วันอาทิตย์ที่ 4 กรกฎาคม พ.ศ. 2553ท้องฟ้าเหนือกรุงเทพมหานคร ยังคงมีสีเทาทึมบรรยากาศโดยทั่วไปของเมือง ยังคงเหมือนคนเมาไม่สร่างชีวิตในกรุงเทพมหานคร ซึ่งมีประชากรสิบกว่าล้านคนยังคงสับสนวุ่นวาย คนทุกคน ต่างสาละวนอยู่กับการเอาชีวิตรอดบางคนคิดว่า ตัวเองจะเอาชิตรอดได้ ด้วยการขายมาม่าผัดบางคนขายประกัน บ้างก็ขับรถเมล์บางคนเปิดห้างขายของ บางคนก็ออกปล้นชาวบ้านบางคนหาเงินมาได้มากมายก่ายกอง ไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อ?ก็เอาเงินไปซื้อรถ ซื้อบ้าน ซื้อนู่นนี่ แบบดีที่สุดเพื่อประกาศความสามารถในการหาเงินและความสำร็จของตนที่สุดแห่งความร่ำรวยและความสำเร็จของคน คืออะไร?มหาเศรษฐีอันดับสองของโลกอย่างวอเรน บัพเฟต บริจาคเงินรายได้ 99% ของตัวให้องค์กรการกุศลวันก่อน เพิ่งบริจาคเงินให้การกุศล 1900 ล้านดอลล่าชีวิต คืออะไร?ชีวิต อาจจะเป็นเหมือนเขียดกระโดดด่อยๆ ไปตามสัญชาตญาณและแรงกระตุ้นไม่มีเขียดตัวใดอธิบายถึงสาเหตุที่ต้องกระโดดรู้เพียงแต่ว่า เขียดตัวที่ไม่กระโดดจะเดียวดาย อ้างว้าง และโดดเดี่ยวจึงจำต้องกระโดดตามๆกันไปไม่มีเวลามาตั้งข้อสงสัยแล้วฝูงเขียด ก็กระโดดกันไปเข้าแหล่งจับจ่ายเงินทองหามามากมาย เพื่อที่จะจ่ายมากมายเพื่อให้รู้ ว่าเขียดตัวนี้ มีเงินมากมาย....อาการเศร้าซึมนั่งบ่นงึมงำอยู่คนเดียวของเราเริ่มดีขึ้นลมปราณเริ่มเดินคล่องแคล่วลำไส้ขดตัวเป็นระเบียบเรียบร้อยหัวนมดำขลับเป็นมันสะท้อนแสงเดือนตัวเจ้าของหัวนม เริ่มยิ้มได้ แม้แต่ตอนแม่ค้าทอนตังค์ค่าลูกชิ้นให้เขาก็ยิ้มเขาชอบ เวลาตัวเองยิ้มเขาพยายามจะขอเป็นแฟนกับตัวเองแต่ตัวเขาเอง ยังเล่นตัวอยู่...ตกกลางคืน เพลาย่ำยามสองท้องฟ้าแดงกล่ำ เมฆก้อนใหญ่ทอดตัวมาจากทางใต้เสียงรบกวนจากเมือง จากทีวี จากเสียงเพลงด้านล่างทำเอาสมาธิแตกนั่งดูสารคดี เขียนบล็อก และง่วงนอนไปพร้อมกันความง่วง ชนะจำต้องนอนแล้วจะนอนแล้ว สาธุชนชาวบล็อกทั้งหลาย...ลงนามเป็ดสวรรค์
วันที่: 5 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:40:57 น.
ชอบไอ้ตรงที่ความง่วงชนะเนี่ยหละค่ะ
ผู้ติดตามบล็อก : 85 คน [