงลืม อัตตาหรือความสำคัญมั่นหมายในตัวตนก็ปรากฏ
แต่ก็เช่นเดียวกับความมืดที่หายไปทันทีเมื่อมีแสงสว่างสาดส่องเข้ามา
ความสำคัญมั่นหมายในตัวตนย่อมคลายไปจากจิตใจเมื่อแสงแห่งสติสาดส่องเข้ามา
นอกจากการรู้เท่าทันมันด้วยพลังแห่งสติแล้ว การปลุกมโนธรรมขึ้นมายังทำให้อัตตาไม่มีที่ตั้ง
เหมือนกับการปล่อยน้ำดีเข้ามาในร่องสวน ย่อมทำให้น้ำเสียถูกขับไล่ไปเอง
โดยที่เจ้าของสวนไม่ต้องเหนื่อยกับการวิดน้ำเสียออกไป
มโนธรรมนั้นมีอยู่แล้วในจิตใจของเรา แต่มักจะอ่อนแรงหรือซุกอยู่ในหลืบลึกเกินไป
จนทำให้อัตตาขึ้นมาครองใจ และกลายเป็นเปลือกหนาที่ครอบใจให้อยู่ในความมืดมน
แต่เมื่อใดที่มโนธรรมได้รับการบำรุงหรือกระตุ้นเร้า ก็จะเติบใหญ่จนสามารถทำลายเปลือกแห่งอัตตา
เปิดทางให้แสงสว่างสาดส่องเข้ามาในจิตใจได้
งานด้านในเพื่อบำรุงใจนั้นไม่ได้หมายถึงการหลบหลีกปลีกตัวไปอยู่ป่า
หรือนั่งหลับตาภาวนาอยู่ผู้เดียวเสมอไป
หากยังสามารถทำได้ท่ามกลางผู้คน หรือทำควบคู่ไปกับอาชีพการงานได้
ความสงบในจิตใจนั้นไม่ได้ขึ้นอยู่กับสถานที่ หากขึ้นอยู่กับการวางใจ
แม้อยู่ผู้เดียวในห้องก็อาจว้าวุ่นใจได้หากไม่รู้เท่าทันความคิดหรือปักจิตอยู่กับเสียงรบกวน
แต่หากมีสติรู้เท่าทันสิ่งที่มากระทบและอารมณ์ที่ผุดขึ้น แม้ทำงานกับผู้คนก็ยังสามารถรักษาใจให้สงบได้
การทำงานสามารถเป็นเครื่องฝึกฝนจิตใจได้เป็นอย่างดี
นอกจากการฝึกสติหรือดูใจของตนระหว่างทำงานได้
งานยังช่วยเสริมสร้างมโนธรรมให้เข้มแข็งได้ หากวางใจอย่างถูกต้อง
เช่น เมื่อทำงานก็นึกถึงประโยชน์ที่จะเกิดขึ้นกับส่วนรวม ไม่มัวคิดว่า ทำแล้วฉันจะได้อะไร ?
การคิดถึงผู้อื่นอยู่เสมอทำให้อุปสรรคและความเหนื่อยยากที่เกิดขึ้นกับเรากลายเป็นเรื่องเล็กน้อย
ดังนั้นจึงทำให้เรามีความทุกข์น้อยลงจากการงานและทำให้เราทำงานได้อย่างต่อเนื่อง
ช่างก่ออิฐสามคนทำงานอยู่ใกล้กัน คนแรกทำอย่างเนือยนาย ก่ออิฐได้ไม่กี่ก้อนก็พักแล้ว ปล่อยเวลาผ่านไปนานถึงเริ่มก่ออิฐใหม่
คนที่สองท่าทางขยันกว่าคนแรก แต่ทำไปก็ดูนาฬิกาไป หน้าตาไม่ค่อยสดใส
ส่วนคนที่สามนั้นทำงานอย่างกระฉับกระเฉง แม้เหงื่อจะท่วมตัว แต่ก็มีสีหน้าแช่มชื่น
เมื่อไปถามทั้งสามคนเขากำลังทำอะไรอยู่ คนแรกตอบว่า
ผมกำลังก่ออิฐ
คนที่สองตอบว่า
ผมกำลังก่อกำแพง
ส่วนคนที่สามตอบว่า
ผมกำลังสร้างวัดครับ
