► ►►. . . ด๋ อ ย ดอ ย ต อ น จ บ . .◄ ◄◄
ความเดิมตอนที่แล้วหลังจากเพื่อนร่วมห้องคนเก่าได้ขอให้หมอปล่อยเขาออกไป
หมอก็ยอมให้เขากลับไปรักษาตัวที่โคราชบ้านเอ็งแต่โดยดี
โดยมีข้อแม้ว่า หมอจะไม่รับผิดชอบใดๆ
ที่คนไข้ชาวโคราช(ที่พูดใต้)ดื้อรั้นจะกลับไปโคราชโดยไม่ฟังหมอแบบนี้
เขาก็กลับไป ไม่นานพยาบาลก็มาบอกว่า มีเพื่อนร่วมห้องคนใหม่แล้วนะคะ
แกชื่อ ลุงสุธน ครับ
ประโยคแรกที่ลุงสุธนพูดหลังจากประตูห้องเปิดออกแล้วพบว่าผมนอนอยู่เตียงแรกคือ
“ อ้าว ทำไมเอาผมมาไว้กับผู้หญิง นี่ผู้ชายหรือผู้หญิง? “
พยาบาลต่างก็พายืนยันว่าผมเป็นผู้ชาย
ลุงแกก็เลยยอมเข้ามา
แกไม่ได้มาคนเดียวครับ ลุงสุธน แกมาพร้อมญาติอีกราวครึ่งห้อง
ลุงสุธน ญาติเยอะ ไม่รู้เป็นญาติกับยุ้ยญาติเยอะรึเปล่า?
.
.
.
.
ญาติลุงสุธน มีทุกเพศทุกวัย
มีทั้งผู้หญิง กระเทย และผู้ชาย
มีเด็กมาด้วย วิ่งเล่นกันให้วุ่น ห้องเล็กแค่นี้ยังวิ่งได้ ช่างสมกับเป็นเด็กจริงๆ
ลุงสุธนและญาติมักจะจุ๊ปากไม่ให้เด็กๆเสียงดัง เพราะแกเกรงใจเรา
ก่อนที่แกและญาติจะกลับไปสนทนาเรื่องคนนั้นคนนี้ในชุมชนบ้านแก
อย่างออกรสออกชาติเสียงดังกว่าเด็ก 20 เท่า
ผมรู้สึกว่า ถ้าไปแถวบ้านแกเมื่อไหร่
ผมคงรู้จักคนแถวนนั้นราวๆครึ่งหมู่บ้าน ขอแค่เพียงเอ่ยชื่อมา
มีตั้งแต่เจ้าหนี้เงินกู้ พ่อค้ายาบ้า ตำรวจที่ชอบยัดยาบ้าให้คนค้ายาบ้าอีกที
แม้วันนั้นคนค้ายาบ้าจะไม่ได้พกยาบ้าติดตัวมา แต่ตำรวจก็จะยัดให้เอง
มีผู้หญิงปากจัดจนใครๆก็ไม่กล้าทะเลาะด้วยชื่อตุ่ม
มีพ่อค้ากุ้งที่ถูกเสาไฟฟ้าล้มทับตาย
มีคนชื่อหมวย ที่โดนทับในเหตุการณ์เดียวกันแต่ไม่ตาย
มีคนตาบอดข้างเดียว ที่ตาอีกข้างเป็นตาแดงด้วย
.
.
.
.
.
ลุงสุธน ญาติเยอะ มักจะเผื่อแผ่ญาติแกมาที่ผม
แกมักจะให้ญาติมาช่วยนั่นช่วยนี่ผม
เพราะเห็นว่าผมไม่มีญาติมาเยี่ยมเลย แถมงดน้ำงดอาหาร
มีสายยางเสียบที่จมูกด้วย ท่าทางอาการคงจะหนัก เตรียมเข้าผ่าตัดแน่ๆ
อันที่จริงไม่เลย
แค่เตรียมไปส่องกล้อง แล้วสายยางเนี่ย หมอก็ไม่ยอมถอดให้ผมเอง
บอกว่า พรุ่งนี้บ่าย ค่อยถอดทีเดียว เพราะหมอจะส่องกล้องทางนี้
แต่ผมบอกว่า ขอถอดเลยละกัน เพราะนอนไม่หลับเลย สองวันแล้ว
เดี๋ยวค่อยยัดใหม่
สุดท้ายมีพยาบาลมาถอดออกให้
แทบจะวิ่งรอบโรงบาลได้แล้วตอนนั้น แข็งแรงละ แต่ต้องรอส่องกล้อง
เผื่อเจอมะเร็งในไส้
.
.
.
.
ตกเย็น ยุทธนา เพื่อนเก่าเพื่อนเกลอมาเยี่ยมพร้อมปลั๊กไฟ
ได้ชาร์ตแบต ได้อัพเฟส
ตามมาด้วยอุ๊ใหญ่ เลิกงานแล้วก็มาเยี่ยม
คุยกันหลายคำหลายประโยค สามทุ่มเพื่อนๆก็กลับ
คืนนั้นนอนหลับ ไม่ฝันเลย
แต่เมียของลุงสุธน ฝันเห็นงูยักษ์ จนร้องโวยวายกลางดึก
ลุงสุธน ตอนเข้าโรงบาล อารมณ์คล้ายผมเลย
แกกำลังจะไปสัมมนาประจำปีกับเพื่อนๆที่บริษัท
พอขับรถมาถึงบริษัท กลับไม่มีเรี่ยวแรง หมดพลังจนต้องเข้าโรงบาลซะงั้น
หัวอกเดียวกันกับคนตกดอยอย่างเราจริงๆ
.
