หลังจากถ่ายวิวทิวทัศน์กันจนแดดจ้า ก็หันมาถ่ายพวกเดียวกันเองบ้าง

พี่หนิง พี่แตน ถ่ายกับพี่หนุ่ยที่พยายามแต่งกายเป็นชาวพื้นเมือง

ทุกคนยิ้มแย้มกันแบบคนที่แปรงฟันมาแล้วอย่างสม่ำเสมอสุขภาพฟันดีทั้ง7ประการ

แม้ว่าจะต้องตื่นแต่เช้า และมาเดินขึ้นเขาตอนมืดๆให้ยุงกัด อันมิใช่วิสัยปกติของเรา



ยืนถ่ายกันแบบไม่กลัวตกเขา









.

.

.

.

พี่หนุ่ยพยายามจะทดลองเอาผ้าผูกตัวเองให้เป็นซุปเปอร์แมน

ร่ำๆว่าจะกระโดดเขาแดงเพื่อความตื่นเต้น







.

.

.

.







ยังไม่ถึงเวลาเคารพธงชาติ ก็ได้เวลาลงจากเขาแดง

เขาแดง ลมแรง อย่าใส่กระโปรงขึ้นไปถ้าไม่อยากโชว์เอ็กซ์

ลมแรง ทำให้การถ่ายภาพให้คมชัดที่ค่าเอฟนัมเบอร์สูงๆ เป็นไปด้วยความยากลำบาก

เพราะขาตั้งกล้องสั่นหงึกๆ

มันคงหนาวเพราะลมพัดแรง สั่นใหญ่เลย



ควรหาที่ยึดขากล้องให้มั่นคงนะครับ






.

.

.

.



ถ่ายสลัดไดที่ขึ้นอยู่ทั่วไป

ใช่รึเปล่าก็ไม่รู้?


อาจจะเป็นต้นมะนาวภูเขาก็ได้









.

.

.

.



ระหว่างทางลง มีผู้ได้รับบาดเจ็บหนึ่งคน

เหตุเกิดตรงซอกหิน โดยการเอาศอกไปจามกับหินแกรนิตคมๆ

ผู้ประสบเหตุคือพี่แตนนั่นเองโดยมีพี่หนิงยืนยิ้มเป็นกำลังใจอยู่ข้างๆ







.
.


.

.



ลงมาถึงพื้นโดยปลอดภัยดี

ขอซีลูเอทภูเขาซักภาพ







.

.

.

.





กลับถึงที่พัก  อาบน้ำ ทานอาหารเช้าเป็นข้าวต้มกุ้ง

ใครหนอช่างรู้ใจอีกแล้ว นัดออกเดินทางไปแก้มือที่ทุ่งสามร้อยยอดตอนเก้าโมงเช้า

หลังจากเมื่อวานนี้เราไปกัน แล้วพระพิรุณกำลังปฏิบัติหน้าที่อยู่พอดี



กอ่นออกเดินทาง ก็เช็คเอ้าท์กันก่อน

จากนั้นถ่ายภาพหมู่เป็นที่ระทึกใจกันซักหน่อย เอาไว้ให้ลูกหลานดูตอนเราแก่







.

.

.


.



อ้อ จำผิดๆ

ออกจากที่พัก เราไปล่องเรือหารักกันก่อน ไปที่คลองเขาแดงที่เรามองเห็นจากบนเขานั่นแหละ

แถวนี้มีคลองเดียว

ท่าเรืออยู่ตรงวัดเขาแดง ตรงเชิงเขาแดงนั่นเอง ค่าเรือไม่แน่ใจว่าเท่าไหร่

น่าจะลำละ 250 บาท อันนี้ต้องถามดิวอี้อีกที



อากาศร้อนตอนสายๆชวนหัวใจละลายเป็นอย่างยิ่ง

พี่แตนกับพี่หนุ่ย กินไอติมประจวบ









.

.

.

.



คณะเราใช้เรือสองลำในการล่องเล่นในคลอง

สองข้างทางมีป่าชายเลน ต้นโกงกาง

มีภูเขาหินปูนสูงเสียดฟ้า รึเปล่า ก็ไม่สูงขนาดนั้น ขนาบไปตามลำคลอง

ใครมาหน้าหนาว คาดว่าน่าจะเจอหมอกด้วย










.


.

.

.

ป่าชายเลน ย่อมคู่กับปลาตีน








.

.

.


.



ซึ่งกำลังจะพัฒนาไปเป็นนกอีโกร่งตัวนี้รึเปล่า?

เราก็ต้องคอยดูกันต่อไป








.

.

.

.

ล่องไปล่องมา ก็ออกปากอ่าว

ไปเจอเรือลำนึงที่เรามองเห็นจากยอดเขาเมื่อเช้า

เดาว่า นะจะเป็นเรือตกหมึกขนาดใหญ่พิเศษ






.

.


.

.



ขากลับ ก็กลับทางเดิมที่มา

ตลอดทางชาวบ้านยิ้มแย้มแจ่มใส ทักทายเป็นกันเอง

บางคนกำลังจับปลา บางคนกำลังหาหอยในคลอง




ที่ลูกศรชี้นั่นคือป้ายจุดชมิววเขาแดง ที่เราเพิ่งลงมา

ดังนั้น นั่นก็คือยอดเขาแดงนั่นเอง








.

.

.

.



จากนั้น ก็มุ่งหน้าต่อไปทุ่งสามร้อยยอด

ที่ไม่มีดอกบัว ไม่มีทุ่งบัว เพราะหน้านี้ ไม่ใช่หน้าบัว











.

.

.



ใครบางคนเอาเรือชาวบ้านมาพาย

หน้าตาคุ้นๆ เหมือนพี่หนุ่ยมาก

ถามว่าพายเป็นไหม ?

ไม่น่าจะเป็น เห็นพายวนไปวนมา



แต่น้ำที่นี่ไม่ลึก ภาษิตที่ว่าน้ำนิ่งไหลลึก ใช้กับที่นี่ไม่ได้

เพราะน้ำที่นี่ ไม่ลึก น้ำนิ่งเลยไหลลึก ไม่ได้












.

.

.

.



ยอดเขาอันเป็นเอกลักณ์ของสามร้อยยอด






.
.
.
.
.


แวะทานข้าวเที่ยงที่ตลาดน้ำหัวหิน

ตลาดน้ำเยอะมาก ช่วงนี้

กินเสร็จ เดินทางกลับกรุงเทพ




ถึงตอนหกโมงเย็น แจกเงินคืนคนละ 270 บาท

เงินเหลือ กินกันท้องบาน แต่เงินเหลือ

นับเป็นนิมิตรหมายอันดี



จบทริปหน้าฝนไปอีกทริป คงเป็นทริปสุดท้ายแล้ว

รอฝนหมด จะหอบสังขารขึ้นภาคเหนือ กลางๆพฤศจิกายน

จองไว้แล้ว แล้วพบกันใหม่ครับ









ลงนาม

เป็ดสวรรค์

หนุ่มสุพรรณคนยาก คนเดิม



.
.
.



ขำจัง ไดอารี่จริง เขียนโดนใจ อย่าลืม




การแข่งขันทำให้เราพัฒนาครับ แต่อย่าจริงจังกับมันมาก
เอาหนุกๆก็พอ เนอะ








เพื่อนๆเรามีไปตั้งสำนักในเฟสกันด้วยนะ

กดสิ