ทั้งสามคนทำงานอย่างเดียวกัน แต่อากัปกิริยาและความรู้สึกแตกต่างกัน
สองคนแรกนั้นนอกจากเห็นว่างานของตนไม่ได้มีคุณค่ามากไปกว่าการก่ออิฐก่อกำแพงแล้ว
ลึก ๆ ก็คิดว่างานที่กำลังทำอยู่เป็นแค่อาชีพที่เลี้ยงปากเลี้ยงท้องของตนเท่านั้น
ตรงข้ามกับคนที่สามซึ่งเห็นว่าตนกำลังสิ่งที่มีคุณค่าต่อศาสนา
เขาไม่ได้คิดว่าตนกำลังประกอบอาชีพเท่านั้น แต่เป็นการทำประโยชน์ให้แก่ส่วนรวม
มีส่วนในการทำบุญมหากุศล เขาจึงทำด้วยความกระตือรือร้น ไม่รู้จักเหนื่อย
ทั้ง ๆ ที่อาจทำมากกว่าอีกสองคนด้วยซ้ำ
การคิดถึงประโยชน์ของผู้อื่น ทำให้ไม่มีที่ว่างให้อัตตาเข้ามาครอบงำใจเราได้
ความอ่อนน้อมถ่อมตัว ไม่ถือตัวถือตน จึงเกิดขึ้นได้ง่าย
มีเรื่องเล่าว่ามีคนพบเด็กหญิงอายุ ๑๒ ขวบนอนซมอยู่ริมถนน จึงพามาส่งโรงพยาบาล
เด็กเป็นไข้สูงมาก หมอหนุ่มจึงเอายาน้ำป้อนใส่ปากเด็ก แต่เด็กกลับปัดมือหมอจนช้อนหลุดมือ
หมอพยายามอีกครั้ง เด็กก็ยังปัดอีก หมอหนุ่มโมโหมาก เดินออกจากห้องไปเลยเพราะไม่เคยเจอใครทำเช่นนี้กับตัวมาก่อน
เมื่อหมอใหญ่รู้ก็มาหาเด็กที่ห้อง หมอใหญ่ลงมือป้อนยาด้วยตัวเอง
แต่เด็กก็ยังขัดขืน ปัดมือหมอจนช้อนหลุด ยาเปรอะพื้น หมอป้อนยาอีกครั้ง
คราวนี้พูดปลอบว่า กินยาหน่อย ไม่ขมหรอก
แต่เด็กก็ยังไม่ยอมให้ยาเข้าปาก ปัดอีกครั้งจนยากระเซ็นเลอะเสื้อของหมอ
แต่หมอก็ไม่โกรธ พยายามเป็นครั้งที่สาม
คราวนี้นอกจากพูดเชิญชวนแล้ว ก็ยังยิ้มให้ด้วย เด็กปัดมือหมออีกครั้งแต่คราวนี้เบาลง
หมอป้อนยาเป็นครั้งที่สี่ นอกจากสบตาเด็กแล้วยังอ้าปากเชิญชวนให้เด็กทำตาม
ไม่ต่างจากแม่ที่พยายามป้อนข้าวใส่ปากลูกน้อย เมื่อช้อนสัมผัสปาก เธอทำท่าจะปัดมือหมอ แต่แล้วก็ชะงักและยอมเปิดปาก
เมื่อกินยาเสร็จเด็กก็หันตัวไปซุกกับหมอน ราวกับเสียใจในสิ่งที่ได้ทำลงไป
หมอใหญ่ชนะใจเด็กสาวได้ก็เพราะเขาอดทนที่จะทำดีกับเธอ โดยไม่โกรธเคืองเธอเลย
หมอใหญ่มีประสบการณ์มากพอที่จะรู้ว่าเด็กสาวมีปัญหา
เธออาจถูกข่มเหงรังแกจนไม่ยอมไว้ใจใคร และไม่ยอมที่จะรับความช่วยเหลือจากใคร
แต่หากหมอใหญ่คิดถึงแต่ตัวเอง ก็คงยอมไม่ได้ที่จะให้เด็กทำกิริยาอาการอย่างนั้นกับเขา
เขาคงนึกในใจไม่ต่างจากหมอคนแรกว่า ถือดียังไงถึงทำกับฉันแบบนี้ ฉันอุตส่าห์ปรารถนาดีกับแก
แต่ความคิดเช่นนั้นหาได้อยู่ในจิตใจของเขาไม่ เพราะในใจของเขาคิดแต่เพียงว่า ทำอย่างไรเด็กถึงจะยอมกินยาได้ ?