.
.
.
.
ตัดฉับมาตอนบ่ายโมง
ไฟบนเพดานเลื่อนผ่านขนานกับใบหน้าผมไปอีกครั้ง
บุรุษพยาบาล พาขึ้นไปห้องผ่าตัด ก่อนเข้าห้องต้องสวมหมวกเขียว
มีบุรุษพยาบาลอีกคนมาบอกถึงขั้นตอนการพ่นยาชาเข้าคอ
ว่ามันจะชา คนจะหนา น้ำลายจะยืด
คุณหมอชื่อ ภูวสิทธิ์ จะเป็นคนส่องกล้องเข้าไส้ให้
ที่โรงพยาบาล หมอจะดูยิ่งใหญ่มาก
ผมมีความรู้สึกว่าอย่างนั้น คนไข้ทุกคนจะดูจ๋องๆ หมดสภาพเมื่อเทียบกับหมอ
บนเตียงผ่าตัด ผู้ช่วยหมอเริ่มพ่นยาชาเข้าคอ
รสชาติเหมือนอะไรซักอย่าง เผ็ดๆ เหม็นๆ
รสชาติถ้าจะให้เดา น่าจะเหมือนก้อนอีเอ็มบอล ที่โยนลงน้ำแก้น้ำเสีย
จากนนั้นหมอก็เอาที่ถ่างปากมาให้งับไว้ ปากจะได้อ้าตลอด
แล้วก็สอดกล้องเข้าไปในลำคอ
ทุกคนเชียร์ให้เรากลืนกล้องนี่ลงไป
โอ่ อัศจรรย์ ความรู้สึกว่ามีอะไรค่อยๆผ่านไส้เราลงไปนี่มันสุดยอดจริงๆ
เหมือนมีตัวอ่อนเอเลี่ยนกำลังดิ้นอยู่ในท้อง
ดุ๊กดิ๊กๆ
ระหว่างนั้นคุณหมอก็ถามว่า
“ โรงแรมเอราวัณอยู่ไหน?”
เอ หรือจะเป็นศัพท์ทางการแพทย์
หมอจะหมายถึงไส้ติ่งรึเปล่านะ? ผมก็ได้แต่เดา
“ พอดีเพื่อนผมจะแต่งงานที่นั่น ผมไปไม่ถูก”
อ่อ คงไม่ใช่แล้วล่ะ
หมอถามผู้ช่วย เพราะแกไม่เคยไปโรงแรมเอราวัณนั่นเอง
ขณะที่เจ้ากล้องก็เลื้อยลึกลงไปเรื่อยๆ
สุดท้าย มันก็กลับออกมา
“ไม่เจอมะเร็งอะไรนะหนุ่มนะ “ หมอว่า
แสดงว่าหมอกะว่าจะเจอมะเร็งแน่ๆ งานนี้
แต่ไม่เจอ ก็รอดตัวไป
.
.
.
.
.
ผมนอนรอเอกสานนอกห้องผ่าตัด
พร้อมกับนึกขำที่เจ้าหน้าที่คนหนึ่ง หาทางบล็อกแฟนเก่าตัวเอง
จากโปรแกรมแชตออนไลน์
รถเข็นพาผมไปที่แผนกการเงิน เพื่อไปเอาของที่ฝากไว้
ผู้ป่วยและญาติผู้ป่วยหลายคนสนใจผู้ชายในชุดคนไข้ผ่าตัด
(ชุดคลุมเพียวๆที่ต้องถอดทุกอย่าง แม้แต่กางเกงใน สยิวสุดๆ)
ที่สะพายกล้องสองตัว พร้อมอุปกรณ์อื่นๆเต็มรถเข็น
หลายคนบอกลูกหลานว่า “น้าเขาเอากล้องเข้าไปถ่ายตอนผ่าตัดด้วยน่ะลูก”
เย็นวันนั้น ผมก็ออกจากโรงพยาบาล
พระอาทิตย์ตกดินสีสดใส พร้อมกับม็อบเสธฯอ้ายที่เริ่มรวมตัว
เพื่อชุมนุมใหญ่ในวันรุ่งขึ้น
.
.
.
.
.
.
สรุปว่าติดเชื้อและเลือดออกในกระเพาะ
อย่าทานอาหารรสจัดกันนะครับ
ลงนาม
เป็ดสวรรค์
ภาพถ่ายแนวแอ๊บแตก โดย เป็ดสวรรค์
วันที่: 18 ธันวาคม 2555 เวลา:1:11:23 น.
เหตุผลเดิม ๆ คืองานยุ่ง แถมเน็ตเกเรได้ใจ เพิ่งจะหาเวลาเล่นบล็อกได้ 
ผู้ติดตามบล็อก : 85 คน [