วันนี้ มีวีรบุรุษต้องพลีชีพอีกคนแล้วท่านคือ พ.ต.อ.สมเพียร เอกสมญา หลายคนคงทราบข่าวแล้วทั้งๆที่ตรากตรำมาชั่วชีวิต และหวังจะพักผ่อนในบั้นปลายกลับต้องมาตาย เพราะระบบราชการเห่ยๆเราขอแต่งกวีภูธรซักบท ร่วมไว้อาลัย“ แม้เราจะยืนไว้อาลัย ให้นานจนตราบชั่วนิรันดรก็มิอาจเรียกคืน ซึ่งเลือดนักรบ แม้สักหยาดหยดที่หลั่งริน และซึมหายไปในแผ่นพื้น...ใคร ฆ่าวีรบุรุษ?..คำถามนี้ช่างเสียดแทงส่วนคำตอบนั้น ก็ชวนให้บ้าคลั่ง..วีรบุรุษ ไม่ควรสังเวยชีพแด่ความระยำตำบอนมิ ใช่หรือ? “...มาจะกล่าวบทไป ถึงการเมืองสักเล็กน้อยอยากจะกล่าวถึงด่านตรวจคนที่วังน้อยที่มีตำรวจคอยตรวจมิใช่น้อยเพราะเขาได้ข่าวว่า จะมีการขนคนมาจากดงดอยทยอยกันมาประท้วงในเมืองกรุงในระหว่างที่เราทำอะไรก็ไม่บอกอยู่ในห้องน้ำชายได้ยินมนุษย์กระเทยสองคนคุยกันเสียงดังเรื่องการชุมนุมที่พวกเธอไม่เห็นด้วยเราก็ไม่เห็นด้วย ที่พวกเธอมาเปิดกดล้วยฉี่ใกล้ๆเราแต่การประท้วง ก็ไม่อาจหยุดได้ ด้วยเหตุผลที่ว่ามีคนไม่เห็นด้วยเหมือนกับกล้วยก็ไม่อาจหยุดปวดฉี่ได้ เพียงเพราะเราไม่ชอบให้พวกเธอมาฉี่ใกล้ๆขอเพียงเราเคารพสิทธิของกันและกัน อย่าเลื่อนตำดำของพวกเธอมาทางเราก็พอเราสัญญา ว่าจะฉี่อย่างสงบ..วันนี้ พยายามนับไฝของตัวเองว่าทั้งตัว มีกี่เม็ดกันแน่ไม่สำเร็จและก็ไม่รู้ว่านึกคึกอะไรขึ้นมาที่คิดว่า ถ้าเกิดมีคนมาถามว่า“ คุณมีไฝกี่เม็ด? “ แล้วเราตอบไม่ได้คงจะดูไม่ดีใครจะมาถามนะ อยากรู้?...----------------------ลงนามไว้ว่าท่านพระยาเป็ดนั้น อั้นฉี่ได้นาน
วันที่: 13 มีนาคม 2553 เวลา:0:46:59 น.
เอ่อ คือว่าคือ รู้สึกว่าจะทำให้คุณเป็ดเข้าใจผิด
วิธีรักษา คงมีเพียงทางเดียวคือเอาตัวแถถถถไปข้างคู จนน้ำขุ่น
ผู้ติดตามบล็อก : 85 คน [