หมอไม่ได้คิดถึงตัวเองเลย สิ่งที่หมอใส่ใจคือตัวเด็กมากกว่า หมอสนใจว่าจะช่วยเด็กให้หายป่วยได้อย่างไร
ถ้าเราคิดถึงประโยชน์ของผู้อื่นเป็นสำคัญ ก็จะมีเรื่องมากระทบอัตตาได้ยาก เพราะเมตตากรุณาเข้ามาแทนที่อัตตา
เราจะทุกข์เพราะถ้อยคำหรือการกระทำของผู้อื่นน้อยลง เมื่อถูกตำหนิ แทนที่จะตกอยู่ในร่องความคิดว่า ทำไมถึงมาว่าฉัน ?
หรือ ถือดีอย่างไรถึงมาพูดกับฉันอย่างนี้? เรากลับสนใจว่า ทำไมเขาถึงพูดอย่างนั้น?
สำหรับคนที่ใฝ่รู้ใฝ่ความจริง สิ่งที่เขาสนใจก็คือ ที่เขาพูดนั้นจริงไหม?
คนเราถ้าเอาเมตตากรุณาหรือปัญญานำหน้า ไม่ว่ามีอะไรมากระทบ ก็ไม่กระเทือนถึงใจ
แต่ถ้าเอาอัตตานำหน้า อัตตาก็จะถูกกระทบไม่หยุดหย่อน เพราะไม่ว่าคิด พูด ฟัง หรือทำ ก็มีแต่ ตัวฉันโดดเด่นเป็นประธานอยู่เสมอ
ชาวบ้านคนหนึ่งเป็นโรคเบาหวานและความดันโลหิตสูง มารักษาที่โรงพยาบาลอย่างต่อเนื่อง
วันหนึ่งหมอที่ตรวจร่างกายประจำไม่อยู่ มีหมอด้านสูตินรีเวชมาตรวจแทน เมื่อตรวจเสร็จ หมอก็เขียนใบสั่งยา โดยเพิ่มจากเดิม ๑ เม็ดเป็น ๒ เม็ด
คนไข้สงสัยจึงถามหมอว่า หมอ แล้วมันจะดื้อยาไหม ?
ทันทีที่ได้ยิน หมอก็ทำเสียงแข็งใส่คนไข้ว่า แล้วลุงเป็นหมอหรือเปล่า ถ้าอย่างนั้นลุงมาเป็นหมอเองไหม?
ว่าแล้วก็ไล่คนไข้ออกจากห้องตรวจ
เมื่อได้ยินคนไข้ทัก อะไรทำให้หมอโกรธหากไม่ใช่เพราะฤทธิ์เดชของอัตตาที่รู้สึกถูกกระทบจากคำทักท้วง
แต่หากหมอผู้นั้นมีสติเท่าทันอัตตา ก็จะไม่ฉุนเฉียวอย่างนั้น แทนที่จะเคืองในใจว่า พูดกับฉันอย่างนี้ได้อย่างไร ? ดูถูกฉันหรือไง?
