รีบเจิม อิ อิ

  

555 ... บล็อกนี้ก็ไม่ทันคุณเปิ้ลอีกแระ เมื่อคืนวันที่ 31 ธันวา จนเวลาล่วงมาถึง 1 มกราคม
ดาวจ๋าไปเคาน์ดาวน์ ไปสวดมนต์ขอพรข้ามปี ที่วัดบวรนิเวศ
และไหว้องค์พระไพรีพินาศมา

ดาวจ๋านำบุญ และความสุข มาฝากสุดหล่อแล้วค่ะ
ขอให้มีแต่ความสุขความเจริญ
ประสบความสำเร็จในด้านการงาน และทุกๆด้านของชีวิต
สุขภาพร่างกายและจิตใจ แข็งแรงสมบูรณ์
แคล้วคลาดจากอันตรายทั้งปวง
และขอให้มีความสุขตลอดปีและตลอดไป ค่ะ
จากใจ
ดาวจ๋าคนซน

  

ของดาวจ๋ามีสายสิญจ์ให้คล้องพนมที่มือค่ะ
เพราะคนมาเยอะมาก...ก็ต่อสายสิญจ์ออกมาจากในโบสถ์เหมือนกันค่ะ
ดาวจ๋าน่ะไปนั่งนอกโบสถ์ ข้างกำแพงวัดโน่นนนแน่ะ
ยุงก็เยอะ...ดีว่ามีหนุ่มข้างๆให้ยาทันกันยุงมา.. ฮิๆ
แต่เขามากับแฟน อ่ะ 555

คนที่ไปวัดบวร ... ตั้งใจไปรับน้ำมนต์ที่ผ่านการพุทธาภิเษกจากสังฆราชด้วยน่ะค่ะ
คนเลยเยอะมหาศาล
แต่ดาวจ๋าไม่ได้รอหรอกค่ะ...คงได้แต่ที่พระในวัดนั้ยมาพรมหัวเท่านั้น พอ เนาะ


ไปนอนแระ

  

พี่เป็ดก๊าบบบบบอาโห!!ก๊าก
อ่านแระนึกว่าต้องก้มดูสะดือซะอีกอิ้ยย

เรื่องราวบรรยากาศก็ผสมรวยระรื่นลัลล้า
เรยยยอาดิพี่...ง่วงแระไปดีก่าฝันดีนะค่ะ

  

ขอแอดคุณเปนเพื่อนด้วยนะคับ

ทนไม่ไหวแระ

ชอบง่ะ555+

  

ฮ่า ๆ ๆ
ปลอบใจผู้หญิงแบบนั้นอ่ะ
ระวังจะโดนเอาไปทำเป็ดย่างนะจ๊ะ ฮ่า ๆ ๆ
พูดจริง หรือ พูดเล่น ๆ อ่ะ เรื่องจะโดนปิดบล๊อคอ่ะ
มินไม่เห็นว่า จะมีตรงไหนที่ไปล่อเป้า เลยนี่นา
ปล. มีความสุขมาก ๆ นะคะ คุณเพื่อน

  

สวัสดียามเช้าครับพี่

  

gเจ้าของบล็อคอารมณ์ดีจังเลยน่ะค่ะ

  

  

ต้องลองก้มมองสะดือมั่ง ว่ามันตรงกันรึป่าว

สวัสดียามสายๆจ้า.. เป็ดหนุ่มผมยุ่งพันกัน ป่านนี้จะเป่าผมได้รึยังนะ?

  

  

แต่ที่รู้อยากหม่ำข้าวเม่าคุกมะพร้าวเป็นที่สุดค่ะ

May your New Year be filled with joy and happiness

ขอให้เทศกาลวันปีใหม่ของคุณเต็มไปด้วย ความสดชื่น ความสุข

.

  

ผมไม่ค่อยกลัวว่าตัวเองไม่รู้
แต่จะหลัวว่าสิ่งที่เราคิดว่าเรารู้
แต่เราดันไม่รู้
หรือรู้...แต่ก็รู้ไม่จริง

ปัญหามันเกิดขึ้นเสมอ
เมื่อเราเชื่อว่าสิ่งที่เรารู้
เป็น "ความรู้"
ทั้งๆที่ความรู้นั้นอาจเป็นความรู้ที่ไม่ถูกต้องนัก

พระพุทธเจ้าเรียกความรู้ที่ไม่ถูกต้องว่า
มิจฉาทิฏฐิ....

2553 ล่วงผ่าน
เราก็ยังคงหลงผิด มองผิด เชื่อผิดๆกันอยู่ไม่เสื่อมคลาย...

