แค่อยากบันทึก อารมณ์เศร้าหลังเที่ยงคืน ไว้ซักหน่อยอยากเขียนบทกวีเศร้าๆ ซักบท “ ในคืนที่ฟ้าหม่น ความเดียวดาย กระซิบกระซาบกับความยะเยือกหนาว‘เจ้าเห็นชายผู้นั้นหรือไม่ ชายผู้หัวนมดำ และกำลังนั่งจ้องไปในความมืดนั่นความมืด มีสิ่งใดให้น่าพิศมัยหนอ? ค่ำคืนที่เปลี่ยวเปล่าเช่นนี้ มีสิ่งใด ให้ชายผู้เศร้าโศก พึงปรารถนาเล่า? ..ไม่มีสิ่งใดดอก... ข้าพเจ้า ไม่ได้ประสงค์สิ่งใด จากราตรีอันไร้ซึ่งความหวังนี้ข้าพเจ้า เพียงแค่มาทอดอาลัยต่อความรัก และซุกซ่อนความเศร้าไว้ในเงามืดของค่ำคืน เพียงเท่านั้นข้าพเจ้า ได้มันมา จากหญิงสาวผู้มีดวงตาเศร้าโศกนางหนึ่งข้าพเจ้า เศร้าโศกไปกับความเศร้าของนางและความเศร้าของข้าพเจ้าเอง ที่ไม่อาจปลอบประโลมเธอด้วย... แด่ราตรีที่มืดมิดเจ้าต้องการแสงดาวซักกี่ล้านดวงเพื่อที่จะทำให้เจ้า รื่นเริงขึ้นมา ได้บ้างหนอ?เจ้าอภิรมย์ในความเศร้าโศกและทึบทึม? หรือเจ้าเองก็ต้องการความหวัง?อย่ากระนั้นเลย ข้าพเจ้าขอมอบความรักอันริบหรี่ ดุจแสงหิ่งห้อยของข้าพเจ้าแด่เจ้าเจ้าอาจจะนำมันไปรวมกับแสงจากดาวซักดวง เพื่อให้มันสว่างขึ้นหรือใช้มันส่องทาง ในเวลาที่ดวงดาวทุกดวง ดับแสงสิ้น ก็ย่อมได้ข้าพเจ้ามอบมันแด่เจ้าและจะเดินไปสู่ความมืดมิดที่ยิ่งกว่าที่ซึ่งหัวนมดำของข้าพเจ้า ยังดูคล้ายกับจะเปล่งประกายวับวาว “...แวะไปอ่านความเศร้ามาพาลให้เศร้าไปด้วยนั่งมองหัวนมตัวเอง อย่างสิ้นหวังรู้สึกขัดหูขัดตา กับรูสะดือมันเป็นส่วนเกินของสายตาเพราะเราอยากจะมองแค่หัวนมแต่รูสะดือบ้า ชอบทำตัวโดดเด่นเราเอานิ้วไปจิ้มมันนี่แน่ะๆเจ้าสะดือบ้า...ยังเศร้าไม่หายเลยเชียร์บอลดีกว่ายิงกันเยอะๆนะลูกนะน่าจะยิงลูกโทษตั้งแต่นาทีแรกซะเลย90 นาทีใครยิงเข้าเยอะกว่า ชนะไปเลยเอาสิเอาเศร้าเว้ยยยยยยยฉี่รดคีย์บอร์ดดีกว่า...ลงชื่อ เป็ดสวรรค์
วันที่: 29 มิถุนายน 2553 เวลา:2:05:43 น.
ผู้ติดตามบล็อก : 85 คน [