ก็จะมองอีกมุมหนึ่งว่า อะไรทำให้เขาพูดอย่างนั้น? และหากหมอคิดถึงประโยชน์ของคนไข้ ก็จะรู้ได้ไม่ยากว่าคนไข้กำลังวิตกกังวล
แทนที่จะโกรธ ก็จะอธิบายให้คนไข้หายวิตกกังวล หาไม่ก็อาจลดยาลงหากรู้ว่าตัวเองผิดพลาดไป
ผู้ที่นึกถึงคนอื่นอยู่เสมอ เมื่อเกิดความผิดพลาดขึ้น เขาจะคิดถึงคนที่เดือดร้อนก่อนที่จะนึกถึงตัวเอง
อะไรที่จะช่วยคลายความเดือดร้อนของผู้นั้นได้ เขาก็พร้อมที่จะทำ รวมทั้งเอ่ยปากขอโทษโดยไม่สนใจว่าจะเกิดผลต่อตนเองอย่างไร
อย่างน้อยคำขอโทษก็ช่วยเยียวยาจิตใจของผู้นั้นได้บ้าง
หมอผ่าตัดคณะหนึ่งทำงานผิดพลาดทำให้เด็กเสียชีวิต หมอผู้หนึ่งในคณะนั้นเสียใจมาก
เมื่อออกจากห้องผ่าตัดเขาเดินไปหาแม่เด็กและขอโทษเธอ
ในเวลาต่อมาแม่ของเด็กได้ฟ้องหมอทั้งคณะ ยกเว้นคนเดียวคือหมอผู้นั้น
หมอผู้นั้นไม่เข้าใจว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น แต่เมื่อทนายของหมอถามแม่เด็ก ก็ได้คำตอบว่า เพราะเขาเป็นคนเดียวที่ใส่ใจ
ทุกวันนี้คนส่วนใหญ่ไม่กล้าขอโทษเมื่อทำผิดพลาดเพราะกลัวว่าจะก่อผลเสียหายแก่ตนตามมา
เช่น เป็นหลักฐานให้แก่ฝ่ายโจทย์ในการฟ้องเรียกค่าเสียหาย
แต่การทำด้วยเจตนาที่เห็นแก่ตัวเช่นนี้บ่อยครั้งกลับกระตุ้นให้อีกฝ่ายเกิดโทสะและทำทุกอย่างเพื่อเอาชนะหรือแก้แค้น
ใช่หรือไม่ว่าอัตตาของฝ่ายหนึ่งย่อมปลุกเร้าอัตตาของอีกฝ่ายเสมอ
ในทางตรงข้ามการกระทำด้วยเจตนาที่ปรารถนาดีย่อมบันดาลใจให้อีกฝ่ายอยากทำดีด้วย
มโนธรรมของฝ่ายหนึ่งย่อมดึงดูดมโนธรรมของอีกฝ่ายให้แสดงตัวออกมาเสมอ
ท่านอาจารย์พุทธทาสย้ำเสมอว่า การทำงานคือการปฏิบัติธรรม
ไม่ว่าจะทำอาชีพการงาน หรือทำกิจวัตรประจำวัน ก็สามารถเป็นโอกาสปฏิบัติธรรมหรือฝึกฝนจิตใจได้เสมอ
เช่น ฝึกให้มีสติรู้ตัวอยู่เสมอ หรือลดละความเห็นแก่ตัว บ่มเพาะเมตตากรุณา รวมทั้งเสริมสร้างมโนธรรมให้เข้มแข็ง
อันจะนำไปสู่การปล่อยวางจากความยึดติดถือมั่นในตัวตน
หากปล่อยวางสิ่งติดยึดได้มากและลึกเท่าใด
โพธิจิตซึ่งอยู่แกนกลางของใจก็จะงอกงามและเปล่งประกายสุกสว่างมากเท่านั้น
ทำให้ชีวิตปลอดโปร่งสงบเย็นอย่างยิ่ง
ที่มา :
//www.visalo.org/
(ขอบคุณภาพประกอบสวย ๆ จากฟอเวิดเมล์ค่ะ
)
Create Date : 03 กรกฎาคม 2552
Last Update : 3 กรกฎาคม 2552 12:22:20 น.
12 comments
Counter : 1551 Pageviews.
Share
Tweet
สวัสดีครับ
ได้อ่านแล้วทำให้ชุ่มชื้นหัวใจดีครับ
เห็นด้วยในบทความนี้นะครับ เพราะหลากหลายผู้คนที่เดินอยู่บนโลกนี้ มีจำนวนมากที่เดียวที่มีอัตตาเป็นตัวตั้ง โดยปราศจากความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
ความจริงพวกเราก็คือส่วนหนึ่งของธรรมชาติ ส่วนหนึ่งของกันและกัน น่าจะนอบน้อมต่อธรรมชาติและต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเนอะ......
ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ......
โดย:
เพลงดาบกระบี่เดียวดาย
วันที่: 3 กรกฎาคม 2552 เวลา:14:09:07 น.
โดย: ขอบคุณค่ะ (
wachonticha
) วันที่: 3 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:11:30 น.
สวัสดีครับปี้แม่ไก่
วันนี้แวะมาตอนมะแลงหน้อยเน้อครับ
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 3 กรกฎาคม 2552 เวลา:16:48:05 น.
สวัสดียามเช้าครับปี้แม่ไก่
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 4 กรกฎาคม 2552 เวลา:7:46:14 น.