  

มาชวนไปชมบรรยากาศตักบาตรปีใหม่ที่บ้านฉัน

ลิ้งค์แรกที่บล๊อกเลยนะ

  

เค้าบอกกันว่า
คนเรายิ่งกล้าเท่าไหร่
แสดงถึงความกลัวที่มีมากเท่านั้น

และที่สุดแล้ว
ยิ่งคนเราไม่รู้มากเท่าไหร่
ผมคิดว่าเขาก็ยิ่งแสดงออกว่ารู้มากเท่าันั้น

นักการเมืองบ้านเรา
ถึงได้เป็นผู้รู้กันมากเหลือเกิน

  

เห็นว่าสีจีวรสวย

เลยเก็บภาพมาแปะไว้

จะร้อนมั๊ยน๊อ อิๆ

  

  

  

หุหุหุ

เสียวโดนปิดบล้อกจริงๆ
ใช่ๆๆ

เปลี่ยนเรื่องดีกว่านะครับ 5555

  

5 5 5 5


ไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร
ตามมาอ่านบล็อก (ตามมาจากบล็อกพี่ก๋า เพราะเห็นชื่อตลกดี)

บล็อกก็ตลกดี 5 5 5 ดู "คลับคล้ายคลับคลา" ว่าจะมีสาระ 5 5 5

  

ป.เป็ดสะหวั๋น...มาเป็นชุด

ให้ตั้งนิยามของความสุข...คือทำอะไรก้ได้แล้วมมีความสุข

นิยามของความรัก...ขอแค่ได้รักก็พอ...

นิยามของชีวิตคือ....ลมหายใจของตัวเอง...

............................................

ตอบแบบไม่ค่อยได้ใช้สมองสมกับที่เรียนมาเท่าไหร่

น่าตบกบาลจริงๆเนอะ...

ก่งก๊งมากมายอ่ะช่วงนี้...

ขอบคุณที่แวะที่ทักทายเสมอๆ

และฝากแง่คิดไว้ให้สอนจิตใจเสมอๆเช่นกันค่ะ

ขอบคุณค่ะ

  

แหะๆๆ

ขนาดบอกว่าไม่คุยการเมือง
ก็ยังวกกลับมานะท่านพี่ 5555

  

อ่านเพลินเลย สนุกดีค่ะ

  

ข้าพเจ้ากลับถึงโคราชแล้วจ้า

จมูกเจ้าตัวกินหญ้าบอกว่าสุขภาพเป็นเลิศเนาะ

  

แวะมาแปะสามล้อ

แล้วก็ไป ^^

  

ส่งความสุขปีใหม่ค่ะ
ร่าเริง..สดใส..สมหวัง..สุขภาพแข็งแรง...ร่ำรวยนะคะ

  

"พ่อกำนันไม่อยู่อ่ะ นังอิจต๋า อยู่ต่ะเมียกำนัน
ไม่มีปัญญาไปถึงอ่าวไทย .. ปลักโคลนหลังบ้านยังเหลือที่ว่าง

พอดีเพิ่งขายม่างไปเมื่อตอนปีใหม่ .. สงสัยเอาไปหันซะแล้ว ..

ว่าต่ะปลักโคลนเนี่ย ได้บ่"

....... ...
... ..

แอ่นลองสังเกตขนาดนั้น
ก็คิดดู อะไรหนึ่งจะอยู่ตรงกลาง
อะไรสองก็จะอยู่หว่างกลางเน๊อะ ๆ อย่างตา หู คิ้ว หน้าอก .. น่าน ๆ

.... ..

เผ่นดีกว่า ..

สองพี

  

สวัสดีวันที่สองของปีใหม่จ้า
เค้าไม่ได้เศร้าน๊า
เพราะนั้นไม่ต้องมา
เตะตูดหนึ่งที ดีดหูสองครั้ง เป็นการปลอบใจ....

  

มาขำวิชาสะกัดจุดสะดือครับ 5555

ถ้าใครเศร้าอยู่เจอวิธีปลอบของคุณเป็ดเข้าไปนะ รับรองหายเศร้าชัวร์.......แต่จะไปสู่อารมณ์ไหนแทนเนี่ย มาบอกกันด้วยนะครับ อิิอิ

ชอบรูปสุดท้ายครับ แม้คิดต่าง แต่เราก็อยู่ร่่วมกันได้นะ ก๊ากๆๆ

  

ฮาดีค่ะ ขำตอนไถตังค์ยี่สิบมาก


ขอแอดบล๊อกนะคะ

  

สวัสดีค่ะพี่เป็ด


พูดถึงความเศร้า แล้ว
เมื่อช่วงที่ผ่านมาหนูก็รู้สึกว่าอยู่ในช่วงความเศร้าตลอด

จนหนูเริ่มเกลียดตัวเองว่าทำไมถึงมีเรื่องเศร้าเยอะแยะขนาดนี้ จนอยากให้มันหายไปจากโลกนี้ (แต่ยังไงมันก็เปนไปไม่ได้)

พอลองคิดๆดู จะว่าไปถ้าไม่มีความเศร้า ความสุขก็ไม่น่าจะมีด้วย อารมณ์เดียวกันหมด โลกจืดอีก

และถ้าไม่มีความเศร้า ช่องเจ็ด ก็จะไม่มีละครให้ทำด้วยล่ะ

  

พรุ่งนี้จะไม่อยู่เน้อ

ชีพจรลงเท้าให้ต้องได้เดินทาง

ฝากบล๊อกด้วยเน้อ

แล้วจะเก็บลม หอบฟ้า น้ำทะเลมาฝาก