ขอบคุณที่นำมาให้อ่าน ในช่วงเวลาจิตตกจากการทำงานค่ะ
โดย:
นัทธ์
วันที่: 4 กรกฎาคม 2552 เวลา:9:17:21 น.
สวัสดียามเช้าครับปี้แม่ไก่
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 5 กรกฎาคม 2552 เวลา:7:30:42 น.
สวัสดียามเช้าครับปี้แม่ไก่
เจียงใหม่ฝนตกวันค่ำเลยครับปี้
อากาศเย็นสบายดีขนาดเลยครับ
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:7:32:21 น.
หื้อหมิงหมิงโดนฝนบ่าได้เลยครับปี้
ช่วงนี้กลัวหมิงหมิงเป๋นหวัดขนาดเลยครับ
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:15:49:31 น.
ชอบเรื่องคนสร้างวัดจังเลยครับ
โดย:
komyooth
วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:17:06:12 น.
ปี้สาวเจ้าเรื่องที่เขียนวันนี้เรื่องแต่แต้ๆเลยเจ้าบ่อได้เป็นนางเอกเลยเจ้า
โดย: becoffee IP: 115.67.232.205, 64.255.180.109 วันที่: 6 กรกฎาคม 2552 เวลา:23:49:39 น.
สวัสดีครับปี้แม่ไก่
โดย:
กะว่าก๋า
วันที่: 7 กรกฎาคม 2552 เวลา:11:54:11 น.
ชอบความคิดแบบนี้จังเลย....
ขอบคุณค่ะ
โดย:
NuHring
วันที่: 13 กรกฎาคม 2552 เวลา:0:27:39 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
แม่ไก่
Location :
ลำปาง Thailand
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 184 คน [
?
]
**หลังไมค์เจ้า**
Cute Clock Click!
เออสิ,มาอยู่ใยในโลกกว้าง
เฉกชลคว้างมาเมื่อไรไม่นึกฝัน
ยามจากไปก็เหมือนลมรำพัน
โบกกระชั้นสู่หนไหนไม่รู้เลย
รุไบยาต ~ โอมาร์ คัยยัม
สุริยฉัตร ชัยมงคล : แปล
Latest Blogs
~ท่านหญิงในกระจก/แสงเพลิง ~
~เพชรรากษส/อลินา ~
~มนตร์ทศทิศ/ราตรี อธิษฐาน ~
~เมื่อหอยทากมีรัก 1-2/"ติงโม่"เขียน/พันมัย แปล ~
~ให้รักระบายใจ/"ณกันต์"เขียน ~
~ผมกลายเป็นแมว/Abandoned/Paul Gallico เขียน(ภูธนิน แปล) ~
~พ่อค้าซ่อนกลรัก & หมอปีศาจแสนรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~
~อาจารย์ยอดรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~
~จอมโจรพยศรัก/"หูเตี๋ย" เขียน(Wisnu แปล) ~
สารบัญหนังสือ: รวมลิงก์หนังสือที่รีวิวในบล็อก # ๑ + ๒
Group Blog
ชวนศึกษา(ธรรมะ)
ชวนปฏิบัติ(ธรรม)
เปิดบ้านแม่ไก่-ทักทายกันหน่อย
หนังสือเก่า...อยากเล่าต่อ
นิย๊าย ~ นิยาย
นิย๊าย-นิยาย(๒)
นิยายฝาหรั่ง & หนังสือแปล
นิยายสายจีน
วรรณกรรมเยาวชน
สาระ(ค)ดี-ดี (Non-fiction)
อ่านตามเกม
ชวนดู(K)ซีรี่ยส์
ฅนเมือง อู้กำเมือง
เรื่องเล่าจากหลังดอย
ปกิณกะ ซะป๊ะ ~ ซะเป้ส
บทกวีที่ผูกพัน
เดินทางไกลกับ"ไซอิ๋ว"
บ่นบ้า' ตามอารมณ์ '
สารบัญหนังสือในบล็อก
All Blogs
~สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๘ เพื่อนบล็อกด้วยข้อคิด-ธรรมะจากพระอริยสงฆ์... "จิตใสใจสุข" โดย พระไพศาล วิสาโล~
~อย่าร้องไห้เมื่ออาทิตย์ลับฟ้า : ข้อคิด-ธรรมะโดย พระไพศาล วิสาโล~
~ บทสนทนาว่าด้วยเรื่อง "ความตาย" กับท่าน'เขมานันทะ' ~
~ 'มิตรในเรือนใจ' โดย พระไพศาล วิสาโล ~
~ 'มิตรที่ถูกเมิน' บทความธรรมะ โดย พระไพศาล วิสาโล ~
~ 'ชีวิตกับความรัก' ข้อคิด - ธรรมะโดย "เขมานันทะ" ~
~' สามมิติของชีวิต' บทความโดย พระไพศาล วิสาโล ~
~ 'มีและเป็นอย่างไรถึงจะไม่ทุกข์ ' บทความโดย พระไพศาล วิสาโล ~
~ 'รักแท้ :การฝึกปฏิบัติเพื่อหัวใจที่เบิกบาน'โดย ติช นัท ฮันห์ ~
~ 'เปลี่ยนผิดให้เป็นถูก' : บทวิเคราะห์"เด็กเก็บว่าว"โดย พระไพศาล วิสาโล ~
~ บูมเมอแรงแห่งชีวิต : บทความโดย พระไพศาล วิสาโล ~
~ ธรรมะเพื่อสุขภาวะบนวิถีความพอเพียง บทความโดย พระไพศาล วิสาโล ~
~ 'มหัศจรรย์แห่งลมหายใจ' ข้อคิด - ธรรมะโดย พระติช นัท ฮันห์ ~
~ 'พุทธศาสนากับสถาบันสงฆ์ไทย' บทความโดยพระไพศาล วิสาโล ~
~ " The World We Have/เราคือโลก โลกคือเรา" โดย Thich Nhat Hanh (ติช นัท ฮันห์)~
~'เปลี่ยนความทุกข์ให้เป็นพลัง' บทความโดย พระไพศาล วิสาโล~
~สุขมีที่กลางใจ & จิตแจ่มใส ดอกไม้บาน โดย พระไพศาล วิสาโล~
~ "ถอยหลังจึงก้าวหน้าได้" บทความโดย พระไพศาล วิสาโล ~
~ วันนี้เมื่อ ๒,๖๐๐ ปีผ่าน...Old Path White Cloud ..โดย ติช นัท ฮันห์ ~
~ 'แก้ทุกข์ที่ใจ' บทความโดย พระไพศาล วิสาโล ~
~ เรียนรู้อยู่กับ'ทุกข์' บทความโดย พระไพศาล วิสาโล ~
~'พลังแห่งสติ' vs. 'พลังแห่งความซึมเศร้า' บทความธรรมะโดย "ติช นัท ฮันห์"~
~ "ผ่านพ้นความเจ็บปวด" บทความโดยพระไพศาล วิสาโล ~
~ 'สุขเพราะละ' บทความโดย พระไพศาล วิสาโล ~
~ เตรียมใจรับมือความทุกข์ บทความโดย...พระไพศาล วิสาโล~
~ คู่มือหยุดทุกข์ : โดย พระยุทธนา เตชปัญโญ ~
~ 'อัตตาสลาย จึงคลายทุกข์' บทความโดยพระไพศาล วิสาโล ~
~ ความงามแห่งรุ่งอรุณ บทความโดย พระไพศาล วิสาโล ~
~ คืนดีรับปีใหม่ : บทความโดยพระไพศาล วิสาโล ~
~ 'ไม่หอบสังขารหนีความตาย' บทความโดย ศ.นพ.ธีระ ทองสง ~
~ 'ยิ่งหลงยิ่งกลัว' บทความโดย ศ.นพ.ธีระ ทองสง ~
~ ทำสมาธิอย่างไร ให้สุขแท้ : บทความโดย พระไพศาล วิสาโล ~
~' เว้นวรรค รักษาใจ' : บทความโดย พระไพศาล วิสาโล ~
~ ทำชีวิตให้ช้าลง : บทความโดยพระไพศาล วิสาโล ~
~ ศาสตร์และศิลป์ของการสิ้นชีวิต ตอน 'อยู่ดีไปดี' โดย ศ.นพ.ธีระ ทองสง ~
"ในสุข มีทุกข์ ในทุกข์ มีสุข" บทความโดย พระไพศาล วิสาโล
~ ศาสตร์และศิลป์ของการสิ้นชีวิต ตอน 'คนตายเตือนคนเป็น' โดย ศ.นพ.ธีระ ทองสง ~
~ ศาสตร์และศิลป์ของการสิ้นชีวิต ตอน 'สายธารการเกิดดับ' โดย ศ.นพ.ธีระ ทองสง ~
~ ศาสตร์และศิลป์ของการสิ้นชีวิต ตอน 'วิชายืดชีวิตทรมาน' โดย ศ.นพ.ธีระ ทองสง ~
~ ศาสตร์และศิลป์ของการสิ้นชีวิต ตอน 'นักโทษประหาร' โดย ศ.นพ.ธีระ ทองสง ~
~ "ข้างหน้าเป็นความหวัง ข้างหลังเป็นบทเรียน" บทความโดย ศ.นพ.ธีระ ทองสง ~
~ ศาสตร์และศิลป์ของการสิ้นชีวิต ตอน 'มันก็เท่านั้นเอง' โดย ศ.นพ.ธีระ ทองสง ~
~ ศาสตร์และศิลป์ของการสิ้นชีวิต ตอน 'ฝนตกไม่ต้อง ฟ้าร้องไม่ถึง' โดย...ศ.นพ.ธีระ ทองสง ~
~ ศาสตร์และศิลป์ของการสิ้นชีวิต ตอน ดูดวงจันทร์ โดย ศ.นพ.ธีระ ทองสง ~
~ ศาสตร์และศิลป์ของการสิ้นชีวิต ตอน ละครชีวิต โดย...ศ.นพ.ธีระ ทองสง ~
~ ชาล้นถ้วย : ปรัชญาเซนอันลุ่มลึกแต่เรียบง่าย โดย ว.วชิรเมธี ~
~ หนึ่งคนตาย ล้านคนตื่น : หลักคิดก่อนวิกฤตมาใกล้ โดย พระอาจารย์ ว.วชิรเมธี
"ขอโทษ"...คำขอที่ยิ่งใหญ่ (บทความโดย พระไพศาล วิสาโล)
~ การเมืองร้อนรุ่ม แต่ใจสงบเย็น (สุขใจในนาคร) ~ พระไพศาล วิสาโล
~ ธรรมะคลายใจ ~ โดย ว.วชิรเมธี
~ สู่เส้นทางรัก โดย "แพทย์เชิงดอย" ~
~ เป็นสุขในทุกความเปลี่ยนแปลง ~พระไพศาล วิสาโล
ระลึกถึงความตายสบายนัก : การเจริญมรณสติในชีวิตประจำวัน โดย พระไพศาล วิสาโล
~ เติมความว่างให้จิตบ้าง ~ พระไพศาล วิสาโล
ขจัดสารพิษในจิตใจ บทความโดย...พระไพศาล วิสาโล
ย่างก้าวบนดอกบัว : Walking on Lotus Flowers
งานบำรุงใจ : บทความชวน(สังคม)คิด โดย พระไพศาล วิสาโล
วิปัสสนาแห่งเซ็น (แปลและเรียบเรียงโดย ทวีวัฒน์ ปุณฑริกวิวัฒน์ )
บทเพลงแห่งเซ็น ~ บทเพลงแห่งวิปัสสนา
อุปมาแห่งชีวิต โดย : 'เขมานันทะ'
ความเอย...ความรัก
รักที่แท้ (Learning True Love)
ฝึกใจให้รู้จักคอย... เครียดคลายได้ถ้าใจคอยเป็น โดย "รินใจ"
พรแห่งชีวิต : ความสุขของมนุษย์ที่แท้
ปฏาจารา...น้ำตาที่มากกว่าห้วงมหาสมุทร
ธรรมที่นำความฉิบหายมาสู่บุคคล
สุข - ทุกข์ในมือเรา ~ พระไพศาล วิสาโล
ดอกไม้หายไปไหนหมด ?(หนังสือ "มรรคาแห่งชีวิต")
๑๓ กันยายน...เทียนธรรมรำลึก...หลวงพ่อเทียนที่ข้าพเจ้ารู้จัก โดย 'เขมานันทะ'
~ ช่วงชีวิตช่วงภาวนา ~ " เขมานันทะ"
ลักษณะพระแท้ - พระปลอม
รู้สึกนึกคิด ~ ศ.ดร. ระวี ภาวิไล
ดั่งสายน้ำไหล ~ เขมานันทะ
แด่เธอ...ผู้รู้สึกตัว ~ หลวงพ่อเทียน จิตฺตสุโภ
เธอคือโลก ( You Are The World) : กฤษณมูรติ
เพลงปราโมทย์ของเซ็น : ปกิณกธรรมและธรรมอุปรากร ~ "เขมานันทะ"
~ แห่งการงานอันเบิกบาน ~ ตาร์ถัง ตุลกู / แปลโดย โสรีช์ โพธิแก้ว
ชัมบาลา : หนทางอันศักดิ์สิทธิ์ของนักรบ- - ญาณทัศนะจากดินแดนหลังคาโลก - -
~ ทางทรายใกล้ทะเลสาบ : อัตชีวประวัติช่วงแสวงหามายาชีวิตของ 'เขมานันทะ' ~
~ ดวงตาแห่งชีวิต ~ เขมานันทะ
~ คำขอที่ยิ่งใหญ่ ~ พระไพศาล วิสาโล & "อาทิตย์ยามเช้า"
~ หอมเอย...หอมกลิ่นกล้วยไม้ ~
~ ศานติในเรือนใจ ~ ติช นัท ฮันห์
~ เยื่อใยแห่งความพลัดพราก~ : บันทึกในค่ำคืนสงบ ของฤดูใบไม้ผลิ โดย "แพทย์เชิงดอย"
ชีวิตกับความรัก ~ เขมานันทะ
Cultivating the Mind of Love / ปลูกรัก ~ ติช นัท ฮันห์
คืนสู่สามัญ ~ พระไพศาล วิสาโล
คือเมฆสีขาว ทางก้าวเก่าแก่ : พุทธประวัติในทัศนะใหม่
จากดักแด้สู่ผีเสื้อ ~ เขมานันทะ
ชีวิตคุณมีอยู่เพียงขณะเดียว ~ เขมานันทะ
ในความมีอยู่~ อัครมุนี วรรณประไพ
เริ่มต้นที่...ความรัก
Friends' blogs
เมณี
บังอร-บังเอิญ
โมกสีเงิน
ป้ามด
แม่เฮือน
ปลิวตามลม
นวลกนก
January Friend
ดอกเสี้ยวขาว
อั๊งอังอา
กวินทรากร
Zhivago
BoOKend
ทิวาจรดราตรี
นัทธ์
nikanda
โสดในซอย
นายแจม
narumol_tama
Chulapinan
แพนด้ามหาภัย
beer87
yjam
วินนี่ย์หมีพูห์
เจ๋วะรัฐถะ
ammataya
ลูกปัดแก้ว
กะว่าก๋า
นิงัย
ร่มไม้เย็น
แก้วกังไส
พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง
ศรีสุรางค์
แพรจารุ
last_tibetstone
malarn cha
หอมกร
JewNid
กิ่งไม้ไทย
หวานเย็นผสมโซดา
komyooth
PTNCenter
rngja
dream-devil
เหมือนพระจันทร์
kangsadal
PhueJa
ปลายทางของสายรุ้ง
ปลาทองแก้มยุ้ย
Pribtaa
วิรตี
Friday Story
อุ้มสม
~:พุดน้ำบุศย์:~
สามปอยหลวง
ดอยสะเก็ด
lovereason
คนสวยที่ไม่เคยสวย
PZOBRIAN
ออโอ
เรียวรุ้ง
Webmaster - BlogGang
[Add แม่ไก่'s blog to your web]
Links
olddreamz
เมืองแจ๋ม
เปิดโลกลำปาง
ฅนเมือง
โลกล้านนา
ธรรมะดอทคอม
Yahoo !
Google
คนเมืองฟังกำเมือง
คำไท - คำถิ่น
คลังภาพ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
ได้อ่านแล้วทำให้ชุ่มชื้นหัวใจดีครับ
เห็นด้วยในบทความนี้นะครับ เพราะหลากหลายผู้คนที่เดินอยู่บนโลกนี้ มีจำนวนมากที่เดียวที่มีอัตตาเป็นตัวตั้ง โดยปราศจากความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
ความจริงพวกเราก็คือส่วนหนึ่งของธรรมชาติ ส่วนหนึ่งของกันและกัน น่าจะนอบน้อมต่อธรรมชาติและต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันเนอะ......
ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ......